Αφέντες στο Βορρά και συνέταιροι στο Νότο

Σε αυτή τη σοφή συμπερασματική κατάληξη είχε φθάσει ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ύστερα από εμπειρία πολλών ετών σε συνομιλίες με τους Τούρκους.Ο Τάσσος γνώριζε με ποιο τρόπο να διαπραγματεύεται και πώς να αντιμετωπίζει τη βουλιμία της Άγκυρας, γιατί γνώριζε και τις υποθήκες τις σχετικές με την Κύπρο που κληροδότησε ο Ισμέτ Ινονού μετά το 1923 στις μελλοντικές τουρκικές κυβερνήσεις, γνώριζε και ποιους στόχους είχαν θέσει οι Τούρκοι για την Κύπρο πριν την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960.

Και για την ακύρωση αυτών τον στόχων αγωνιζόταν έξυπνα, χωρίς αφελείς αυτοσχεδιασμούς και επικίνδυνες φαντασιώσεις.

Αφέντες στο Βορρά και συνέταιροι στο Νότο

Του Δρα Νικία Λειβαδά

Τώρα -ύστερα από διαπραγματεύσεις ενάμιση έτους αρχίζουν και μερικοί άλλοι να αντιλαμβάνονται τι εννοούσε ο Τάσσος. Χάθηκε χρόνος, εγκαταλείφθηκαν σοβαρές συμφωνίες (της 8ης Ιουλίου) για να δοκιμαστεί η πιθανότητα μιας λύσης που θα στηριζόταν σε προσωπικές φιλίες και κομματικές σχέσεις, στην «αδελφοσύνη» και στη λογική. Η όλη προσέγγιση -για όσους δεν έχουν καταλάβει ακόμη- ήταν μια προπαγανδιστική παγίδα των Αγγλοτούρκων ώστε να μας παγιδέψουν σε αδιέξοδα.

Να μας «γωνιάσουν» κατά μια προσφιλή έκφραση. Διαλαλούσαν με τόσο ενθουσιασμό όλοι τους, ακόμα και το Υπ.Εξ Ελλάδος και η κυβέρνηση της Κύπρου, εκείνο το αμίμητο:

«Λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους», που έπιασε τόπο σε πολλούς ανιστόρητους. Και ξεκίνησαν μάλιστα και αγώνα να μειώσουν το αίσθημα της «ελληνικότητας» στις καρδιές των μαθητών μας για να τους κάνουν να συμπλησιάσουν δήθεν συμφιλιωτικά και πολιτιστικά με τα «αδέλφια μας τους Τουρκοκυπρίους». Φτάσαμε στο τέρμα. Στην αποτυχία της προσπάθειας όπως όλα δείχνουν.

Οι Τούρκοι είναι ανυποχώρητοι στο στόχο τους να δημιουργήσουν δικό τους ανεξάρτητο «τουρκικό κρατίδιο» το οποίο η Τουρκία θα κυβερνά από την Άγκυρα σαν επαρχία της επικράτειάς της. (Ήδη, έχει διορίσει έναν υφυπουργό-νομάρχη). Για επίτευξη μόνιμων αποτελεσμάτων -δηλαδή να αποκτήσουν αναγνωρισμένο διεθνώς κράτος- απαιτούν να ενώσουν αυτό το «τουρκικό κρατίδιο» με το δικό μας «ελληνοκυπριακό κρατίδιο» σε κάποιας μορφής Συνομοσπονδία. Επιμένουν στην επανένωση (επανένωση της πατρίδας μας ονομάστηκε) γιατί με τη μέθοδο αυτή καταργείται η Κυπριακή Δημοκρατία. Και στην πρώτη διαφωνία (τεχνητή ή πραγματική) εύκολο, και νομικά εφικτό είναι, να διασπαστεί η συμμαχία και να αποχωρήσουν τα συνιστώντα κρατίδια από τη Συνομοσπονδία.

Οπότε παραμένουν ανεξάρτητα, -με την υπογραφή μας πια- και σύννομα με το Διεθνές Δίκαιο. Μήπως προσπάθεια απόσχισης από την Κυπριακή Δημοκρατία δεν συνέβη αμέσως μετά την εγκαθίδρυσή της; Τότε όμως αποσπαστήκαν οι Τουρκοκύπριοι πραξικοπηματικά και παράνομα. Και ακόμη εξακολουθούν να είναι παράνομοι παρά τις προσπάθειες 35 ετών. Τώρα όμως όλα θα γίνουν νόμιμα αν αποδεχτούμε το δοτό σχέδιο τους και υπογράψουμε τη λύση που απαιτούν για «συνένωση δυο κρατών».

Εμείς ζούμε στην Κυπριακή Δημοκρατία, κράτος ανεξάρτητο και κυρίαρχο, μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ. Το κράτος αυτό έχει τις διεθνείς θωρακίσεις του.

Με ποια λογική λοιπόν θα δεχτούμε να απεκδυθούμε των πλεονεκτημάτων που μας δίνει η Κυπριακή Δημοκρατία και να υπαχθούμε σαν «συνιστών ελληνοκυπριακό κρατίδιο» στο μόρφωμα του συνεταιρισμού που θα κατευθύνουν πολιτικά και θα κατέχουν με στρατιωτικές συμβάσεις οι Τούρκοι;

Αυτό είναι χειρότερο και από διχοτόμηση. Από τη μια στιγμή στην άλλη θα βρεθούμε ξανά σε κατάσταση τουρκοκρατίας, όπως πριν το 1878. Αυτό το μόρφωμα που επιδιώκουν να μας επιβάλουν δεν θα έχει τίποτε κοινό με ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. Θα ελέγχεται στρατιωτικά και πολιτικά από την Τουρκία, ολόκληρο, δηλαδή και το δικό μας κρατίδιο.

Αφέντες στο Βορρά λοιπόν και συνεταίροι στο Νότο, και ακόμη χειρότερα, γιατί ο Νότος δεν θα βρίσκεται πια στην ΕΕ αλλά θα βρίσκεται στο έλεος της Τουρκίας.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Πηγή: Ελεύθερος Πολιορκημένος