Και πάλι η Σούδα. Από εδώ που δολοφονούν βρίζοντας ξένοι φαντάροι. Είμαστε και εμείς υπόλογοι.

Σούδα: Για μια ακόμη φορά η θλιβερή εικόνα ενός προτεκτοράτου που «στήνεται» για να πράξουν στις πλάτες του μαζικές δολοφονίες, τα ΝΑΤΟικά καθάρματα.

Καταπλέουν αεροπλανοφόρα, καταφθάνουν οι US Marines, οργανώνεται η πολεμική μηχανή του φασιστικού administration για να «σώσουν» τον λαό της Λιβύης, από τον Συνταγματάρχη Καντάφι. Και όλα αυτά στην πλάτη της Ελλάδας, μιας χώρας και ενός λαού, που έδωσαν πολύ αίμα για την λευτεριά και την αξιοπρέπειά, τόσο τη δική τους, όσο και του πανανθρώπινου πολιτισμού.

Ξεπροβάλλει για μια ακόμη φορά, η αποκρουστική εικόνα ενός «σοσιαλισμού» τύπου Σημίτη (βομβαρδίζουμε τη Γιουγκοσλαβία μέσω του Ακτίου παρέα με τον Φίσερ, τον Μπλέρ και τα λοιπά σοσιαλφασιστικά παράσιτα της Ευρώπης) και τύπου «Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς όπως ο ΓΑΠ, όπου η Σούδα ξαναχρησιμοποιείται όπως έγινε με την εγκληματική εισβολή στο Ιράκ, ως βάση για την καταλήστευση των πετρελαίων της Λιβύης.

Αμήχανη και πανικόβλητη από τα πολλαπλά προβλήματα της η ελληνική κοινωνία, παρακολουθεί παγωμένη την μετατροπή του σπιτιού της, της Ελλάδας μας, σε βάση μισθοφόρων μαφιόζων, που θα ξαναδολοφονήσουν λαούς. Τρίβουν τα χέρια τους οι μεταπράτες και οι μεγαλομπακάληδες, περιμένοντας σαν πεινασμένα σκυλιά να αρπάξουν τα κόκκαλα που θα τους πετάξουν από το νέο αιματηρό φαγοπότι, τα υπερατλαντικά αφεντικά τους. Και μόνο ελάχιστες φωνές, όπως του έντιμου δημοσιογράφου Δελαστίκ, που ορθώνονται για να μας θυμίσουν πως πρέπει επιτέλους να ξαναρχίσουμε να ντρεπόμαστε για αυτά που γίνονται για μας, χωρίς εμάς.

Και από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, η μικρή αλλά θαρραλέα φωνή του Πατριωτικού Μετώπου που σταθερά, με παρρησία και αποφασιστικότητα επαναλαμβάνει: Να φύγουμε από το Στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, να επαναδιαπραγματευθούμε την συμμετοχή μας σε αυτό, να αναζητήσουμε στον Βορρά άλλες συμμαχίες, φυσικές και ιστορικές, πιο συμφέρουσες για την χώρα και τον λαό μας. Γιατί όσο δεν το κάνουμε αυτό, οι νεκροί της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, η προδοσία του Κουρδικού λαού και του ηγέτη τους Οτζαλάν, και τώρα η προγραμματιζόμενη δολοφονία του λαού της Λιβύης, θα στοιχειώνουν την ιστορία μας και το αίμα των λαών, θα πέφτει στα κεφάλια των παιδιών μας και των γενεών που έρχονται.

Για κάθε Λίβυο που θα δολοφονείτε από τους μισθοφόρους μαφιόζους που στόχεψαν τώρα τα πετρέλαια του Καντάφι, είμαστε υπεύθυνοι και υπόλογοι, ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ. Και αυτό αν μη τι άλλο, είναι τουλάχιστον «συναυτουργία και ηθική αυτουργία, στο προαναγγελθέν έγκλημα, κατά του δύστυχου λαού της Λιβύης».

www.pamet.gr,
pametopo@gmail.com