Όταν ο Πανάγαθος Θεός δημιούργησε τον κόσμο που ζούμε, με την άπειρη σοφία του, στη γωνιά αυτή εδώ της σημερινής Ευρώπης φρόντισε και τοποθέτησε μία φυλή προορισμένη να δώσει σε όλο το κόσμο το φώς της γνώσης και της αλήθειας. Η φυλή αυτή καλλιέργησε τα δώρα πού έλαβε και δημιούργησε. Δημιούργησε αρχές σε όλα τα επίπεδα της ζωής, από τις επιστήμες μέχρι την πολιτική και από το ήθος μέχρι τις πολεμικές αρετές. Αρχές ανεξίτηλες που μέχρι σήμερα αποτελούν οδηγό για τον πολιτισμένο και απολίτιστο κόσμο.
Δημιουργήθηκε σε αυτή τη γωνιά του κόσμου μία χώρα η οποία έμελλε να λάμψει στο παγκόσμιο στερέωμα αντιστρόφως ανάλογα του μεγέθους της. Δημιουργήθηκε μία χώρα που αντιστάθηκε και νίκησε την Περσική κυριαρχία της εποχής εκείνης.Που ανέδειξε χρυσούς αιώνες.Πού έφτιαξε Θεούς δικούς της, ημίθεους και ήρωες που κρατούσαν την υπόστασή της αλώβητη και αδιάρρηκτη. Που συνέτριψε την αυτοκρατορία των Περσών με τον μεγαλύτερο στρατηλάτη που ανέδειξε ο κόσμος ποτέ. Που προήγαγε τις επιστήμες μέσα από ανεπανάληπτες μορφές του παγκόσμιου στερεώματος. Που ακόμα και στην παρακμή και την πτώση της προκάλεσε τον σεβασμό και τον θαυμασμό των κατακτητών της – και όλου του γνωστού τότε κόσμου – οι οποίοι οικειοποιήθηκαν σχεδόν το σύνολο του τρόπου ζωής της.
Και κατάφερε να σηκωθεί ξανά. Και να οικοδομήσει την λαμπρότερη Αυτοκρατορία στην παγκόσμια Ιστορία. Με φωτισμένους στην πλειοψηφία τους ηγέτες που πολεμούσαν για την τιμή της και την κυριαρχία της. Με την ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία να μάχεται στο πλευρό τους και να προστατεύει το Έθνος σε ώρες κινδύνων και αγωνίας.
Και κάποτε έφτασε η παρακμή και η πτώση. Μία πτώση που φωτίζει ακόμα την οικουμένη για το μεγαλείο της και την αυταπάρνηση των υπερασπιστών της. Και ακολούθησε η πιό πικρή και άγρια σκλαβιά. Από βάρβαρα και απολίτιστα φύλα της Ανατολής, με σκοπό την εξαφάνιση του Ελληνικού Έθνους.
Η μαγιά όμως ήταν καλής ποιότητας. Και ξαναπλάστηκε. Και φούσκωσε. Και έγινε η έκρηξη. Η πιό βάρβαρη και εξοντωτική αυτοκρατορία της ιστορίας υποχώρησε άτακτα μπροστά στο ακράτητο πάθος των αγωνιστών της εποχής εκείνης.Και κομμάτι - κομμάτι η χώρα αυτή ξανάβρισκε τον εαυτό της. Βήμα – βήμα όρθωνε το ανάστημά της. Και προχωρούσε προς την ολοκλήρωση της ζητούμενης υπόστασής της με πολύ αίμα και κόπο. Προχωρούσε όμως!!
Η χώρα αυτή για περισσότερα από 120 χρόνια πολεμούσε. Και πολεμούσε με τέτοιο τρόπο ώστε ανάγκαζε τον υπόλοιπο κόσμο να υποκλίνεται μπροστά της. Να επιζητά την φιλία της. Να την βλέπει με δέος. Και κατάφερε να περισώσει ότι μπορούσε καλύτερο από τα εδάφη της. Η ανάκτησή τους βέβαια ποτίστηκε με άφθονο αίμα. Με θυσίες του ανθού της, της νεολαίας της σε μέτωπα, στη Μακεδονία – στους Βαλκανικούς – στη Σμύρνη – στα βουνά της Αλβανίας – στα βουνά του Γράμμου και του Βίτσι.
Ολοκλήρωσε η χώρα αυτή την αιματηρή και επίπονη πορεία της μέσα στο χρόνο και προσπάθησε να ηρεμήσει και βρεί τον ήρεμο βηματισμό που είχε επιτρέψει στον υπόλοιπο κόσμο να αναπτυχθεί. Ολοκλήρωσε παρά τις κατά καιρούς προδοσίες των «συμμάχων» της. Έθαψε βαθιά στην μνήμη και την ψυχή της τις απώλειές της και αποφάσισε να σταθεί εκεί που άλλοι της όρισαν. Για την ηρεμία της φυλής!!
Όμως.......Μία καινούργια μορφή εχθρού είχε αρχίσει να ξεπροβάλλει αργά- αργά. Μία μορφή ύπουλη. Σκοτεινή και υποχθόνια. Και άρχισε αργά και μεθοδικά να απλώνεται στο αναστηλωμένο κορμί της χώρας.Και άρχισε να χρησιμοποιεί πρόθυμους γενίτσαρους της ίδιας της φυλής για να επιτύχει τους σκοπούς του.
Η ένδοξη και απαράμιλλη ιστορία που είχε γράψει η χώρα αυτή δεν άρεσε στους αναδυόμενους δυνάστες του κόσμου. Οι οποίοι βοηθούσαν πλέον τους ηττημένους του χθές οι οποίοι με τη σειρά τους ήθελαν να πάρουν την εκδίκησή τους για τις ταπεινώσεις που υπέστησαν από την περήφανη και ανυπότακτη φυλή.
Και δεν άφησαν τη χώρα να αναγεννηθεί. Την κράτησαν στα χέρια τους με την σύγχρονη και πιό βάρβαρη μορφή δουλείας. Εξαγοράζοντας τους ηγέτες της!! Χρησιμοποιώντας ποταμούς υλικών αγαθών, έπνιξαν συνειδήσεις, διέφθειραν αρχές, κατέβασαν σύμβολα και οδήγησαν τη χώρα σε μ’ια βαθιά ύπνωση χτυπώντας αλύπητα τα αντανακλαστικά εκείνα που της επέτρεψαν να μεγαλουργήσει στο παρελθόν.
Στην προσπάθειά τους αυτή βρήκαν πρόθυμους συμμάχους από την ίδια τη φυλή που κατοικούσε τη χώρα. Άνθρωποι απογυμνωμένοι από κάθε εθνικό ιδεώδες και όραμα γονάτισαν μπροστά στην πλημμυρίδα των βρώμικων ποταμών του χρήματος και οδήγησαν συνειδητά τη χώρα στην διάλυσή της.
Διαγράφηκαν από την συνείδηση της φυλής, τα στηρίγματά της. Οι πνευματικοί του άνθρωποι που μεγαλούργησαν με τη χώρα στην ψυχή τους. Λοιδορήθηκαν από πληρωμένους εγκάθετους, σύγχρονους εφιάλτες και πάσης φύσεως δοσίλογους, οι μορφές που ελευθέρωσαν τη χώρα και έδωσαν ψυχή και σώμα για την ελευθερία της. Άρχισε συστηματικά να διαγράφεται από τη συλλογική μνήμη της φυλής η Ιστορία της, και να διαστρεβλώνονται οι επικές και ηρωικές στιγμές της. Κάθε είδους ασήμαντα ανθρωπάκια σκαρφάλωσαν στον κορμό της χώρας και άρχισαν να κατατρώγουν τη σάρκα της.
Όλοι είχαν την επίσημη αποδοχή των αρχόντων της χώρας. Είχε φτάσει η ώρα της μετάλλαξης. Οι ξεπουλημένοι δοσίλογοι εφάρμοζαν το σχέδιο των επικυρίαρχων αφεντικών τους. Ορδές βαρβάρων κατέκλυζαν τη χώρα. Τα δικαιώματα τους υπερίσχυσαν αυτών της φυλής. Οιαδήποτε αντίδραση ή αντίσταση τιμωρείτο σκληρά. Φωνές που προσπαθούσαν να αφυπνίσουν την Εθνική συνείδηση και να βάλουν την μηχανή να δουλέψει πάλι, πνίγονταν από την κρατική καταστολή με όλους τους τρόπους.
Οι επικυρίαρχοι έπαιρναν την εκδίκησή τους. Αφού έσυραν τους άρχοντες της χώρας στη δίνη των σκανδάλων και της διαφθοράς, του χρέους και της εξαθλίωσης, προχώρησαν στον περιορισμό της κυριαρχίας της χώρας σε κομμάτια της γής της. Ο φόβος κυριάρχησε στους απογόνους των ανθρώπων που στάθηκαν όρθιοι σε τερατώδεις προκλήσεις του παρελθόντος.
Μαζεύτηκαν στις μικρές ζωές που ο καθένας είχε δημιουργήσει και ανήμποροι έβλεπαν την καθολική άλωση της χώρας. Η απειλές των προδοτών που τους κυβερνούσαν είχαν γίνει πλέον απροκάλυπτες. Ο φόβος στάλαζε το πικρό υγρό του στις ψυχές. Και η φυλή έχανε μέρα – μέρα τα αντισώματά της. Τα αντισώματα της αντίστασης. Της εξέγερσης. Της επανάστασης. Της ανατροπής.
Και νομοτελειακά η χώρα που στα χώματά της υπάρχει πολύ αίμα, πολλά κόκκαλα, πολλή ψυχή και πάθος, η χώρα που αποτέλεσε φάρο πολιτισμού και αρχών για τον κόσμο διαχρονικά παραδόθηκε!!
Οι αρμοί της έτριξαν ανατριχιαστικά και άνοιξαν. Η προδοσία είχε μεγάλο βάρος για να κρατηθεί μακριά και να εξουδετερωθεί. Λυσσασμένα ορνια όρμηξαν να πάρουν κομμάτια, ενώ οι άρχοντες έφευγαν! Έφευγαν για να καταλάβουν τις θέσεις τους στο καινούργιο γίγνεσθαι. Για να πάρουν αυτά για τα οποία είχαν ξεπουλήσει 4.000 χρόνια ύπαρξης μιάς χώρας.
.......και η φυλή έσβησε...............εξαφανίστηκε......διαγράφηκε από την Ιστορία.
........και ο Θεός δάκρυσε......δάκρυσε για την καταστροφή του όμορφου δημιουργήματος του.
Για όποιον πιστεύει ότι η έξοδος από το πιό σκοτεινό μέλλον που μας έχουν χαράξει άλλοι, ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ, γελιέται!!
Η ιστοριούλα πολύ θα βόλευε τους Κουίσλιγκ που λυμαίνονται τη χώρα. Το τέλος της δηλαδή.
ΟΜΩΣ.............η μαγιά του Στρατηγού Μακρυγιάννη υπάρχει ακόμα. Να φουσκώσει χρειάζεται. Με τα συστατικά της φυλής και μόνο. Τώρα πρέπει ΕΛΛΗΝΕΣ!! Για να μην δώσουμε την ικανοποίηση στους δυνάστες μας. ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΔΩΣΟΥΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΤΙΜΗΜΑ!!!!!!!!
"Και είπαν οι άθρησκοι που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί. Και βγήκαν ακόμη να' ποτάξουν την Εκκλησίαν, διότι έχει πολλήν δύναμη και την φοβούνται.Και είπαν λόγια άπρεπα δια τους παπάδες.
Εμείς, με σκιάν μας τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια. Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε.
Μας έδωσε την νίκη και έχασε (οδήγησε σε ήττα) τον άπιστον Τούρκον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας!
Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους.
Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν.
Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λεοντάρια.
Ντροπή Έλληνες"!
ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ
ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου