Το έλεος της χρονολογικής φθοράς δεν τους αξίζει

Στο πέρασμα από το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλλας προς τις κατεχόμενες περιοχές είχε τοποθετηθεί εδώ και χρόνια η τοιχοφωτογραφία των τριών δολοφονηθέντων από τις κατοχικές αρχές κατά τον τραγικό χρόνο του 1996.

Οι δύο από τους εικονιζόμενους είναι οι ηρωομάρτυρες Τάσσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού που με την ανδρεία τους συγκλόνισαν τους απανταχού Έλληνες και όπου η βαρβαρότητα της δολοφονίας τους στις 11 και 14 Αυγούστου 1996 συντάραξε το παγκόσμιο μέσο του φακού. Ο τρίτος ήταν ένας απλός άνθρωπος, ο 50χρονος Πέτρος Κακουλλής πρόσφυγας από το Λευκόνοικο που εκτελέστηκε από τούρκους στρατιώτες καθώς μάζευε σαλίγκαρους στη νεκρή ζώνη της ημικατεχόμενης περιοχής Άχνας στις 13/10/96. Σύμφωνα με μαρτυρίες του γαμπρού του που βρισκόταν 200 μέτρα παρακάτω, δύο Τούρκοι στρατιώτες τον πυροβόλησαν ενώ είχε ψηλά τα χέρια από κοντινή απόσταση και εν συνεχεία ενώ κειτόταν στο έδαφος αυτοί τον πλησίασαν και τον ξαναπυροβόλησαν εξ επαφής.

Ο ηρωισμός, η αυτοθυσία και η καθημερινότητα των Κυπρίων που αντιπροσωπεύει η φωτογραφία είχαν ένα κοινό που δεν είναι τίποτε άλλο από την Τουρκική βαρβαρότητα που ομολογεί την ύπαρξη κατακτητών στο νησί. Έτσι αυτές οι τρείς φωτο-ιστορίες ως μέσο διαφώτισης και τρανταχτή απόδειξη πως εδώ υπάρχουν εισβολείς, αναρτήθηκαν από τις τότε Αρχές για να αναδείξουν στους τότε διάφορους ξένους που περνούσαν το οδόφραγμα την πραγματική ουσία του Κυπριακού προβλήματος, αυτήν της εισβολής και κατοχής. Η ωμότητα, η βαρβαρότητα και η απανθρωπιά που επέδειξαν οι κατακτητές δεν άφηναν κανένα μυαλό απροβλημάτιστο καθώς η εικόνα τους και μόνο ήταν αρκετή για να νιώσει κανείς το ανατρίχιασμα της αγανάκτησης.

Από τότε έχουν περάσει αρκετά χρόνια και άλλαξε ριζικά η Κυπριακή καθημερινότητα, οι διερχόμενοι των οδοφραγμάτων, η παιδεία, ενδεχομένως η ιστορία, ο τρόπος λειτουργίας της Ε.Φ., ακόμα και ο τρόπος αντίληψης της λύσης του Κυπριακού προβλήματος. Ανεξαρτήτως όμως οποιασδήποτε λογικής, πόθου και πολιτικής, η διαφώτιση παίζει καταλυτικό ρόλο στην οποιαδήποτε φάση της πολιτικής διάστασης του προβλήματος και η σωστή ή λανθασμένη διαχείριση της μπορεί να αλλάξει άρδην τα δεδομένα και τις ισορροπίες όταν φτάσει η κρίσιμη ώρα. Ακόμη και η εσωτερική διαφώτιση χρειάζεται για να μην επαναληφθούν λάθη του παρελθόντος, αυτό δεν αφορά μόνο χούντες και εμφυλίους αλλά και τους πόνους του λαού ως σύνολο. Πόσο μάλλον όταν η επανάληψη της επανάληψης αναδύεται σαν φάντασμα για να μας προσγειώσει στην κατοχική πραγματικότητα και να μας θυμίσει με τον πιο σκληρό τρόπο πως ο εχθρός μας ενώνει και είναι κοινός.

Εκείνο που πληγώνει ιδιαίτερα είναι ότι σε μια εποχή που τα κονδύλια για δικοινοτικές οικονομικές δραστηριότητες και δικοινοτικές εκδηλώσεις έχουν κτυπήσει κόκκινο κανείς δεν ασχολήθηκε με τον σκοπό και τη ουσία της εγκαταλελειμμένης και ασυντήρητης αυτής τοιχοφωτογραφίας στο Λήδρα Πάλας ώστε να την επιδιορθώσει. Όσο και αν πληγώνει το μήνυμα των τριών αυτών ιστοριών δεν μπορούν να εξαφανιστούν από την ιστορία όπως δεν μπορεί να σβηστεί και η Τουρκική θηριωδία του 1974. Ότι πέτρα και αν σηκώσεις θα βρεις από κάτω κάτι για να στο θυμίζει, αυτές οι τρεις συγκλονιστικές ιστορίες έρχονται να προστεθούν από το μέλλον στο παρελθόν για να δέσουν την εισβολή με το τώρα και να μας υπενθυμίσουν πως η κατοχή είναι ακόμη εδώ.

Η μη συντήρηση τέτοιων εικόνων που εξυπηρετούν το δικό τους σκοπό αποτελεί προσβολή για όλους μας και ιδιαίτερα προς τους φωτογραφιζομένους και τις οικογένειες τους. Ας ευαισθητοποιηθεί επιτέλους κάποιος, το έλεος της χρονολογικής φθοράς δεν τους αξίζει.

Πηγή:Δεν Ξεχνώ