του Κώστα Πικραμένου Στο Υπουργείο Εξωτερικών παρακολουθούν σαστισμένοι και μουδιασμένοι τις επισκέψεις Clinton και Obama στην Τουρκία. Άραγε θα περάσει και από τα μέρη μας ο αφρο-Αμερικανός Πρόεδρος; Γιατί τόση αχαριστία αφού ο ελληνικός λαός αγοράζει τα προϊόντα της Lockheed Martin? Γιατί προτιμά το... μουστάκι του Ερντογάν από το φωτεινό χαμόγελο της κ. Υπ.Εξ;
Η εξωτερική πολιτική δεν είναι η εκτέλεση ενός προϋπολογισμού (κάποιου Υπουργείου) όπου ο πολιτικός του προϊστάμενος «μοιράζει χαμόγελα» και υπογράφει εντάλματα πληρωμών για διοικητικές δαπάνες. Στην εξωτερική πολιτική πρέπει να είσαι εν ολίγοις «μανούλα» και να δουλεύεις ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα.
Η Τουρκία (του Ερντογάν) παραδίδει στους γείτονες της (άρα και σε εμάς) μαθήματα σύγχρονης διπλωματικής στρατηγικής. Πίσω από τον εκάστοτε Υπουργό του ΑΚΡ υπάρχει μία «μανούλα» που στην προκειμένη περίπτωση λέγεται καθηγητής Devetoglu.
O κύριος καθηγητής γνωρίζει ότι η μεγάλη του χώρα (δηλαδή η Τουρκία) διψάει για ενέργεια, εξαγωγές, νέο-οθωμανικό γόητρο και στρατιωτική δύναμη. Θέλει να καταστήσει τη χώρα του ισότιμο εταίρο στο πολύ-πολικό διεθνές σύστημα ηγετικών χωρών.
Προκειμένου να πετύχει όλα αυτά «κινητοποιεί και αξιοποιεί» ό,τι όπλα έχει στη φαρέτρα του. Πουλάει «Ισλάμ» και «Παλαιστίνη» στη μεγάλη αραβική αγορά. Πουλάει transit υπηρεσίες ενεργειακής ασφάλειας στους Ευρωπαίους.
Κάνει το «μεσάζοντα» ανάμεσα σε Ισραήλ και Άραβες, Ιρανούς και ΗΠΑ, Χαμάς και Αίγυπτο, Αρμένιους και Αζέριους, Γεωργιανούς και Ρώσους.
Σε περίπτωση που η Ελλάς διακόψει τις διπλωματικές επαφές με τα Σκόπια, η Τουρκία θα αναλάβει να μας φέρει σε επαφή διοργανώνοντας Σύνοδο στη Πόλη ή την Αδριανούπολη…(sic).
Τι έχει πετύχει μέχρι σήμερα ο κύριος καθηγητής;
Έχει εγγυηθεί την ενεργειακή ασφάλεια (δηλαδή ποικιλία προμηθευτών) της χώρας του ενώ ετοιμάζει τα κρατικά ταμεία για την είσπραξη των τελών transit για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που θα κατευθύνεται στην Ευρώπη, στο Ισραήλ και την Ινδία. Παράλληλα έχει 5πλασιάσει τις εξαγωγές της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή τόσο σε βιοτεχνικά και ηλεκτρικά προϊόντα όσο και στην ανάληψη κατασκευαστικών έργων. Ακόμα και στο Σουδάν του καταζητούμενου (για τη γενοκτονία του Νταρφουρ) Προέδρου Oman Bashir, ο γαμπρός του Ερντογάν χτίζει τον πύργο τηλεπικοινωνιών της χώρας. Με άλλα λόγια η μεσαία τάξη που στηρίζει Ερντογάν χρωστάει τον ετήσιο τζίρο της στη “μανούλα” που λέγεται Devetoglu…
O κύριος καθηγητής όμως γνωρίζει ότι ενώ «πουλάει» υπηρεσίες με υλικά ανταλλάγματα (ενέργεια και εξαγωγές) κάποιοι «φανατικοί Αρμένιοι» από τη Καλιφόρνια των ΗΠΑ αλλά και οι σκληροπυρηνικοί του PKK που την έχουν «αράξει» στο όρος Kandil του Βόρειου Ιράκ θέλουν να του διαλύσουν το μαγαζί που λέγεται «Νέο-οθωμανική Τουρκία του 21ου αιώνα».
Εκεί λοιπόν θα δώσει τα «ρέστα του».
Όσον αφορά τους Αρμένιους θεωρεί ότι άλλο πράγμα η Διασπορά και το Λόμπυ στις ΗΠΑ και άλλο οι φουκαριάρηδες που πεινούν στο Ερεβάν. Ανοίγει λοιπόν τα σύνορα με την Αρμενία, γεμίζει τα σουπερ-μαρκετς τους με τουρκικά προϊόντα και «δένει οικονομικά» τους φτωχούς πλην περήφανους Αρμένιους. Του απομένει το Λόμπυ στις ΗΠΑ. Εκεί «πουλάει» τη βάση του Ιντσιρλίκ στους Αμερικάνους για να την «κάνουν» από το Ιράκ αλλά πουλάει και μεσολάβηση για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Το αν τσιμπήσει ο «μαύρος» στη Ουάσινγκτον θα το μάθουμε σε 1 μήνα.
Όσον αφορά τους Κούρδους θεωρεί ότι η λαϊκή βάση έχει κουραστεί από την ένοπλη πάλη και μοιράζει «πλυντήρια, κουζίνες και ψυγεία» στους φτωχούς του Βαν, του Σιρνάκ και του Ντιγιαρμπακίρ. Παράλληλα παίζει το «αιώνιο χαρτί» του Ισλάμ και εκπέμπει τηλεοπτικά κανάλια στα Κουρδικά. Το δίκτυο Gulen δουλεύει «πόρτα-πόρτα» και μοιράζει κάρβουνο για το χειμώνα και συσίτια.
Όσον αφορά το PKK, “δένει» οικονομικά το καθεστώς Barzani με μαζικές επενδύσεις Τούρκων επιχειρηματιών στο Erbil και το Κιρκούκ ενώ το δίκτυο Gulen ανοίγει σχολεία και πανεπιστήμια για να εκπαιδεύσει τη νέα Κουρδική ελίτ του 21 ου αιώνα. Προσφέρει το τουρκικό έδαφος στο Barzani για να εξάγει το πετρέλαιο του προς τη Δύση σε αντάλλαγμα με την επιχειρησιακή εξουδετέρωση του PKK. Ο Barzani είναι ρεαλιστής και ξέρει ότι αργά ή γρήγορα οι Αμερικάνοι θα φύγουν από το Ιράκ και εκ των πραγμάτων η Τουρκία θα αποτελέσει το νέο στρατηγικό του βάθος έναντι των Ιρακινών αράβων στη σύγκρουση για τα πετρέλαια του Κιρκούκ. Άρα όλοι ποντάρουν ότι θα «πουλήσει» το PKK για να σώσει τη φαμίλια του.
Τη ίδια στιγμή τα Τουρκικά Κέντρα Στρατηγικών Ερευνών έχουν μόνιμη γραμμή επικοινωνίας και ενημέρωσης με τους Αμερικάνούς συναδέλφους τους στην Ουάσιγκτον (βλέπε φώτο). Οι Τούρκοι δε θεωρούν το Ισραήλ ως δεδομένη δύναμη ανάσχεσης του Αρμενικού Λόμπυ (το αντίστοιχο Ελληνικό Λόμπυ είναι ανύπαρκτο) και για αυτό θέλουν να χτίσουν μία «άμεση σχέση» συνεργασίας με τους συμβούλους του Προέδρου Ομπάμα.
Στην Αθήνα δε ετοιμαζόμαστε για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου….
Πηγή:infognomonpolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου