Πολλά κοινά στοιχεία με "Εξπρές Σαμίνα" και "Sea Diamond"

Ενα μοιραίο λάθος αλλά και πολλά αναπάντητα ερωτήματα διαπιστώνουν οι Ελληνες ειδικοί σχετικά με τα γεγονότα που οδήγησαν στην τραγωδία του «Costa Concordia», που συγκλονίζει την Ιταλία και όχι μόνον. Ολοι τους υπογραμμίζουν ότι το μεγάλο σφάλμα που οδήγησε στο ναυάγιο δεν ήταν άλλο από την προσέγγιση του κρουαζιερόπλοιου στην ακτή, αλλά διατηρούν πολλές επιφυλάξεις για το τι συνέβη πριν και μετά την πρόσκρουση του πλοίου στον ύφαλο.

«Το σίγουρο είναι ότι το πλοίο δεν έπρεπε να είναι εκεί όπου βρέθηκε, δεν το συζητάμε» δηλώνει στην «Espresso της Κυριακής» ο Γιάννης Αγγελάκης, συνταξιούχος πλοίαρχος και πραγματογνώμονας σε ναυτικά θέματα. Ο κ. Αγγελάκης τονίζει ότι το μεγάλο ερώτημα είναι ο λόγος που το πλοίο οδηγήθηκε στο συγκεκριμένο σημείο. «Πρέπει να υπάρχει κάποια λογικοφανής αιτία που το πλοίο βρέθηκε εκεί. Τώρα αυτά που λέγανε ότι ο καπετάνιος πέρασε για να πει καλησπέρα στον φίλο του δεν είναι σοβαρά πράγματα. Συνήθως, οι παρεκκλίσεις από τις πορείες έχουν κάποιο ουσιαστικό και σοβαρό λόγο, χωρίς να περιέχονται στο voyage plan (σχέδιο ταξιδίου) του κάθε καραβιού».

Ο κ. Αγγελάκης αναφέρει ότι, αν έκανε την πραγματογνωμοσύνη του δυστυχήματος, θα είχε πολλά ερωτήματα και για το τι συνέβη μετά την πρόσκρουση του πλοίου στον ύφαλο. «Πάνω από τα διπύθμενα σε αυτό το καράβι υπάρχουν κλειστές υδατοστεγείς θύρες. Πώς το νερό κυκλοφόρησε καθ’ όλο το μήκος του πλοίου, ώστε να πάρει κλίση;» λέει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι η συγκεκριμένη περίπτωση έχει πολλά κοινά στοιχεία με εκείνη του ελληνικού «Εξπρές Σαμίνα».

Από την πλευρά του, ο Γιάννης Πανάγος, ειδικός σε ανελκύσεις ναυαγίων, αναφέρει ότι πρόκειται για αμέλεια του κυβερνήτη. «Πιστεύω ότι ήταν καθαρά λάθος του καπετάνιου. Από εκεί και πέρα, βεβαίως θα το κρίνουν και οι πραγματογνώμμονες και, επειδή οι Ιταλοί είναι πολύ καλοί και σε αυτό το θέμα, πιστεύω ότι θα τη βρουν σύντομα την άκρη». Στην ερώτηση αν το πλοίο έπρεπε να πάρει κλίση σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από τη στιγμή της πρόσκρουσης, ο κ. Πανάγος απαντά ότι «δεν έπρεπε να βουλιάξει τόσο γρήγορα» και σημειώνει ότι πρόκειται για περίπτωση πανομοιότυπη με εκείνη του «Sea Diamond», που, όπως λέει, βυθίστηκε με ανοιχτές τις υδατοστεγείς πόρτες. «Εάν ενεργούσαν σωστά τις πρώτες μία με δύο ώρες, το πλοίο θα γλίτωνε».

«Η υπερβολική σιγουριά που έχουν όλοι αυτοί οι καπεταναίοι των κρουαζιερόπλοιων για το σκάφος τους τούς παρακινεί πολλές φορές να τα βγάζουν πολύ κοντά στις ακτές για να ευχαριστιούνται οι πελάτες τους, έχοντας τη στεριά δίπλα τους» σημειώνει ο Μιχάλης Μηνογιάννης, διευθυντής της Σχολής Πλοιάρχων του Εμπορικού Ναυτικού, και επισημαίνει ότι στις περιπτώσεις αυτές υπάρχουν πολλές αιτίες που μπορούν να οδηγήσουν σε καταστροφή, όπως τα ρεύματα ή μια μηχανική βλάβη. Αν και, όπως λέει, είναι νωρίς για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα, ο κ. Μηνογιάννης προειδοποιεί ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ των κρουαζιερόπλοιων θα οδηγήσει σε νέα, αντίστοιχα περιστατικά.

ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΠΙΒΑΤΕΣ ΤΟΥ «ΣΑΜΙΝΑ» ΚΑΙ ΤΟΥ «SEA DIAMOND»

«Από την πρώτη στιγμή που το είδα, έπαθα πανικό και έκλαιγα ασταμάτητα. Οταν τους άκουσα να λένε “ζήσαμε τη φρίκη και τον θάνατο” και ότι τους έλεγαν να καθίσουν στη θέση τους, ήταν όπως αυτό που έζησα εγώ μέσα στο “Σαμίνα”. Είναι κάτι που σημαδεύει όλη μας τη ζωή, δεν θα φύγει ποτέ από την ψυχή μας». Με αυτά τα λόγια σχολιάζει το ναυάγιο του «Costa Concordia» η Ζωή Κολλιδά, η οποία ήταν ανάμεσα σε εκείνους που επέζησαν από την τραγωδία του «Εξπρές Σαμίνα». Δώδεκα χρόνια μετά την τραγωδία της Πάρου, η κ. Κολλιδά δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει την τρομακτική εμπειρία και γι’ αυτό αποφεύγει να παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις για το ιταλικό κρουαζιερόπλοιο. «Δεν έχω δει πολύ, γιατί με πληγώνει και με στεναχωρεί. Εγώ πίνω τρία ηρεμιστικά την ημέρα τόσα χρόνια και είμαι συνέχεια με νευρολόγο από αυτήν την κατάσταση» λέει χαρακτηριστικά.

«Αυτό που είδα μου θυμίζει αυτό που πάθαμε και εμείς. Η διαφορά είναι ότι το δικό μας δεν είχε 4.000 ανθρώπους επάνω. Ημασταν στη Σαντορίνη, ήταν μέρα μεσημέρι και βγήκαμε σε τρεις ώρες, ενώ εκείνοι σε δεκατέσσερις» σχολιάζει από την πλευρά της η Λούση Κωνσταντινίδου, η οποία βρισκόταν ανάμεσα στους επιβάτες του κρουαζιερόπλοιου «Sea Diamond» που βυθίστηκε στον όρμο των Φηρών, στις 5 Απριλίου του 2007, ύστερα από πρόσκρουση σε ξέρα. Εκείνο που, όπως λέει, έμαθε από τη δική της εμπειρία είναι ότι σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις θεωρία και πράξη διαφέρουν πολύ: «Οαν σε ένα πλοίο γίνεται κάτι τέτοιο, ό,τι και να σου πούνε πριν δεν το περιμένεις. Δηλαδή, σου λένε να πας στο master drill, να πάρεις τα σωσίβια και μετά τι θα κάνεις, πώς θα βγεις κ.λπ. Αλλά όταν γίνεται ένα ναυάγιο, δεν έχεις την ευκαιρία να κάνεις όλα αυτά».

Τα μεγαλύτερα και πλέον πολύνεκρα ναυάγια των τελευταίων εκατό ετών

Εντεκα νεκροί και είκοσι ένας αγνοούμενοι ήταν μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ο τραγικός απολογισμός της βύθισης του «Costa Concordia». Το ναυάγιο του ιταλικού κρουαζιερόπλοιου κατατάσσεται στις μεγάλες ναυτικές καταστροφές όχι τόσο λόγω του αριθμού των θυμάτων του όσο εξαιτίας του τύπου και του μεγέθους του πλοίου. Τα τελευταία εκατό χρόνια έχουν σημειωθεί πολυάριθμα ναυάγια, που στοίχισαν τη ζωή σε χιλιάδες επιβάτες και μέλη πληρώματος. Τα δέκα πιο πολύνεκρα ναυάγια που σημειώθηκαν σε καιρό ειρήνης είναι κατά χρονική σειρά τα εξής:

<p>15 Απριλίου 1912: Στο παρθενικό του ταξίδι από την Αγγλία στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο «Τιτανικός» συγκρούεται με παγόβουνο και βυθίζεται στα νερά του Ατλαντικού. Από τους 2.228 επιβάτες και μέλη του πληρώματος οι 1.523 χάνουν τη ζωή τους.

29 Μαΐου 1914: Το επιβατηγό «Empress of Ireland» συγκρούεται στον Καναδά με ένα νορβηγικό φορτηγό πλοίο, με αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 1.012 ανθρώπων.

25 Οκτωβρίου 1927: Περισσότερα από 300 άτομα χάνουν τη ζωή τους, όταν το ιταλικό επιβατηγό «Principessa Mafalda» τυλίγεται στις φλόγες και βυθίζεται στα ανοιχτά της Βραζιλίας.

31 Ιανουαρίου 1953: Το επιβατηγό «Princes Victoria» πέφτει σε σφοδρή καταιγίδα και βυθίζεται μεταξύ Σκωτίας και Βόρειας Ιρλανδίας, με τελικό απολογισμό 133 θύματα.

22 Απριλίου 1980: Το φεριμπότ «Don Juan» συγκρούεται με φορτηγίδα και βυθίζεται ανοιχτά της πρωτεύουσας των Φιλιππίνων Μανίλα. Τουλάχιστον 1.000 άτομα πνίγονται.

20 Δεκεμβρίου 1980: Στις Φιλιππίνες και πάλι σημειώνεται η μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία σε καιρό ειρήνης, όταν το φεριμπότ «Dona Paz» συγκρούεται με το τάνκερ «Vector». Εκτιμάται ότι χάθηκαν περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι.

15 Δεκεμβρίου 1991: Το αιγυπτιακό επιβατηγό «Salem Express» βυθίζεται στην Ερυθρά Θάλασσα και 464 άτομα χάνουν τη ζωή τους.

28 Σεπτεμβρίου 1994: Η μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία της Ευρώπης σημειώνεται όταν το πλοίο «Estonia» βυθίζεται κατά τη διάρκεια ταξιδιού από το Ταλίν της Εσθονίας στη Στοκχόλμη, με αποτέλεσμα τον πνιγμό 852 ανθρώπων.

26 Σεπτεμβρίου 2002: Το σενεγαλέζικο φεριμπότ «Le Joola» βυθίζεται ανοιχτά της Γκάμπια, με αποτέλεσμα τον θάνατο τουλάχιστον 1.863 ατόμων.

21 Ιουνίου 2008: Τυφώνας χτυπάει το επιβατηγό οχηματαγωγό «Princess of the Stars» στις κεντρικές Φιλιππίνες και 773 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ

Δυστυχώς, ανάμεσα στις πλέον πολύνεκρες ναυτικές τραγωδίες συμπεριλαμβάνονται και τρεις ελληνικές. Πρόκειται για τα ναυάγια του «Χειμάρα», του «Ηράκλειον» και του «Σαμίνα».

Η βύθιση του επιβατηγού ατμόπλοιου «Χειμάρα» αποτελεί τη μεγαλύτερη ναυτική τραγωδία της Ελλάδας και μία από τις χειρότερες σε όλη την Ευρώπη. Ηταν 19 Ιανουαρίου του 1947, όταν το επιβατικό ατμόπλοιο έκανε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη - Πειραιάς με 544 επιβάτες και 86 άτομα πλήρωμα. Το φοβερό ναυάγιο σημειώθηκε στον Νότιο Ευβοϊκό, ύστερα από την πρόσκρουση του πλοίου σε σύμπλεγμα βραχονησίδων. Το «Χειμάρα» βυθίστηκε σε ελάχιστο χρόνο, παρασύροντας στον θάνατο 383 ανθρώπους.

Το δεύτερο πλέον πολύνεκρο ναυάγιο είναι εκείνο του επιβατηγού οχηματαγωγού «Ηράκλειον», το οποίο βυθίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 8ης Δεκεμβρίου 1966 βορειοδυτικά της Μήλου, κοντά στην περίφημη βραχονησίδα Φαλκονέρα. Οι ισχυροί άνεμοι προκαλούν τη βίαιη μετατόπιση ενός μεγάλου φορτηγού, που δημιουργεί ρήγμα στην μπουκαπόρτα, με αποτέλεσμα την ταχύτατη βύθιση του πλοίου και τον θάνατο των 218 από τους 264 επιβαίνοντες.

Η τρίτη μεγάλη ναυτική τραγωδία δεν είναι άλλη από εκείνη του επιβατηγού-οχηματαγωγού «Εξπρές Σαμίνα», που σημειώθηκε το βράδυ της 26ης Σεπτεμβρίου 2000. Κατά τον κατάπλου του στην Παροικιά της Πάρου, το «Εξπρές Σαμίνα» προσκρούει στις βραχονησίδες Πόρτες, με αποτέλεσμα τα βράχια να σκίσουν τα ύφαλά του. Από την εισροή των υδάτων το πλοίο παίρνει γρήγορα κλίση και βυθίζεται σε λιγότερο από μισή ώρα, στέλνοντας στον θάνατο 80 ανθρώπους.


ΣTAΘHΣ ΔEΛHΓIΩPΓHΣ

espresso