Το κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων Wildlife Aid εδρεύει στο Leatherhead, Surrey , στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Iδρυτής της είναι ο Simon Cowell, MBE (Founder, and current Director/Chairman), στο καταφύγιο τους απασχολούνται 5 άτομα (σαν προσωπικό) και 300 εθελοντές
H εκπομπή Wildlife SOS για την
Animal Planet 's TV, καταγράφει τις δραστηριότητες των εθελοντών της Wildlife Aid, καθώς διασώζουν άγρια ζώα που κινδυνεύουν.
Σήμερα η Wildlife Aid, περιθάλπει περισσότερα από 20.000 άγρια ζώα το χρόνο και επανεντάσσει το 70% από αυτά στην άγρια φύση.
έχουν διασωθεί εκατοντάδες χιλάδες ζώα από την ίδρυση της Wildlife Aid, που έγινε το 1980.
Οι εγκαταστάσεις του περιλαμβάνουν δύο χειρουργεία , ένα εργαστήριο παθολογίας , και μια μονάδα εντατικής θεραπείας
Το 1996, μια πυρκαγιά κατέστρεψε το ένα τρίτο του κέντρου περίθαλψης.
Το 1997 το νεοσύστατο κανάλι Animal Planet channel προσέγγισε τον Cowell για μια τηλεοπτική σειρά που κατέγραφε τις δυσκολίες στην εγκατάσταση διάσωσης της άγριας ζωής. Αργότερα ο Cowell έγινε ο ίδιος παρουσιαστής των επεισοδίων αυτής της τηλεοπτικής σειράς.Στη DailyMail αποτυπώνεται μια διάσωση αλεπούς, με την αφήγηση του Simon Cowell
(απόσπασμα από το βιβλίο του My Wild Life)
...ένα βράδυ στο κέντρο διάσωσης Wildlife Aid...
καθώς το σούρουπο ζωγράφιζε το νυχτερινό ουρανό με ένα μαγευτικό καλειδοσκόπιο χρωμάτων (κόκκινου και πορτοκαλί), ελευθέρωσα και επανένταξα στο φυσικό της περιβάλλον, μια αλεπού.
Την είχε φέρει στις εγκαταστάσεις μας στο Surrey, ένα μέλος μας που τη βρήκε πεσμένη στην άκρη του δρόμου, ματωμένη με σπασμένο πόδι και ανήμπορη να περπατήσει.
Ο εθελοντής κτηνίατρος μας τη χειρούργησε και μετά από έξι μήνες, η αλεπού ανάρρωσε τελείως.
Τη φόρτωσα σε ένα κλουβί μεταφοράς και την οδήγησα στο δάσος, κοντά στο σημείο που βρέθηκε χτυπημένη, αλλά μακριά από το δρόμο.
Εκει υπήρχε απόλυτη σιωπή και ακούγονταν μόνο τα βήματά μου, καθώς μετέφερα το κλουβί πάνω στο χορτάρι.
"θα επιστρέψεις στο σπίτι σου φίλη μου" είπα σιγανά και άνοιξα την πόρτα από το κλουβί.
έκανα δυο βήματα πίσω και γονάτισα κάτω.
Η αλεπού έβγαλε τη μουσούδα της έξω και μύρισε τον δροσερό αέρα, μετά βγήκε έξω από το κλουβί, έκανε μερικά βήματα μπροστά και στη συνέχεια γύρισε να με κοιτάξει.
Καθώς το έκανε, μια κουκουβάγια "barn owl" έκανε σιωπηλή πτήση πάνω από το κεφάλι της και η σιλουέτα της αναδύθηκε στον ουρανό.
Πέταξε μέσα στα δένδρα και η αλεπού, βλέποντας την κουκουβάγια, έριξε μια τελευταία ματιά σε μένα και την ακολούθησε.
Η επανένταξη ενός διασωθέντος αγρίου ζώου πίσω στο φυσικό του περιβάλλον είναι η πιο συναισθηματική εμπειρία που μπορεί να φανταστεί κανείς. Συχνά, συγκινούμαι μέχρι δακρύων.
Η συγκεκριμένη επανένταξη ήταν μια από τις πιο μαγικές στιγμές της ζωής μου.
Η συναισθηματική πλευρά μου, με αφήνει να πιστεύω ότι, η αλεπού κοίταξε πίσω σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για ό, τι είχα κάνει, και ότι η κουκουβάγια ήταν ένας πνευματικός αγγελιοφόρος που στάλθηκε για να την καθοδηγήσει.
η ορθολογική πλευρά μου ξέρει ότι η κουκουβάγια απογειώθηκε για το νυχτερινό της κυνήγι και η αλεπού κοίταξε πίσω για να βεβαιωθεί ότι δεν την ακολουθώ.
Μια κουκουβάγια ήταν ένα από τα πρώτα πλάσματα που διασώθηκε στο κέντρο της Wildlife Aid.
Τότε, ζούσα με τη γυναίκα μου Jill και την κόρη μας, Lou σε μια παλιά αγροικία κοντά στο Leatherhead. Τριγύρω μας υπήρχαν κτίσματα- αποθήκες και ο χώρος μας λεγόταν Randalls Farm.
Τότε ήμουν ένας City trader, (a commodities broker) κέρδιζα τεράαστια μπόνους και ζούσα ξοδεύοντας απερίσκεπτα. Τα χόμπι μου ήταν η αγωνιστική οδήγηση σε ράλι και τα τυχερά παιχνίδα. Ακόμα και όταν γεννήθηκε η δεύτερη κόρη μας, Gemma, ήμουν σπάνια στο σπίτι και έβλεπα ελάχιστα τα παιδιά.
Η ξέφρενη ζωή μου άλλαξε μια μέρα, όταν μια παλιά φίλη που την έλεγαν ΄Αννα, εμφανίστηκε στη φάρμα μας με ένα κουτί. Μέσα υπήρχε ένας τραυματισμένος γλάρος με ένα μόνο φτερό. Μας παρακάλεσε να κρατήσουμε το πληγωμένο πουλί σε ένα μέρος της φάρμας μας.
Περιθάλψαμε τον γλάρο -το πρώτο ζώο που διασώσαμε- και φτιάξαμε μια λιμνούλα όπου έζησε παρέα με έναν ήμερο κύκνο που είχαν υιοθετήσει οι γονείς μου.
Χωρίς να διαφημίσουμε το έργο μας ή να κάνουμε ανακοινώσεις, η φήμη μας εξαπλώθηκε και συχνά χτυπούσαν την πόρτα μας για κάποιο περιστατικό με τραυματία άγριας ζωής. Συνήθως για ένα μικρό πουλί ή έναν σκαντζόχοιρο.
ήξερα βασικά στοιχεία για πρώτες βοήθειες και η σύζυγός μου ήταν κάτι περισσότερο από ικανή.
όταν κάποιο πλάσμα που διασώζαμε δεν μπορούσε να επανενταχθεί, προσπαθούσαμε να του βρούμε ένα σπίτι.
Τότε έφτασε στο σπίτι μας η Fleur, μια πανέμορφη κουκουβάγια " barn owl"
είχα πάντα μια πολιτική, να μη δίνουμε όνομα στα άγρια ζώα, αφού είναι άγρια πλάσματα και όχι κατοικίδια. Αλλά αυτό το πουλί είχε ήδη χάσει τα άγρια ένστικτά του, το διατηρούσαν σε ένα κλουβί, σε ένα σπίτι στο Surrey και το κακομεταχειρίζονταν μέχρις ότου επενέβη η RSPCA.
Η Fleur κατασχέθηκε και την έφεραν εδώ, καθόταν πάνω στον ώμο μου και επέβλεπε τα κουνέλια, τους σκαντζόχοιρους και τους άλλους κατοίκους της χαοτικής μας κουζίνας, με ενδιαφέρον.
Η Fleur έγινε ανεπίσημα η μασκότ μας.
Διατηρούμε ελάχιστη ανθρώπινη επαφή με τους άγριους ασθενείς μας, για να μην προσαρμοστούν στην ανθρώπινη ζωή και τη διατήρησή τους σε αιχμαλωσία.
Δεν μιλάμε και δεν χαϊδεύουμε τους νεοσσούς γιατί θα μας αντιμετωπίζουν σαν υποκατάστατο των γονιών τους.
Πιστεύω ότι όταν ένα ζώο δεν μπορεί να επιβιώσει πίσω στην άγρια φύση, η πιο ευγενική επιλογή είναι η ευθανασία του.
Προετοιμάζουμε ένα πλάσμα για την απελευθέρωσή του, αν αυτή αποτύχει, τότε το κοιμίζουμε ανώδυνα.
Συχνά για να εξασφαλίσουμε φυσική διατροφή για τους σαρκοφάγους ασθενείς μας, τους ταϊζουμε με αυτούς που δεν επιβιώνουν (αφού κάνουμε ότι μπορούμε για έξι εβδομάδες, αλλιώς συνηθίζουν επικίνδυνα τον άνθρωπο)
Ωστόσο δεν συμφωνούν όλοι με την πολιτική μου, πολλοί στην κοινότητα διάσωσης δεν συμφωνούν με τις μεθόδους μου.
έτσι, η δημοτικότητά μου έπεσε, αποξενώθηκα από τη γυναίκα μου και πρόδωσα εκείνη και τα παιδιά μου. Χωρίσαμε και μόνο το 2007, βρήκα πάλι την ευτυχία με μια γυναίκα από τη Σλοβακία που τη λένε Stanislava (Stani for short)
Απολύθηκα από τη δουλειά μου και μετά το 1997 έγινα τυχαία παρουσιαστής TV στη σειρά ντοκιμαντέρ "Wildlife SOS"
Κάνω μια εκστρατεία που ονομάζεται Idot, που σημαίνει κάνω κάθε μέρα, κάποια απλή δράση για να βοηθήσω την άγρια ζωή, ακόμα κι αν αυτό είναι απλά η συγκομιδή κάποιων απορριμμάτων.
Υπάρχουν 64 εκατομμύρια άνθρωποι στο Ηνωμένο Βασίλειο, και αν ο καθένας έκανε κάτι κάθε μέρα, αυτό είναι περισσότερο από 23 δισεκατομμύρια θετικές πράξεις κάθε χρόνο.
Με τη συνεργασία, μπορούμε να κάνουμε μια τεράστια διαφορά.
[[ απόσπασμα από το βιβλίο My Wild Life: (The Story of a Most Unlikely Animal Rescuer by Simon Cowell is published by Michael O'Mara Books) ]]
Το κέντρο περίθαλψης αγρίων ζώων Wildlife Aid, λειτουργεί στη Surrey County και είναι το μοναδικό νοσοκομείο για την άγρια ζωή στην περιοχή.
είναι ένα από τα τρία μεγαλύτερα κέντρα περίθαλψης άγριας ζωής στο Ηνωμένο Βασίλειο και διατηρεί μια υπηρεσία παραπομπής για τα νοσοκομεία της άγριας ζωής, σε όλη την Ευρώπη.
πηγή 19-8-16
http://www.dailymail.co.uk/news/article-3748075/City-slicker-left-rat-race-save-Mrs-Tiggy-Winkle-ended-sharing-home-orphaned-badgers-injured-fox-cubs-barn-owl-superstar.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου