Ο ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΙ ΟΙ ΑΘΩΕΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΕΣ

Η μεταπολίτευσις παραμένει η πιο βρωμερή περίοδος της ελληνικής ιστορίας. Όταν μετά από χρόνια, ίσως μετά τον επερχόμενο πόλεμο, αποκαλυφθούν πρόσωπα, πράγματα, συμφωνίες προδοσιών, διεθνή «σενάρια» συνομωσιών, πρόστυχα σκάνδαλα, οικονομικές «κομπίνες», μία σαπίλα που δηλητηρίαζε επί χρόνια τον κρατικό και εθνικό μας οργανισμό, αυτός ο δυστυχής, προδομένος αλλά και αυτόχειρ λαός, δε θα μπορεί να πιστεύση ότι θα ακούει και θα μαθαίνει.

Σε μία χώρα που, κυριολεκτικώς, κολυμπάει στα πολιτικά σκάνδαλα, είναι ανήκουστα γελοίο, συνεχώς οι βρωμεροί πολιτικοί, οι αποκλειστικώς και μόνοι υπεύθυνοι του τρομερού σημερινού μας καταντήματος, να παραμένουν αλώβητοι, απυρόβλητοι, αμάχητοι από κάθε ευθύνη των εις το προσγεννηθεν εθνικό έγκλημα και η τιμωρία (μία αμφίβολη, πάντα, τιμωρία ντροπής για τους επιβάλλοντες) να διώκει τάξεις ανθρώπων-συμβόλων, που παραδοσιακώς αποτελούν το ανάχωμα στην προδοτική καμαρίλα του αισχρουργηματικού, κακοποιού πολιτικού κόσμου. Και τις μισούν αυτές τις τάξεις οι λαομίσητοι πολιτικοί. Τον στρατό και την εκκλησία.

Πρωθυπουργοί, υπουργοί, ιδιαίτεροι και ιδιαίτερες, τοπικοί άρχοντες, όλος αυτός ο εσμός της αποφοράς, αφρός γάλακτος επί των λυμάτων των κυβερνητικών βόθρων και μόνος ένοχος, μόνος πταίκτης ο … καλόγερος!

"Οι αθώες περιστέρες"

Το κράτος είναι η υπέρτατη αρχή. Εφαρμόζει τους νόμους και πρωτίστως τους τηρεί. Κράτος ανήθικον δεν μπορεί να ζητά από τους πολίτας του τίποτε. Παρά ταύτα και επειδή δεν γνωρίζουμε την δικογραφίαν σιωπούμε. Αλλά εξ΄ όσων ακούγαμε τόσον καιρό, μόνον ο καλόγερος ο των πάντων αίτιος; Και βεβαίως ουδείς δικαιούται ιδιαιτέρας μεταχειρίσεως εφ΄ όσον εγκληματεί. Αλλά εις μίαν περίοδον γέμουσα εγκλημάτων κάθε μορφής και επιπέδου, μόνο ο καλόγερος; Και με τόση βιασύνη; Παραμονή Χριστουγέννων! Ανίεροι, ανόσιοι, αντίχριστοι, βλάσφημοι, άθεοι όλοι αντελήφθησαν το αντιορθόδοξο μένος σας!

Αξιωματικοί ωδηγήθησαν και εσάπισαν εις τας φυλακάς προς τιμωρίαν, αφού έκαμαν ότι τους ζητούσε επιμόνως και αγωνιωδώς ένας λαός. («Δεν βρίσκεται ένας λοχίας;» έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής πριν την 21^η Απριλίου 1967). Τώρα μετά το ράσο του χακί, διασύρεται το ράσο της εκκλησίας. Ο τρόπος και μόνον χειρισμού του, μας δημιουργεί συνειρμούς και διεγείρει την διαίσθησιν μας για «το που το πάνε τελικώς.»

Η όλη υπόθεσις όπως εξελίσσεται θα μας δείξει περισσότερα.

Θυμούμεθα το ρητό της «δημοκρατίας»: Για τους δικούς μας τα πάντα. Στους εχθρούς μας τίποτε. Για τους άγνωστους και αδύναμους εφαρμόζουμε το νόμο.

Κωνσταντίνος Νίκης

Επισήμανση ιστολογίου:Για τεχνικούς λόγους δεν είναι δυνατή η απόδοση του κειμένου σύμφωνα με το πολυτονικό σύστημα

ellinokratia