Όλα τα χρόνια μετά την μεταπολίτευση τα δύο κόμματα εξουσίας που κυβέρνησαν την πατρίδα μας μετέτρεψαν το πολίτευμα της χώρας από Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική δημοκρατία σε πλήρη ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ. Αυτά τα κόμματα αντί να είναι όργανα προάσπισης των συμφερόντων του Ελληνικού λαού και του δημοκρατικού πολιτεύματος, μετετράπησαν σε σπόνσορες των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου και των διαφόρων συντεχνιών και έγιναν παράγοντες εκμαυλισμού, διαφθοράς και διαπλοκής. Μέσω των αναθεωρήσεων του Συντάγματος το 1975 και το 1985, αντί για την θεσμική προάσπιση των συμφερόντων του Ελληνικού λαού, προάσπισαν τα συμφέροντα των οικονομικών ισχυρών παραγόντων και εμμέσως και των δικών τους από την στιγμή που οι ίδιοι παραδέχονται πως κόμματα και πολιτικά πρόσωπα έχουν χορηγούς το μεγάλο ανεξέλεγκτο κεφάλαιο.
Τα αναθεωρημένα Συντάγματα τους δίνουν το δικαίωμα της πλήρους ασυλίας και ατιμωρησίας στα όποια ανομήματά τους (ασυλία βουλευτών και νόμος περί ευθύνης υπουργών κ.α.).
Τριάντα έξη ολόκληρα χρόνια δεν έλυσαν κανένα κοινωνικό πρόβλημα παρά τις συνεχείς προεκλογικές τους εξαγγελίες. Ξεχαρβαλωμένη η υγεία, η παιδεία, η δικαιοσύνη, η Εθνική άμυνα, το ασφαλιστικό κ.α. Τα εγκλήματα των δύο κομμάτων εξουσίας είναι εξόφθαλμα και αποδεδειγμένα. Κατασπατάλησαν ασύστολα το απίστευτο χρήμα που εισέρευσε στην χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και απέβλεπε στην ανάπτυξη και την υποδομή της, ώστε να επιτευχτεί η σύγκλιση της Ελληνικής οικονομίας με τις οικονομίες των χωρών της Ευρωζώνης. Δημιούργησαν παρανοϊκό και ακατάσχετο δανεισμό βουλιάζοντας κάθε μέρα που περνούσε την χώρα στην άβυσσο. Μοίραζαν πρόσκαιρες φρούδες ελπίδες με τα ρουσφέτια και τους διορισμούς στο δημόσιο. Ανάγκασαν τον πολίτη να ψηφίζει με μοναδικό κριτήριο το ατομικό του και μόνο συμφέρον. Υφάρπαζαν επί της ουσίας βίαια την ψήφο του άμοιρου ψηφοφόρου, δηλαδή το τελευταίο απομεινάρι διαφοράς από το σκλάβο, το ραγιά.
Αποτέλεσμα αυτής της φαύλης πολιτικής είναι το σημερινό κατάντημα της χώρας, όπου κατακρεουργούνται οι μισθοί εργαζομένων και οι συντάξεις απόμαχων της εργασίας, όπου μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν με πρωτόγνωρους ρυθμούς, όπου οι έμμεσοι φόροι είναι χαράτσι απάνθρωπης αδικίας, όπου η ανεργία, ειδικά στους νέους καλπάζει και δεν δίνει στην νεολαία μας καμία ελπίδα και προοπτική.
Στην εποχή λοιπόν του μνημονίου και της ζοφερής αυτής κατάστασης της κοινωνίας μας γενικότερα, υπάρχει λύση που να δίνει ΕΛΠΙΔΑ;
Η λύση είναι η άμεση προσφυγή στις κάλπες – ή όταν η κυβέρνηση αποφασίσει ή οι δυσχερείς οικονομικές εξελίξεις υπαγορεύσουν - και ο ορισμός της Βουλής που θα προκύψει, ως Συντακτικής Βουλής, η οποία θα επεξεργασθεί την δημιουργία ΝΕΟΥ Συντάγματος. Ενός Συντάγματος που θα ορίζει την σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας προς όφελος του Ελληνικού λαού και της πατρίδος και όχι υπέρ της κομματοκρατίας που οδήγησε την χώρα στην οικονομική, πολιτική και ηθική εξαθλίωση.
Ενός Συντάγματος που θα οδηγήσει την χώρα δυναμικά μπροστά με ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης, δημιουργώντας συνθήκες πραγματικής και σωστής λειτουργίας της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας. Μιας Δημοκρατίας που δεν θα χειραγωγείται από φαύλες σπείρες συντεχνιών ανθρώπων. Από πεινασμένους πολιτικάντηδες για χρήμα και εξουσία, από επίορκους, του όρκου που έδωσαν στην υπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.
Πολλές καινοτόμες λύσεις θα μπορούσαν να υπάρξουν, προς όφελος του δημόσιου συμφέροντος μέσω του νέου Συντάγματος, αλλά αυτά που πρέπει να τύχουν άμεσης προτεραιότητας, είναι τα παρακάτω:
- Λειτουργία κράτους:
α)Απαιτείται ο πλήρης διαχωρισμός της εξουσίας που ασκεί η εκάστοτε κυβέρνηση προς την λειτουργία του κράτους. Η κυβέρνηση- κράτος είναι σήμερα έννοια ταυτόσημη, που δημιούργησε όλα τα επακόλουθα που βιώνουμε σήμερα στον τόπο μας. Δεν μπορεί και δεν πρέπει οι εκάστοτε κυβερνήσεις να διορίζουν τις διοικήσεις των δημοσίων οργανισμών χειραγωγώντας τες. Πρέπει να ηγούνται των ΔΕΚΟ και του ευρύτερου δημοσίου τομέα επιστήμονες καριέρας και όχι η στελέχωσή τους να γίνεται με κομματικά-πολιτικά κριτήρια.
Ο εναγκαλισμός εξουσιών κυβέρνησης-κράτους είναι ο ομφάλιος λώρος της διαπλοκής και της αδιαφάνειας στην δημόσια διοίκηση που δημιουργεί ταυτόχρονα την φοροδιαφυγή και την φοροκλοπή.
Όπως επίσης, θα πρέπει να εξασφαλισθεί η ανεξάρτητη και αδέσμευτη κρίση στο δικαστικό σώμα καθώς και στις ένοπλες δυνάμεις της πατρίδος μας.
β) Να διασφαλισθεί η άρση των αντιλαϊκών νόμων περί της ασυλίας και ατιμωρησίας των βουλευτών και υπουργών και θέσπιση άρθρου για να μην υπάρχει παραγραφή των όποιων αποδεδειγμένων αδικημάτων διέπραξαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και η αντιμετώπιση αδικημάτων από μέρους τους να αντιμετωπίζονται όπως όλων των πολιτών της χώρας που ενέχονται σε αξιόποινες πράξεις και αδικήματα.
γ) Απαραίτητη η σύσταση, συνταγματικού δικαστηρίου το οποίο θα διασφαλίζει την σωστή λειτουργία του Συντάγματος δίνοντας την δυνατότητα παρεμβάσεων σε παραβιάσεις και εκτροπές άρθρων του Συντάγματος.
2. Παιδεία:
Στα πανεπιστήμια σήμερα δεν υπάρχει πρόοδος και το σύστημα διακυβέρνησής των έχει οικτρά αποτύχει. Ένα σύστημα που στηρίχθηκε στις παραδοσιακές πελατειακές δομές της κοινωνίας και ταυτόχρονα διαβρώθηκε από τα πολιτικά κόμματα. Η κατάσταση στην ελληνική δημόσια «δωρεάν» παιδεία έχει φθάσει στα όρια της απόλυτης σήψης. Οι απόψεις των φοιτητικών- κομματικών παρατάξεων έχουν φθάσει στο σημείο να αγγίζουν την απόλυτη κυριαρχία στην λειτουργία των πανεπιστημίων. Θα πρέπει λοιπόν να γίνει απόσυρση των πολιτικών κομμάτων από τα πανεπιστήμια, ούτως ώστε τα δημόσια αυτά ιδρύματα να επιτελέσουν τον πραγματικό σκοπό δημιουργίας τους και να πάψουν να είναι φυτώρια κομματικών στελεχών.
Να πάψει η σημερινή εκλογή των κομματικών πρυτάνεων, που συνήθως είναι «προοδευτικοί», με το υπάρχον σύστημα της ανταποδοτικότητας προς εκείνους που τους εξέλεξαν και την ταυτόχρονη προώθησή τους στον πανεπιστημιακό χώρο.
Η φοιτητιώσα νεολαία μας είναι η καρδιά του Έθνους μας. Θα πρέπει να υπάρξει ένας Εθνικός σχεδιασμός ώστε η νεολαία μας να αποκτήσει εκτός της πανεπιστημιακής μόρφωσης του αντικειμένου της γνώση και του Αρχαίου Ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού μέσω της σωστής διδασκαλίας αρχαίων συγγραφέων και φιλοσόφων που θα τους προσδώσει μεγαλύτερη ευχέρεια αξιοποίησης της επιστήμης τους.
3. Συνδικαλισμός:
Σκοπός της ιδρύσεως του συνδικαλισμού στους χώρους εργασίας μέσω των συνδικάτων, είναι η προστασία των οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων των μελών των συνδικάτων, δηλαδή των εργαζομένων. Η σωστή λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος σε μία χώρα υποδηλώνει την σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας!
Οι μετέχοντες μέσω εκλογών στις ηγεσίες των συνδικάτων παράγουν ανιδιοτελές κοινωνικό έργο σε μία ευρύτερη προσπάθεια υπεράσπισης και κατοχύρωσης των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Δεν πρέπει λοιπόν σε καμία περίπτωση την εξουσία και την προβολή που αποκτούν κατά την μακροχρόνια, πολλές φορές, θητεία τους στα συνδικάτα, να την εξαγοράζουν με την μεταπήδηση στην πολιτική κεντρική ή αυτοδιοικητική σκηνή.
Τέτοιες περιπτώσεις έχουμε δει στο παρελθόν πολλές φορές με πιο κραυγαλέα την περίπτωση του βουλευτή της Β΄ Αθηνών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Πρωτόπαπα, που από πρόεδρος της ΟΤΟΕ και ακολούθως πρόεδρος της ΓΣΕΕ, από υποστηρικτής των αιτημάτων των εργαζομένων έγινε τελικά υποστηρικτής του Μνημονίου που κατακρεουργεί τα εργασιακά δικαιώματα των πολιτών και συνθλίβει τους μισθούς και τις συντάξεις των πολιτών της χώρας, υποβαθμίζοντας δραστικά το επίπεδο ζωής τους.
4. Απόδημος Ελληνισμός:
Ένα τεράστιο κεφάλαιο για την Ελλάδα που παραμένει ανεκμετάλλευτο μέχρι σήμερα και πληγώνει κάθε Έλληνα της διασποράς, είναι η μη συμμετοχή του αποδήμου Ελληνισμού στην κοινοβουλευτική μας Δημοκρατία.
Θα πρέπει μέσω του Συντάγματος να αξιοποιηθεί ο πλούτος του απόδημου Ελληνισμού με την συμμετοχή εκπροσώπων της αποδημίας στο Ελληνικό κοινοβούλιο μέσω εκλογής τους από τις τοπικές κοινωνίες και ίδρυση αντίστοιχου υπουργείου.
Επίσης να ορίζεται ο ακριβής αριθμός βουλευτών (π.χ. είκοσι ) και οι αρμοδιότητές τους να αφορούν την επεξεργασία όλων των θεμάτων της ομογένειας προς όφελος της Ελλάδος, αλλά και την προώθηση Εθνικών μας θέσεων σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου.
5. Μετανάστευση:
Να συμπεριληφθεί στο νέο Σύνταγμα άρθρο, που θα ορίζει την ποσόστωση μεταναστών στην χώρα μας επί του συνόλου του πληθυσμού μας, όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλες τις προηγμένες Ευρωπαϊκές χώρες.
Επιπρόσθετα με ευθύνη των περιφερειών, να καταγράφονται οι ανάγκες εργατικών χεριών κατά περιφέρεια και η υλοποίηση και αποστολή αυτών να γίνεται από το αρμόδιο υπουργείο.
Βέβαια, αυτονόητο είναι, πως θα πρέπει άμεσα να υπάρξει αναθεώρηση της συνθήκης του Δουβλίνου ΙΙ.
Έτσι, στις πολύ δύσκολες ημέρες που περνά ο τόπος μας, αποτέλεσμα της αποτυχημένης διακυβέρνησης της χώρας από όλες τις κυβερνήσεις, από την μεταπολίτευση μέχρι και σήμερα, με ακρογωνιαίο λίθο την ψήφιση του επαχθούς μνημονίου και τους τριγμούς που έχει επιφέρει σε όλες της τάξεις της κοινωνίας μας, θεωρώ πως η τολμηρή και ταυτόχρονα γενναία πράξη δημιουργίας νέου Συντάγματος είναι περισσότερο από ποτέ μία πράξη επιβεβλημένη.
Μία πράξη που θα διασφαλίσει την αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος και θα προασπίσει την Ελληνική κοινωνία από τα σαθρά σημερινά φαινόμενα σήψης και ταυτόχρονα θα δημιουργήσει δυναμική ανάπτυξης της χώρας μας.
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου