Το σημείο που θα “γυρίσει το πράγμα” αναζητά ο Γιώργος Παπανδρέου και όσο το δυνατόν σε fast track ρυθμό. Ήδη σήμερα, ο καταπονημένος υπουργός Οικονομικών είπε ότι “η ύφεση έχει αρχίσει να ρηχαίνει σταδιακά”. Τεχνικά είναι η πρώτη αισιόδοξη ένδειξη προς το turning point, για τον μέσο Έλληνα και την αντιπολίτευση, είναι άλλη μία ατάκα καφενείου: “ρηχά είναι ρε, μπείτε…”. Είναι αρκετοί μήνες τώρα που οι υπουργοί παραμένουν σε defcon 2, (υψηλή defence readiness position δηλαδή, ενάντια στις αγορές και το χρέος), περιμένοντας το defcon 1 (χρεωκοπία), που ένα ύποπτα σοβαροφανές email (που πρόσφατα έκανε τον κύκλο του ελληνικού διαδικτύου) τούς έκανε να νοιώσουν ότι πλησιάζει.
Αυτό που μπορούν να κάνουν με επιτυχία είναι να εισπράττουν το πολιτικό κόστος των διαρθρωτικών αλλαγών και στο τέλος αν γλυτώσουν τα photo opportunities με τα γιαούρτια, να προσπαθήσουν να μαζέψουν επικοινωνιακά ότι απέμεινε από την πολιτική τους υπόσταση. Μην γελιέστε. Και οι κύριοι και κυρίες της Συγγρού στην ίδια κατάσταση είναι, δοκιμάζοντας, μάλιστα, περισσότερο την υπομονή των πολιτών γιατί έχουν αρχίσει να ξεθαρρεύουν.
Το κυβερνητικό επικοινωνιακό παιχνίδι – ιδιαίτερα σε μεσαίο επίπεδο – έχει δύο στόχους: την αίσθηση της παραγωγής έργου και δεύτερον την αυτοπροστασία. Κατά καιρούς έρχεται και καμμια εντολή από τούς thinkers τού Μαξίμου, να ρίξουν στην επικαιρότητα ακόμη ένα νομοσχέδιο-σκέψη για να μετριαστούν οι κοινωνικές αντιδράσεις, που, συνήθως, προκαλούνται για παραπλήσια θέματα (βλέπε Διαμαντοπούλου, από τις συγχωνεύσεις σχολείων στη μεταμόρφωση του Λυκείου, κ.ο.κ).
Έως το 2009, επί Καραμανλή, οι Έλληνες πολίτες ήξεραν που πήγαιναν τα πράγματα. Το είχαν καταλάβει από νωρίς και δεν είχαν άγχος. Οι κυβερνητικές πολιτικές ανοιγόκλειναν τα θέματα, και η σκανδαλολογία – εκλογολογία – ανασχηματολογία πήγαινε κι ερχόταν. Τούς είχε κάνει όλους να τρέχουν “διαρκώς και ασκόπως”, που λένε. Τα λάφυρα τα μοιράζονταν τα μίντια, τα οποία πίστευαν ότι όριζαν τις εξελίξεις.
Το κόλπο δεν πιάνει σήμερα. Ο Γιώργος είναι άνθρωπος του διαδικτύου. Δεν πιστεύει στις χάρτινες εφημερίδες και κυρίως γνωρίζει ότι οι δεινόσαυροι δεν σώζονται. Θα πεθάνουν, πέφτοντας με πάταγο. Επίσης δεν φοβάται να εκτεθεί. Άλλωστε ξεκίνησε από χαμηλά, δεν ενέπνευσε προσδοκίες. Τα περιθώρια για διάκριση είναι τεράστια. Έτσι, τα σενάρια περί εκλογών και ανασχηματισμού τα φτύνει αμάσητα πίσω στους εμπνευστές και διακινητές τους, οι οποίοι κινούνται με παλαιούς όρους και τις εξαρτήσεις του παρελθόντος σε πλήρη ανάπτυξη. Από την άλλη, αν τούς δει ανήσυχους, τούς ρίχνει ένα βίντεο από το TED για να ισιώσουν, να συζητήσουν τις απορίες και να αλλάξει η κουβέντα.
Το κόλπο δεν πιάνει για έναν ακόμη λόγο. Οι συνθήκες του παιχνιδιού έχουν αλλάξει. Τα Μέσα Ενημέρωσης, πλέον, δεν έχουν τη δύναμη του παρελθόντος, όταν τα τάιζε η προηγούμενη Κυβέρνηση για να τα κρατάει σε φόρμα να την δέρνουν. Σήμερα τα Μέσα είναι έρμαια των υπόλοιπων εξουσιών, οι οποίες έχουν την ασφάλεια του δημόσιου υπαλλήλου, άντε… με κομμένα τα επιδόματα.
Από το άλλο μέρος, η αντίσταση κατά της αστικής καθημερινότητας (με τα ψευδο-κινήματα τύπου “δεν πληρώνω”, “δεν εργάζομαι”, “δεν σού μιλάω”), αποκτά χαρακτηριστικά μιμητισμού και ό,τι γλυτώσει η τσέπη μας. Οι Έλληνες έχουν μάθει να παρακάμπτουν τον νόμο και να ωφελούνται όλοι μαζί. Η αποσάρθρωση των δομών και αξιών, που όλοι προκαλούμε, διογκώνει τα κοινωνικά προβλήματα, όπως για παράδειγμα την εγκληματικότητα, για την οποία όλοι γκρινιάζουμε, απαιτώντας από τα παιδιά της Αστυνομίας να θυσιάζονται για τα 700 ευρώ. Μικτά. Μόνο και μόνο επειδή επέλεξαν το επάγγελμα.
Το ελληνικό παράδοξο έχει επισημανθεί και αναλυθεί από πολλούς συγγραφείς σε άρθρα και βιβλία, ακόμη και από ξένους, που γνώρισαν από κοντά την ελληνική πραγματικότητα και απόρησαν τόσο πολύ, που είπαν να βοηθήσουν.
Αλλά ξέχασα. Εμείς δεν θέλουμε βοήθεια. Ούτε από το ΔΝΤ, ούτε από την ΕΕ, ούτε από τις ΗΠΑ… Άμα λάχει βοηθάμε κιόλας, προσφέροντας στους Συμμάχους τις “βάσεις του θανάτου” (που βομβαρδίζουν τον πρώην φίλο μας), τις οποίες κάποτε διώξαμε από την Ελλάδα. Ή μήπως μόνο από την Αθήνα; Αυτό εννοούσε άραγε ο αείμνηστος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου