Να σκεφτεί κανείς ότι πηγαίναμε για δημοκρατία και μας προέκυψε βασιλεία στο τέλος. Και μάλιστα απόλυτη. Που έδωσε Σύνταγμα μόλις το 1843, την χρονιά που από την απολυταρχική βασιλεία περάσαμε στην “δημοκρατία” του κοινοβουλευτισμού. Οι ομάδες που αλληλοτρώγονταν σε όλη την διάρκεια της επανάστασης (εφοπλιστικό κεφάλαιο των νησιών, γαιοκτήμονες-προεστοί-μπέηδες της στεριάς, διπλωμάτες-πολιτικοί-μαυροκορδάτοι-κωλέτηδες και μεγάλοι οπλαρχηγοί πότε με τον έναν και πότε με τον άλλον), διαχειρίστηκαν (για να το πω κομψά) με τον χειρότερο τρόπο τους οικονομικούς πόρους που είχαν στην διάθεσή τους και οδηγήθηκαν από εξουσιομανία και φιλοχρηματία σε πολλούς εμφυλίους, στη μέση του αγώνα.
Είναι υπερβολή άραγε να πει κάποιος πως ο πρώτος εμφύλιος του 1821 έγινε για την μοιρασιάτου πρώτου δανείου που είχε πάρει η κυβέρνηση Κουντουριώτη;
(Το εφοπλιστικό κεφάλαιο στην ελλάδα αναπτύσσει από νωρίς στενή σχέση με το τραπεζικό κατεστημένο)
Ετσι φτάσαμε σε μια ελλάδα χαλασμάτων και ζωντανών νεκρών που περιφέρονται ζητιανεύοντας, και που την περιγράφουν οι ξένοι περιηγητές, αμέσως μετά την απελευθέρωση.
Το μεγαλύτερο έγκλημα είναι ότι δεν μοιράστηκαν ποτέ τα “εθνικά κτήματα” (τα αγροτικά κτήματα των τούρκων που έφυγαν με την επανάσταση) στους ακτήμονες και στους αγωνιστές της επανάστασης.
Ο λαός δεν πολέμησε για να φύγουν οι τούρκοι μόνο. Κι αυτό καλύτερα από όλους το γνώριζε ο Κολοκοτρώνης που τρεις φορές σταμάτησε την αυτοδικία προς τους προεστούς που οι αγανακτισμένοι επαναστάτες είχαν αποφασίσει να διαπράξουν.
Η ολιγαρχία του τόπου, που τον κατείχε σε συνεργασία με τους τούρκους και πριν από την επανάσταση, συνέχισε να απομυζά τον πλούτο της χώρας, ήλεγξε την εξουσία και τα κόμματα αργότερα, διαπλέχτηκε με το κράτος και τον δημόσιο μηχανισμό, εγκαθίδρυσε τις πρώτες τράπεζες με ξένα κεφάλαια, και απο τότε παραμένει σε φορολογική ασυλία, τρεφόμενη με τον ιδρώτα ενός ολόκληρου λαού, που ποτέ δεν τον οδήγησε στην προκοπή και την ανάπτυξη.
Το ελληνικό κράτος είναι θεμελιωμένο επάνω στην πολιτική και την οικονομική διαφθορά και την πολιτική ανισότητα.
Μια δουλοπαροικία ήμασταν και παραμένουμε.
Σαν αναγνώστης, όποιον ιστορικό και ιστορία και να πάρεις, όσο και να θέλει να τα κρύψει, το ίδιο συμπέρασμα βγαίνει.
Θραξ Αναρμόδιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου