Τρίτη 25 Αυγούστου 2009

Οι ήρωες της Γης και τα ανθρώπινα απορρίματα


Δημοσιεύθηκε από olympiada στο Ιουνίου 1, 2009 πριν δηλαδή τις πρόσφατες πυρκαγιές. Για να δούμε την απύθμενη υποκρισία των ετικετοφόρων καπηλευτών των ιδεών.

Το άναρχο σύστημα εμπλοκής των εθελοντών στις διαδικασίες κατάσβεσης είχε και φέτος τραγικά αποτελέσματα. Πέντε νεκρούς στην Εύβοια. Απέφυγε η κυβέρνηση και το Πυροσβεστικό Σώμα να θεσμοθετήσουν τη δράση των εθελοντών για να μην δημιουργούν υποχρεώσεις σχετικά με την εκπαίδευσή τους.” Αυτή ήταν η αναφορά της Ελευθεροτυπίας για τους Ήρωες Νεκρούς του Μίστρου Ευβοίας. Στις καμμένες σάρκες, κριτική γραφειάδων που δεν έχουν ούτε γλάστρα σπίτι τους, για να δικαιολογήσουν το μισθό τους και να πρεσβεύσουν τα συμφέροντα των εργοδοτών τους.

Το Ψέμμα του ψέμματος. Μέχρι και ο Στέφανος Μάνος στην ίδια εφημερίδα δήλωσε ότι Όπου ενεργοποιήθηκε ο κόσμος, δεν κάηκε ούτε ένα χωριό. Όπως γινόταν και παλιότερα, πάντα είχαμε φωτιές στην Ελλάδα. Το θέαμα των συγκεντωμένων κατοίκων να μιλούν σε κινητά και κάμερες και να περιμένουν τα “εναέρια μέσα” τα λέει όλα. Μιά γραμμή πυρασφάλειας που γίνεται με ανθρώπινα χέρια αρκεί να σώσει χωριά και εκτάσεις.

Η καπηλεία της οικολογίας λοιπόν από άθλιους γραφειοκράτες μας ενοχλεί περισσότερο από κάθε άλλη ιδεολογική μετάλλαξη που συντελείται σήμερα στους κομματικούς μηχανισμούς. Άνθρωποι – ανδρείκελα αυτοπροσδιορίζονται ως οικολόγοι για να αλιεύσουν ψήφους και να προωθήσουν άνομα συμφέροντα εις βάρος της ίδιας της Μητέρας Γης, με το μανδύα της
“Πράσινης Ανάπτυξης”. Τι Ύβρις!

Η Μάχη για τη Γη διέπεται από έναν σημαντικό παράγοντα. Την Ανιδιοτέλεια. Τη διάθεση προσφοράς στο σύνολο, στην ιδέα. Αυτεγερσία – Έκσταση – Εθνεγερσία γράφαμε και εκεί περικλείεται όλη η αλήθεια. Είναι δύσκολο για τον τσιμεντάνθρωπο να αντιληφθεί το χρέος στη Μητέρα Γη. Έχει μήνες να πατήσει το χώμα, σπάνια βλέπει ουρανό, τρέφεται από βιομηχανικά επεξεργασμένα χημικά σκευάσματα, θεωρεί ότι είναι η περιούσια αυταξία κλειδωμένος στην άθλια φενάκη του καπιταλισμού. Που διαδέχτηκε τον “περιούσιο λαό”, τον “Εξωγήινο Θεό”, την αμαρτωλή Μητέρα, Γυναίκα. Η ειρωνία ενός συστήματος που στρέφεται ενάντια στην τροφό, τη δημιουργό, την Άξια, Τέλεια ύπαρξη.

Έτσι ξεφυτρώνουν οι Οικολόγοι του Κολωνακίου, κλεισμένοι στα ερκοντισιονάτα διαμερίσματα τους, μιλώντας για οποιαδήποτε ρατσιστική αρλούμπα χωρίς να έχουν έρθει αντιμέτωποι με τη λαίλαπα της φωτιάς, να διαβάλλουν κάτι προαιώνιο. “Πατρίδα μας είναι τα παιδικά μας χρόνια”, είπε ο Παμμέγιστος Τρεμόπουλος. Και οι τραπεζικοί σου λογαριασμοί θα συμπληρώναμε εμείς. Γιατί ως γνωστόν το Κεφάλαιο δεν έχει Πατρίδα. Πατρίδα έχουν οι προλετάριοι. Οι άνθρωποι που ζουν και αναπνέουν ελεύθερα. Που τα παιδικά τους χρόνια είναι συνυφασμένα με την γλυκιά μορφή της Μάνας. Με τις μυρωδιές του χαμομηλιού και τον ίσκιο του Πεύκου. Το Πεύκο που σ’ αγκάλιασε, που έκανες κούνια, που άκουγε το κλάμα σου το παιδικό. Που σκαρφάλωνες όταν μάθαινες να εξερευνάς. Ο κορμός του ήταν η πρώτη σου γνώση, η αλήθεια σου.

Πόσο σε λυπάμαι Μιχάλη Τρεμόπουλε. Όντως η δική σου πατρίδα είναι τα παιδικά σου χρόνια. Ο Αυτισμός που σου προσέδωσαν. Η πνευματική σου τύφλωση που μεταλλάχθηκε σε στείρα Εγωπάθεια. Φαίνεται βλέπεις στο πρόσωπο σου. Στη μειωμένη νοημοσύνη σου και στην έλλειψη παραγωγικής σκέψης. Γιατί η Μάνα παράγει Τρεμόπουλε. Γεννά. Η τριβή με τη Μάνα είναι το πραγματικό σχολείο. Ο Μακαρίτης ο Θειός μου ο Νίκος Δύστυχε Τρεμόπουλε.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

Και για να μην ξεχνάμε το "τι εστί Τρεμόπουλος" ας θυμηθούμε το παρακάτω βίντεο

Δεν υπάρχουν σχόλια: