Πατριδοκαπηλία και αντι-ομοσπονδιακοί

Β Γ Η Κ Ε στις τηλεοράσεις, γνώριμος για το ζήλο αυτοπροβολής του πολιτικός και εκτόξευσε κατηγορίες περί «πατριδοκαπηλίας» εναντίον απλών πολιτών, οίτινες θεώρησαν ότι συνάδει με την επέτειο του «ΟΧΙ» του Σαράντα, να εκφωνήσουν δημοσίως το δικό τους «ΟΧΙ» στη λύση ομοσπονδίας.

Την ομοσπονδία και, ...μάλιστα, διζωνική και δικοινοτική, δεν την είχε απαιτήσει με το τελεσίγραφο που επέδωσε στις 03.00 της Δευτέρας 28.10.1940 στον αγουροξυπνημένο πρωθυπουργό της Ελλάδος Ιωάννη Μεταξά, στο σπίτι του, γωνία Κεφαλληνίας και Δαγκλή στην Κηφισιά, ο εν Αθήναις πρέσβης της φασιστικής Ιταλίας, Γκράτσι. Την απαίτησε, ως όρο συνθηκολόγησης και υποταγής των προδομένων και ηττημένων Ελλήνων, μετά που εισέβαλε το 1974 στην Κύπρο, ως κατακτητής, ο τουρκικός Αττίλας…

Α Λ Λ’ Η ΙΔΙΑ η έννοια της πατριδοκαπηλίας είναι δύσκολο να προσάπτεται σε απλούς πολίτες. Και δη «ανώνυμους». Που δεν αυτοπροβάλλονται καν επωνύμως για να καπηλευθούν την πατρίδα προς επίτευξη (ποιων;) ιδιοτελών σκοπών. Ως προς τούτο, φαίνεται ότι έσφαλε ο εν λόγω πολιτικός. Κρίνοντας, ίσως, εξ ιδίων τα αλλότρια.

Οι πολιτικοί, οι κομματάρχες, οι δημαγωγοί, τα δημόσια πρόσωπα, ακόμα και δημοσιογράφοι, είναι νοητό να κατηγορούνται συχνάκις και ν’ αλληλοκατηγορούνται πολλάκις, δικαίως ή αδίκως, βασίμως ή μη, για πατριδοκαπηλία, θρησκοκαπηλία, ηρωοκαπηλία, εργατοκαπηλία, προσφυγοκαπηλία, μαθητοκαπηλία, ποδοσφαιροκαπηλία και πάσης άλλης φύσεως καπηλεία. Είναι σύνηθες «άθλημα» για την επίτευξη ιδιοτελών, κομματικών και πολιτικών στόχων. Οι απλοί πολίτες, όμως;

Β Ε Β Α Ι Α ο συγκεκριμένος πολιτικός, βουλευτής και ανώτερο στέλεχος του ΔηΣυ, που στην άκρη της γλώσσας του κρέμεται πρόχειρη η πατριδοκαπηλία, έχει, φαίνεται, στα «απωθημένα» του σοβαρό πρόβλημα με όσους εκ των πολιτών εκφράζουν την εναντίωσή τους στην τουρκική απαίτηση για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Είναι το πρόβλημα εκείνων στην ηγεσία του ΔηΣυ που υποστήριξαν, προ της 24ης Απριλίου 2004, «με το χέρι εις το ευαγγέλιο» την Αναν-ική κι Ερντογαν-ική ομοσπονδία, και είδαν στο δημοψήφισμα το 66% των ψηφοφόρων του κόμματός τους να τους γυρίζουν την πλάτη και να υπερψηφίζουν το «ΟΧΙ».

Ε Χ Ο Υ Μ Ε, όμως, εισέτι, φιλελεύθερο και δημοκρατικό πολίτευμα. Δεν έχει επιβληθεί, ακόμα, η «σταθμισμένη» υποταγή του ελληνικού 82% στο τουρκικό 18%. Ούτε η τουρκική εκ περιτροπής προεδρία. Ούτε κι οι φασιστο-νόμοι που θα είναι -ως εκ των ων ουκ άνευ- αναγκαίοι σε τοιαύτης έκτασης αντιδημοκρατικό πολίτευμα. Άρα, δικαιούνται, προς το παρόν, οι πολίτες να εκφράζουν ελεύθερα και δημοσίως (άρθρο 19 του Συντάγματος) και την εναντίωσή τους στην ομοσπονδία…

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ