ΤΟ 2004 ΔΕΝ ΑΠΟΡΡΙΨΑΜΕ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ, ΑΛΛΑ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ
ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΡΙΖΟΜΑΙ ΤΗΝ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΓΙΑ "ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ" ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ
"Άπό πότε αναγνωρίζουμε λόγο σε ξένες πρωτεύουσες για την εκλογή Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας;"
Με αυτή την ερώτηση ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσος Παπαδόπουλος, απαντά στην άποψη του μέχρι τίνος συνεργάτη του και νυν αντιπάλου του, του Δημήτρη Χριστόφια, ότι έχει καλύτερες σχέσεις με τη διεθνή κοινότητα και τους τουρκοκυπρίους.
Στην συνέντευξη που παραχώρησε στον "Κόσμο του Επενδυτή" εν όψει των επικείμενων προεδρικών εκλογών, ο Κύπριος Πρόεδρος χαρακτηρίζει "ύβρι", προερχόμενη από τους οπαδούς του σχεδίου Ανάν, την κατηγορία ότι δεν θέλει λύση.
Υπογραμμίζει ότι οι Ελληνοκύπριοι δεν απέρριψαν , το 2004, λύση του Κυπριακού, απέρριψαν ένα σχέδιο που νομιμοποιούσε τη διχοτόμηση, κατέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και καθιστούσε την Κύπρο προτεκτοράτο.
Κατά τον κ. Παπαδόπουλο, ήταν η επί χρόνια ακολουθούμενη πολιτική του "καλού παιδιού" που εξηγεί την εμφάνιση του Σχεδίου Ανάν και προειδοποιεί την Τουρκία, ότι πρέπει να εγκαταλείψει τις ακραίες θέσεις της, αν θέλει να συνεχίσει την ενταξιακή της πορεία ή και οποιαδήποτε άλλη θεσμική σχέση με την Ε.Ε.
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Κύριε Πρόεδρε, οι πολιτικοί σας αντίπαλοι σας κατηγορούν ότι δεν θέλετε και δεν θέλατε λύση και ότι γι αυτό άλλωστε καλέσατε τους Κυπρίους να ψηφίσουν "Οχι" το 2004 στο Σχέδιο Ανάν και γι αυτό "κωλυσιεργείτε" έκτοτε. Τι τους απαντάτε;
Δεν υπάρχει Έλληνας Κύπριος πολιτικός που να μην θέλει λύση. Το θεωρώ ύβρι να λέγεται κάτι τέτοιο για οποιονδήποτε πολιτικό.
Στο δημοψήφισμα είπα "Όχι", όπως και το 76% του Κυπριακού Ελληνισμού.
Εκείνα που απορρίψαμε ήταν η νομιμοποίηση τησ διχοτόμησης, η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, και η μετατροπή της Κύπρου σε προτεκτοράτο της Τουρκίας.
Τέτοια λύση είναι αλήθεια ούτε θέλω ούτε και πρόκειται ποτέ να υπογράψω.
Αυτοί που με κατηγορούν ότι τάχατες κωλυσιεργώ είναι αυτοί που αποδέχθηκαν το Σχέδιο Ανάν.
Αυτοί που ήθελαν δεύτερο δημοψήφισμα είναι αυτοί που απογοητεύτηκαν γιατί ο λαός δεν εισάκουσε τις παροτρύνσεις τους ή δεν φοβήθηκε από την κινδυνολογία που είχαν τότε αναπτύξει.
Με δικές μου πρωτοβουλίες και προτάσεις πετύχαμε την υπογραφή της Συμφωνίας Γκαμπάρι, στις 8 Ιουλίου 2006, την εφαρμογή της οποίας στηρίζουν τόσο το Συμβούλιο Ασφαλείας όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτή που αρνείται να εφαρμόσει τη Συμφώνία είναι η Τουρκία, η οποία υποχρέωσε τον κ. Ταλάτ να υπαναχωρήσει.
Όσοι αρνούνται να δουν αυτή την πραγματικότητα, έστω και άθελά τους, προσφέρουν άλλοθι στην τουρκική αδιαλλαξία, η οποία και φέρει την αποκλειστική ευθύνη για τη μη λύση του Κυπριακού.
Ο μέχρι πρότινος κύριος σύμμαχός σας, ο Δημήτρης Χριστόφιας, υποστηρίζει ότι έχει καλύτερες σχέσεις με τη διεθνή κοινότητα και τους τουρκοκυπρίους και θα τα καταφέρει καλύτερα στην επίλυση του Κυπριακού απ' ότι εσείς. Τι απαντάτε;
Δεν πρόκειται να μπω στη λογική του ανταγωνισμού για το ποιος είναι αρεστός στους ξένους.
Εξάλλου, από πότε αναγνωρίζουμε λόγο σε ξένες πρωτεύουσες για την εκλογή Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Και με βάση ποια συμφέροντα οι ξένοι θα εκφράσουν την προτίμησή τους;
Τα συμφέροντα της Κύπρου ή τα δικά τους;
Τα κράτη διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική στη βάση προσωπικών σχέσεων ή των συμφερόντων τους;
Αναγνωρίζω στο ΑΚΕΛ ότι έχει διαχρονικές σχέσεις με τους τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, με τους οποίους επιδιώκουμε τις καλύτερες σχέσεις συνεργασίας. Υπενθυμίζω ότι καμία κυβέρνηση στο παρελθόν δεν τόλμησε να πάρει τα μέτρα στληριξης των τουρκοκυπρίων που πήρε αυτή η κυβέρνηση.
Πιστεύω στην ανάπτυξη σνεργασίας ανάμεσα στις δύο κοινότητες, στη δημιουργία κοινών συμφερόντων και ότι αυτό μπορεί να βοηθήσει την αλληλοκατανόηση, αλλά και τις προσπάθειες για την εξεύρεση λύσης που να εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων των Κυπρίων.
Δεν συμμερίζομαι,όμως, τη θέση του κ. Χριστόφια ότι η τουρκική αδιαλλαξία θα καμφθεί με μία επανάσταση των τουρκοκυπρίων κατά της Άγκυρας.
Δεν θεωρώ ρεαλιστική μια τέτοια προσέγγιση και στρατηγική.
Η πραγματικότητα δείχνει ότι είναι η Τουρκία που επιβάλλει την πολιτική της πάνω στους τουρκοκυπρίους, και όχι το αντίθετο. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι οι πρώην σύντροφοι του κ. Χριστόφια, κ. Ταλάτ και Σόγιερ, έχουν σήμερα πλήρως εναρμονιστεί με τη διχοτιμική πολιτική της Άγκυρας, παρά τις επαφές και τον διάλογο με το ΑΚΕΛ.
ΟΡΑΤΟΣ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΝΑΝ
Το 2004, ο κυπριακός λαός απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία ένα σχέδιο, που κορυφαίοι νομικοί και συνταγματολόγοι, στην Ελλάδα και την Κύπρο και διεθνώς χαρακτήρισαν ως "τερατούργημα", το χειρότερο σύνταγμα της παγκόσμιας ιστορίας, ένα σύνταγμα που θα υπήγε τη μεγάλη πλειοψηφία των Κυπρίων, και στις ελεύθερες περιοχές, στην εξουσία τριών ξένων δικαστών και τριών ξένων στρατών. Πώς φτάσαμε στο σημείο να συζητάμε τέτοια πράγματα; Υπάρχει περίπτωση να επανέλθουν τέτοιες λύσεις;
Μέσα από συνεχείς και διαχρονικές υποχωρήσεις, καθιερώθηκε η αντίληψη στη διεθνή κοινότητα ότι είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε οποιανδήποτε λύση που θα δεχόταν η Άγκυρα.
Έτσι, όλοι έστρεψαν την προσοχή τους στο πώς θα διασφαλίσουν την αποδοχή του σχεδίου από την Τουρκία, θεωρώντας δεδομένη την αποδοχή του από τους Ελληνοκυπρίους και αδιαφορώντας για τις δικές μας ανησυχίες και δικαιώματα.
Με την πολιτική του "καλού παιδιού", που κάποτε ακολουθήθηκε, στείλαμε το μήνυμα ότι η πλευρά μας ως πιο διαλλακτική θα υποχωρούσε ευκολότερα, στρέφοντας έτσι τις πιέσεις προς εμάς, αντί προς την πλευρά της Τουρκίας.
Με τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου παρακάμπτεται το Σχέδιο Ανάν.
Αποκλείονται δοτές λύσεις από τρίτους.
Από την άλλη, τόσο ο κ. Ερντογάν όσο κι ο πρόεδρος Γκιούλ με τον πλέον επίσημο τρόπο και κατ΄επανάληψη επιμένουν στην επαναφορά του Σχεδίου Ανάν, γι αυτό και αρνούνται να εφαρμόσουν τη Συμφωνία της 8ης Ιουλίου.
Συνεπώς δεν εξέλιπε ο κίνδυνος επαναφοράς ενός σχεδίου με άλλο όνομα, αλλά και με παρόμοιο περιχόμενο.
Καθοριστικής σημασίας είναι τα περιθώρια διαπραγμάτευσης που ο κάθε υποψήφιος διαφύλαξε με τη στάση του έναντι στο Σχέδιο Ανάν. Αυτοί που δέχθηκαν είτε καθαρά είτε με μισόλογα το Σχέδιο Ανάν δεν άφησαν περιθώρια να διαπραγματευτούν ένα καλύτερο σχέδιο.
Η διεθνής κοινότητα γνωρίζει ότι κάποιοι έκριναν ότι το Σχεδιο Ανάν επανένωσε την Κύπρο. Με δεδομένο ότι και η Τουρκία το δέχθηκε, γιατί να προτείνουν κάτι διαφορετικό; Αντίθετα, με την επανεκλογή μου αποκλείεται επαναφορά ενός τέτοιου σχεδίου, γιατί γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να το αποδεχθώ.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΧΘΡΟΥΣ
Ορισμένοι επικριτές σας υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να έχετε καλύτερες σχέσεις με την Αγγλία και την Αμερική και ότι δεν ωφελούν, αντίθετα, στο Κυπριακό οι στενές σχέσεις που αναπτύξατε με τον Πούτιν, τους Γάλλους και τους Κινέζους...
Η Κύπρος δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει εχθρούς ή να έχει αντιπαλότητα με μεγάλες και ισχυρές χώρες.
Η καλή μας διάθεση είναι δεδομένη.
Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν θα αντιδρούμε σε ενέργειες οποιασδήποτε χώρας όταν αυτές βλάπτουν τα συμφέροντά μας.
Οι καλές σχέσεις απαιτούν αλληλοσεβασμό και αλληλοεκτίμηση. Η ανάπτυξη των σχέσεών μας με τη Γαλλία, τη Ρωσία και την Κίνα δεν έχει οτιδήποτε εχθρικό ή το αρνητικό προς άλλες χώρες. Με τον ίδιο τρόπο που εμείς δεν απαιτούμε από τους φίλους μας να μην έχουν καλές σχέσεις με την Τουρκία, έτσι αναμένουμε και εκείνοι να μην παρεμβαίνουν στις δικές μας σχέσεις με άλλες χώρες. Η Κύπρος ουδέποτε έβλαψε τα εθνικά συμφέροντα οποιασδήποτε χώρας.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ ΣΤΗ ΤΟΥΡΚΙΑ
Κύριε Παπαδόπουλε, εφαρμόσατε μια έντονα διεκδικητική πολιτική το 2006, μπλοκάροντας το άνοιγμα κεφαλαίων της ενταξιακής διαπραγμάτευσης της Τουρκίας. Προκαλέσατε, όμως, έντονη δυσφορία στο Λονδίνο και την Ουάσιγκτον, όπως και σε ορισμένους κύκλους των Αθηνών, αλλά και της ίδιας της συγκυβέρνησης...
Με την ελληνική κυβέρνηση έχουμε άριστη συνεργασία και συντονισμό στις ενέργειές μας.
Η αίτηση της Τουρκίας για ένταξή της στην Ε.Ε. μας δίνει τη δυνατότητα να ασκήσουμε πολιτική πίεση πάνω στην Άγκυρα, με στόχο τη μετατόπισή της από την αδιάλλακτη στάση που μέχρι σήμερα τηρεί σε μλια συναινετική στάση για να μπορέσουμε να λύσουμε το Κυπριακό.
Με την πολιτική που ακολουθούμε, δημιουργούμε υψηλό πολιτικό κόστος στην Άγκυρα, η οποία συνειδητοποιεί πως ο στρατηγικός της στόχος για ένταξη προϋποθέτει την πρότερη επίλυση του Κυπριακού.
Στα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τον Δεκέμβριο του 2006, πετύχαμε έπειτα από σκληρές και πολύωρες διαπραγματεύσεις να καθοριστεί νέο ραντεβού αξιολόγησης της πορείας της Τουρκίας για τον Δεκέμβριο του 2009.
Αυτός ο αποτελεσματικός μηχανισμός ελέγχου της Τουρκίας είναι ένας από τους λόγους που σήμερα υπάρχει κινητικότητα γύρω από το Κυπριακό και όλοι μιλούν για εξελίξεις μετά τις προεδρικές εκλογές.
Οι χώρες που στηρίζουν την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. επιθυμούν λύση του Κυπριακού γιατί γνωρίζουν ότι, χωρίς συμμόρφωση της Τουρκίας με τις υποχρεώσεις της έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας και με το Κυπριακό άλυτο, ο στόχος τους καθιστάται ανέφικτος.
Αν είχαμε εμποδίσει την έναρξη του προενταξιακού διαλόγου της Τουρκίας με την Ε.Ε., η Άγκυρα δεν θα είχε κίνητρο να εγκαταλείψει την αδιάλλακτη στάση. Ταυτόχρονα, η Κύπρος δεν θα είχε κανένα μοχλό πίεσης πάνω στην Τουρκία.
Κύριε Πρόεδρε, διαβάζοντας κανείς τις εφημερίδες και τις μεταξύ των υποψηφίων κατηγορίες ότι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να λύσουν το Κυπριακό, μπορεί να διερωτηθεί: Μήπως είναι τελικά η Κυπριακή Δημοκρατία και οι πολιτικοί της ηγέτες υπεύθυνοι για την εισβολή της Τουρκίας;
Για τη μή λύση του Κυπριακού δεν ευθύνεται κανένας Κύπριος Πρόεδρος.
Την αποκλειστική ευθύνη φέρει η Άγκυρα, που παραμένει σε αναχρονιστικές και επεκτατικές αντιλήψεις και πολιτικές.
Ποτέ δεν μας προτάθηκε κάποιο σχέδιο λύσης, που επανένωνε πραγματικά την Κύπρο, διασφάλιζε τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, δημιουργούσε ένα λειτουργικό και βιώσιμο κράτος, να το έχει δεχθεί η Τουρκία και να το έχουμε απορρίψει εμείς.
Όσοι επιρρίπτουν ευθύνες στη δική μας πλευρά για τη μη λύση εθελοτυφλούν και ενισχύουν, ηθελημένα ή άθελά τους, την τουρκική αδιαλλαξία.
Πηγή:Κόσμος του Επενδυτή
αρ.φυλ 272
Σάββατο 2 Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008
σελ.24-25
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου