Τα τελευταία δυο χρόνια έχουν δολοφονηθεί τέσσερις Ιρανοί πυρηνικοί επιστήμονες, και ένας πέμπτος γλίτωσε την τελευταία στιγμή.
Παράλληλα, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές που διαχειρίζονταν τις εργασίες εμπλουτισμού ουρανίου, έπεσαν θύματα ιών, του stuxnet και του dyqu.
Τέλος, μόνο στους τελευταίους τρεις μήνες, σημειώθηκαν εκρήξεις σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ιράν, που έχουν άμεση σχέση με το υπό εξέλιξη πυρηνικό του πρόγραμμα.
Αυτές οι ενέργειες έχουν σκοπό να τρομοκρατήσουν όλους όσους εργάζονται στο πυρηνικό πρόγραμμα, και να τους κάνουν να αντιληφθούν ότι κινδυνεύει η ζωή τους.
Παράλληλα, οι επιθέσεις αποτρέπουν την στρατολόγηση νέων πρόθυμων επιστημόνων, αλλά πλήττουν και το κύρος του θεοκρατικού καθεστώτος της Τεχεράνης.
Όπως λέει ο Ισραηλινός δημοσιογράφος και συγγραφέας Yossi Melman, «το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Μπορούμε να σας πετύχουμε όπου, και όποτε θέλουμε… το καθεστώς σας είναι αδύναμο».
Από την άλλη όμως, πολλοί είναι αυτοί που φοβούνται κάποια ιρανικά αντίποινα. Σύμφωνα με τον πρώην διευθυντή της Μοσάντ Danny Yatom, τα ιρανικά αντίποινα αναμένονται και είναι δικαιολογημένα, σύμφωνα με τον τρόπο που παρουσιάστηκαν οι επιθέσεις στον ιρανικό τύπο.
Μάλιστα η σκληροπυρηνική καθεστωτική εφημερίδα της Τεχεράνης Kayhan , με πρωτοσέλιδο άρθρο του εκδότη της Hossein Shariatmadari, ζητάει εκδίκηση. Διευκρινίζει δε πως η δολοφονία Ισραηλινών στρατιωτικών και αξιωματούχων, «θα ήταν μια εύκολη υπόθεση».
Το Ισραήλ όμως, αρνείται να επιβεβαιώσει ή και να διαψεύσει τις υποψίες, οπότε το Ιράν δεν έχει την δικαιολογημένη αφορμή που χρειάζεται για να αντιδράσει, και μάλιστα κλιμακώνοντας το επίπεδο βίας.
Σύμφωνα με τον Yatom, οι Ιρανοί βρίσκονται στην γωνία. «Απειλούν, αλλά δεν δρουν… Και αν θέλουν να τους πάρουν στα σοβαρά, θα πρέπει να κάνουν κάτι. Έτσι, αναπόφευκτα οδηγούμαστε σε σύγκρουση».
Τα προηγούμενα χρόνια, πολλοί εχθροί του Ισραήλ, από διάφορες πλευρές, έχουν δολοφονηθεί.
Για παράδειγμα, το 2008 δολοφονήθηκε με βόμβα που τοποθετήθηκε στο αυτοκίνητο του στην Δαμασκό, ο στρατιωτικός ηγέτης της οργάνωσης Χεζμπολάχ Imad Mughniyeh.
Το 2010, δολοφονήθηκε στο Ντουμπάι ο στρατιωτικός ηγέτης της Χαμάς Mohammed Mabhouh. Η αστυνομία κατηγόρησε το Ισραήλ.
Για το Ιράν, όσο και ταπεινωτικές κι αν είναι αυτές οι εκτελέσεις, δεν συνιστούν το μεγαλύτερό του πρόβλημα. Όπως λένε οι αναλυτές, το σημαντικότερο πρόβλημα είναι οι οικονομικές κυρώσεις εναντίον του. Και αυτός ο υπόγειος πόλεμος, συμπίπτει με τα νέα μέτρα και τις κυρώσεις που έχουν επιβάλλει η ΕΕ και οι ΗΠΑ εναντίον της Τεχεράνης.
Ο μεγάλος καημός του υπέρτατου ηγέτη, λένε, είναι η παραμονή του στην εξουσία. Και δεν είναι οι πυρηνικοί επιστήμονες αυτοί που τον κρατούν στην εξουσία, αλλά η οικονομία….
Christian Science Monitor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου