Της Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑΞαναγυρίζει στο βάθρο του στην είσοδο του θεάτρου Διονύσου στον βράχο της Ακρόπολης το χαμένο άγαλμα ενός των κορυφαίων δραματουργών της αρχαιότητας, του Μενάνδρου, που για χίλια χρόνια υποδεχόταν μαζί με τον Αισχύλο, τον Σοφοκλή και τον Ευριπίδη τούς θεατές. Τα αγάλματα των τραγικών, όπως και του Αριστοφάνη, στόλιζαν την ανατολική πάροδο του θεάτρου που ήταν και η κύρια είσοδός του.
Το άγαλμα του Μενάνδρου ήταν έργο των γιων του Πραξιτέλη, Κηφισόδοτου και Τιμάρχου. Το πρωτότυπο έργο δεν διασώθηκε. Υστερα όμως από έρευνες, ο Γερμανός καθηγητής Κ. Fittschen ταύτισε δύο κομμάτια του γλυπτού αυτού που βρίσκονται στη Νάπολη και στη Βενετία και αποτελούν αντίγραφα της ρωμαϊκής εποχής.
Ο Μένανδρος ήταν Αθηναίος κωμικός ποιητής, ο σημαντικότερος της νέας αττικής κωμωδίας και ο θεμελιωτής της.
Τα κομμάτια κόλλησαν μεταξύ τους. Το εκμαγείο του γλυπτού από χυτό υλικό θα τοποθετηθεί στο βάθρο του μετά την προχθεσινή απόφαση του ΚΑΣ να εγκρίνει τη μελέτη «αποκατάστασης δύο τιμητικών βάθρων και του μνημείου του ποιητή Μενάνδρου» της αρχαιολόγου Χριστίνας Παπασταμάτη-φον Μόοκ.
Η ίδια είπε ότι για την έρευνά της στηρίχθηκε σε αρχειακό υλικό του 19ου αιώνα, όπως σε ένα πολύτιμο τοπογραφικό σχέδιο του Ερνέστου Τσίλερ του 1863 για τα μνημεία της νοτίου κλιτύος και σε μια φωτογραφία του 1868 που δείχνει τα βάθρα πριν από την αποξήλωσή τους. Μελέτησε επίσης τα ίχνη επαφής που άφησαν τα αποξηλωμένα βάθρα στην όψη των αρχαίων λίθων του αναλήμματος της ανατολικής παρόδου και από τους διάσπαρτους λίθους της περιοχής του θεάτρου ταύτισε τις θέσεις έξι βάθρων, μεταξύ των οποίων και του βάθρου του Μενάνδρου (342/1 - 291/0 π.Χ.). Το βάθρο του είχε βρεθεί στο Θέατρο εντοιχισμένο σε μεταγενέστερο τοίχο το 1862.
Η ίδια είπε ότι για την έρευνά της στηρίχθηκε σε αρχειακό υλικό του 19ου αιώνα, όπως σε ένα πολύτιμο τοπογραφικό σχέδιο του Ερνέστου Τσίλερ του 1863 για τα μνημεία της νοτίου κλιτύος και σε μια φωτογραφία του 1868 που δείχνει τα βάθρα πριν από την αποξήλωσή τους. Μελέτησε επίσης τα ίχνη επαφής που άφησαν τα αποξηλωμένα βάθρα στην όψη των αρχαίων λίθων του αναλήμματος της ανατολικής παρόδου και από τους διάσπαρτους λίθους της περιοχής του θεάτρου ταύτισε τις θέσεις έξι βάθρων, μεταξύ των οποίων και του βάθρου του Μενάνδρου (342/1 - 291/0 π.Χ.). Το βάθρο του είχε βρεθεί στο Θέατρο εντοιχισμένο σε μεταγενέστερο τοίχο το 1862.
Μαρμάρινη εικονιστική κεφαλή του ποιητή Μενάνδρου. Πρόκειται για αντίγραφο του 1ου αιώνα π.Χ. Το πρωτότυπο ήταν χάλκινο και είχε στηθεί στο θέατρο του Διονύσου στην Αθήνα
Η έρευνα της κ. Παπασταμάτη απέδειξε επίσης ότι το κάθισμα του αγάλματος αποτελεί απομίμηση των θρόνων της προεδρίας του Διονυσιακού Θεάτρου. Θεωρεί πως με αυτό τον τρόπο «υποδηλωνόταν η αναγνώριση ενός νεωτεριστή ποιητή, τον οποίο δεν αποδέχονταν οι αναπολούντες το κλασικό παρελθόν Αθηναίοι».
Με την τοποθέτηση του βάθρου και του αγάλματος του Μενάδρου, όπως και την αναστήλωση δύο βαθμίδων ενός δεύτερου βάθρου που δεν σώζει το άγαλμά του, αρχίζει να ξαναζωντανεύει η εικόνα που είχαν οι αρχαίοι για το θέατρο.
Με την τοποθέτηση του βάθρου και του αγάλματος του Μενάδρου, όπως και την αναστήλωση δύο βαθμίδων ενός δεύτερου βάθρου που δεν σώζει το άγαλμά του, αρχίζει να ξαναζωντανεύει η εικόνα που είχαν οι αρχαίοι για το θέατρο.
Πηγή:Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου