Μιλούν για «Αιγαιακή Μακεδονία»!

Ημερομηνία δημοσίευσης 18/4/2008

ΑΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

Η αλυτρωτική προπαγάνδα των Σκοπίων κατά της Ελλάδας όχι μόνο συνεχίζεται αλλά λαμβάνει πλέον και επικίνδυνες διαστάσεις, δημιουργώντας συνθήκες υπό τις οποίες οποιαδήποτε συνεννόηση με την Αθήνα για την εξεύρεση μιας αμοιβαίας αποδεκτής λύσης στο θέμα της ονομασίας καθίσταται τουλάχιστον αμφίβολη.

Ενδεικτική είναι στο πλαίσιο αυτό η πρωτοβουλία του «Παγκόσμιου Μακεδονικού Κογκρέσου», μιας οργάνωσης η οποία αυτοβαπτίζεται «άτυπο κοινοβούλιο των Μακεδόνων από όλα τα τμήματα της Μακεδονίας ανά τον κόσμο», που εξέδωσε- με ημερομηνία 2 Απριλίου- «μνημόνιο για την ελληνική γενοκτονία σε βάρος του μακεδονικού λαού», στο οποίο καταγγέλλει την Ελλάδα για σειρά παραβιάσεων των δικαιωμάτων των «Μακεδόνων» της «Αιγαιακής Μακεδονίας», κάνοντας λόγο για ελληνικό ναζισμό- φασισμό, γενοκτονία και απαρτχάιντ.

Το Παγκόσμιο Μακεδονικό Κογκρέσο, εκκινώντας από ένα διάγγελμα του έλληνα τότε βασιλιά Γεωργίου Α΄, επιδίδεται σε απαρίθμηση ιστορικών περιστατικών που κατά την άποψή του καταδεικνύουν τη «συνεχή και συστηματική διαδικασία εθνοτικής κάθαρσης και γενοκτονίας σε βάρος των Μακεδόνων της Αιγαιακής Μακεδονίας», όρος που σηματοδοτεί ευθέως αλυτρωτικές τάσεις.

Και στη συνέχεια προχωρεί σε αμφισβήτηση όλων σχεδόν των διεθνών συνθηκών που ακολούθησαν τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν σε μεγάλο βαθμό διαμορφώθηκε ο χάρτης της Βαλκανικής αλλά και τα σύνορα του ίδιου του κράτους των Σκοπίων σήμερα.

Ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Γκρούεφσκι καταθέτει στεφάνι κάτω από τον αλυτρωτικό χάρτη
Ο αλυτρωτικός χάρτης σε μεγένθυνση

Οπως αναφέρεται στο μνημόνιο, «με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου της 10ης Αυγούστου 1913, η Αθήνα προσάρτησε την Αιγαιακή Μακεδονία. Με τη Συνθήκη του Νεϋγί της 27ης Νοεμβρίου 1919, μεταξύ Αθήνας και Σόφιας, η Ελλάδα εκδίωξε βίαια τους Μακεδόνες Ορθόδοξους της Αιγαιακής Μακεδονίας στη Βουλγαρία. Με τη Συνθήκη της Λωζάννης της 30ής Ιανουαρίου 1923 η Ελλάδα εκδίωξε βίαια τους Μακεδόνες Μουσουλμάνους της Αιγαιακής Μακεδονίας στην Τουρκία».

Και στη συνέχεια κατηγορείται η Ελλάδα ότι... χρησιμοποίησε τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής (οι οποίοι χαρακτηρίζονται «αλλογενής πληθυσμός» ) για να ομογενοποιήσει εθνικά την... Αιγαιακή Μακεδονία.

Οι συγγραφείς του μνημονίου περνούν κατόπιν στη σύγχρονη ιστορία, μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Και αφού αναφέρονται στην αλλαγή του Συντάγματος των Σκοπίων, στην υιοθέτηση του ονόματος πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (πΓΔΜ) και στην υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, περνούν στο «τελευταίο καταφύγιο του ρατσισμού και του ναζισμού- φασισμού στην Ευρώπη», επισημαίνοντας ότι «η Αθήνα δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη “Μακεδόνων” που διαβιούν στην Ελλάδα, στερώντας τους τα ανθρώπινα και αστικά δικαιώματα και ελευθερίες».

Φθάνουν δε «να ζητούν αντιστάθμισμα για τις ζημιές που προκλήθηκαν», κατά την άποψή τους, όλα αυτά τα χρόνια εναντίον των «Μακεδόνων» στην Ελλάδα.

Πηγή:Το Βήμα