του Δημήτρη ΖαφειρόπουλουΓια περισσότερο από έναν χρόνο η Ελλάδα βρίσκεται στην δίνη του ΔΝΤ. Από την πρώτη στιγμή της εμπλοκής της χώρας μας με αυτό, η θέση μας υπήρξε ξεκάθαρη.
Θεωρήσαμε ότι αυτό ήλθε ω αποτέλεσμα της κακοδιοίκησης της χώρας, από το σύνολο των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων εδώ και δεκαετίες, οι οποίες είδαν την εθνική οικονομία και το κράτος ως φέουδο εξυπηρέτησης μικροκομματικών σκοπιμοτήτων. Αλλά ήταν και συνειδητή επιλογή του σημερινού πρωθυπουργού, ο οποίος ήδη πριν αναλάβει αυτή την θέση βρισκόταν σε συνεννοήσεις με τους διάφορους διεθνείς τοκογλύφους, οι οποίοι και υποβάθμισαν την οικονομία της χώρας αλλά και σπεκουλάρισαν, κερδίζοντας εκατομμύρια από αυτήν. Η είσοδος του ΔΝΤ στην Ελλάδα επίσης, εξυπηρετούσε και τα αμερικανικά γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή.
Καθώς οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν ως "δούρειο ίππο" την χώρα μας στον υπόγειο πόλεμο μεταξύ δολλαρίου και ευρώ αλλά και για να κλείσουν διάφορα ανοιχτά εθνικά ζητήματα, όπως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και το μείζον ζήτημα της συνεκμετάλλευσης των οικονομικών πόρων του Αιγαίου.
Σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου όμως δεν είναι το να αναλύσει τους λόγους και τα πολιτικά και κοινωνικά αποτελέσματα που έφερε το ΔΝΤ στην πατρίδα μας. Αντίθετα, θέλουμε να μιλήσουμε για μία μορφή νεόκοπου πατριωτισμού η οποία ξεθάφτηκε από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου και προτάθηκε ως μέσον για την αντιμετώπιση των δεινών αυτών στα οποία βρέθηκε η ελληνική κοινωνία.
Όχι λοιπόν, κύριοι του ΠΑΣΟΚ, πατριωτισμός δεν είναι το να είσαι ένα πιστό σκυλάκι των ξένων συμφερόντων και να ζητάς παράλληλα από τους Έλληνες να υποφέρουν και να υποχωρούν στο όνομα μίας νεφελώδους μελλοντικής ευημερίας. Όχι κύριοι φιλελεύθεροι, πατριωτισμός δεν είναι η το να προβάλλεις ως νέα μεγάλη ιδέα την υλική ευημερία και το όραμα μίας οικονομίας στην οποία θα κερδίζουν μονάχα οι λίγοι.
Όχι κύριοι της Νέας Δημοκρατίας, πατριωτισμός δεν είναι να κατηγορείς το ΠΑΣΟΚ για το ΔΝΤ, όταν δεν έχεις κάνει την αυτοκριτική σου για την ευθύνη σου σε αυτή την κατάσταση, εξαιτίας της διακυβέρνησης της χώρας από το κόμμα σου. Πατριωτισμός δεν είναι να μιλάς για μια αόριστη ανάπτυξη και να ψελλίζεις για τα εθνικά θέματα και για το μεταναστευτικό την ίδια στιγμή που τα στελέχη σου υπερηφανεύονται για τα έργα και τις ημέρες τους, ακριβώς σε αυτούς τους τομείς.
Όχι κύριοι του ΚΚΕ, πατριωτισμός δεν είναι το να καλείς τον κόσμο σε αντίσταση και πάλη απέναντι σε ένα σύστημα του οποίου από το 1974 υπήρξατε συνεπείς στυλοβάτες, αποτελώντας το μαξιλαράκι για την εκτόνωση των όποιων κοινωνικών διεκδικήσεων.
Όχι κύριοι του ΛΑΟΣ, πατριωτισμός δεν είναι να έχεις μία δημοσκοπική άνοδο και να αναλίσκεσαι σε ενδοπαραταξιακές έριδες περί πολυκατοικίας και κεντροδεξιάς, αντί να κάνεις σημαία σου το μεταναστευτικό, το οποίο εσείς αναδείξατε και με τις θέσεις σας συμφωνεί το σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού. Όχι κύριοι εθνικιστές, πατριωτισμός δεν είναι να αρνείσαι αυτήν ακριβώς την έννοια και να την χλευάζεις και παραμονές μιας εκλογικής διαδικασίας να καλείς τους "άλλους καλούς πατριώτες" να σε στηρίξουν.
Τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ και οι εντός και εκτός αυτού ιδεολογικές "συνιστώσες" της άκρας άριστεράς είναι συνεπείς στον διεθνισμό τους και αγωνίζονται για την πλήρη ενσωμάτωση των λαθρομεταναστών, ώστε και τον μισητό γι' αυτούς εθνικό κορμό να διαλύσουν, αλλά και να βρούν ένα καινούριο κοινωνικό αντικείμενο μιας και καθημερινά ο λαός μας γυρνά την πλάτη στις ιδεοληψίες τους. Και επειδή σε αυτό το σημείο είναι λογικό κάποιος καλόπιστα ή κακόπιστα να αναρωτιέται για το τι εννοούμε εμείς πατριωτισμό, του ζητούμε να κάνει υπομονή, μέχρι να διαβάσει αυτή την στήλη την επόμενη εβδομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου