Το ΝΑΤΟ αναλαμβάνει ρόλο σωμάτων ασφαλείας

εκτος απροοπτου οι ξεπουλημενες ευρωπαικες κυβερνησεις σημερα στη Συνοδο του ΝΑΤΟ στη Λισαβωνα θα ψηφισουν το νεο δογμα του ΝΑΤΟ...

που καταλυει βασικες αρχες των δυτικων ελευθεριων οπως το δικαιωμα του συνερχεσθαι και τη λαικη κυριαρχια...καθως το ΝΑΤΟ θα μπορει να επεμβαινει σε χωρες που υπαρχουν εκτεταμενες διαδηλωσεις και "ασταθεια" (δεν θελουν να ξαναπαρει ο λαος στα χερια του τις τυχες του οπως στην Αργεντινη)...

σαν να μην εφτανε αυτο, το ΝΑΤΟ θα μπορει να επεμβαινει σε χωρες που υπαρχουν περιπτωσεις κακης διακυβερνησης: με λιγα λογια αν καποια κυβερνηση νατοικης χωρας αρχισει και το παιζει ανεξαρτητα τυπου Τσαβεζ η Αργεντινης, το ΝΑΤΟ θα εχει τη δυνατοτητα να εισβαλει, να βομβαρδισει, να σκοτωσει, να καταλαβει τη χωρα και να επιβαλλει δικη του κυβερνηση..

αν δεν το καταλαβατε μιλαμε για κοσμοιστορικες αλλαγες σε βαρος των λαων: φωναχτε πριν μας δεσουν εντελως....

διαβάστε το αρθράκι...

Α.Ω.

20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΤΟ ΝΕΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ!

του ΣΩΤΗΡΗ ΣΙΔΕΡΗ*

Το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ που αναμένεται να εγκριθεί στη Σύνοδο Κορυφής της Συμμαχίας το ερχόμενο Σάββατο στη Λισσαβόνα δεν είναι ένα πόνημα εφυών ανθρώπων ή γερακιών (όπως τους αποκαλούσαν παλαιότερα), που αγωνιούν για την ασφάλεια των κρατών-μελών της Συμμαχίας. Είναι ένα κατασκεύασμα νοσηρών εγκεφάλων, ένα ντοκουμέντο που οδηγεί σταδιακά στην επιβολή αυταρχικών πολιτικών, στον έλεγχο των κοινωνιών, στην κατασκευή απειλών είναι έναςιδεολογικός ιός από τις ΗΠΑ που εξαπλώνεται στην Δύση και απειλεί δημοκρατίες και ελευθερίες.

Η πραγματικότητα αυτή αναδύεται εύγλωτα μέσα από ένα πλήθος εγγράφων που κυκλοφόρησαν στα κυβερνητικά γραφεία των 27 κρατών –μελών του ΝΑΤΟ ενόψει της Συνόδου Κορυφής της Λισσαβόνας και που αποκαλύπτει σήμερα το VETO.
Ο ψυχρός πόλεμος έχει τελειώσει εδώ και μια εικοσαετία , αλλά το ΝΑΤΟ , έχει στον κεντρικό πυρήνα του δόγματός του το πυρηνικό του οπλοστάσιο υπέρ της διατήρησης του οποίου τάσσεται και η Ελλάδα θεωρεί δικαίωμά του να επεμβαίνει όπου υπάρχει «κακή διακυβέρνηση!!» ή «οικονομική δυσπαραγία!» ή όπου εκδηλώνονται και «κοινωνικές αντιπαραθέσεις!» . Βάσει του νέου και αποτρόπαιου δόγματος στο σχετικό κείμενο αναφέρεται ότι το ΝΑΤΟ:

«Εκτιμά ότι μελλοντικό περιβάλλον ασφαλείας θα έχει δύο χαρακτηριστικά: πρώτον ότι ο κίνδυνος μεγάλης κλίμακας συμβατικής επίθεσης κατά κρατών μελών είναι χαμηλός. Δεύτερον , ότι οι κίνδυνοι για την ασφάλεια της Συμμαχίας θα προέρχονται από αστάθεια και πιθανές κρίσεις , πέραν των συνόρων της , προκαλούμενες από τις ακόλουθες αιτίες, οι οποίες θα έχουν άμεση επίδραση στην ασφάλεια των κρατών –μελών:

1. Κοινωνικές, εθνικιστικές και θρησκευτικές αντιπαραθέσεις
2. Δημογραφική έξαρση και οικονομική δυσπραγία
3. Έξαρση της μετανάστευσης και κακή διακυβέρνηση τρίτων χωρών.
4. Διασυνοριακές παράνομες δραστηριότητες , όπως παράνομη διακίνηση όπλων , προσώπων και ναρκωτικών.
5. Περιβαλλοντικοί παράγοντες, έλλειψη βασικών πόρων, επιδημίες , κλιματικές αλλαγές, υδάτινοι πόροι, αύξηση ενεργειακών αναγκών».

Όλα αυτά βεβαίως αποτελούν πολιτικά ή αστυνομικά προβλήματα και τα οποία κάθε άλλο παρά θα έπρεπε να απασχολούν το ΝΑΤΟ. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι μια Συμμαχία πρέπει να ασχοληθεί, τότε εύκολα μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι μέσα από το σχετικό κείμενο αναβλύζει η επιθετικότητα καιόχι το πολιτικό όραμα για επίλυση προβλημάτων , για αλληλεγγύη και συνεργασία.

Στο ίδιο κείμενο υπογραμμίζεται ότι «η εμπλοκή της Συμμαχίας στον χειρισμό κρίσεων πέραν των ορίων της Συμμαχίας, θεωρείται ως αναγκαία για την ασφάλεια των μελών της». Το ΝΑΤΟ, δεν επιφυλάσσει για τον εαυτό του απλά τον ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα, αλλά του επιθετικού παγκόσμιου πεζοναύτη. Ακόμη πιο απειλητικό, αλλά πιο σαφές γίνεται το ΝΑΤΟ όταν τονίζει ότι «ως κύριες απειλές θεωρούνται η τρομοκρατία, η διασπορά όπλων οι κυβερνο-απειλές, οι οποίες με την διάδοση και τη χρήση των νέων τεχνολογιών καθίστανται ικανές να απειλήσουν τα στρατηγικά συμφέροντα της Συμμαχίας , στους τομείς των κρατικών δομών, της οικονομίας, των μεταφορών και των δικτύων εφοδιασμού, κυρίως των ενεργειακών δικτύων»

Ιδού πως θέτει το θέμα, δηλαδή δίνει εντολές, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ στην κοινή σύνοδο υπουργών Εξωτερικών και Αμύνης του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες στις 14 Οκτωβρίου, ακριβώς πριν έναν μήνα:

«Το σχέδιο του νέου στρατηγικού δόγματος συνιστά το προσδιοριστικό πλαίσιο της λειτουργίας του ΝΑΤΟ τα προσεχή χρόνια. Τα κράτη μέλη οφείλουν να τηρήσουν τις δεσμεύσεις που προκύπτουν από το νέο στρατηγικό δόγμα δια της επενδύσεως σε δυνατότητες και μέσα που απαιτούνται , προκειμένου η Συμμαχία να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σύγχρονου περιβάλλοντος ασφαλείας». Δηλαδή, από την στιγμή που θα εγκριθεί το νέο δόγμα, δηλαδή το ερχόμενο Σάββατο τα κράτη –μέλη είναι υποχρεωμένα να αγοράζουν τεχνολογικό εξοπλισμό από τις ΗΠΑ για να αμυνθούν από από επιθέσεις χάκερς , αλλά και οπλικά συστήματα γιατί όπως είπε ο Αμερικανός αξιωματούχος «το ΝΑΤΟ πρέπει να χρηματοδοτείται επαρκώς».

Τη στιγμή που στην Ελλάδα γίνονται τεράστιες προσπάθειες να κυριαρχήσει μια διαφορετική προσέγγιση στον τομέα των εξοπλισμών και πολλές φορές η χώρα μας , θεωρητικά όπως αποκαλύπτεται , τάσσεται υπέρ της κατάργησης των πυρηνικών, υπέρ του αφοπλισμού και γενικότερα υπέρ ενός νέου δόγματος ασφάλειας , οι συζητήσεις εντός του ΝΑΤΟ άλλα αποκαλύπτουν, αφού άλλα ψηφίζει. Σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών η ελληνική θέση συμπυκνώνεται στα εξής:

«Η διατήρηση ενός περιορισμένου αριθμού πυρηνικών δυνάμεων συμβατού με τις ανάγκες του διεθνούς περιβάλλοντος ασφαλείας , σε συνδυασμό με την υλοποίηση σε βάθος χρόνου της επιδίωξης για την δημιουργία ενός κόσμου χωρίς πυρηνικά , θα πρέπει να αποτελέσουν συστατικά στοιχεία μίας ισορροπημένης πολιτικής αποτροπής. Για όσο διάστημα υφίστανται πυρηνικά όπλα, η Συμμαχία θα διατηρήσει τον χαρακτήρα της ως πυρηνικής δύναμης». Πρόκειται για μνημείο πολιτικής αδυναμίας. Όχι πως η Ελλάδα θα μπορούσε να θέσει βέτο ή να εναντιωθεί στην πολιτική των ισχυρών. Αλλά η διατύπωση εναλλακτικών προτάσεων και ιδεών και η παράλληλη διατύπωση της ίδιας θέσης στο εσωτερικό της χώρας θα ήταν πιο έντιμο πολιτικά. Πόσο μάλλον που η κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών ξεκίνησε από τα μεγάλα κράτη –μέλη του ΝΑΤΟ .

Παράλληλα στο νέο δόγμα θα προστεθεί και το μεγάλο ζήτημα της αντιπυραυλικής άμυνας που προωθούν οι ΗΠΑ. Το θέμα είναι πως στο ζήτημα αυτό θα συνεργαστεί και η Ρωσία και έχει περισσότερη ψυχολογική και πολιτική σημασία παρά στρατιωτική.Γιατί το περίφημο αντιπυραυλικό σύστημα λειτουργεί αποτελεσματικά μόνο στον αμερικανικό κινηματογράφο ...

Το νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ κάνει μία ακόμη υπέρβαση..

Το μεγάλο θέμα είναι η παντελής απουσία αναφοράς στον ΟΗΕ σχετικά με την νομιμότητα των δράσεων και των αποστολών του ΝΑΤΟ όπως αρχικά συνέβη με εισβολή και κατοχή του Ιράκ.

Δεν γίνεται καμία αναφορά στις αρχές του ΟΗΕ, παρά το γεγονός ότι πολλές χώρες έχουν επισημάνει ότι η προσήλωση στις αρχές του ΟΗΕ έχει διαχρονική αξία «και αποτελεί την λυδία λίθο ως προς τη νομιμοποίηση των δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ». Σημειώνεται ότι στο προηγούμενο δόγμα αναφέρονταν ρητά ο πρωτεύον ρόλος των διαβουλεύσεων στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών. Φυσικά οι ΗΠΑ δεν έχουν δείξει ιδιαίτερο σεβασμό στον ΟΗΕ, αλλά η απάλειψη του ρόλου του είναι άκρως επιθετική κίνηση εναντίον της νομιμότητας και κατ' επέκταση του διεθνούς πολιτικού πολιτισμού Πρόκειται για ένα τεράστιας σημασίας ζήτημα που μας εισάγει σε ένα ζοφερό μέλλον. Γιατί αν η απουσία αναφοράς στον ΟΗΕ συνδυαστεί με τις απειλές για επεμβάσεις σε χώρες «με κακή διακυβέρνηση» ή σε χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση λόγω οικονομικών προβλημάτων, δηλαδή διαδηλώσεις, εξεγέρσεις των φτωχών κλπ αντιλαμβάνεται κανείς ότι ένας νέος Μεσαίωνας είναι προ των πυλών.

Μεγάλος θόρυβος γίνεται κάθε φορά που εκδηλώνεται αμφισβήτηση όχι μόνο έναντι της πολιτικής του ΝΑΤΟ αλλά και στην ύπαρξή του. Οι ατλαντιστές απαντούν συνήθως με το επιχείρημα ότι στα δόγματα του ΝΑΤΟ και στην ιδρυτική του διακήρυξη υπάρχει το περίφημο άρθρο 5 για την συλλογική άμυνα. Ότι δηλαδή σε περίπτωση που ένα κράτος –μέλος δεχθεί επίθεση , τότε όλα τα άλλα κράτη θα προστρέξουν σε βοήθεια ..

Στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ , σύμφωνα με συμπεράσματα του ελληνικού ΥΠΕΞ , επιχειρείται για πρώτη φορά η αλλοίωση του χαρακτήρα της συλλογικής άμυνας καθώς στο εξής δεν θα λαμβάνεται υπόψη μόνο μια ένοπλη επίθεση κατά ενός μέλους του ΝΑΤΟ αλλά και άλλου τύπου επιθέσεις , όπως επιθέσεις στον κυβερνοχώρο κλπ Αυτό όμως που στην ουσία αμφισβητείται είναι η δυνατότητα του ΝΑΤΟ να δράσει οπουδήποτε, είτε πρόκειται για άμυνα είτε για επίθεση δεδομένου ότι τα ιδιαίτερα συμφέροντα των κρατών –μελών επιδρούν αρνητικά σε κοινή δράση. Άλλωστε, σύμφωνα με την αμερικανική θέση «οι νέες προκλήσεις ασφαλείας δεν θα πρέπει να αποτελούν λόγο αυτόματης ενεργοποίησης του άρθρου 5 και χρήσης στρατιωτικών μέσων για την αντιμετώπισή τους. Επομένως, λαμβάνοντας υπόψη και το κλίμα στο Αιγαίο η Ελλάδα κάθε άλλο παρά μπορεί να αισθάνεται ασφαλής εντός της Συμμαχίας».

Όπως είναι γνωστό ο γγ του ΝΑΤΟ κ. Ράσμουσεν έχει υποβάλλει ένα σχέδιο για την υπογραφή συμφωνίας ασφαλείας μεταξύ ΕΕ –Τουρκίας προκειμένου να αναβαθμιστεί η κοινή δράση ΝΑΤΟ –ΕΕ. Το πρόβλημα υπάρχει εδώ και χρόνια γιατί η Τουρκία ενώ αρνείται να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία επιδιώκει την εν λευκώ συμμετοχή της στην Κοινή Πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας της ΕΕ χωρίς να το δικαιούται γιατί δεν είναι μέλος της Ένωσης.

Το σύμφωνο Ασφάλειας που προτείνει ο κ. Ράσμουσεν δίνει αυτή την δυνατότητα στην Τουρκία αλλά η Άγκυρα αντιδρά γιατί δεν θέλει αυτή η συμμετοχή να συνοδεύεται από τον όρο , ότι θα αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία . Πρόκειται για μια αλαζονική πολιτική την οποία ούτως ή άλλως δεν δέχεται και η Κύπρος . Το θέμα αναμένεται να συζητηθεί στην Λισσαβόνα χωρίς να είναι σαφές τι ακριβώς επιδιώκει η Ελλάδα, ούτε αν θα υπάρξει κάποια κατάληξη όπως έχει ζητήσει με επιστολή της στον Ράσμουσεν η ΥΠΕΞ της ΕΕ Κάθριν Αστον.

Αν η Τουρκία κάνει κάποιον ελιγμό και δεχθεί την πρόταση Ράσμουσεν η Ελλάδα θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο γιατί η Άγκυρα θα έχει καθοριστικό ρόλο σε θέματα ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή. Διπλωματικές πηγές τονίζουν ότι αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει από μηδενική βάση ώστε να υποχρεωθεί η Τουρκία να προσέλθει με ρεαλιστικές θέσεις στη συζήτηση. Σημειώνεται ότι στο παρασκήνιο γίνεται ζωηρός διάλογος καθώς εκτιμάται ότι η πρόταση αυτή ουσιαστικά προσφέρει στην Άγκυρα το καθεστώς της ειδικής σχέσης με την ΕΕ χωρίς κανένα αντάλλαγμα εκ μέρους της Άγκυρας .

Όλα αυτά τα κρίσιμα που αφορούν το μέλλον της χώρας μας ουδέποτε συζητήθηκαν, ουδέποτε αναλύθηκαν και κανένας δεν έθεσε αυτονόητα ερωτήματα. Η κυβέρνηση συνεχίζοντας την αδιαφανή πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης δεν ενημέρωσε κανέναν. Και όταν έρχονται τα δύκολα, τότε όλοι παριστάνουν τους έκπληκτους...

*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "VETO", 14.11.2010