Όπως ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του Υπουργείου των Εξωτερικών Γιώργος Κουμουτσάκος. ο Υπουργός των Εξωτερικών της ΠΓΔΜ Αντόνιο Μιλόσοσκι απέστειλε επιστολή προς την Ελληνίδα ομόλογό του Ντόρα Μπακογιάννη. Στην επιστολή θέτει και πάλι το ζήτημα των Ελληνικών Σχολικών Βιβλίων. Μάλιστα ο Έλληνας εκπρόσωπος χαρακτήρισε «γνωστές» τις προτάσεις που περιέχει η επιστολή, σύμφωνα με τις οποίες ζητείται να υπάρξει «ένα σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας, μία διμερής επιτροπή εμπειρογνωμόνων για την εκπαίδευση και την ιστορία και ένα πλαίσιο συμφωνίας για την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων».
Σε ένα πρώτο σχόλιο του περιεχομένου της επιστολής, ο κ. Κουμουτσάκος αφού επανέλαβε ότι «η Ελλάδα πίστευε, πιστεύει και εφαρμόζει σχέσεις καλής γειτονίας και σε αυτό δεν εξαιρεί καμία χώρα», τόνισε ότι «πεποίθηση όλων είναι ότι οι προσπάθειές μας πρέπει να εστιαστούν στο ζήτημα της εκκρεμότητας της ονομασίας», το οποίο χαρακτήρισε «κομβικό» και στις διαπραγματεύσεις υπό τον ΟΗΕ.
«Η λύση στο ζήτημα αυτό θα είναι και καταλύτης», υπογράμμισε, προσθέτοντας ότι «άλλου είδους χειρισμοί έχουν χαρακτήρα παρελκυστικής τακτικής και συνιστούν απόπειρα αναστροφής προτεραιοτήτων και απόπειρα εκτροπής της διαπραγμάτευσης από το αντικείμενό της». (βλέπε περισσότερα)
Ποια σχολικά βιβλία όμως θα ελέγξει η διμερής επιτροπή εμπειρογνωμόνων;
Μερικά χρήσιμα παραδείγματα:
1. Γεωγραφία Ε΄ Δημοτικού » (Μαθαίνω την Ελλάδα).Στο νέο σχολικό βιβλίο της Ε΄ Δημοτικού «Γεωγραφία» (Μαθαίνω την Ελλάδα) παράθεμα στη σελίδα 108 με υπογραφή « Υπουργείο Πολιτισμού» πληροφορεί τους μαθητές τα εξής::«Η Βεργίνα , μια πόλη – σταθμός του Ελληνικού Πολιτισμού. Είναι η αρχαία πόλη η οποία βρίσκεται στους πρόποδες των Πιερίων Ορέων και τατίζεται με τις Αιγές, την πρωτεύουσα του Βασιλείου της Κάτω Μακεδονίας»
Τι θέλουν να μας πουν οι συγγραφείς ;Τι σημαίνει ο όρος «Κάτω Μακεδονία» και ποια είναι η Άνω Μακεδονία ;Ποιο Υπουργείο Πολιτισμού κυκλοφόρησε το σχετικό κείμενο, της Ελλάδας ή των Σκοπίων; Μήπως πρόκειται για απόσπασμα σκοπιανού σχολικού εγχειριδίου;
2. Ιστορία της Γ΄ Γυμνασίου.Ο Μακεδονικός Αγών και οι κάτοικοι της Μακεδονίας. Στην σελίδα 67 και κάτω από την ευρύτερη ενότητα «Τα Βαλκάνια των αλληλοσυγκρουόμενων εθνικών επιδιώξεων» υπάρχει μία προβληματική παράγραφος που γράφει τα εξής: «Μακεδονικό ζήτημα και μακεδονικός αγώνας. Ο αγώνας για τον έλεγχο της Μακεδονίας, που ήταν τότε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ονομάσθηκε μακεδονικό ζήτημα. Έλληνες, Βούλγαροι και Σέρβοι διεκδίκησαν, με βάση τις δικές τους επιδιώξεις ο καθένας, την ενσωμάτωση ολόκληρης ή ενός τμήματος της Μακεδονίας. Η σύγκρουση εκδηλώθηκε αρχικά ως αγώνας για τον έλεγχο της εκπαίδευσης και της θρησκευτικής συνείδησης των κατοίκων. Σύντομα, όμως, πήρε ένοπλη μορφή».
Εδώ παρατηρούμε μία άλλη πτυχή τού μεταμοντέρνου ιδεολογήματος: «Να μην πούμε την αλήθεια για ένα σημαντικό εθνικό θέμα ώστε να καλλιεργήσουμε πνεύμα διεθνισμού και να μη στενοχωρήσουμε τις γειτονικές χώρες».Το κλειδί για την κατανόηση τού προβλήματος είναι ποιά συνείδηση είχε η πλειοψηφία των Χριστιανών κατοίκων της Μακεδονίας στα τέλη τού 19ου αιώνος.
Η παρουσίαση τού βιβλίου δίνει την εντύπωση ότι Σέρβοι, Βούλγαροι και Έλληνες μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα. Κι όμως εκεί κατοικούσαν άνθρωποι οι οποίοι εδήλωναν την εθνική και θρησκευτική τους συνείδηση με την ίδρυση εκκλησιών και σχολείων.
Το φρόνημα της πλειοψηφίας παρέμενε ελληνορθόδοξο. Ήσαν, όπως έλεγαν Ρωμηοί «πατριαρχικοί», ο δε Άγγλος γεωγράφος και ιστορικός Στάνφορντ κατέγραψε το 1877 πλειοψηφία ελληνικού πληθυσμού και ελληνικών σχολείων.Αλλά και στην απογραφή τού Χιλμί Πασά το 1904 καταγράφονται στη Μακεδονία πολλοί περισσότεροι Έλληνες συγκριτικά με Βουλγάρους και Σέρβους.
Άρα η ορθή περιγραφή στο σχολικό βιβλίο πρέπει να εξηγεί ότι η Βουλγαρική Εξαρχία και οι ένοπλοι κομιτατζήδες προσπάθησαν να αλλοιώσουν το φρόνημα μιας ελληνορθόδοξης πλειοψηφίας.
Αυτή η γηγενής πλειοψηφία, ελληνόφωνη, σλαβόφωνη και βλαχόφωνη , με τον εκκλησιαστικό, πνευματικό αλλά και ένοπλο αγώνα της διετράνωσε την επιθυμία της να ανήκει στην Ελλάδα όταν φύγουν οι Τούρκοι.
Η θυσία παλικαριών από την ελεύθερη Ελλάδα, όπως ο Παύλος Μελάς, ήλθε να ενισχύσει και να προβάλει τον αγώνα που έδιναν επί δεκαετίες οι εντόπιοι Έλληνες Μακεδόνες.
Το βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου αναφέρεται μεν στην άφιξη εθελοντών από την Νότιο Ελλάδα και στον θάνατο τού Παύλου Μελά το 1904 (σελ. 68) πουθενά όμως δεν παρουσιάζει την ελληνικότητα τού πληθυσμού και την ποικιλότροπη αντίστασή του στον εκβουλγαρισμό (1878 - 1908).
Τι θέλουν να μας πουν οι συγγραφείς ;Τι σημαίνει ο όρος «Κάτω Μακεδονία» και ποια είναι η Άνω Μακεδονία ;Ποιο Υπουργείο Πολιτισμού κυκλοφόρησε το σχετικό κείμενο, της Ελλάδας ή των Σκοπίων; Μήπως πρόκειται για απόσπασμα σκοπιανού σχολικού εγχειριδίου;
2. Ιστορία της Γ΄ Γυμνασίου.Ο Μακεδονικός Αγών και οι κάτοικοι της Μακεδονίας. Στην σελίδα 67 και κάτω από την ευρύτερη ενότητα «Τα Βαλκάνια των αλληλοσυγκρουόμενων εθνικών επιδιώξεων» υπάρχει μία προβληματική παράγραφος που γράφει τα εξής: «Μακεδονικό ζήτημα και μακεδονικός αγώνας. Ο αγώνας για τον έλεγχο της Μακεδονίας, που ήταν τότε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ονομάσθηκε μακεδονικό ζήτημα. Έλληνες, Βούλγαροι και Σέρβοι διεκδίκησαν, με βάση τις δικές τους επιδιώξεις ο καθένας, την ενσωμάτωση ολόκληρης ή ενός τμήματος της Μακεδονίας. Η σύγκρουση εκδηλώθηκε αρχικά ως αγώνας για τον έλεγχο της εκπαίδευσης και της θρησκευτικής συνείδησης των κατοίκων. Σύντομα, όμως, πήρε ένοπλη μορφή».
Εδώ παρατηρούμε μία άλλη πτυχή τού μεταμοντέρνου ιδεολογήματος: «Να μην πούμε την αλήθεια για ένα σημαντικό εθνικό θέμα ώστε να καλλιεργήσουμε πνεύμα διεθνισμού και να μη στενοχωρήσουμε τις γειτονικές χώρες».Το κλειδί για την κατανόηση τού προβλήματος είναι ποιά συνείδηση είχε η πλειοψηφία των Χριστιανών κατοίκων της Μακεδονίας στα τέλη τού 19ου αιώνος.
Η παρουσίαση τού βιβλίου δίνει την εντύπωση ότι Σέρβοι, Βούλγαροι και Έλληνες μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα. Κι όμως εκεί κατοικούσαν άνθρωποι οι οποίοι εδήλωναν την εθνική και θρησκευτική τους συνείδηση με την ίδρυση εκκλησιών και σχολείων.
Το φρόνημα της πλειοψηφίας παρέμενε ελληνορθόδοξο. Ήσαν, όπως έλεγαν Ρωμηοί «πατριαρχικοί», ο δε Άγγλος γεωγράφος και ιστορικός Στάνφορντ κατέγραψε το 1877 πλειοψηφία ελληνικού πληθυσμού και ελληνικών σχολείων.Αλλά και στην απογραφή τού Χιλμί Πασά το 1904 καταγράφονται στη Μακεδονία πολλοί περισσότεροι Έλληνες συγκριτικά με Βουλγάρους και Σέρβους.
Άρα η ορθή περιγραφή στο σχολικό βιβλίο πρέπει να εξηγεί ότι η Βουλγαρική Εξαρχία και οι ένοπλοι κομιτατζήδες προσπάθησαν να αλλοιώσουν το φρόνημα μιας ελληνορθόδοξης πλειοψηφίας.
Αυτή η γηγενής πλειοψηφία, ελληνόφωνη, σλαβόφωνη και βλαχόφωνη , με τον εκκλησιαστικό, πνευματικό αλλά και ένοπλο αγώνα της διετράνωσε την επιθυμία της να ανήκει στην Ελλάδα όταν φύγουν οι Τούρκοι.
Η θυσία παλικαριών από την ελεύθερη Ελλάδα, όπως ο Παύλος Μελάς, ήλθε να ενισχύσει και να προβάλει τον αγώνα που έδιναν επί δεκαετίες οι εντόπιοι Έλληνες Μακεδόνες.
Το βιβλίο της Γ΄ Γυμνασίου αναφέρεται μεν στην άφιξη εθελοντών από την Νότιο Ελλάδα και στον θάνατο τού Παύλου Μελά το 1904 (σελ. 68) πουθενά όμως δεν παρουσιάζει την ελληνικότητα τού πληθυσμού και την ποικιλότροπη αντίστασή του στον εκβουλγαρισμό (1878 - 1908).
Δείτε και:
Σχολικά βιβλία και εγκυκλοπαίδειες : Η ΣΚΟΠΙΑΝΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΑΔΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΛΑΘΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Πηγή:aktines
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου