Tου Xρηστου Γιανναρα


Τα κόμματα λοιπόν που αρνούνται, χωρίς να το κρύβουν, τους όρους της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας είναι ο «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» και το «Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας». Διακήρυξαν απερίφραστα την άρνησή τους στο προεκλογικό «ντιμπέιτ» των πολιτικών αρχηγών. Προειδοποίησαν ότι τους νόμους που ψηφίζει το Κοινοβούλιο θα τους ακυρώνουν οι οπαδοί τους κατά βούλησιν, με άσκηση βίας στους δρόμους.




Αυτοί που καίνε φοιτητικές κάλπες, βιαιοπραγούν σε πρυτάνεις και κρατούν σε ομηρεία συγκλήτους, έχουν θέση δίπλα στους επιζώντες αυτουργούς του «εθνοσωτηρίου» πραξικοπήματος του 1967 και όχι στη Βουλή. Αυτονόητα.
Βέβαια, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, οι φασιστικές πρακτικές τους δεν έχουν την ειλικρίνεια μιας δηλωμένης αντιπαλότητας προς τη δημοκρατία. Είναιμάλλον φτηνά στρατηγήματα ψηφοθηρίας.
Εμποδίζουν την εφαρμογή νόμων ψηφισμένων από τη Βουλή, όχι για να συντονιστούν τα κόμματα με κάποια έκτακτη, αυθόρμητη έκρηξη λαϊκής οργής, όχι για να συστρατευθούν με ανθρώπους κατάφωρα αδικημένους ή πεινασμένους. Το κάνουν μόνο και ολοφάνερα για να κολακέψουν ανερμάτιστες μάζες, ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις ατόμων αδίστακτων σε αντικοινωνική βαναυσότητα. Συναγωνίζονται τα δύο έκνομα κόμματα, ποιο θα πλειοδοτήσει σε λαϊκισμό καπηλείας της Αριστεράς, σε φαντασιωσικές μάχες με στερεότυπα αποδιοπομπαίων τράγων. Παίζουν με την παρακμιακή ευήθεια και απαιδευσία συνανθρώπων μας το αδίστακτο επαγγελματικό τους παιχνίδι εξουσίας.

Αλλά το δημοψήφισμα το τρέμουν τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ. Το τρέμουν, επειδή και αυτά τα κόμματα μόνο για λόγους ψηφοθηρικής ιδιοτέλειας τηρούν προσχήματα δημοκρατίας, η δημοκρατία ούτε τα ενδιαφέρει ούτε τη χρειάζονται.
Απόδειξη, ο φεουδαρχικός απολυταρχισμός της εσωτερικής τους οργάνωσης, η ραγιάδικη υποταγή και ο γλοιώδης λιβανωτός σε ασήμαντους αρχηγίσκους. Αλλά και η τέλεια αδιαφορία τους όταν στο τηλεοπτικό «ντιμπέιτ» των αρχηγών ή και από το βήμα της Βουλής, οι κάπηλοι της Αριστεράς ναρκισσεύονται θρασύτατα για τον φασισμό τους. Τέλεια η αδιαφορία τους, τριάντα χρόνια τώρα και για την ασήμαντη αριθμητικά ομάδα ψυχανώμαλων τραμπούκων που καταλύει κάθε τόσο το κράτος, καταστρέφει, καίει, πλιατσικολογεί, επιβάλλει τρομοκρατία στους πολίτες.

Αν τολμήσουν δημοψήφισμα για να αποκλειστούν από το Κοινοβούλιο οι φασιστοειδείς κάπηλοι της Αριστεράς, θα βρίσκουν μετά μπροστά τους συμπαγή την απαίτηση για κοινωνική έγκριση και κάθε άλλης, καίριας για τη ζωή μας πρωτοβουλίας: Για το ασφαλιστικό, για το Σκοπιανό, για τα ελληνοτουρκικά, για το ανίατο εκπαιδευτικό πρόβλημα, για τον έλεγχο της συνδικαλιστικής (δημοσιοϋπαλληλικής) κακουργίας, για την εκποίηση ή όχι της κοινωνικής περιουσίας.Δεν συμβιβάζεται η στυγνή κομματοκρατία με δημοψηφίσματα, δεν την συμφέρει η αντίσταση στον φασισμό.
Τη βολεύει ο ολίγος φασισμός, η συχνή κατάλυση της έννομης τάξης, ο βιασμός της πλειοψηφίας. Της επιτρέπει να παίζει με την ευήθεια των αφελών, των ψυχολογικά ευάλωτων, να υπόσχεται συνεχώς δήθεν μεταρρυθμίσεις, «επανίδρυση του κράτους», «ανάκαμψη της οικονομίας» – χαίρεται η κομματοκρατία όταν λειτουργεί ως φόβητρο το ενδεχόμενο να βρεθούν στην εξουσία τα φασιστοειδή της δήθεν Αριστεράς.




Δεν χωράνε μισόλογα. «Ή με τον φασισμό είσαι ή εναντίον του». Ή με τη ζούγκλα και την παράνοια ή στον αγώνα να υπερασπίσεις τα μέγιστα και τίμια της ζωής.
Πηγή:Καθημερινή
1 σχόλιο:
Πάντα εύστοχος ο Γιανναράς, λέει και τούτη την φορά τα πράγματα με τ’ όνομά τους.
Δημοσίευση σχολίου