ΟΙ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ Ο....ΑΛΛΑΧ

Ένα περιστατικό που με έκανε να αρχίζω να ανησυχώ για την όλη ισλαμο-φάση είναι το εξής.

Πασοκιστάν (εε συγγνώμη Ηράκλειο Κρήτης ήθελα να πω), λίγες μέρες μετά τα χριστούγεννα βρισκόμαστε
με μία φιλική οικογένεια, έχοντας και τα παιδιά μας μαζί, στην πλατεία Ελευθερίας.
Έχει εκδηλώσεις, καρουσέλ και τα τοιαύτα.

Τα Δεκεμβριανά έχουν ξεφουσκώσει πλήρως αλλά τα σαΐνια της επανάστασης ενώνονται με μια ομάδα Παλαιστηνίων
που διαδήλωνε για τα γεγονότα στη Γάζα.
Η μικρή αυτή διαδήλωση έπιασε το νόημα αμέσως.
Είπαν: "Δεν πάμε να ανεβούμε στη σκηνή και να διακόψουμε τους παιδικούς χριστουγεννιάτικους χορούς
και να ουρλιάζουμε με πάθος Αλλάχ Ακμπάρ; Είναι σίγουρο πως αυτοί οι άπιστοι Έλληνες θα μας συμπαθήσουν!"
Το αυτό και κάνανε.
Πριν να ανέβουνε πάνω μπουκάραν μέσα στο πλήθος των πεθαμένων μικροαστών και εκφυλισμένων
οικογενειαρχών σαν και του λόγου μου που είχαν το θράσος να βγάλουνε τα παιδάκια τους στις χριστουγεννιάτικες
εκδηλώσεις. Το αποτέλεσμα ήταν μερικά παιδάκια να φοβηθούν αρκετά.
Φοβήθηκαν βέβαια μετά πολύ περισσότερο όταν έβλεπαν τον μανιακό επί της σκηνής να τσιρίζει Αλλάχ Ακμπάρ καμία εικοσαριά φορές.
Θα έλεγες ότι όπου να'ναι θα πατήσει το κουμπί και θα σκάσει η βόμβα.
Οι (πασόκοι-προοδευτικοί) διοργανωτές κοίταζαν αποσβολωμένοι όπως και εμείς...

5-6 "ανάρχες" δρούσαν ως καθοδηγητές και μεταφραστές. Θα 'λεγες ότι σάστισαν κι αυτοί για λίγο,
αλλά πρέπει να είπαν: "δε γαμιέται, εμείς μόνοι μας δεν έχουμε ελπίδα, τρύπα να'ναι κι ότι να'ναι".

Αν και πρέπει να ομολογήσω πως τουλάχιστον για τα επόμενα 20 χρόνια το πιο ασφαλές μέρος στην Ελλάδα θα είναι η Κρήτη
(αν αντέχει κανείς την πασοκίαση βέβαια).

Υ.Γ.Ψήφιζα όλα τα χρόνια ΚΚΕ. Με τη στάση του κόμματος απέναντι στο μεταναστευτικό δηλώνω ότι την ψήφο μου την χάσαν.

S.H.