Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Η ελληνική γλώσσα στο Εθνικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας της Αυστραλίας και η ελληνική κυβέρνηση δεν ανανεώνει τη θητεία αποσπασμένων Ελλήνων εκπαιδευτικών

...στην Αυστραλία

Η ελληνική γλώσσα θα είναι μία από τις 11 γλώσσες που θα περιλαμβάνει το Εθνικό πρόγραμμα Διδασκαλίας της Αυστραλίας, που θα τεθεί σε εφαρμογή από τα μέσα του 2011.

Όπως έγραψε ο “Νέος Κόσμος”, η αρμόδια επιτροπή (ACARA) συμπεριέλαβε την Ελληνική στις γλώσσες “εθνικής προτεραιότητας” και, μάλιστα, ως Heritage Language (Γλώσσα Κληρονομιάς) και όχι ως “Ethnic Language (Εθνοτική Γλώσσα).
To Εθνικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας Γλωσσών θα διαμορφωθεί σε τρεις φάσεις, αρχής γενομένης από την 1η Ιουλίου 2011.

Στην τρίτη φάση, προς το τέλος του 2011, θα περιληφθούν η Ελληνική,...... η Αραβική και η Βιετναμέζικη, προσδίδοντας ιδιαίτερη σημασία στη μετονομασία της ελληνικής γλώσσας σε Heritage Language.

Ομογενείς εκπαιδευτικοί χαρακτηρίζουν “μεγάλο επίτευγμα” και τη μετονομασία της γλώσσας μας, από “εθνοτική” σε “γλώσσα κληρονομιάς”.

“Η μετονομασία”, δήλωσαν στο “Νεό Κόσμο”, “δημιουργεί νέες, θετικές προϋποθέσεις για την μακρόχρονη παραμονή της ελληνικής γλώσσας στο Εθνικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας, εφόσον εξακολουθεί να υπάρχει ενδιαφέρον”.

Οι ίδιοι κύκλοι υπογράμμιζαν, ότι η ελληνική γλώσσα συμπεριελήφθη στο Πρόγραμμα, διότι υπάρχουν, ήδη, οι δομές για τη διδασκαλία της σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, με χαμηλό κόστος στο αυστραλιανό δημόσιο.

Προειδοποιούσαν, όμως, ότι η απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να μην ανανεώσει τη θητεία αποσπασμένων Ελλήνων εκπαιδευτικών στην Αυστραλία, που στελεχώνουν Πανεπιστημιακά Τμήματα Ελληνικών, κρατικά και κοινοτικά σχολεία, θα δημιουργήσει κενά, που οι ανωτέρω φορείς της ελληνομάθειας θα κληθούν να καλύψουν εξ’ ιδίων.

Τα κενά αυτά, εκτιμούν, είναι δυνατόν να καλυφθούν με την ενεργοποίηση από την Ελληνική Κυβέρνηση Νόμου του ’97, ο οποίος προβλέπει την πρόσληψη ντόπιου διδακτικού προσωπικού, από τα Γραφεία Συντονισμού Εκπαίδευσης – όπως κάνουν οι προξενικές Αρχές.
ΑΠΕ-ΜΠΕ
aetoshal

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Σε περίπτωση που δεν το έχετε προσέξει κάποιοι κύκλοι, μάλλον από κύκλωμα ιστορικών πανεπιστημιακών, έχει αρχίσει να προωθεί τον όρο ελληνόφωνο, π.χ. έρευνα για την ελληνόφωνη μπλογκοσφαίρα, οι ελληνόφωνοι ιταλοί της Σικελίας, οι ελληνόφωνοι αλβανοί της βορείου ηπείρου, ελληνόφωνοι αυστραλοί και αμερικάνοι, οι ελληνόφωνοι κάτοικοι του βυζαντίου, ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι κτλ.

Τους όρους ελληνόφωνος, βουλγαρόφωνος, αλβανόφωνος τους συναντάμε κυρίως στην περίοδο των βαλκανικών πολέμων, στις ανταλλαγές πληθυσμών και στα αυτονομιστικά κινήματα των βουλγάρων στην μακεδονία.
Σύγχρονα το βρίσκουμε στους εθνικιστές της αλβανίας που θεωρούν τους βορειοηπειρώτες ελληνόφωνους αλβανούς.

Ο όρος πιστεύω είναι άκυρος όταν αφορά γραπτό λόγο και όχι προφορικό, π.χ. blog.
Επίσης ο όρος ακυρώνει την εθνικότητα όσων μιλάνε ελληνικά, γιατί να θέλει κάποιος να δυσκολεύει την ζωή του μιλώντας μια ξένη γλώσσα με τους συγγενείς του;

Πιστεύω πως πρέπει να βρούμε ποιοι προωθούν τα -όφωνοι και να τους ξεσκεπάσουμε πριν να είναι αργά.
Η μόνη άμεση χρήση του -όφωνοι το βλέπω στους αλβανούς. Η αλβανοί στην ελλάδα έχουν μπει σε διαδικασία αφομοίωσης, ιδιαίτερα τα παιδιά τους που δεν γνωρίζουν αλβανικά. Το κίνημα του -όφωνοι προσπαθεί να εμποδίσει την αφομοίωση.