Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

ΝΕΥΡΟΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ ΔΩΡΗΤΗΣ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ και ΠΑΤΕΡΑΣ 58 ΠΑΙΔΙΩΝ κρίθηκε ΕΝΟΧΟΣ για ΒΙΑΣΜΟ ΓΥΝΑΙΚΑΣ



Λονδίνο, ο  51χρονος καθηγητής και Νευροεπιστήμονας Gennadij Raivich,  είναι δότης σπέρματος γιατί το θεωρεί φιλανθρωπική πράξη, αγαπάει τα παιδιά και ικανοποιείται όταν βοηθάει τις γυναίκες να απολαμβάνουν τη μητρότητα, ο Raivich ισχυρίζεται ότι είναι πατέρας 58 παιδιών.
Ωστόσο συνελήφθη όταν τρεις γυναίκες κατήγγειλαν ότι τις βίασε και κρίθηκε ένοχος για σεξουαλική επίθεση εναντίον μιας γυναίκας που αποδέχθηκε τις υπηρεσίες παροχής του σπέρματός του.
στο δικαστήριο
Blackfriars Crown Court  που βρίσκεται νοτιοανατολικά του Λονδίνου, ο Raivich κατηγορήθηκε ότι διαφήμιζε online τις υπηρεσίες του με ψεύτικο όνομα και έκανε  οίκον επισκέψεις σε όλη τη χώρα.
κουβαλούσε ένα
κουτί ‘donation kit’ που περιείχε ένα DVD player ώστε να μπορεί να παρακολουθήσει πορνογραφική ταινία,  λαστιχένια γάντια και εργαστηριακό εξοπλισμό. 
Δημιούργησε μια ιστοσελίδα «one-stop shop» για την τεχνητή γονιμοποίηση των γυναικών και όταν απελπισμένες γυναίκες επικοινωνούσαν μαζί του, τις επισκέπτονταν στο σπίτι τους και προσπαθούσε να τις βοηθήσει  σαν αλτρουιστής δωρητής (δότης σπέρματος) και  σαν φιλάνθρωπος γιατρός που αγαπούσε τα παιδιά και επιθυμούσε να απολαύσουν οι γυναίκες τη μητρότητα.
Ο κατήγορος εισαγγελέας Tom Wilkins, είπε στους  ενόρκους (στη δίκη του Gennadij Raivich)  ότι μόνο ένα άτομο με αρνητικές ναρκισσιστικές τάσεις θα επέλεγε να χρησιμοποιήσει ένα πρόγραμμα υποβοηθούμενης αναπαραγωγής για να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά αλλά επίσης μπορεί να είχε σεξουαλικά κίνητρα σε κάποιες από αυτές τις συναλλαγές του.
Οι γυναίκες που κακοποίησε σεξουαλικά ήταν τόσο απελπισμένες που ζήτησαν από έναν ξένο την παροχή υπηρεσίας τεχνητής γονιμοποίησης. Υπέμεναν την ταπείνωση -εξανάγκαση για στοματικό έρωτα,  ασελγείς χειρονομίες κλπ, -  και κρατούσαν μυστική  από φίλους και συγγενείς,  τη διαδικασία  και την εξευτελιστική μεταχείριση που υπέστησαν. 
Έτσι έγιναν τα τέλεια θύματά του.

Ο Raivich έκανε ιατρική ειδίκευση στη Γερμανία, αλλά ποτέ δεν έχει ασκήσει την ιατρική και δεν έχει εγγραφεί στο Γενικό Ιατρικό Συμβούλιο.
Μετά τη σύλληψή του, 15 γυναίκες που είχαν παιδιά από τον ίδιο ήρθαν στην υπεράσπισή του  (συμπεριλαμβάνονται μια αστυνομικός και μια λέκτορας στο τμήμα μαθηματικών)

Η εισαγγελική υπηρεσία «the Crown Prosecution Service» τον καταδίκασε στις 27-6-14 και εξέταζε την επανεκδίκαση της υπόθεσή του, αλλά τώρα αποφάσισε να μην προχωρήσει.
πηγή 26-7-14

 16-6-14


Professor Gennadij Raivich MD DSc – Deputy Chairman (University College London)
Genna Raivich’s research interests focus on the role of adhesion molecules, cytokines and transcription factors in the regenerating neonatal and adult nervous system. He is particularly interested in role of inflammation and brain resident phagocytes (microglia) in mediating trauma and hypoxic-ischemic brain damage, as well as promoting repair in spinal cord injury and in neonatal cerebral palsy. Genna Raivich, graduated in medicine from the Free University Berlin, Germany, in 1984 and received his MD degree for work in Developmental Neurobiology on the regulation of NGF receptor expression in chick embryo in 1985. After post-doctoral training at Max-Planck Institute for Neurobiology in Martinsried, he established his own group at the Department of Neuromorphology in 1992, and received a second doctoral degree in Anatomy, at Ludwig-Maximilians-University in 1998 for work on inflammation-associated cytokines in the injured nervous system. In 2001, he was recruited to head a group in Perinatal Brain Repair at the Department of Obstetrics and Gynaecology at University College London. He is Professor for Perinatal Neuroscience at Elisabeth Garrett-Anderson Institute for Women’s Health, and Honorary Reader in Anatomy and Developmental Biology at University College London, UK. Professor Raivich is a member of Editorial Boards of the Journals for Cell and Tissue Research, and Neuron and Glial Biology and recipient of the Otto-Hahn-Medal of the Max-Planck Society (1993), Young Lecturer Award of the International Society for Neurochemistry (1993) and Hannelore Kohl Stiftung for ZNS-Trauma Award in 1998.




Δεν υπάρχουν σχόλια: