Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Απλώς δεν υπήρχε θέμα και τζάμπα κουβεντιάζαμε – την ώρα που πανταχόθεν έρχονταν αντικρουόμενα μηνύματα περί επικείμενης χρεοκοπίας ή στήριξης.
Όπως έγινε γνωστό, εκεί που κάθονταν και κουβέντιαζαν επί εννέα (αριθμός 9) ώρες στο άτυπο υπουργικό συμβούλιο, είπαν να πουν και καμιά… μπιπ!
Την πέταξε ο πρωθυπουργός, έτσι, για να μας επαναλάβει την «πάγια θέση» του υπέρ των δημοψηφισμάτων. Δεν είχαν τι να πουν και μιλούσαν για τον καιρό!
Αυτά, τη Δευτέρα – οπότε άρχισαν οι δηλώσεις, οι διαμαρτυρίες, οι διευκρινίσεις.
Την Τρίτη, αποσαφηνίστηκε εντελώς το ζήτημα. Δια του κυβερνητικού εκπροσώπου, που είπε ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα.
Και δια του υπουργού των Εσωτερικών, που κατάκοπος μετά από άλλη μια μακρόσυρτη συνεδρίαση, αυτή τη φορά στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας Οικονομίας, μας είπε ότι ο (εκτελεστικός του Συντάγματος) νόμος ΘΑ προωθηθεί και ΘΑ ψηφιστεί (οπότε το εμπεδώσαμε πως η Βουλή ψηφίζει ό,τι της σερβίρουν οι υπουργοί) τον Ιούλιο!
Προφανώς αν έχουμε πάρει την πέμπτη δόση, αν έχει ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο και αν υπάρχει ακόμη κυβέρνηση και κυβερνητική πλειοψηφία.
Οπότε, μας ξαναείπε ο κ. Ραγκούσης, οψέποτε γίνει δημοψήφισμα, αυτό δεν θα αφορά το Μεσοπρόθεσμο – γιατί όχι; Θα μπορούσε πρώτα να ψηφιστεί και μετά να γίνει δημοψήφισμα για να πει τη γνώμη του και ο κόσμος.
Δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά που προτείνεται κάτι τέτοιο. Αν θυμόμαστε καλά με αφορμή (και όχι αιτία, αυτήν ψάξτε την στο σκάνδαλο της Ζήμενς) την πρόταση Παπανδρέου για δημοψήφισμα προκειμένου να πει την γνώμη του ο λαός για τη Συνταγματική Συνθήκη, διεγράφη ο κ. Σημίτης από την κοινοβουλευτική ομάδα, τον Ιούνιο του 2008.
Και τότε, η Συνθήκη είχε ψηφιστεί από τη Βουλή (και από το ΠΑΣΟΚ), αλλά ο κ. Παπανδρέου ζητούσε δημοψήφισμα εκ των υστέρων, προκαλώντας την γνωστή επιστολή Σημίτη («Αγαπητέ Γιώργο» κλπ) και γράφοντας μετά την δική του (Αγαπητέ Κώστα σε διαγράφω).
Στην προκειμένη περίπτωση – το βεβαίωσε και ο κ. Ραγκούσης - το Σύνταγμα δεν επιτρέπει δημοψηφίσματα για δημοσιονομικούς λόγους.
Τότε για τι πράγμα συζητούσε ο πρωθυπουργός τη Δευτέρα; Ποιο θα ήταν το περιεχόμενο ενός δημοψηφίσματος; Τι είχε στο μυαλό του – εκτός από τρικυμία και προπαγάνδα;
Για το Μεσοπρόθεσμο δεν συναντιούνται και κουβεντιάζουν τρεις μέρες τώρα; Συζητούν και κάτι άλλο, οπότε σκέφθηκε ο κ. Παπανδρέου να ρίξει την ιδέα του δημοψηφίσματος;
Θέλω να πω, αν αντικείμενο των μαραθώνιων συσκέψεων είναι το Μεσοπρόθεσμο, πού κόλλησε το δημοψήφισμα, αφού αυτό δεν επιτρέπεται για δημοσιονομικούς λόγους, αλλά και δεν υπάρχει νόμος που να το επιτρέπει;
Και να ήταν μόνο αυτό! Έτσι κι’ αλλιώς δεν μπορεί να γίνει δημοψήφισμα επί του Μεσοπρόθεσμου, διότι αυτό και δημοσιονομικό είναι, αλλά και συνέχεια του Μνημονίου 1, το οποίο έχει ψηφιστεί.
Ο πρώην υπουργός και καθηγητής Προκόπης Παυλόπουλος, είναι σαφής: «Το Σύνταγμα, στο άρθρο 44 παρ. 2, αποκλείει ρητώς ως προς ψηφισμένα νομοσχέδια το δημοψήφισμα, εφόσον τα νομοσχέδια αυτά αφορούν δημοσιονομικά θέματα».
Ας αφήσουμε που ο πρωθυπουργός μετατρέπει σε δημοψηφίσματα και τις κανονικές ψηφοφορίες – το έπραξε στις ευρωεκλογές του 2009, προσδίδοντάς τους δημοψηφισματικό χαρακτήρα, το επανέλαβε και στις τελευταίες περιφερειακές εκλογές με το γνωστό εκβιαστικό δίλημμα.
Η υπόθεση έχει καταντήσει σαν την ιστορία του βοσκού με τα πρόβατα. Ο κ. Παπανδρέου είχε, το 2008, ζητήσει δημοψήφισμα και για το Ασφαλιστικό – το οποίο ως γνωστόν η κυβέρνησή του «ρύθμισε» χωρίς κανένα δημοψήφισμα – πρωτοστατώντας στη συλλογή υπογραφών από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ.
Τότε, είχε ακουστεί ως μεγαλοφυής ιδέα. Όλοι ξελιγώθηκαν – με πρώτα τα μέσα ενημέρωσης, στα οποία τώρα ο κ. Παπανδρέου επιτίθεται – μπροστά σ’ αυτό που αποκάλεσαν «κίνηση ματ»!
Δημοψήφισμα είχε ζητήσει ο κ. Παπανδρέου ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και για το Άρθρο 16 και για τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας.
Πρόσφατα, είχαμε και την πρόταση του Προέδρου του ΣΕΒ, που μάλιστα έθεσε και το ερώτημα:
«Προχωρούμε στον δρόμο που επιβάλλει η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, με τους όρους και με τις θυσίες, που απαιτεί η παραμονή μας στην ευρωζώνη ή αποχωρούμε και πορευόμαστε πλέον μόνοι, χωρίς τους όρους, αλλά και χωρίς τα δισεκατομμύρια των εταίρων μας; Θέλει η κοινωνική πλειοψηφία να προκρίνει έναν δρόμο, που μας οδηγεί στο περιθώριο και την εθνικά υπερήφανη εξαθλίωση;».
Τι απαντάς τώρα σ’ αυτό; Ναι ή όχι;
Διότι, έτσι όπως έχει βγει ο κόσμος στα κεραμίδια, δεν αποκλείεται να πει «όχι». Αλλά και «ναι» να πει, θα εννοεί αυτό που εννοούν οι ερωτώντες;
Μήπως θα ήταν ποιο απλό ένα ερώτημα του τύπου «θέλετε να συνεχίσουν να σας κυβερνούν οι άχρηστοι ή όχι»;
Αλλά, και πάλι, η απάντηση έχει δοθεί. Δεν χρειάζεται καν δημοψήφισμα. Η απάντηση έχει δοθεί από την Πλατεία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου