Eπείγον: Οι Τούρκοι επιχειρούν να εξαγοράσουν 60 Γάλλους γερουσιαστές για να ακυρώσουν το νόμο της Γενοκτονίας

Ο τουρκικός φασισμός και η Ευρώπη

Του Σάββα Καλεντερίδη

Έχουμε χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν τους όρους κεμαλικός ρατσισμός, κεμαλικός φασισμός, ισλαμοφασισμός, αναφερόμενοι σε πολιτικές και φαινόμενα που παίρνουν θέση κατά καιρούς στην επικαιρότητα και δικαιολογούν τέτοιους χαρακτηρισμούς. Είναι αλήθεια ότι οι χαρακτηρισμοί αυτοί δεν τυγχάνουν και μεγάλης αποδοχής από σοβαρή μερίδα της ελληνικής και ακόμα μεγαλύτερη της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Και αυτό γιατί η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη δεν ένοιωσε στο πετσί της τον τουρκικό φασισμό, τουλάχιστον μέχρι τώρα, αφού ο Οθωμανός Καρά Μουσταφά Πασά, το 1683, απέτυχε να καταλάβει τη Βιέννη, αποτυχία που πλήρωσε με τη ζωή του, στην αγχόνη που στήθηκε γι’ αυτόν στο Βελιγράδι.

Ευκαιρία να πάρουν μια γεύση της τουρκικής βαρβαρότητας και του τουρκικού φασισμού οι Γάλλοι και οι λοιποί Ευρωπαίοι, αποτέλεσε η ψηφοφορία πού έγινε πρώτα στη γαλλική βουλή και στη συνέχεια στη γερουσία, για την έγκριση του νομοσχεδίου, σύμφωνα με το οποίο όποιος αρνείται την ύπαρξη γενοκτονίας που είναι ήδη αναγνωρισμένη από τη Γαλλία, θα τιμωρείται με φυλάκιση ενός έτους και χρηματική ποινή 45 χιλιάδων ευρώ.

Για όσους θεωρούν ότι ο συγκεκριμένος νόμος ανοίγει την πόρτα για απαγορεύσεις που θα περιορίσουν μελλοντικά την ελεύθερη έκφραση, παραθέτουμε την άποψη σύμφωνα με την οποία οι αρνητές μιας γενοκτονίας, είναι ή λειτουργούν ως μέλη της εγκληματικής συμμορίας που διέπραξε την γενοκτονία, αφού η άρνηση είναι η τελευταία φάση αυτού του εγκλήματος, που δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στρέφεται κατά της ανθρωπότητος.

Ενισχυτικό ή καλύτερα αποδεικτικό της παραπάνω άποψης είναι το γεγονός ότι το τουρκικό κράτος, υποβοηθούμενο από τους διανοουμένους, τους καλλιτέχνες, τους δημοσιογράφους, τις μαζικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, και τους κορυφαίους παράγοντες του επιχειρηματικού κόσμου, επιτέθηκε με σφοδρότητα εναντίον της Γαλλίας, με αφορμή τη διαδικασία έγκρισης του ως άνω νόμου. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, στη χώρα του οποίου υπάρχει νόμος που οδηγεί στα δικαστήρια με απειλή πολυετούς κάθειρξης όποιον ισχυρισθεί ότι έγινε γενοκτονία των Αρμενίων, κατηγόρησε ανοικτά τη Γαλλία ότι με το νόμο αυτό περιορίζει την ελευθερία της έκφρασης και ότι σπέρνει τους σπόρους του φασισμού στην Ευρώπη. Και όλα αυτά τα λέει ο πρωθυπουργός μιας χώρας, που είναι ο διαχρονικός πρωταθλητής στις καταδίκες για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας της έκφρασης από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Να σημειωθεί ότι οι μηχανισμοί του τουρκικού βαθέος κράτους που έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους στις κοινότητες των Τούρκων εργατών στην Ευρώπη (περιγράφονται με κάθε λεπτομέρεια στο βιβλίο του Μάνου Ηλιάδη «Η Μυστική Δράση των Τούρκων στην Ελλάδα και η Σύγχρονη ΜΙΤ), κινητοποίησαν δεκάδες χιλιάδες κόσμο στο Παρίσι, για να τρομοκρατήσουν τη Γαλλία και τους Γάλλους γερουσιαστές τις παραμονές της ψήφισης του νόμου. Εκεί έβλεπε κανείς νεολαίους που φοιτούν σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, αντί να υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ευρωπαϊκές αξίες, να υπερασπίζονται με πρωτοφανή αγριότητα και βαρβαρότητα τη γενοκτονία 1,5 εκατομμυρίων Αρμενίων, που και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι έκαναν οι πρόγονοί τους. Άλλο ένα δείγμα που μας επιτρέπει να λέμε πόσο λανθασμένη και μάτια είναι η προσδοκία να περιμένει κανείς από Τούρκους μουσουλμάνους να ενστερνιστούν τις αξίες και τα ιδανικά του πολιτισμένου κόσμου.

Αν αναλύσει κανείς αντικειμενικά και με ψυχραιμία τις αντιδράσεις όλων αυτών των μηχανισμών της εγκληματικής συμμορίας που συντονίζεται από του τουρκικό κράτος και από την τουρκική κυβέρνηση, θα διαπιστώσει ότι πράγματι, μια φασιστική χώρα επιστρατεύει το σύνολο της κοινωνίας και διεξάγει έναν αγώνα μέχρις εσχάτων, για να ολοκληρώσει το έργο των Νεοτούρκων, που επίσης επιστράτευσαν την τουρκική κοινωνία, για να εκτοπίσουν και να κατασφάξουν 1,5 εκατομμύριο Αρμενίους, άλλους τόσους Έλληνες και 700 χιλιάδες Ασσυρίους, από τις πατροπαράδοτες εστίες τους στην Ανατολή.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ένωση Τούρκων Βιομηχάνων (TOBB), η οποία αντί να λειτουργήσει ως εξισορροπητικός παράγοντας, προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τα χρήματα που απέκτησαν πολλά από τα μέλη της αρπάζοντας και λεηλατώντας τις περιουσίες των Αρμενίων, για να εντάξει στην εγκληματική συμμορία των αρνητών της γενοκτονίας Γάλλους γερουσιαστές. Στόχος τους είναι να εξαγοράσουν 60 γερουσιαστές, για να καταγγείλουν τον ψηφισθέντα νόμο στο Συνταγματικό Συμβούλιο.

Να σημειωθεί ότι ενώ οι περιουσίες των Ελλήνων της Θράκης, του Πόντου και της Ανατολής, που ήταν πολλαπλάσιας αξίας από αυτές των ανταλλάξιμων μουσουλμάνων της Ελλάδος, πέρασαν στην κυριότητα του τουρκικού κράτους με τη Συνθήκη της Λοζάννης και με επόμενες διμερείς ρυθμίσεις, οι περιουσίες των Αρμενίων είτε λεηλατήθηκαν από τους Τούρκους, είτε πέρασαν στην κυριότητα της τράπεζας Ζιραάτ, η οποία σημειωτέον ασκεί την νεοθωμανική πολιτική της Τουρκίας στην Ελλάδα με τα λεφτά των γενοκτονημένων Αρμενίων.

Για να επιστρέψουμε στους Τούρκους βιομηχάνους, που ψάχνουν εναγωνίως να εξαγοράσουν και να δωροδοκήσουν Γάλλους γερουσιαστές, που θα συμμετέχουν στη συμμορία της ολοκλήρωσης του εγκλήματος της γενοκτονίας, τετραμελής ομάδα αποτελούμενη από τον ίδιο τον πρόεδρο της ΤΟΒΒ, Ριφάτ Χισαρτζικλίογλου (Rifat Hisarcıklıoğlu), τους βοηθούς του, Τανίλ Κιουτσούκ (Tanıl Küçük) και Μουράτ Γιαλτσίντας (Murat Yalçıntaş) και την πρόεδρο του Γαλλο-τουρκικού Εμπορικού Συλλόγου, Ζεϋνέπ Νετζίπογλου (Zeynep Necipoğlu), ανέλαβε ενεργό ρόλο στην όλη επιχείρηση. Η ως άνω ομάδα μετέβη στο Παρίσι τις παραμονές της ψήφισης του νόμου και συμμετείχε σε συσκέψεις με μέλη των διπλωματικών αντιπροσωπειών, των μυστικών υπηρεσιών, συλλόγων και άλλων μηχανισμών του τουρκικού βαθέος κράτους στην Ευρώπη, με στόχο την επιρροή της βούλησης των γερουσιαστών. Η ίδια ομάδα ήλθε σε επαφή με εταιρεία που κάνει λόμπι, η οποία εταιρεία τους έφερε σε επαφή με αρκετούς Γάλλους γερουσιαστές, με σκοπό να πειστούν να υπογράψουν την αίτηση για παραπομπή του νόμου στο Συνταγματικό Συμβούλιο.

Υπογραμμίζεται ότι στη μεγάλη διαδήλωση που έγινε στο Παρίσι συμμετείχε για πρώτη φορά το Παγκόσμιο Συμβούλιο Τούρκων Επιχειρηματιών (Dünya Türk İş Konseyi), ένα όργανο στρατευμένο και ελεγχόμενο από το τουρκικό βαθύ κράτος, με πλοκάμια δεκάδες χώρες του κόσμου.

Τελευταία ελπίδα των Τούρκων είναι τα 350 δισεκατομμύρια δολάρια που σχεδιάζουν να επενδύσουν τα επόμενα δέκα χρόνια στους τομείς της ενέργειας, των μεταφορών και της άμυνας, μέρος των οποίων υπόσχονται ότι θα κατευθυνθούν σε γαλλικές εταιρίες, σε περίπτωση που δεν δεχτεί ο Σαρκοζί να υπογράψει το νόμο.

Ο ρόλος του εβραϊκού λόμπι, που ήταν καθοριστικός μέχρι τώρα, θα κρίνει την τελική απόφαση του Γάλλου προέδρου, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα είναι θετική για τους Αρμενίους και για την ανθρωπότητα.

Τελικά, δεν θα περάσει ούτε ο τουρκικός φασισμός στην Ευρώπη!

Σημείωση: Για όσους τυχόν αναρωτιούνται γιατί οι Τούρκοι με τέτοιο πάθος και σφοδρότητα προσπαθούν να αποφύγουν το μοιραίο, υπενθυμίζουμε το ζήτημα των αρμενικών περιουσιών, που λεηλατήθηκαν ή παραμένουν στην κυριότητα του τουρκικού κράτους και της Ζιραάτ. Πριν λίγο καιρό, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ ακύρωσε απόφαση του πολιτειακού δικαστηρίου της Καλιφόρνιας, που δικαίωνε προσφυγή δυο Αρμενίων που διεκδικούσαν αποζημιώσεις και απόδοση των περιουσιών τους από τουρκικό κράτος, με το αιτιολογικό ότι μια τέτοια απόφαση, έρχεται σε σύγκρουση με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Αν πέσει το «μέτωπο» της Γαλλίας, οι Τούρκοι ξέρουν ότι θα πέσει πιο εύκολα το μέτωπο πέραν του Ατλαντικού. Πραγματικά είναι πολύ μεγάλο το παιχνίδι, τόσο μεγάλο που ελπίζουμε να ξυπνήσει τους τουρκολάτρες των Αθηνών, που απαξιούν να ασχοληθούν σοβαρά με το ζήτημα της γενοκτονίας των Ελλήνων. Κάτι ξέρει ο πολύς κύριος Μπεγλίτης γι’ αυτό.