Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΔΝΤ - Τίποτα δεν είναι τσάμπα κι όλα προγραμματισμένα

«Προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα την οικονομική και κοινωνική συγκυρία του 1909, πρέπει να γυρίσουμε δεκαέξι χρόνια πίσω, στην περίοδο που άρχισε το 1893, με την περίφημη φράση του Χαρίλαου Τρικούπη «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν!».

Η πτώχευση οφειλόταν κυρίως στη σοβαρή επιδείνωση των όρων με τους οποίους δανείζονταν οι ασθενέστερες οικονομικά χώρες στις διεθνείς αγορές, λόγω της αιφνίδιας πτώχευσης της Αργεντινής (κρίση Brings). Οφειλόταν επίσης στα υπέρογκα δάνεια που είχε συνάψει η Ελλάδα, κυρίως για πολεμικές προετοιμασίες, ενόψει εξελίξεων στο Ανατολικό ζήτημα»….

[Από το «Οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο του κινήματος στο Γουδί» του Αλέξη Φραγκιάδη] (*)

Εκεί λοιπόν, που μας παραμυθιάζουν ότι το «φοβερό πρωθυπουργικό δίλημμα» έπιασε -αφού δεν νίκησε ο Δημαράς- οι παπαγάλοι από τα Μαζικά Μέσα Αποβλάκωσης, κάποιοι άλλοι, ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρίσκουν …σημεία και τέρατα:

http://www.styx.gr/


JOHN PERKINS CONFESSIONS OF AN ECONOMIC HITMAN

«Η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να σωθεί, αλλά έντεχνα θα χρεωθεί ακόμη περισσότερο μέχρις ότου οι πόροι της χώρας να περάσουν σε χέρια συγκεκριμένων εταιρειών. Αυτό θα γίνεται μέχρις ότου οι πολίτες καταλάβουν πως τους επιβάλουν μία σύγχρονη δουλεία και ξεσηκωθούν...»

Τάδε έφη ο John Perkins, πρώην στέλεχος της CIA, οικονομικός εκτελεστής και συγγραφέας του βιβλίου: «Καταθέσεις ενός οικονομικού εκτελεστή». Η αποστολή του ήταν να σχεδιάζει κυβερνητικά συμβόλαια, που θα φαίνονταν ιδανικά, αλλά ο πραγματικός στόχος θα ήταν να «υποδουλώσει» μια χώρα σε χρέος και να την κρατήσει υποδουλωμένη για πάντα.

Επειδή, ως γνωστόν, όποιος χρωστάει, μόνο «ΝΑΙ», μπορεί να λέει σ αυτόν που του έχει δανείσει χρήματα. Αποκαλύπτονται έτσι τα πραγματικά σχέδια του απεσταλμένου ΓΑΠ του μικρού και οι πολυδιαφημισμένες «επενδύσεις», όχι μόνο του ίδιου, αλλά και των προηγούμενων.

Απομαγνητοφωνήσαμε από το U-tube:

John Perkins: « Ο πιο κοινός τρόπος να δράσουμε, είναι να εντοπίσουμε μία χώρα που διαθέτει πόρους, όπως πετρέλαιο και μετά θα κανονίσουμε ένα τεράστιο δάνειο για τη χώρα αυτή, από την παγκόσμια τράπεζα ή έναν από τους αδερφούς οργανισμούς (ΔΝΤ). Αλλά τα χρήματα ποτέ δεν πάνε στην πραγματικότητα στη χώρα αυτή . Πηγαίνουν σε μεγάλες εταιρείες για να χτίσουν έργα υποδομής σ αυτήν τη χώρα. Εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας, βιομηχανικά πάρκα, λιμάνια.

Πραγματικό κέρδος έχουν οι λίγοι και πλούσιοι. Και φυσικά οι εταιρείες μας.

Στην πραγματικότητα δεν βοηθούν την πλειοψηφία των ανθρώπων. Εντούτοις, αυτοί οι άνθρωποι σε όλη τη χώρα υπομένουν και κρατάνε το τεράστιο χρέος.

Το χρέος είναι τόσο μεγάλο που είναι αδύνατο να εξοφληθεί. Και αυτό είναι μέρος του σχεδίου. Δεν μπορούν να το ξεπληρώσουν. Και εμείς οι οικονομικοί εκτελεστές πάμε πίσω και τους λέμε: Μας οφείλετε πολλά λεφτά και δεν μπορείτε να πληρώσετε το χρέος σας. Οπότε, πουλήστε το πετρέλαιό σας πολύ φθηνά στις δικές μας εταιρείες. Επιτρέψτε μας να χτίσουμε στρατιωτική βάση στη χώρα σας ή στείλτε στρατεύματα για να υποστηρίξουν τα δικά μας. Όπως στο Ιράκ, ή ψηφίστε υπέρ μας στη σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών ή ιδιωτικοποιήστε την εταιρεία ύδρευσης και ηλεκτρισμού και πουλήστε σε δικές μας εταιρείες.

Είναι τυπικός ο τρόπος που λειτουργεί το ΔΝΤ και η παγκόσμια Τράπεζα.
Χρεώνουν μία χώρα και το χρέος είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορούν να το αποπληρώσουν. Και μετά προσφέρονται να αναχρηματοδοτήσουν αυτό το χρέος και να πληρωθούν με περισσότερο τόκο. Και εσύ απαιτείς αυτό το αντάλλαγμα που αποκαλείς «εξάρτηση» ή «καλή διακυβέρνηση», το οποίο βασικά σημαίνει ότι πρέπει να ξεπουλήσουν τους πόρους τους, συμπεριλαμβάνοντας πολλές από τις κοινωνικές υπηρεσίες, τις εταιρείες κοινής ωφέλειας, τα εκπαιδευτικά συστήματα μερικές φορές τα ποινικά τους συστήματα, τα ασφαλιστικά τους συστήματα σε ξένες εταιρείες».

«Τίποτα δεν είναι τσάμπα» σ αυτή τη ζωή και μάλιστα όταν έχεις να κάνεις με δοσατζήδες και τοκογλύφους. Η μείωση μισθών και η ελαχιστοποίηση των υπαλλήλων των Δημόσιων φορέων, είναι μια «εύλογη» εξέλιξη, όταν θα έρθουν οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες να αγοράσουν τους καταχρεωμένους οργανισμούς.

Το κόστος όλων αυτών των κινήσεων: Απολύσεων, αποζημιώσεων, ανεργίας, υποτίμηση της ζωής και της δράσης μας, διάχυση φόβου σε έναν ολόκληρο λαό, θα το επωμιστούμε εμείς τώρα, για να...«απολαύσουν» τα δεδομένα που τώρα συμφωνούν στις διαπραγματεύσεις για την ενεργοποίηση του μηχανισμού διάσωσης των πιστωτών μας, οι «μεγάλοι».

Διότι, ας μην γελιόμαστε, ο μηχανισμός δεν σώζει την ελληνική οικονομία. Κατοχυρώνει του πιστωτές μας, στο ότι θα πάρουν και μάλιστα έγκαιρα τα χρήματά τους.

Η ελληνική οικονομία θα παραμείνει έρμαιο των διαθέσεων αυτών που μας δανείζουν… ούτε που μπορούμε να υπολογίσουμε πόσα χρόνια.

Οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Όσα χρειαζόμαστε ετησίως, για αποπληρώσουμε τους τόκους και τα δάνειά μας, αλλά και για επιβιώσουμε, δεν φτάνουν. Η συνέχιση του δανεισμού, είναι αυτονόητη…

( http://www.youtube.com/watch?v=yqZoCQ6R8eg&feature=player_embedded
)

(*) Ο Αλέξης Φραγκιάδης είναι οικονομικός ιστορικός, όπως αναφέρει η υποσημείωση του άρθρου του, που δημοσιεύτηκε στο βιβλιαράκι που μοίραζε ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής 7/11/2010

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

http://www.newsbeast.gr/society/arthro/73205/agria-epithesi-se-patera-kai-kori-ston-agio-padeleimona/