Ενας χρόνος χωρίς την Αμαλία

19/05/2008

Νεκροταφείο της Αναστάσεως, Κυριακή ώρα δέκα το πρωί, πέρασε κιόλας ένας χρόνος. Ενας χρόνος χωρίς τα πύρινα, γεμάτα οργή και αγανάκτηση κείμενά της στο Διαδίκτυο, χωρίς το γέλιο της, τη σπιρτάδα της, το χιούμορ. Ενας χρόνος χωρίς τη διαδικτυακή Βανέσα Ρότζερς, την Αμαλία Καλυβινού.

Ενας χρόνος χωρίς την 30χρονη από τη Νίκαια, που έδωσε τη μάχη της με αξιοπρέπεια και περηφάνια, με σθένος. Χθες στην Ανάσταση στο Κερατσίνι, στο ετήσιο μνημόσυνό της, η μητέρα της η κυρία Δικαία, η αδελφή της η Γεωργία, οι φίλοι της ήταν όλοι εκεί. Εδώ και τα μέλη του Ομίλου Σκραμπλ Αθηνών-Πειραιώς. Στο μνήμα, δίπλα στα τριαντάφυλλα, δύο επιγραφές: «Εξαιτίας σου γιατρέ μου», «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά και όχι ο κανόνας», λόγια της ίδιας της Αμαλίας, και δύο φωτογραφίες της.

«Η Αμαλία ήταν ένας αληθινός ήρωας, έδωσε τη μάχη της, δεν λιποψύχησε. Μαζί της συμπαρέσυρε και άλλους που έψαχναν το δίκιο τους. Αγκάλιασε τον πόνο των άλλων και τον μετέτρεψε σε ένα κύμα αγανάκτησης ενάντια στους ασυνείδητους ενός ολόκληρου κυκλώματος», μας είπε η κυρία Δικαία.

«Η Αμαλία έκανε έναν τιτάνιο αγώνα ενάντια σε γιατρούς που δεν ανταποκρίθηκαν στο ύψος της επιστημονικής τους κατάρτισης. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είμαστε εναντίον των γιατρών. Βρέθηκαν γιατροί-άνθρωποι και τους ευχαριστούμε και θα τους ευχαριστούμε πάντα», λέει ο νονός και θείος της Θανάσης Τζούμας και προσθέτει:

«Εμένα η Αμαλία είναι παιδί μου. Δεν την ξεχωρίζω από τα παιδιά μου. Στην Αμαλία, εκτός από το σθένος της, θαυμάζω ότι απέδειξε ότι σαν αγωνίστρια διεκδικούσε αυτό που της ανήκει και αυτό το οποίο έπρεπε να της παράσχουν. Οσον αφορά το κίνημα το οποίο ξεκίνησε, δυστυχώς βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση, διότι τα φώτα της δημοσιότητας έσβησαν».

Συγκινητική η παρουσία και της κοινωνικής λειτουργού, Φρόσως Χατζάκη, η οποία ήταν στο πλευρό της μέχρι την τελευταία στιγμή:

«Στην Αμαλία αυτό που θαύμασα και δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι ότι μέχρι τέλους ήταν ζωντανή, δυναμική και διεκδικούσε αυτό που πίστευε ότι της ανήκε. Παρ' όλο που πολλές φορές φαινόταν απότομη, ήταν ένας άνθρωπος δοτικός, τρομερά συναισθηματικός. Το blog που δημιούργησε τη χαροποίησε πάρα πολύ, πίστεψε ότι μπορεί να αλλάξει κάτι. Οσο για τους γιατρούς, ήξερε να ευχαριστεί αυτούς που της πρόσφεραν και την πρόσεχαν».

ΕΛ.ΒΑΣ

Πηγή:Ελευθεροτυπία