ΘΡΑΚΗ-ΠΑΚΤΩΛΟΣ ΧΡΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΣΣΟΒΟ

Με επιτελικό κέντρο το προξενείο της Κομοτηνής, η Άγκυρα ξεδιπλώνει τη δυναμική της, ενώ η Αθήνα σφυρίζει αδιάφορα

Από τον καιρό που ο κ. Ταγίπ Ερντογάν, εν μέσω θερών εναγκαλισμών με τον «κουμπάρο» Έλληνα ομόλογό του, Κ. Καραμανλή, συμβούλευε τους τουρκόφωνους μουσουλμάνους της Δ. Θράκης να είναι καλοί πολίτες της Ελλάδας, έως τη «σφήνα» του Αλί Μπαμπατζάν και την πολιτική που ακολουθεί ανοικτά σήμερα η Άγκυρα για την εκεί «τουρκική μειονότητα», πολλά μεσολάβησαν.

Του Κ. Αγγελόπουλου

Ο τούρκος πρωθυπουργός, που καταβάλλει έντονες προσπάθειες για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις αντιστάσεις του «βαθέος κράτους» των νεοκεμαλιστών, έχει κατά κάποιο τρόπο «μοιράσει» προς αυτούς κάποια πράγματα:

Οι Ένοπλες Δυνάμεις «παίζουν» με το Κουρδικό στο Ιράκ, οι «σκληροπυρηνικοί» της εξωτερικής πολιτικής «παίζουν» με το Κυπριακό και τα του Αιγαίου και οι «σκληρές» κρατικές υπηρεσίες, μαζί και η ΜΙΤ, ασχολούνται εντατικά με τα «μειονοτικά» της Δ.Θράκης. Έτσι, ο Τούρκος πρωθυπουργός έχει σε ορισμένους τομείς ήσυχο το κεφάλι του, ικανοποιώντας τους εθνικιστές του «βαθέος κράτους».

Στην υπόθεση των μουσουλμάνων της ελληνικής Θράκης (τώρα πια και των μουσουλμάνων της Ρόδου) η τουρκική κυβέρνηση έχει διαθέσει προσωπικό και κονδύλια σε αφθονία. Και, το χειρότερο, ασκείται για την υπόθεση αυτή μια πολιτική στη βάση ενός συγκεκριμένου σχεδίου. Η Άγκυρα σε διαρκή, άμεση συνεργασία τούρκων υπουργών και κρατικών αξιωματούχων με παράγοντες της μειονότητας – και με ισχυρό επιτελικό κέντρο το Προξενείο της Κομοτηνής – ξεδιπλώνει μια σύνθετη πολιτική, που στόχους έχει:

Α. Τον έλεγχο της πληροφόρησης στην περιοχή και τη σύνδεσή της με το «εθνικό κέντρο»,

Β την ανάπτυξη «ειδικών» σχέσεων μιας ιδιότυπης «αμοιβαίας κατανόησης» (βοηθούν σ΄αυτό και τα εκλογικά…) με χριστιανούς κρατικούς, πολιτικούς και δημοτικούς παράγοντες,

Γ την «ανάδειξη προβλημάτων» της «τουρκικής μειονότητας» σε διεθνές νομικό επίπεδο και με την ενίσχυση δικτύου διεθνών σχέσεων,

Δ τον «επηρεασμό των Πομάκων,

Ε τη δημιουργία τουρκικών υποδομών στον τομέα της οικονομίας (βλ. τράπεζα) και της εκπαίδευσης.

Για όλα αυτά ξοδεύονται σεβαστά ποσά, και ειδικά το προξενείο της Κομοτηνής (που διαθέτει ένα εντυπωσιακό δίκτυο πληροφοριών) διαχειρίζεται έναν ετήσιο προϋπολογισμό που οι ελληνικές Αρχές υπολογίζουν σε 12 εκατ, ευρώ. Η «επικοινωνιακή» πολιτική του είναι εξαιρετικά δραστήρια. Εκδίδονται στην τουρκική γλώσσα έντυπα, εφημερίδες και περιοδικά, που ουσιαστικά μονοπωλούν την «ενημέρωση» των μουσουλμάνων της Θράκης.

Το όλο σύστημα με την έλλειψη συγκροτημένης πολιτικής από την Αθήνα σ’ αυτή την υπόθεση, υποχρεώνει αρκετούς από τους μουσουλμάνους, που δεν έχουν καμία διάθεση να ζουν «καπελωμένοι» από τους «σκληροπυρηνικούς» που ενισχύει στη Θράκη η Τουρκία, να υποκύπτουν στους ιδιότυπους εκβιασμούς που υφίστανται από το «κέντρο» τους.

ΑΔΡΑΝΕΙΑ

Δεν είναι νέα η πολιτική που ασκεί η Άγκυρα στη Δ. Θράκη. Το νέο είναι ότι η πολιτική της δημιουργίας, με τον καιρό, μίας «αυτοδιοικούμενης» ιδιότυπης «τουρκικής» περιοχής επί ελληνικού εδάφους ασκείται τώρα εντατικά, οργανωμένα και καλά χρηματοδοτημένα όσο ποτέ άλλοτε. Για αυτό το λόγο, είναι μείζον το ερώτημα: πώς σκοπεύει η Αθήνα να «απαντήσει» σ’ όλα αυτά;

Είναι δυστυχώς δεδομένο ότι έως σήμερα οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν μπει στον κόπο να μελετήσουν σοβαρά τα στοιχεία του προβλήματος, να τα αποσυνδέσουν από αξιοθρήνητες τοπικές μικροκομματικές (εκλογικές) «ανάγκες» και να αναπτύξουν με ταχείς ρυθμούς τις πρέπουσες και πολλών επιπέδων αναπτυξιακές πολιτικές στην Θράκη.

Ούτε έχουν μπει στον κόπο να σχεδιάσουν μια συγκεκριμένη πολιτική διπλωματία για την αντιμετώπιση της άκρως επικίνδυνης για τα εθνικά συμφέροντα, επιθετικής όσο και προκλητικής, πολιτικής την οποία ασκεί η «φίλη» Τουρκία στη Θράκη. Οι κατά καιρούς σκόρπιες εκδηλώσεις ενδιαφέροντος για την υπόθεση αυτή από πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους δεν συγκροτούν βεβαίως πολιτική.

Κι όμως, το ζήτημα της τουρκικής πολιτικής στη Θράκη θα εξελιχθεί αναπόφευκτα, σ’ ένα όχι μακρινό μέλλον, σε μείζον θέμα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας. Κι αν η καθυστέρηση της αντιμετώπισης του προβλήματος συνεχίσει, τότε η υπόθεση θα πάρει τις διαστάσεις πολιτικού «εφιάλτη» για όποια κυβέρνηση κληθεί να τη χειριστεί.

Πηγή:Κόσμος του Επενδυτή

Αρ.φυλ.280

Σάββατο 29-Κυριακή 30 Μαρτίου 2008

σελ.23