Του Σταυρου TζιμαΑποφράδα ημέρα η σημερινή για τρεις Σέρβες στο Κόσοβο. Συμπληρώνουν πέντε χρόνια εγκλωβισμένες στο στρατόπεδο «Ρήγας Φεραίος», της Ελληνικής Δύναμης Κοσσόβου (ΕΛΔΥΚΟ), στην κωμόπολη Ουρόσεβατς, όπου τον Μάρτιο του 2004 στη διάρκεια των αιματηρών επεισοδίων, με τους 19 νεκρούς και τους εκατοντάδες τραυματίες, κατέφυγαν για να γλιτώσουν από τη μανία των Αλβανών εθνικιστών.
Η μητέρα Ντανιέλα Νίκολιτς, 82 χρόνων, τυφλή και κατάκοιτη. Η μια της κόρη, η Λίλη, καθηλωμένη σε καροτσάκι λόγω αναπηρίας και η άλλη, η Σάνη, σε δύσκολη ψυχολογική κατάσταση. Η ζωή τους κυλάει ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους του νοσοκομείου της μονάδας και -για τις δυο κόρες ηλικίας γύρω στα εξήντα- στο προαύλιο του στρατώνα.
Το δράμα τους; Δεν έχουν πού να πάνε εάν φύγουν από το στρατόπεδο, όπου απολαμβάνουν τη φροντίδα και την αγάπη οπλιτών και αξιωματικών. Το σπίτι τους στο Ουρόσεβατς το έκαψαν οι Αλβανοί στα επεισόδια, αλλά και αν ακόμα δεν είχε καταταστραφεί ή τους έδιναν κάποιο άλλο για να στεγαστούν, πώς θα αισθάνονταν, ανήμπορες γυναίκες, ασφαλείς σε ένα τόσο εχθρικό περιβάλλον;
Η μεταφορά τους σε κάποιον από τους προσφυγικούς καταυλισμούς μάλλον πρέπει να αποκλειστεί, αφού είναι αδύνατο να αυτοσυντηρθούν και σίγουρα η τυφλή μητέρα δεν θα αντέξει.
Το κακό είχε γίνει...
Μάρτιος 2004. Στον ποταμό Ιμπαρ, που χωρίζει τον σερβικό από τον αλβανικό τομέα της βόρειας Μητρόβιτσα, πνίγονται δύο Αλβανόπουλα. Κάποιοι συνομήλικοί τους είπαν ότι τα παιδιά έπεσαν στο ποτάμι καταδιωκόμενα από Σέρβους εθνικιστές, αλλά αργότερα καταθέτοντας στην αστυνομία της διεθνούς κοινότητας ανακάλεσαν τους ισχυρισμούς τους.
Το κακό όμως είχε γίνει. Το καζάνι του μίσους μεταξύ Αλβανών και Σέρβων, που μέχρι τότε σιγόβραζε, εκτίναξε το καπάκι και η λάβα του εθνικισμού πλημμύρισε το Κόσοβο. Φανατικοί Αλβανοί όρμησαν στους θυλάκους τον Σέρβων καίγοντας και σκοτώνοντας. Η πολυεθνική στρατιωτική δύναμη KFOR και οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες πιάστηκαν στον ύπνο. Οταν αποκατέστησαν την τάξη ο απολογισμός ήταν 19 νεκροι, περί τους 600 τραυματίες, 4.000 Σέρβοι πρόσφυγες και εκατοντάδες σπίτια λεηλατημένα.
Στην κωμόπολη του Ουρόσεβατς εξαγριωμένοι Αλβανοκοσοβάροι επιτέθηκαν στους λιγοστούς τολμηρούς Σέρβους που είχαν απομείνει από τον πόλεμο του 2000 και τους έδιωξαν κακήν κακώς.
Η γριά Νίκολιτς και οι κόρες της δεν έτυχαν καλύτερης μεταχείρισης. Τις έσυραν βίαια έξω απο το σπίτι και πέταξαν από το αναπηρικό καροτσάκι τη Λίλη που τραυματίστηκε σοβαρά. Με μια αστραπιαία επιχείρηση άντρες του ελληνικού τάγματος που έδρευε στις παρυφές της πόλης απεγκλώβισαν από την ορθόδοξη εκκλησία, όπου είχαν καταφύγει, δεκάδες Σέρβους και υπό την απειλή των όπλων απέσπασαν από τα χέρια των μαινόμενων Αλβανών τις ανήμπορες γυναίκες, προτού τις λιντσάρουν και ενώ είχαν βάλει φωτιά στο σπίτι τους. Τις μετέφεραν σε κακή κατάσταση στο στρατόπεδο όπου τους προσέφεραν τις πρώτες βοήθειες.
«Ζωντανές νεκρές»
Εκτοτε παραμένουν εκεί «ζωντανές νεκρές». Τρώνε και κοιμούνται σε έναν μικρό θάλαμο του νοσοκομείου του στρατοπέδου και όταν χρειαστούν σοβαρή ιατρική και νοσοκομειακή περίθαλψη, διακομίζονται με μυστικότητα στο 424 Γενικό Στρατιωτκό Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και μετά πάλι πίσω στο στρατόπεδο.
«Εδώ αισθανόμαστε ασφαλείς, δεν μπορούμε να πάμε πουθενά αλλού», είπε στην «Κ» η Λιλη Νίκολιτς. «Μας φροντίζουν και μας προσέχουν οι στρατιώτες και τους ευγνωμονούμε γι’ αυτό».
Ομως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Με βάση τους στρατιωτικούς κανονισμούς, δεν μπορούν να στρατωνίζονται και μάλιστα επί μακρόν πολίτες και η διοίκηση της πολυεθνικής δύναμης KFOR πιέζει την ΕΛΔΥΚΟ να διώξει τις γυναίκες. Οι Ελληνες αξιωματικοί επικαλούνται ανθρωπιστικό πρόβλημα, και έτσι είναι αφού εάν περάσουν την έξοδο του στρατοπεδου θα γίνουν κεριά στον άνεμο. «Δεν ξέρουμε πού να πάμε. Γνωρίζουμε ότι πιέζουν τους Ελληνες να μας βγάλουν, αλλά είναι σαν να μας πετάνε στον γκρεμό. Από το σπίτι μας έχει απομείνει μόνο ένας τοίχος, συγγενείς δεν έχουμε πουθενά και στη Σερβία πώς θα αντέξουμε σε προσφυγικά στρατόπεδα;».
Η ελληνική στρατιωτική διοίκηση, σύμφωνα με πληροφορίες, εξετάζει διάφορες λύσεις, όπως να τις παραδώσει στον Ερυθρό Σταυρό, πάντα όμως με γνώμονα την ασφάλεια και την απαραίτητη για την κατάσταση της υγείας τους περίθαλψη, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα δοθεί σύντομα τέλος στην τραγωδία αυτών των γυναικών. Γύρω στους 130.000 Σέρβοι ζουν σήμερα σε θυλάκους στο ανεξάρτητο -στα χαρτιά τουλάχιστον- Κόσοβο, από τις 300.000 που αριθμούσαν πριν από τον πόλεμο, οι περισσότεροι εξ αυτών βρίσκονται στον ημιαυτόνομο βόρειο τομέα και οι υπόλοιποι σε θυλάκους προστατευόμενοι από πολυεθνική στρατιωτική δύναμη 17.000 ανδρών.
Πηγή:Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου