Τ’ άτι σου ακόμα μας πατά Μπραΐμη

γράφει ο Δημήτρης Ζαφειρόπουλος

Πολλοί ψάχνουν να βρουν το νόημα των εορτασμών για την επέτειο της Επανάστασης της 25ης Μαρτίου, 190 χρόνια μετά την έναρξή της. Σε μια εποχή που κάποιοι προσπαθούν να αναθεωρήσουν την ιστορία μας και να μας πείσουν για το ανορθολογικόν και άτοπον της προσήλωσης σε «εθνικούς μύθους» (όπως πχ προσδιορίζουν την Αγία Λαύρα και το κρυφό σχολείο), πολλοί αναρωτιόμαστε πως το μήνυμα της επετείου θα επικαιροποιηθεί, ώστε να βοηθήσει τους Έλληνες να τονώσουν το ηθικό και την οργή τους. Κι όμως, ο ποιητής μας, μας έδειξε τον δρόμο.

Πόσο επίκαιρη είναι η Επανάσταση του '21;
190 χρόνια λοιπόν μετά την Επανάσταση, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Κωστής Παλαμάς, το είδε πολύ νωρίς και διέγνωσε το φαινόμενο, στις αρχές του 20 αιώνα: την επικράτηση του ορθολογισμού επί του ανορθολογισμού, που όμως απο-ιεροποίησε και φυσικά, «γονάτισε» την ελληνική κοινωνία και την έχει φέρει στα πρόθυρα της κατάρρευσης, ή της... επανάστασης, μια και όλες οι προϋποθέσεις για μια νέα εθνεγερσία, συντρέχουν. Με την πιο βασική να είναι η ανελευθερία, καθώς όπως επισημαίνει ο Κωστής Παλαμάς, «τ' άτι σου ακόμα μας πατά Μπραΐμη». Ποιοι είναι όμως οι νέοι δυνάστες στους οποίους αναφέρεται ο Κωστής Παλαμάς και από τους οποίους πρέπει να απαλλαγούμε; Οι ορθολογιστές, οι άθρησκοι, αυτοί οι δίχως πίστη και ψυχή, οι ενδοτικοί, οι σύγχρονοι Φαναριώτες, όλοι όσοι πορεύονται δίχως πίστη και εικονικά προσκυνούν ιδέες και επιστήμη. Αλλά και όλοι όσοι ήρθαν εδώ, με το στρατό του Ιμπραήμ, δηλαδή το στρατό της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ο οποίος πλέον έστειλε εδώ τη ναυαρχίδα του, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους μετανάστες, τον εκτελεστικό βραχίονα- στρατό των παγκοσμιοποιητών, για να σφραγίσουν την υποδούλωσή μας στα νέα αποκρουστικά μας «αφεντικά»: τους απάτριδες κερδοσκόπους των μεγάλων πολυεθνικών funds. Όλοι αυτοί στους οποίους με θυμό αναφέρεται ο Κωστής Παλαμάς, σήμερα είναι πρωταγωνιστές στη σκηνή του δημόσιου βίου και εν πολλοίς καθορίζουν και τις τύχες του τόπου και της κοινωνίας μας, συσσωρεύοντας, όπως αποδεικνύεται, φοβερά δεινά στον τόπο και απειλώντας με τις μεθοδεύσεις τους, την ελευθερία όλων μας. Αλλά απειλούν και την ίδια την υπόστασή μας ως έθνος, με τον εσμό των αλλοφύλων που εποικίζουν την πατρίδα μας. Οι παραπάνω κατηγορίες ατόμων, θα ξεριζωθούν από την εξουσία και την καθημερινότητά μας, μόνο με μια Επανάσταση, η οποία θα ξεθεμελιώσει τους σύγχρονους επιγόνους του Ιμπραήμ.

Πως ζούμε εμείς οι Έλληνες; Γιατί άραγε ζούμε;
Μια πολύ βασική επισήμανση κάνει ο Κωστής Παλαμάς για τον τρόπο που οι σύγχρονοι Έλληνες διαβιούν, «ξοδεύοντας» ουσιαστικά τη ζωή τους ανώφελα, ζώντας χωρίς σκοπό και αιτία, ως αγέλες αγριμιών αλλά και αρνιών. Και μπορεί εδώ η παραπάνω κατηγοριοποίηση (το εσωτερικό δίπολο το οποίο ποιητικά πλάθει) να μην έχει και τόση σημασία, όμως απεικονίζει από τότε με μεγάλη ακρίβεια (όσον αφορά στη λογική λειτουργίας της κοινωνίας) και μάλιστα πολύ πριν φτάσουμε εκεί που είμαστε σήμερα, το τι μέλλει γενέσθαι, αλλά και το εικονικόν του κράτους μας. Σήμερα, Φαναριώτες, άθρησκοι, τουρκική απειλή, όλα υπάρχουν. Όπως και τότε... Τα αισθανόμαστε, τα οσφραινόμαστε, τα βλέπουμε, τα ακούμε. Απλά, οφείλουμε να δούμε, με τα μάτια της ψυχής μας φυσικά, τα «υπέρθεα ξωτικά» στα οποία αναφέρεται ο ποιητής, στηλιτεύοντας την αλλοτρίωσή μας. Αυτήν που μας στέρησε τα μάτια της ψυχής, στην ουσία μας τύφλωσε, μπολιάζοντάς την με ορθολογιστικά σύνδρομα. Πλέον, δεν βλέπουμε τα «υπέρθεα ξωτικά». Δεν θέλουν να τα βλέπουμε οι θιασώτες των «νέων τρόπων». Πρέπει να βρούμε τρόπο όμως να τα ξαναδούμε, σμιλεύοντας, αφού αυτό απαιτείται, την ψυχή μας, με τρόπους ελληνικούς.

Πως όμως;
Άρα: η Επανάσταση θα ξεκινήσει πρώτα μέσα μας. «Πριν πάρουμε τα άρματα», πρέπει να ξέρουμε γιατί το κάνουμε, πρέπει να ξαναβρούμε τη χαμένη πίστη μας, τα χαμένα ιδανικά μας και τις χαμένες αξίες μας. Αλλιώς, η όποια δραστηριότητα θα είναι απλά μια αναλαμπή, όπως οι πολλές αλλά και αναποτελεσματικές επαναστάσεις πριν το '21. Ουσιαστικά, πρέπει να αναζητήσουμε εκ νέου τη χαμένη ΕΛΛΗΝΙΚΗ μας ταυτότητα, αυτό που μας προσδιορίζει και μας «χρωματίζει», αυτό που μας καθιστά ΕΘΝΟΣ και όχι αγέλη αγριμιών και αρνιών κοπάδια, όπως μας προσδιορίζει επιτιμητικά ο Κωστής Παλαμάς, στην προσπάθειά του να μας αφυπνίσει και να μας δείξει το δρόμο. Πρέπει λοιπόν να μυηθούμε εκ νέου στα ελληνικά μυστήρια, να νιώσουμε το ανεπανάληπτο και το υπερκόσμιο της ζωής στην Ελλάδα, να παύσουμε να αναλώνουμε τις ζωές μας ικανοποιώντας υλικές ανάγκες. Τότε μόνο, με μια επανάσταση στον τρόπο και στη φιλοσοφία της ζωής μας, θα είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα: την Επανάσταση που θα σαρώσει στο πέρασμά της όλους αυτούς και όλα αυτά που επί δεκαετίες βεβηλώνουν τον τόπο μας και την ψυχή μας, απο-ιεροποιώντας και αποεθνικοποιώντας τα πάντα. Τότε, αφού θα πιστεύουμε, θα αρκεί η ορμή...