Η δύναμη του ελληνισμού

11/4

Από τον Πάνο Σόμπολο

Οι δημοσιογράφοι της Αθήνας (ΕΣΗΕΑ) έχουμε υιοθετήσει δύο σχολεία στην Κύπρο. Το ένα στο χωριό Φαρμακάς στην ελεύθερη και το άλλο στο Ριζοκάρπασο στην κατεχόμενη Κύπρο. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή αντιπροσωπεία των δημοσιογράφων επισκέπτεται τη Μεγαλόνησο και προσφέρει αγάπη, χαρά και δώρα στα παιδάκια.

Φέτος πήγα με άλλους συναδέλφους και έζησα συγκλονιστικές εμπειρίες στο Ριζοκάρπασο και νομίζω ότι ενδιαφέρει τους αναγνώστες μας να αναφέρω κάποιες από αυτές.

Ριζοκάρπασο, η πλατεία του χωριού

Το Ριζοκάρπασο κατοικείται από εποίκους, δηλαδή Τούρκους που μεταφέρθηκαν από τα βάθη της Τουρκίας και η κυβέρνησή τους τους εγκατέστησε στο συγκεκριμένο χωριό. Σ αυτό το χωριό των περίπου 800 κατοίκων, 200 είναι Ελληνοκύπριοι, οι οποίοι δεν δέχθηκαν κατά την εισβολή των Τούρκων να το εγκαταλείψουν - όπως συνέβη σχεδόν σε όλα τα άλλα χωριά.

Με χίλιους κόπους, διπλωματικές και κυβερνητικές παρεμβάσεις κατάφερε η κυπριακή κυβέρνηση να λειτουργήσει ελληνικό σχολείο, βέβαια πάντα υπό το άγρυπνο βλέμμα του κατακτητή. Μιλάμε για νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο με συνολικό αριθμό παιδιών 54. Στη Γ Λυκείου είναι ένα, στο Γυμνάσιο σπουδάζει μία μητέρα και το παιδάκι της στο Δημοτικό.

Οι δημοσιογράφοι προσφέραμε πρόπερσι 5.000 ευρώ και φτιάξαμε ένα γήπεδο (περιφράξαμε ένα οικόπεδό τους, τοποθετήσαμε δύο τέρματα για ποδόσφαιρο και δύο μπασκέτες) για να γυμνάζονται τα παιδάκια.

Λίγο πριν μοιράσουμε τα δώρα στους μαθητές και μετά τα καλωσορίσματα πήρε τον λόγο ένας από τους μαθητές, νομίζω της Β Γυμνασίου, και είπε:

Το Γυμνάσιο στο Ριζοκάρπασο

«Εμείς οι μαθητές στο Ριζοκάρπασο ευχαριστούμε τους δημοσιογράφους της Αθήνας και την ΕΣΗΕΑ για το γήπεδο που μας φτιάξατε. Είναι η μοναδική διασκέδαση για εμάς σ' αυτόν τον τόπο που ζούμε». Και πραγματικά είναι η μόνη διέξοδος που έχουν τα παιδάκια για να περνούν την ώρα τους, κι αυτό το υποτυπώδες γήπεδο το θεωρούν ό,τι καλύτερο!

Στο σχολείο υπάρχουν πολλές ελλείψεις, αλλά και τα παιδάκια στερούνται ακόμα και στοιχειώδη πράγματα που μπορεί να τα κάνουν χαρούμενα και να καλυτερέψουν τη διαβίωση και τη μάθησή τους.

Επειδή διανύουμε την εορταστική περίοδο του Πάσχα νομίζω ότι μπορούμε όλοι να προσφέρουμε σ' αυτά τα παιδάκια.

Μπορούν όσοι ενδιαφέρονται να έρθουν σε επαφή με την ελληνική πρεσβεία στη Λευκωσία (πρέσβης είναι ένας αξιόλογος διπλωμάτης, ο κ. Δημήτρης Ράλλης) και να προσφέρουν ό,τι μπορεί ο καθένας.

Ειλικρινά αξίζει τον κόπο. Είναι το μοναδικό χωριό από τα κατεχόμενα (βρίσκεται προς τη «μύτη» του νησιού) που ζει ο ελληνισμός έστω και κάτω από τις δύσκολες συνθήκες που σας περιγράφω.

Θέλω να αναφέρω και λίγα λόγια για τους εκπαιδευτικούς (νηπιαγωγό, δασκάλους και καθηγητές). Είναι πραγματικά ηρωικές μορφές.

Δεν μένουν μόνιμα στο χωριό. Πηγαίνουν Δευτέρα πρωί από τη Λευκωσία και επιστρέφουν Πέμπτη ή Παρασκευή. Αγαπούν τους μαθητές και ενδιαφέρονται γι αυτούς σαν να ήταν παιδιά δικά τους.

Διαπιστώσαμε κι εμείς αυτό το δέσιμο που έχει ο δάσκαλος με τον μαθητή. Αξίζει στους εκπαιδευτικούς ένα μεγάλο μπράβο και να τους δίνει δύναμη ο Θεός για να συνεχίσουν το δύσκολο έργο που προσφέρουν.

Πηγή:Έθνος