ΒΡΕ ΧΛΙΜΙΤΖΟΥΡΑ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ…

ΜΗΝ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ... ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΜΟΤΗΤΑ...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Βρε χλιμίτζουρα σχολιαστή...

Όταν ο κώλος σου κοντεύει να πιάσει τσιμπούρια από την καρέκλα…

Όταν δεν έχεις το θάρρος να καταχεριάσεις το κόμμα που πρόδωσε τα όνειρα, τις προσδοκίες σου, ακόμη και τις αυταπάτες σου, και το οποίο σήμερα δε διστάζει να προδώσει ακόμη και την ίδια σου την πατρίδα…

Τότε τι σκατά δικαιούσαι να πεις εσύ για όλους εκείνους που ακόμη και με τα λάθη τους επιμένουν να αγωνίζονται για την ανατροπή των κερατάδων, που με την ανοχή σου και με την ψήφο σου τοποθέτησες στο σβέρκο του Ελληνικού λαού???

ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ... ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ή ΡΟΜΠΕΝ ΤΩΝ ΑΦΕΛΩΝ???

Όποια και να ναι η απάντηση σ αυτό το ερώτημα, το βέβαιο είναι πως όσο η κοινωνία δεν αποφασίζει να εγκαταλείψει το κλαμπ των αφελών και να ενταχθεί μαζικά στο συνασπισμό των εξεγερμένων…

-Η μοίρα του τόπου θα παραμείνει προδιαγεγραμμένη…

-Τα υποζύγια θα έχουν ονοματεπώνυμο, και θα είμαστε όλοι εμείς. Και…

-Οι συμμορίες των ισχυρών θα χτίζουν μεθοδικά το οικοδόμημα που σχεδίασαν.

Θα είναι η στιγμή που η ζωή όλων μας δε θα μοιάζει απλά με εφιάλτη. Θα έχει ταυτιστεί απόλυτα με τον εφιάλτη, και αυτή η κατάσταση θα είναι πλέον μη αναστρέψιμη.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΥΤΑΠΑΤΗ

Η μεγαλύτερη αφέλεια των χρηστών του διαδικτύου, είναι η αυταπάτη τους. Όλοι νομίζουν πως το χρησιμοποιούν. Ελάχιστοι αντιλαμβάνονται ότι χρησιμοποιούνται - μέσω αυτού - .από το σύστημα για λογαριασμό και προς όφελός του...

Αυτός είναι και ο λόγος που σε συνθήκες σαν τις σημερινές, ενώ θα έπρεπε να έχει αναδειχτεί σε εργαλείο που θα ζωντανέψει τη φωνή της εξέγερσης και στον τελευταίο πολίτη αυτής της χώρας, ευτελίζεται καθημερινά σε κυματοθραύστη της αγανάκτησης και σε καθαρτήριο της οργής των πολιτών.

Η ΔΟΛΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ...

Η στρατηγική σύλληψη ήταν απλή. Ας δούμε στην πράξη πως οικοδομήθηκε:

1. Τι θέλουν οι αχυράνθρωποι που ασκούν τις κυρίαρχες πολιτικές???

Να συμπιέσουν σε επίπεδα γενικευμένης δυστυχίας τη ζωή, τα όνειρα, τις αξίες μας, την καθημερινότητά μας.

2. Τι συμβαίνει κατά κανόνα όταν κάτι το συμπιέζεις αφόρητα???

Χάνεται ο έλεγχος και εκτονώνεται με τρόπο εκρηκτικό και ανεξέλεγκτο. Είναι αυτό ακριβώς που δε θέλουν να συμβεί και που επιχειρούν με κάθε τρόπο να το αποτρέψουν.

3. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αποτρέψεις την εκτόνωση???

Να προσδιορίσεις το πιο δυναμικό στοιχείο της και να δημιουργήσεις εκεί μια βαλβίδα ασφαλείας.

Αυτή θα ανοίγει αυτόματα όταν συσσωρεύεται οργή…

Η οργή θα διοχετεύεται στο γάμο του Καραγκιόζη…

Κι έτσι το σύστημα θα κάνει τη δουλειά του ανενόχλητο, και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι και ούτε γάτα ούτε ζημιά.

4. Ποίο είναι το δυναμικό στοιχείο αυτής της εκτόνωσης που πρέπει πάσει θυσία να αποφευχθεί???

Η νέα γενιά και η μέση ηλικία. Δυο δυναμικές ομάδες δηλαδή, οι οποίες ξέρουν καλά να ζουλάνε κουμπάκια. Δώσε τους λοιπόν κουμπάκια να ζουλάνε κι έτσι μπορείς να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.

Αυτές ήταν οι ερωτήσεις που έκανε το σύστημα στον εαυτό του και όλα δείχνουν πως με τις απαντήσεις που έδωσε τα πήγε μια χαρά.

ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ

Για να δούμε λοιπόν τώρα τι κατάφερε… Δουλειές με φούντες!!!

Γέμισε το διαδίκτυο «επαναστάτες» και «αναλυτές». Όλοι έχουν κάτι να πουν επί παντός επιστητού, και δε χάνουν την παραμικρή ευκαιρία προκειμένου να ασκήσουν το «αναφαίρετο» δικαίωμά τους.

Μα θα μου πείτε είναι κακό αυτό??? Φυσικά και δεν είναι. Μόνο που μας διαφεύγει μια μικρή λεπτομέρεια. Σε μας διαφεύγει. Όχι σε κείνους που οργάνωσαν και διευκολύνουν το μεγάλο «πανηγύρι».

Και ποια είναι αυτή η λεπτομέρεια??? Την ώρα που όλοι εμείς λέμε διάφορα ασκώντας το «αναφαίρετο» δικαίωμά μας, όλοι εκείνοι νομοθετούν και κατευθύνουν τη ζωή μας σύμφωνα με το εφιαλτικό τους σχέδιο. Γιατί να τους ενοχλήσει λοιπόν η δική μας η φλυαρία???

Κι επειδή το ένα φέρνει τα άλλο, το διαδίκτυο δεν γέμισε μονάχα «επαναστάτες αναλυτές». Γέμισε παράλληλα ημιεπώνυμους και ανώνυμους μπουρλοτιέρηδες του «σχολίου».

Τα chat εγκαταλείφθηκαν ως μπασκλασιάρικος τρόπος επικοινωνίας, και οι σχολιασμοί των άρθρων έχουν πλέον μετατραπεί σε τσατάρισμα «νέας γενιάς».

Όλοι έχουν γνώμη…

Όλοι έχουν κάτι να πουν…

Όλοι επιτίθενται ο ένας στον άλλον – ακόμη και στον εαυτό τους τον ίδιο – μόνο και μόνο επειδή πρέπει να έχουν κάτι να πουν.

Μα θα μου πείτε είναι κακό αυτό??? Φυσικά και δεν είναι.

Αλλά βρε χλιμίτζουρα σχολιαστή…

Όταν ο κώλος σου κοντεύει να πιάσει τσιμπούρια από την καρέκλα…

Όταν δεν έχεις το θάρρος να καταχεριάσεις το κόμμα που πρόδωσε τα όνειρα, τις προσδοκίες σου, ακόμη και τις αυταπάτες σου, και το οποίο σήμερα δε διστάζει να προδώσει ακόμη και την ίδια σου την πατρίδα…

Τότε τι σκατά δικαιούσαι να πεις εσύ για όλους εκείνους που ακόμη και με τα λάθη τους επιμένουν να αγωνίζονται για την ανατροπή των κερατάδων, που με την ανοχή σου και με την ψήφο σου τοποθέτησες στο σβέρκο του Ελληνικού λαού???

Βρε χλιμίτζουρα σχολιαστή…

Από τις πάμπολλες φορές που καθημερινά ασκείς το «δικαίωμά» σου να κρίνεις τις απόψεις, τις προσεγγίσεις, ή ακόμη και να απαξιώσεις τις δράσεις άλλων…

Πόσες φορές αναθεμάτισες τις ολέθριες επιλογές σου ή την πολιτική σου απραξία, σε μια καθημερινότητα μέσα στην οποία κάποιοι συνεχίζουν να παίζουν αμείλικτα το παιχνίδι τους και να καταστρέφουν τη ζωή όλων???

Σου φταίει το ΠΑΜΕ… Καλά κάνει και σου φταίει. Μαζί σου κι εγώ.

Σου φταίνε οι ΕΑΜοβούγαροι… Καλά κάνουν και σου φταίνε… Μαζί σου κι εγώ.

Σου φταίει ο Θεοδωράκης… Καλά κάνει και σου φταίει… Μαζί σου κι εγώ.

Σου φταίει ο Τσίπρας… Καλά κάνει και σου φταίει… Μαζί σου κι εγώ.

Σου φταίνε εκείνοι που απέτρεψαν το σικέ «κοινωνικό διάλογο» του συμβιβασμού και της προδοσίας… Καλά κάνει και σου φταίει… Για το περιεχόμενου αυτού του «διαλόγου» ωστόσο και για το μέγεθος της προδοσίας, δεν έχεις τίποτε να πεις???

Σου φταίει ότι κινείται και αγωνίζεται… Καλά κάνει και σου φταίει κι αυτό.

Και για να μη θεωρηθεί μεροληπτικός ο τρόπος της γραφής μου, οι αναγνώστες της ιστοσελίδας ξέρουν καλά την κριτική που έχω ασκήσει προσωπικά σε όλους τους παραπάνω.

Είναι όμως άλλο πράγμα η κριτική. και άλλο πράγμα η υστεροβουλία και η εμπάθεια.

Άλλο πράγμα η θέση και διαφορετικό πράγμα η μόνιμη αντίθεση.

Ας επανέλθουμε όμως στο ζητούμενο...

Εσύ τι έκανες για να γίνεις καλύτερος – στην πράξη - απ όλους αυτούς που κρίνεις???

Τι πρόταση έχεις???

Που και πως συγκρούστηκες με το σύστημα???

Πότε απήργησες???

Ή αν θες το απλούστερο… τι σκατά ψήφισες τις προηγούμενες εκλογές???

Τι σκατά θα ξαναψηφίσεις τις επόμενες αν και όποτε γίνουν???

Έχεις άραγε συνειδητοποιήσει πως όσο εσύ αμπελοφιλοσοφείς, εκείνοι που υποτίθεται ότι αντιπαλεύεις, νομοθετούν και υποθηκεύουν την ίδια σου την αξιοπρέπεια???

Τους αγγίζει η κριτική σου??? Αναρωτήθηκες???

Τους ανατρέπει η στάση σου??? Προβληματίστηκες???

Ανέκοψε η δράση σου το εφιαλτικό τους έργο??? Νοιάστηκες πραγματικά???

Σκεφτήκαμε άραγε ποτέ όλοι μας, πως η διέξοδος δια του φλυαρείν, μπορεί όντως να οφείλεται και στη βεβιασμένη σχετικά πολιτική αφύπνιση των περισσότερων από μας, αλλά δεν παύει να είναι μια διέξοδος εκτόνωσης βολική για το σύστημα, αφού αυτό πρωτίστως το ενδιαφέρει είναι να ανακόψει με κάθε τρόπο τη διέξοδο δια του εξεγείρεσθαι που είναι η μόνη η οποία μπορεί να το απειλήσει πραγματικά???

Σκεφτήκαμε άραγε ποτέ όλοι μας, πως η εξέγερση που θα φέρει την ανατροπή, δε θα είναι μια «χαριτωμένη» ηλεκτρονική πρωτοβουλία αλλά η σπίθα της αφύπνισης που θα βγάλει την κοινωνία μαχόμενη στο δρόμο, όχι για να φασκελώσει ανδρείκελα αλλά για να ανατρέψει πολιτικές επιλογές δεκαετιών που κατέστρεψαν τη ζωή της???

Υ.Γ1.

Όλα τα παραπάνω, δεν αφορούν μονάχα εσένα τον αναγνώστη η το σχολιαστή. Αφορούν πρωτίστως τον γράφοντα. Γιατί αν όλοι εμείς δε συνειδητοποιήσουμε πως ο πραγματικός αγώνας είναι έξω από εδώ...

Εκεί που ανατρέπονται πολιτικές…

Εκεί που επιβάλλονται πολιτικές…

Εκεί που τιμωρούνται παραδειγματικά οι ένοχοι…

Τότε όλοι αυτοί θα συνεχίσουν ανενόχλητοι να πίνουν στην υγεία των κορόϊδων, και όλι εμείς θα συνεχίσουμε ανεμπόδιστοι να εξαντλούμε το «αναφαίρετο» δικαίωμά μας να κάνουμε πολιτικό chat, σχολιάζοντας την αφαίμαξη της ίδιας της ζχωής και της αξιοπρέπειάς μας.

Υ.Γ2.

Όσο περισσότερο ανθίζει το δέντρο του «πατριωτισμού», τόσο θα γιγαντώνεται παράλληλα το ζιζάνιο της πατριδοκαπηλίας.

Γι αυτό υπάρχει…

Γι αυτό το έσπειραν…

Γι αυτό το περιβάλλουν με μέγιστη αγάπη και φροντίδα…

Ας δοθεί λοιπόν από κάποιον το σύνθημα του γενικού ξεσηκωμού για να πάρουμε πίσω τη χαμένη μας πατρίδα, και τότε θα δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.

Τότε θα φανεί ποιος απ όλους αυτούς τους νεόκοπους της πατριδοφιλολογίας θα βγει στο πεζοδρόμιο και πόσοι από δαύτους θα στηλώσουν τα πόδια σαν τα γαϊδούρια στη λάσπη.