Να είναι ο Χριστόφιας ο τελευταίος των διζωνικών

‘Σημερινή‘
«Να είναι ο Χριστόφιας ο τελευταίος των διζωνικών»
18 Ιανουαρίου 2012
Κωστάκης Αντωνίου, στήλη ‘Στίγμα’

Είναι πρόωρο να γνωρίζουμε από τώρα ποιοι θα βρίσκονται στην κούρσα των προεδρικών εκλογών, το 2013. Ούτε ποιαν πολιτική θα υποστηρίξει ο καθένας. Είναι, όμως, οφθαλμοφανέστατο, πως εκείνος ο υποψήφιος που θα επιχειρήσει να νεκραναστήσει μια χρεοκοπημένη πολιτική, 37 και πλέον χρόνων, θα βρίσκεται εκτός τόπου, εκτός χρόνου και εκτός πραγματικότητας.

Πρέπει, επιτέλους, όσοι φιλοδοξούν να καταστούν κυβερνήτες και ηγέτες αυτού του τόπου, να οπλισθούν με το ανάλογο θάρρος και να θάψουν το πτώμα που ευλαβικά και με δόση νεκροφιλίας συντηρούν οι πολιτικοί αυτού του τόπου, για τόσα χρόνια. Να το μεταφέρουν έξω από το υπόγειο και να τελέσουν την ταφή του. Και να ακολουθήσουν νέα πολιτική, προσαρμοσμένη στα ρεαλιστικά δεδομένα, στις απαιτήσεις των καιρών και των αλλαγών που έχουν συντελεσθεί από το 1974 ώς σήμερα.

Την περασμένη Δευτέρα, σε άρθρο μας από τη στήλη, υπό τον τίτλο “Ζούμε με ένα πτώμα στο υπόγειο”, τονίζαμε σχετικά:

“Επιβάλλεται να υπάρξει νέα πολιτική. Ο Δημήτρης Χριστόφιας να είναι ο τελευταίος Πρόεδρος που ακολουθεί τη χρεοκοπημένη πολιτική 37 χρόνων. Μπορεί, αυτήν την πολιτική, να ήμασταν υποχρεωμένοι, υπό τις τότε περιστάσεις, να επιχειρήσουμε, αλλά από τότε άλλαξαν και ανατράπηκαν πολλά. Αν συνεχίσουμε να ζούμε με ένα πτώμα στο υπόγειο και να το λατρεύουμε, μοιραία επιλογή μας θα είναι. Ο ψευδεπίγραφος διακοινοτικός διάλογος, η λατρεία προς τη διζωνική πρέπει να τερματισθούν με τον τερματισμό της θητείας του Δημήτρη Χριστόφια”.

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο οποίος το 1974 υπήρξε ο εμπνευστής αυτής της πολιτικής, απέθανε προδομένος και κατανοώντας ότι η πολιτική που εγκαινίασε, αποδείχθηκε αναποτελεσματική, άγονη και επικίνδυνη. Ο Σπύρος Κυπριανού, που εκών-άκων την ακολούθησε, ουδέν επέτυχε. Αργότερα ήλθε ο αδιάφθορος από τα πολιτικά προπατορικά αμαρτήματα, Γιώργος Βασιλείου, να τη συνεχίσει, βέβαιος και αυτός ότι θα πετύχαινε λύση… χθες. Απήλθε και αυτός. Τον διαδέχθηκε ο Γλαύκος Κληρίδης.

Ο λαός, με την πλάνη ότι είναι ο κατ’ εξοχήν εκφραστής του ρεαλισμού και πιστεύοντας στους βλακώδεις ψιθύρους ότι, “σαν φίλος του Ντενκτάς”, ήταν ο μόνος που μπορούσε να δώσει λύση, τον εξέλεξε, για να ακολουθήσει και αυτός την πεπατημένη οδό και να μας φέρει, πράγματι, κοντά σε λύση. Αλλά ποια; Του σχεδίου Ανάν. Ακολούθησε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο οποίος απέτυχε να διαχειριστεί το συντριπτικό 76% του λαού κατά του σχεδίου, τη συντριπτική απόρριψη της διζωνικής από τον λαό, αλλά, τουλάχιστον, αυτός κληροδότησε μια συμφωνία η οποία απέτρεπε την είσοδο και πάλι στον ίδιο μονόδρομο-παγίδα, χωρίς εχέγγυα επιτυχίας. Για να παραλάβει ο Δημήτρης Χριστόφιας, “αυτός που ήξερε καλύτερα”, “ο Πρόεδρος λύσης”, ο “φίλος των Τουρκοκυπρίων”, ο “σύντροφος του Ταλάτ”.

Τι επέτυχε ο Δημήτρης Χριστόφιας; Τα έκαμε χειρότερα. Συνέχισε να υπηρετεί μια χρεοκοπημένη πολιτική προς την οποία πίστευε όσο κανένας άλλος. Και προχθές, ύστερα από τέσσερα χρόνια άσκησής της, έντρομος και πανικόβλητος, παραδέχθηκε στο Εθνικό Συμβούλιο ότι μαύρες μέρες τον περιμένουν στο Green Tree.

Aλλά όταν ο Γλαύκος Κληρίδης και ο Δημήτρης Χριστόφιας, αυτοί οι κατ’ εξοχή εκφραστές της “ρεαλιστικής σχολής” και οι συνεπέστεροι υποστηρικτές του διακοινοτικού διαλόγου και της διζωνικής ομοσπονδίας, όχι μόνο απέτυχαν παταγωδώς, αλλά οδήγησαν την εθνική υπόθεση εκεί που την οδήγησαν, τι ελπίζουν ότι θα πετύχουν οι όποιοι “μαθητές” τους και έχοντες την ίδια φιλοσοφία με αυτούς;

Τέρμα πλέον. Δεν αντέχει αυτός ο τόπος στην ίδια πορεία με κάποιες, ίσως, επουσιώδεις παραλλαγές. Πρέπει να υπάρξει νέα πολιτική, προσαρμοσμένη στις σημερινές συνθήκες και ανταποκρινόμενη στις προσδοκίες του λαού. Ενός λαού που δεν πιστεύει πια σε ψευδεπίγραφους διαλόγους με τους υποτελείς της Άγκυρας, που απέρριψε εδώ και επτά χρόνια τη λύση της διζωνικής, και που απαιτεί νέα στρατηγική.

Ηλ. διεύθυνση: antoniouc@simerini.com

Ηλεκτρονική διεύθυνση άρθρου: http://www.efylakas.com/archives/11125