«Την Ελλάδα θέλωμεν και ας τρώγωμεν πέτρες», έγραφαν στους τοίχους οι Έλληνες αγωνιστές της Κύπρου με πρωτοπόρο την ΕΟΚΑ. Με το βλέμμα μονίμως στραμμένο προς δυσμάς, σε διαρκή αναμονή κάποιων ελληνικών τριήρεων, όπως στα αρχαία χρόνια του Κίμωνα, που θα έφερναν το μήνυμα της εθνικής λυτρώσεως και αποκαταστάσεως.
«Αξιούμεν Ένωσιν...». Ως βροντή και ως αστραπή καταυγάζει την ιστορία της Κύπρου. Για να θυμίζει σε επιλήσμονες όρκων, υπό τους ιερούς θόλους και σε ανεπαρκείς πολιτικούς και ηγέτες, τα μετέπειτα ολισθήματα και ατοπήματά τους, που έθαψαν πολιτικά το όραμα και το όνειρο της Ενώσεως. Οι Έλληνες της Κύπρου έδωσαν το αίμα τους και άφησαν τα κόκαλά τους στις παρειές του Τροόδους και του Πενταδακτύλου ως λίπασμα λευτεριάς. Και έφηβοι ποιητές και ένοπλοι αγωνιστές επιχείρησαν να υλοποιήσουν τον προαιώνιο πόθο.
«Αξιούμεν Ένωσιν...». Ως οργή θα κατατρέχει και θα κατατρύχει όσους, στην Κύπρο και στην Ελλάδα, δεν μπόρεσαν, δεν θέλησαν, αδιαφόρησαν και δεν μετουσίωσαν σε πράξη όσα υπό των Ελλήνων της Κύπρου ενετάλησαν να πράξουν. Ένωσιν αξίωσαν και οι ωραίοι νεκροί. Και διαπορούν από τους τάφους: Πώς φτάσαμε, από την Ένωση στη διζωνική; Σήμερα ας είναι ημέρα περισυλλογής για το κατάντημά του Ελληνισμού που δεν μπόρεσε με τις ενέργειες των ξένων και τις συνέργειες ημεδαπών αμαθών και αβαθών, να μετουσιώσει τους πόθους των Ελλήνων σε πράξη υποκύπτοντας ραγιάδικα στον βιαστή βάρβαρο ανατολίτη της περιοχής μας.
«Αξιούμεν Ένωσιν με την Ελλάδα», εφώναζαν οι υπέροχοι αγωνιστές μα εμείς δεν τους ακούσαμε ποτές.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου