Οι υποβρύχιες απώλειες της κρίσης των Ιμίων του 1996

Η κρίση των Ιμίων κορυφώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996, φέρνοντας Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα πολέμου.

Λίγο αργότερα, η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να εξοπλίσεις τις ΕΕΔ με νέα υπερσύγχρονα όπλα, αξίας πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Μία από αυτές τις αγορές και αυτή των νέων και υπερσύγχρονων υποβρυχίων για το Πολεμικό Ναυτικό.

Η αγορά των Υ/Β κλάσσεως U214 πραγματοποιήθηκε από το ελληνικό κράτος με τον χαρακτήρα του «επείγοντος» που δόθηκε στις εξοπλιστικές ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων, μετά την κρίση των Ιμίων τον Ιανουάριο του 1996. Η απόφαση για τα υποβρύχια ελήφθη αρχικά από το ΚΥΣΕΑ στις 24 Ιουλίου 1998 και επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια στο ΚΥΣΕΑ στις 15 Δεκεμβρίου 1998, για να οριστικοποιηθεί στις 26 Ιουλίου 1999 στη συνεδρίαση του ίδιου οργάνου. Το πρώτο Υ/Β αυτής της παραγγελίας, το «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» (S-120), εντάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό αρχές του 2011 – 12 χρόνια μετά τη επείγουσα λήψη της απόφασης για την αγορά του.

Σύμφωνα με στοιχεία από τις καταθέσεις στη Βουλή των Ελλήνων, τον Οκτώβριο του 2009, το κόστος των 4 Υ/Β κλάσεως U214, όπως και του ενός Υ/Β κλάσεως U209 με A.I.P. ανήλθε σε 2,838 δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων καταβλήθηκαν από το ελληνικό κράτος 2,032 δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς να έχει παραλάβει το Πολεμικό Ναυτικό μέχρι εκείνη τη στιγμή κανένα υποβρύχιο.

Έμμεση επιδότηση του ναυπηγείου

Αρχικά η κατασκευή των 4 Υ/Β κλάσεως U214 ήταν να κοστίσει 1,853 δισεκατομμύρια ευρώ. Το 80% αυτού του ποσού πληρώθηκε από το ελληνικό κράτος προκαταβολικά. Λίγο αργότερα, τα κρατικά ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, που αντιμετωπίζουν εκείνη τη στιγμή χρέη πολλών δεκάδων δισεκατομμμυρίων δραχμών, εξαγοράζονται από την γερμανική HDW.

Σύμβαση 021Β/02: Λευκή επιταγή

Η σύμβαση 021Β/02 του ελληνικού κράτους προέβλεπε εργασίες εκσυγχρονισμού μέσης ζωής σε συνολικά 3 Υ/Β κλάσεως U209. Υπεγράφη στις 31 Μαΐου 2002 με ύψος 826.173.947 ευρώ. Το κόστος για το Υ/Β κλάσσεως U209 «ΩΚΕΑΝΟΣ», ανήρθε σε 383.100.000 ευρώ. Επιπλέον από αυτά τα χρήματα ξοδεύτηκαν περί τα 117 εκατομμύρια ευρώ για ανταλλακτικά στην προετοιμασία για τον εκσυγχρονισμό δύο ακόμη Υ/Β κλάσσεως U209, ο οποίος και τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι από τα 826 εκατομμύρια ευρώ που ήταν τα συνολικά χρήματα για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση 3 Υ/Β κλάσεως U209, ξοδεύτηκαν έως τον Οκτώβριο του 2009 περίπου 600 εκατομμύρια ευρώ, με τον εκσυγχρονισμό να έχει πραγματοποιηθεί μόνο σε ένα. Η συμφωνία αυτή ήταν όσον αφορά το κόστος «ανοιχτής αρχιτεκτονικής», και αυτό είχε ως αποτέλεσμα κανείς από το σύνολο των εμπλεκόμενων πλευρών να μην ενδιαφέρεται για τα χρήματα που είναι να ξοδευτούν. Για να γίνει κατανοητό αυτό, το ελληνικό κράτος με την σύμβαση 021Β/02 για τις εργασίες εκσυγχρονισμού μέσης ζωής σε συνολικά 3 Υ/Β κλάσεως U209, δεν συμφώνησε ότι ο εκσυγχρονισμός των 3 Υ/Β θα κοστίσει 826 εκατμ. ευρώ, αλλά ότι το κόστος εκσυγχρονισμού είναι ανοιχτό και ότι αρχικά διατίθονται για τις εργασίες 826 εκατμ. ευρώ!

Τον Οκτώβριο του 2009, αποφασίσθηκε η προμήθεια δύο επιπλέον Υ/Β κλάσσεως U214, με κόστος 500 εκατμ. ευρώ ανά υποβρύχιο.

Συνολικά, τα έξι Υ/Β κλάσσεως U214, το ένα Υ/Β κλάσσεως U209, και ο συναφής εξοπλισμός που προοορίζονταν για δύο ακόμη Υ/Β κλάσσεως U209, αποτιμώνται αυτή τη στιγμή σε περίπου 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ.

«Κοπανιστός αέρας» ύψους 138 εκατομμυρίων ευρώ

Το κόστος των υποβρυχίων είναι βεβαρημένο με χρήματα που κατευθύνθηκαν σε χρηματισμό. Η σειρά συμβάσεων συνοδεύτηκε και συνοδεύεται από τεράστια προβλήματα νομιμότητας και διαφάνειας: Το Ειρηνοδικείο στο Μόναχο της Γερμανίας απεφάνθη ότι 138 εκατομμύρια ευρώ, χρήματα του φορολογούμενου πολίτη στην Ελλάδα, κατευθύνθηκαν σε μια σειρά από εταιρίες συμβούλων των επιχειρηματιών πολιτών της Ελλάδος, μέρος εκ των οποίων κατέληξε σε μια σειρά από ελληνικά υπουργεία και στο Πολεμικό Ναυτικό: Περί τα 55 εκατομμύρια ευρώ διατέθηκαν αποκλειστικά για χρηματισμό πολιτικών και στρατιωτικών προσώπων – στα ελληνικά υπουργεία και στις ΕΕΔ.

Ταμείο συντάξεων του Ναυτικού

Επίσης, περί τα 100 εκατομμύρια ευρώ κατευθύνθηκαν προς τα μετοχικά ταμεία (MTN).

Εργαζόμενοι στο ναυπηγείο

Το αργότερο από το 2009, σε αυτά τα 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ είναι να προστεθεί και το κόστος των εργαζομένων στα ΕΝΑΕ, το οποίο είναι εκτός των εξοπλιστικών συμβάσεων, ενώ και προ του 2009, οι αμοιβές μεγάλο μέρος των εργαζομένων ήταν εκτός των πλαισίων των εξοπλιστικών συμβάσεων.

Η ζημιά για τον φορολογούμενο είναι όμως ακόμη μεγαλύτερης διάστασης: Το ελληνικό κράτος αρνήθηκε να κάνει χρήση ποινικών ρητρών για τις μεγάλες καθυστερήσεις που σχετίζονται με τα υποβρύχια – ύψους έως 400 εκατομυρίων ευρώ. Επίσης, λόγω παράνομων επιδοτήσεων προς τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά κατά το παρελθόν, το ελληνικό κράτος ήταν να πληρώσει πρόστιμο ύψους έως 250 εκατομμυρίων ευρώ. Για να μην χρειασθεί να το πράξει, δέχτηκε μια ρήτρα της ΕΕ για τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, η οποία υπαγορεύει τη ναυπήγηση αποκλειστικά μόνο πολεμικών σκαφών, όπως και την μελλοντική ανάθεση οποιουδήποτε μεγάλου ναυπηγικού προγράμματος του Π.Ν. αποκλειστικά στα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά.

Ο φορολογούμενος πολίτης στην Ελλάδα πλήρωσε μετά την κρίση των Ιμίων του 1996, έως σήμερα, ήδη περί τα 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ, για να εκσυγχρονίσει το Πολεμικό Ναυτικό τον υποβρύχιο στόλο του. Το Πολεμικό Ναυτικό έχει παραλάβει 15 χρόνια μετά την Κρίση των Ιμίων μόλις ένα υποβρύχιο, εν αντιθέσει με όλους τους άλλους ενδιαφερομένους, οι οποίοι έχουν όλοι τους παραλάβει τα χρήματα, στην ώρα τους. Τo γερμανικό ναυπηγείο της HDW, το ναυπηγείο του Σκαραμαγκά, οι μεσάζοντες και το Μετοχικό Ταμείο Ναυτικού.

Είναι καιρός, να αναθεωρηθεί εκ βάθρων το όλο σύστημα εξοπλισμών των ΕΕΔ. Επιπλέον, χρειάζεται έμφαση στην εθνική αμυντική βιομηχανία που αφέθηκε να πεθάνει, επ' ωφελεία τρίτων, εκτός και εντός συνόρων. Ο πολίτης στην Ελλάδα πρέπει να γνωρίζει τις ανάγκες, δυνατότητες και την ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων, για τις οποίες συνεχίζει να δίνει από το υστέρημά του.

fox2magazine.net