Στην «αγάπη» που έχει καταλάβει μέρος των Ελλήνων για τα τουρκικά σήριαλ, αναφέρθηκε πρόσφατα ρεπορτάζ του Reuters από την Αθήνα, ξεκινώντας από στιγμιότυπο με την αντίδραση ταξιτζή, όταν μαθαίνει πως ο πελάτης του σχετίζεται με τη συγκεκριμένη τηλεοπτική αγορά. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, που περιγράφει μία σκηνή από την Αθήνα, μόλις ο αυτοκινητιστής μαθαίνει ότι αυτός που μεταφέρει είναι στέλεχος εταιρείας που φέρνει τουρκικές σειρές, τηλεφωνεί στη γυναίκα του, ώστε εκείνη να ρωτήσει τι γίνεται παρακάτω στο αγαπημένο της σήριαλ.
Όπως αναφέρει το Reuters, όλα ξεκίνησαν, όταν η χτυπημένη από την κρίση ελληνική τηλεόραση συνειδητοποίησε πως συμφέρει πολύ περισσότερο να «εισάγει» σήριαλ που περιγράφουν τα πάθη και τις περιπέτειες του γειτονικού λαού, από το να γυρίζει παραγωγές στην Ελλάδα.
Τα σήριαλ αυτά, προσθέτει το δημοσίευμα, έφτασαν γρήγορα να κυριαρχούν στους καταλόγους θεαματικότητας, παρά το γεγονός ότι μεταδίδονται στα τουρκικά με ελληνικούς υποτίτλους.
Προστίθεται επίσης ότι οι πανοραμικές εικόνες της Κωνσταντινούπολης, η οποία ήταν το «σπίτι» μίας ακμάζουσας και πολυπληθούς ελληνικής κοινότητας, γεμίζουν αρκετούς Έλληνες με νοσταλγία, για την «Πόλη».
Σύμφωνα με το Reuters, o συγγραφέας Νίκος Χειλαδάκης αναφέρει σε άρθρο του ότι το σήριαλ «Εζέλ» και άλλες τουρκικές σειρές αντικατοπτρίζουν μία χαμένη πτυχή της ελληνικής κοινωνίας που είχε «θαφτεί» τα τελευταία χρόνια».
Πέρα όμως από τις τηλεοπτικές σειρές, πλέον οι Τούρκοι περνούν και στην μεγάλη οθόνη. Και φροντίζουν να φτιάξουν “επικές ταινίες” οι οποίες λειτουργούν όχι απλά εθνοκεντρικά, αλλά σχεδόν ισλαμιστικά.
Ο λόγος για την νέα ταινία με τίτλο "Άλωση 1453" (Fetih 1453)μ η οποία κόστισε περισσότερα από 17 εκατ. δολάρια, ενώ οι Τούρκοι αφιέρωσαν περίπου τρία χρόνια για να την ολοκληρώσουν.
Η ταινία παρουσιάζει τη ζωή του σουλτάνου έως και τη στιγμή της εισβολής στις 29 Μαΐου του 1453. Εκτός όμως από το πολεμικό κομμάτι, κύριο θέμα της ταινίας είναι και ο έρωτας του Ουλούμπατλί Χασάν-Ιμπραήμ Τσελικιόλ, του θρυλικού Οθωμανού στρατιώτη που ανέβηκε πρώτος στα τείχη της Πόλης, με την Ερά, την κόρη του Ουρβανού την οποία ερωτεύεται και ο Ιουστινιάνης, αρχηγός των Γενουατών υπερασπιστών της Πόλης. Μαντέψτε ποιός κερδίζει...
Ήδη η ταινία, της οποίας τη σκηνοθεσία έχει ο Φαρούκ Ακσόι, έχει αρχίσει να προβάλλεται στην Τουρκία ενώ θα βγει στις αίθουσες, σε ΗΠΑ και Βρετανία, τον Φεβρουάριο του 2012.
Μάλιστα ο Φαρούκ Ακσόι, παραλείπει να μας δείξει σημαντικές πτυχές της ιστορίας όπως τις λεηλασίες και τις μαζικές σφαγές Ελλήνων.
Σύμφωνα μάλιστα με τα τουρκικά ΜΜΕ, είναι η ταινία με τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό στην ιστορία του τουρκικού σινεμά. Οπως αναφέρει και η "Χουριέτ", τόσο οι πολεμικές σκηνές του έργου όσο και οι ερωτικές σκηνές αναμένεται να προκαλέσουν αίσθηση.
Σημειώνεται ότι το τρέιλερ της ταινίας, το οποίο σύμφωνα με την Χουριέτ, μέσα σε μια μέρα το παρακολούθησαν 1.670.000 άτομα, κόστισε 600 χιλιάδες δολάρια και γυρίστηκε σε 1,5 μήνα.
Ενώ παράλληλα, θραύση κάνει στην Τουρκία και η σειρά "Μεγαλοπρεπής Αιώνας" και θεματική του, η ζωή του τούρκου σουλτάνου Σουλεϊμάν του Α΄, γνωστού στους Τούρκους και ως Μεγαλοπρεπή. Η πλοκή της ταινίας θα περιπλέκεται γύρω από την ζωή αυτού και τον έρωτά του με μια χριστιανή... σκλάβα, την οποία έκανε σουλτάνα του! Όλα τα εχέγγυα λοιπόν για μια ακόμη λαϊκή επιτυχία, που είναι σχεδόν βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα προβληθεί και στη χώρα μας.
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι πρόκειται περί μιας πολύ εντυπωσιακής "υπερπαραγωγής". Χαρακτηριστικό είναι ότι σε επεισόδιο της συγκεκριμένης σειρά δέχτηκε να πρωταγωνιστήσει ο Brad Pitt. Ο οποίος για την εμφάνισή του σε ένα επεισόδιο της σειράς θα λάβει αμοιβή 2 εκατομμύρια δολάρια!
Ο διάσημος αμερικανός ηθοποιός γνωστός στις ελληνίδες νοικοκυρές ως... Ονούρ, ο οποίος μάλιστα τυγχάνει τεράστιας προβολής και στην χώρα μας.
Είναι όμως τυχαία η χρονική στιγμή και η επιλογή του ιστορικού πλαισίου της σειράς;
Ο Νεοθωμανισμός στο μονοπάτι του Χόλιγουντ
Θα αναρωτηθεί κανείς τι σχέση έχει μια τηλεοπτική σειρά, ή μία ταινία, με την εξωτερική πολιτική μιας χώρας. Όποιος το αναρωτηθεί όμως αυτό, δεν θα έχει λάβει υπ' όψιν του μια ιδιαίτερα σημαντική πτυχή της γεωπολιτικής, που είναι ο πολιτισμός κάθε χώρας και η ισχύς του.
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ολόκληρη η Ευρώπη υποτάχθηκε οικονομικά και πολιτιστικά στις ΗΠΑ, μέσω του τεράστιου προπαγανδιστικού μηχανισμού ο οποίος ονομάζεται Χόλιγουντ. Οι "κινούμενες εικόνες" των διαφόρων studios αποδείχθηκαν το πλέον αποτελεσματικό όπλο για την επικυριαρχία των ΗΠΑ στην Ευρώπη για πολλές δεκαετίες.
Ακριβώς την ίδια τακτική φαίνεται ότι αποφασίζει να χρησιμοποιήσει το light ισλαμιστικό καθεστώς του κ. Ερντογάν στη γείτονα Τουρκία για να επικυριαρχήσει πολιτικά στις χώρες τις οποίες θεωρεί ότι πρέπει να εντάξει στη σφαίρα επιρροής της.
Έτσι λοιπόν, τα πολλά τουρκικά σίριαλ γνωρίζουν επιτυχία και εξάγονται όχι μόνο στις χώρες της Μέσης Ανατολής, το Ιράκ, τη Συρία, τον Λίβανο και λοιπά, αλλά και σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Βουλγαρία και η Αλβανία. Τώρα πλέον η τουρκική πολιτιστική βιομηχανία δημιουργεί και επικές ταινίες.
Χαρακτηριστικά δείγματα μιας ανερχόμενης ιμπεριαλιστικής δύναμης η οποία συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται εκτός από τα όπλα – στα οποία επίσης τα πάει καλά η Τουρκία – και έναν πολύ ισχυρό προπαγανδιστικό μηχανισμό. Και τι καλύτερο από αυτό, από μία αντιγραφή του πλέον επιτυχημένου στο είδος, του Hollywood.
Το οποίο τελικά όχι μόνο χρησιμεύει ως “όπλο” αλλά ωφελεί και οικονομικά την χώρα στην οποία δημιουργείται με πάρα πολλούς τρόπους. Και κυρίως την ανεβάζει ως “brand” (επωνυμία) στην ευρύτερη περιοχή της, μετατρέποντάς της και σε πολιτιστικό πυλώνα.
Αυτές οι σειρές αποτελούν ενός είδους "πολιορκητικού κριού" εκσυγχρονισμένου φυσικά και τροποποιημένου, έτσι ώστε να ταιριάζει στις επιταγές της νέας εποχής. Η αποστολή τους είναι να εκτουρκίσουν πολιτιστικά ένα ολοένα και αυξανόμενο κομμάτι των πληθυσμών οι οποίοι τις παρακολουθούν. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται υπερβολικά.
Είναι όμως η αλήθεια.
Φυσικά, συνεργάτες της Τουρκίας σε αυτήν της την προσπάθεια είναι και οι "Έλληνες καναλάρχες", οι οποίοι στο βωμό του κέρδους, δεν διστάζουν να εκτουρκίζουν τη χώρα μας. Έτσι άλλωστε προστάζει και ο mainstream πολυπολιτισμός.
Δημήτρης Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου