ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για την ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ της 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ   για την ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟ της 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

     σε ΟΛΟΥΣ τους ΕΛΛΗΝΕΣ και σε ΟΛΕΣ τις ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ

Την ΑΓΑΠΗ μας και την ΣΚΕΨΗ μας σε ΟΛΕΣ τις ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ και τους ΕΛΛΗΝΕΣ της ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ και στους ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΚΥΠΡΙΟΥΣ.

Το πιο λακωνικό και ηχηρό μήνυμα της παγκόσμιας ιστορίας αποτελείται από δύο συλλαβές, ΟΧΙ.

Ένα μήνυμα που θυμίζει σε όλους ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι ιδεώδη ακατάλυτα που θα θριαμβεύουν όσο υπάρχουν ΑΘΑΝΑΤΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ.

τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των

ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.

ποτέ από το χρέος μη κινούντες

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ

ΖΗΤΩ η 28η Οκτωβρίου, ΖΗΤΩ το ΟΧΙ

ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!

 28η Οκτωβρίου 1940 : ΠΡΙΝ 80 χρόνια, η Επέτειος του Ελληνικού ΟΧΙ ενάντια στο Φασισμό του Μουσολίνι.

Την 28η Οκτωβρίου του 1940 η Ελλάδα αναφώνησε τη λέξη ΟΧΙ, στην Ιταλία, η οποία της ζητούσε την παραχώρηση τμημάτων του εδάφους της.

Το περίτρανο ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά στήριξε όλος ο Ελληνικός λαός με απαράμιλλη γενναιότητα και σθένος ψυχής. Ρίχτηκε στον πόλεμο, παρά τον βαρύ χειμώνα που πλησίαζε, γνωρίζοντας πολύ καλά την πραγματικότητα για τη δύναμη του εχθρού.

Κορυτσά, Πρεμετή, Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο, Κλεισούρα... γεμίζουν από Έλληνες ήρωες.

- Ιστορία.

Λίγο μετά τις 3 τα ξημερώματα της 28 Οκτωβρίου του 1940 η τότε Ιταλική Κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο, δια του Ιταλού Πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος και το επέδωσε ιδιόχειρα στον Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.

Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Μεταξάς έστρεψε το βλέμμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: «Alors, c'est la guerre», (προφέρεται από τα γαλλικά, αλόρ, σε λα γκερ, δηλαδή, Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο), εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων.

O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή:

«Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: "Αυτό σημαίνει πόλεμο". Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως»

Ο Μεταξάς εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής, και αυτή η άρνηση πέρασε στον τότε ελληνικό δημοσιογραφικό τύπο με την λέξη «ΟΧΙ». Σημειώνεται πως αυτούσια η λέξη «ΟΧΙ» παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ελληνικό Μέλλον» του Ν. Π. Ευστρατίου στις 30 Οκτωβρίου του 1940.

Στις 5 και μισή τα ξημερώματα, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος με την αιφνιδιαστική εισβολή (το τελεσίγραφο όριζε ότι η επίθεση θα ξεκινούσε στις 6 π.μ.) των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, οπότε η Ελλάδα αμυνόμενη εισήλθε στον πόλεμο.

 ================

Διθυραμβικές κριτικές σε όλη τη γη, αναφέρονται στην αποφασιστικότητα της μικρής Ελλάδας απέναντι στις δυνάμεις της πανίσχυρης φασιστικής Ιταλίας.

στην Ευρώπη και την Αμερική οι συνειρμοί της σχέσης της αρχαίας με τη νέα Ελλάδα ήταν αναπόφευκτοι και τροφοδότησαν ένα νέο ρεύμα φιλελληνισμού.Το ενδιαφέρον του παγκόσμιου Τύπου επικεντρώνεται στην Ήπειρο και τοπωνύμια όπως Κορυτσά, Αργυρόκαστρο και Κλεισούρα μπαίνουν πλάι στις Θερμοπύλες και στον Μαραθώνα. Η φουστανέλα του τσολιά γίνεται σύμβολο της ανδρείας και του ηρωισμού.

οι πένες των σπουδαιότερων σκιτσογράφων και γελοιογράφων αποτύπωσαν στα σημαντικότερα έντυπα της εποχής, τα συναισθήματα της υφηλίου για τον αγωνιζόμενο Ελληνικό Στρατό.

Με σατιρική και περιπαικτική διάθεση, εξευτελίζοντας παντοιοτρόπως τον Ιταλό δικτάτορα και τα παθήματά του, παρουσίασαν έργα επικά και μνημειώδη, εμπνευσμένα από τον πατριωτισμό των μαχητών.

Ιδιαίτερα δε στη Βρετανία, αφού το φθινόπωρο του 1940 η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που υψώνει το ανάστημά της και παλεύει στο πλευρό της ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα.

Σκίτσα του βρετανικού τύπου αφιερωμένα στους Ελληνες στρατιώτες που κατατρόπωσαν τους Ιταλούς φασίστες στα βουνά της Ηπείρου, κρατώντας ένα κομμάτι ψωμί και μια χούφτα ελιές.

Σκίτσα που σατιρίζουν τη συνεργασία Μουσολίνι - Χίτλερ για την κατάληψη της χώρας μας.

Σκίτσα που απεικονίζουν τον ελληνικό θρίαμβο και τη θέση που καταλαμβάνουν οι στρατιώτες μας στο πάνθεον των θεών και των ηρώων.

Η Ελλάδα παρουσιάζεται ως λυχνάρι που φωτίζει τον κόσμο και τις τέχνες.

Με αλληγορικό τρόπο παρουσιάζουν την απρόσμενη αντίσταση των Ελλήνων,  το αδιέξοδο στο οποίο περιήλθε ο Ιταλός δικτάτορας και τον προβληματισμό του Χίτλερ για την παταγώδη ήττα του.

παραλληλίζουν τους αρχαίους με τους νέους Ελληνες, που δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα. Τονίζουν το στοιχείο του ηρωισμού και της συνέχειας του έθνους.

Στη μακραίωνη και ένδοξη ιστορία μας, η 28η Οκτωβρίου 1940 κατέχει ξεχωριστή θέση. Είναι ημέρα εθνικής μνήμης και ανάτασης για τον απανταχού Ελληνισμό και γι αυτό την εορτάζουμε με υπερηφάνεια και εθνική ομοψυχία.

Το «ΟΧΙ» του 1940, ενσαρκώνει την συλλογική αντίσταση του λαού μας, στις πλέον κρίσιμες ιστορικές στιγμές του.

Ημέρα δόξας και τιμής, η σημερινή, για όλους εκείνους τους άξιους μαχητές που με τον ηρωικό τους αγώνα έγραψαν το «έπος του ‘40», τους αφανείς ήρωες που κράτησαν ψηλά τη σημαία της Ελευθερίας και της εθνικής αξιοπρέπειας της Πατρίδας μας.

Βαρύ το φορτίο Δόξας και τιμής και ανυπολόγιστη η κληρονομιά που μας άφησαν οι Ήρωες του '40.

Το παράδειγμα του αυθεντικού ηρωισμού των προγόνων μας που πολέμησαν τους εισβολείς, η αντίσταση που είναι γραμμένη με ποτάμια αίματος πρέπει να μας εμπνέει και να μας καθοδηγεί.

Η 28η Οκτωβρίου είναι Εθνική, αλλά και θρησκευτική γιορτή ως επέτειος μνήμης και τιμής, ηρωικής άμυνας υπό τη Σκέπη της Παναγίας,

Η γιορτή της Αγίας Σκέπης  μεταφέρθηκε στις 28 Οκτωβρίου. το έθνος μας πανηγυρίζει τη νικηφόρο έκβαση ευχαριστώντας συγχρόνως την Παναγία μας, την Υπέρμαχο Στρατηγό, για τη Σκέπη και Προστασία Της στο Γένος μας. Το Γένος μας, το οποίον ποτέ δεν έκανε επεκτατικούς πολέμους, παρά μόνον αμυντικούς προς προάσπιση των δικαίων του.

Πόθος των Ελλήνων, είναι η Ειρήνη. Ο πόλεμος, βρίσκει δικαίωση  μόνο ως άμυνα των λαών για να διατηρήσουν την ελευθερία τους, απέναντι σε κατακτητές.

 H Ελευθερία ποτέ δεν χαρίζεται, κερδίζεται με αγώνες!

Αυτό είναι το μήνυμα εθνικής ευθύνης στις κρίσιμες στιγμές. Σήμερα, στη νέας μορφής εισβολή, μνημονιακή κατοχή, οικονομική εξόντωση, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, διαμελισμό της χώρας μας και Γενοκτονία, καλούμαστε να ανατρέψουμε τα σχέδια και τα συμφέροντα των ανθελλήνων, όπου γης, και να φωνάξουμε ενωμένοι και πάλι ΟΧΙ!

Μπορεί να ήταν ζώο, αλλά ήταν σύντροφος στον πόλεμο. Είχαμε δει τόσες φορές μαζί το θάνατο…

«Σ' ένα χαντάκι, σκεπασμένο με χιόνι, ο ψαρής μου κόλλησε. Πεινασμένο, μουσκεμένο ως το κόκαλο, ταλαιπωρημένο από το αδιάκοπο τρέξιμο πάνω στα κατσάβραχα ήταν γραφτό του να μείνει εκεί. Το χάιδεψα λίγο στο σβέρκο και το φίλησα. Και κίνησα. Σε λίγα βήματα γύρισα να ιδώ για τελευταία φορά. Μπορεί να ήταν ζώο, αλλά ήταν σύντροφος στον πόλεμο. Είχαμε δει τόσες φορές μαζί το θάνατο, είχαμε περάσει μαζί μερόνυχτα ζωής τέτοια που δεν λησμονιέται ποτέ. Και το είδα να με κοιτάζει που έφευγα. Τι ματιά ήταν αυτή βρε παιδιά. Πόσο παράπονο, πόση λύπη φανέρωνε. Μ' έπιασε το κλάμα. Ο πόλεμος δεν αφήνει καιρό για τέτοια. Σε μια στιγμή σκέφτηκα να το σκοτώσω. Δεν βάσταξε όμως η καρδιά μου. Και το άφησα εκεί. Με κοίταζε ώσπου χάθηκα πίσω από τον βράχο».

- Μαρτυρία πολεμιστή του '40