Η Cyprus Action Network of America κυκλοφορεί σήμερα τρία άρθρα μεγάλης σημασίας που δημοσιεύθηκαν από την Ελληνοκύπρια ερευνήτρια στο Λονδίνο κα Φανούλα Αργυρού. Το ένα αναφέρεται στα πρόσφατα γεγονότα στην Αίγυπτο με τίτλο : «Αίγυπτος: Ποίος θα επικρατήσει, η Ουάσιγκτον ή το Λονδίνο;», το οποίος δημοσιεύθηκε από την έγκυρη και δημοφιλή ιστοσελίδα http://geopolitics-gr.blogspot.com/2011/02/blog-post_8606.htmlb και το «Κυπριακό Ποντίκι» στις 18 Φεβρουαρίου και στην συνέχεια αναρτήθηκε σε πολλές άλλες ιστοσελίδες παγκοσμίως. Τα άλλα δύο άρθρα αναφέρονται σε βρετανικά έγγραφα, το ένα για την Ελλάδα και το άλλο για την Κύπρο αμφότερα σε σχέση με την Τουρκία, πετρέλαιο και το Αιγαίο.
Καθώς η Ελλάδα διστάζει να καθορίσει την αποκλειστική της οικονομική ζώνη, ενώ η Κύπρος και το Ισραήλ το έχουν κάνει και αναγνωρίσει τα όρια η μία χώρα της άλλης, η γνωστή ερευνήτρια των εγγράφων του Βρετανικού Αρχείου κα Φανούλα Αργυρού δημοσιεύει δύο άρθρα στην εφημερίδα της Κύπρου «Σημερινή» που αποκαλύπτουν ότι η Ελλάδα το 1979 είχε προβεί σε υποσχέσεις προς την Τουρκία να μην καθορίσει την αποκλειστική της οικονομική ζώνη. Το πρώτο δημοσίευμα της κας Αργυρού στις 22 Φεβρουαρίου 2011 αναφέρεται στις απαράδεκτες απαιτήσεις της Τουρκίας για μοιρασιά του Αιγαίου και προβάλει τον τουρκικό χάρτη που έδωσαν το 1979 οι Τούρκοι. Για να δείτε τον χάρτη ανοίξετε τον σύνδεσμο:
http://www.sigmalive.com/files/filefield/8/9/5/simerini 22022011.pdf για το pdf της «Σημερινής», σελίδα 6.
Και το ερώτημα που δημιουργείται είναι τούτο: Ισχύουν ή όχι όλες εκείνες οι παραχωρήσεις του 1979, μήπως γι΄αυτό η Ελληνική Κυβέρνηση διστάζει να καθορίσει την δική της αποκλειστική οικονομική ζώνη; Αν ναι, γνωρίζουν οι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου για τις παραχωρήσεις του 1979 και τις εγκρίνουν ή όχι; Αν όχι, τότε πρέπει να δηλώσουν ότι τις απορρίπτουν και να καλέσουν την Ελληνική Κυβέρνηση να προχωρήσει προς οριοθέτηση της ελληνικής ΟΑΖ.
Το δεύτερο άρθρο στην «Σημερινή» στις 24 Φεβρουαρίου 2011, αναφέρεται σε κάποιες μυστικές διαβουλεύσεις μεταξύ Τουρκίας, Ελλάδας, Βρετανίας και Αμερικής με φόντο το ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ και το ΚΥΠΡΙΑΚΟ, με τον χαρακτηριστικό τίτλο « 1974: Πετρέλαιο – Aιγαίο – Κύπρος». Το κείμενο αυτό αρχίζει πλέον να ρίχνει νέο φως στα γεγονότα του 1974 και την τουρκική εισβολή και πως η Τουρκία βρήκε την ευκαιρία να προωθήσει τα μακροχρόνια σχέδιά της να βάλει πόδι στην Κύπρο. Για τις φωτοτυπίες βρετανικών εγγράφων ανοίξτε το pdf της «Σημερινής» στην σελίδα 12 στο σύνδεσμο:
http://www.sigmalive.com/files/filefield/4/0/7/simerini 24022011.pdf
http://www.sigmalive.com/files/filefield/8/9/5/simerini 22022011.pdf
http://www.sigmalive.com/files/filefield/4/0/7/simerini 24022011.pdf
Η θέση της Αθήνας το 1979 για την ΑΟΖ Απαράδεκτες τουρκικές προτάσεις για μοιρασιά του Αιγαίου και υφαλοκρηπίδας
22/02/2011 | Της Φανούλας Αργυρού
Μέρος α’
Ο τουρκικός χάρτης δεν έδιδε υφαλοκρηπίδα στα ελληνικά νησιά και η τουρκική γραμμή οριοθέτησης περιλάμβανε μια μεγάλη περιοχή προς δυτικά. Προς νότια η τουρκική γραμμή δεν προνοούσε υφαλοκρηπίδα ούτε για την Κρήτη.
Στις 24 Ιανουαρίου 1979, η βρετανική πρεσβεία στην Αθήνα ενημερώνει τον κ. T.L.A. Daunt του Νοτίου Τμήματος Ευρώπης στο Φόρεϊν Όφις, για τις πληροφορίες που πήρε από τον τότε Γενικό Διευθυντή του ελληνικού ΥΠΕΞ κ. Ιωάννη Τζούνη, σχετικά με τις διαπραγματεύσεις που είχε η ελληνική κυβέρνηση με την Τουρκία, για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου. Εκ μέρους της Τουρκίας διαπραγματευτής ήταν ο κ. Μπιλτζί.
Δύο χάρτες
Η συνάντηση έγινε στις 23 Ιανουαρίου και είχε ήδη προηγηθεί συνάντηση Ελλήνων και Τούρκων στο Παρίσι τον προηγούμενο Δεκέμβριο, την οποία ο κ. Τζούνης χαρακτήρισε ως σημαντικό βήμα, όταν αμφότερες οι πλευρές συμφώνησαν στο Παρίσι να συζητήσουν την πρακτική οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, καθώς και η συνάντηση της Βιένης μεταξύ 9 και 12 Ιανουαρίου 1979.
Στη συνάντηση του Παρισιού είχε, επίσης, συμφωνηθεί όπως αμφότερες οι πλευρές παρουσιάσουν χάρτες, με τις απόψεις τους ως προς τη γραμμή των ορίων αυτών. Τελικά στη Βιένη, σύμφωνα με τον κ. Τζούνη, οι Τούρκοι άρχισαν τη συζήτηση που διήρκεσε δύο μέρες, κατά πόσο έπρεπε να δώσουν χάρτη. Τελικά δέχθηκαν να δώσουν χάρτη σε κλειστή συνεδρία. Ένα χάρτη που άφησε έκπληκτους τους Έλληνες για την έκταση των τουρκικών απαιτήσεων. Ο τουρκικός χάρτης δεν έδιδε υφαλοκρηπίδα στα ελληνικά νησιά, δεν λάμβανε υπόψη τις προηγηθείσες ελληνικές θέσεις, η τουρκική γραμμή οριοθέτησης περιλάμβανε μια μεγάλη περιοχή προς δυτικά. Προς νότια και πάλιν η τουρκική γραμμή δεν προνοούσε υφαλοκρηπίδα ούτε για την Κρήτη, πράγμα που οι Έλληνες βρήκαν απαράδεκτο, εγκλώβιζε μεγάλο αριθμό ελληνικών νησιών.
Η πρόταση της ελληνικής πλευράς βασιζόταν στην γραμμή ορίων που περνούσε μεταξύ των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των τουρκικών ακτών, και πρότεινε «τρία δάκτυλα» μεταξύ Λήμνου και Λέσβου, Λέσβου και Χίου, και Χίου και Ικαρίας. Η περιοχή νότια της Ικαρίας, τα σύνορα μεταξύ της Δωδεκανήσου και των τουρκικών ακτών είχαν διευθετηθεί με διεθνή συμφωνία του 1932. Οι Τούρκοι δικαιολόγησαν τη γραμμή που πρότειναν, λέγοντας ότι η υφαλοκρηπίδα τους πρέπει να επεκτείνεται, δίχως εμπόδια, στο Αιγαίο πέραν των ελληνικών νήσων, για να μπορούν τα τουρκικά πλοία να έχουν προσπέλαση παραμένοντας στη δική τους υφαλοκρηπίδα. Η ελληνική πλευρά, από την άλλη, επέμενε ότι κανένα ελληνικό νησί δεν έπρεπε να μένει εγκλωβισμένο. Ο Τζούνης δεν μπορούσε να κατανοήσει τη λογική των Τούρκων.
Καθησυχαστικές προτάσεις
Σε μια προσπάθεια να καθησυχάσουν τους Τούρκους, οι Έλληνες προσέφεραν κάποιες δεσμεύσεις, περιλαμβανομένων εγγυήσεων για ελεύθερη διακίνηση για τα τουρκικά πλοία σε περιοχές ελληνικής υφαλοκρηπίδας, ότι καμία πλευρά δεν θα προβεί σε ανακήρυξη αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο, και πως καμία πλευρά δεν θα μεταφέρει επιθετικά όπλα στο θαλάσσιο βυθό στη δική της υφαλοκρηπίδα. Οι Τούρκοι ούτε καν ενδιαφέρθηκαν γι' αυτές τις ιδέες.
Ο κ. Τζούνης, εν πάση περιπτώσει, επέμενε ότι η ελληνική θέση στο θέμα του μη εγκλωβισμού νησιών δεν ήταν διαπραγματεύσιμη. Ο ελληνικός λαός πίστευε ότι οι Τούρκοι θα εκμεταλλεύονταν την κατάσταση, για να διεκδικήσουν κυριαρχία πάνω στα νησιά. Η ελληνική πλευρά δεν ήταν αισιόδοξη για συμφωνία για το θέμα αυτό με τους Τούρκους.
Τουρκικά τα ελληνικά νησιά
Εν τω μεταξύ, είχε προηγηθεί και η αναφορά του κ. Αθανασίου της Ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο, και πάλιν προς τον κ. T.L.A. Daunt του Νοτίου Τμήματος Ευρώπης στο Φόρεϊν Όφις, ημερ. 17 Ιανουαρίου 1979, όταν ο κ. Αθανασίου τόνισε και εκείνος ότι «κανένα ελληνικό νησί δεν έπρεπε να εγκλωβιστεί, όμως η Ελλάδα είχε δεχθεί την ιδέα η Τουρκία να εξασφαλίσει υφαλοκρηπίδα μεταξύ των προεξοχών των «δακτύλων» μεταξύ των ελληνικών νησιών». Μετά από αυτή την εισήγηση, προφανώς ο Τούρκος διαπραγματευτής κ. Μπιλτζί διαμόρφωσε το τουρκικό αίτημα: Μια γραμμή που περνά διαμέσου του Αιγαίου δυτικά της διαχωριστικής γραμμής. Έθετε αριθμό μεγάλων ελληνικών νησιών σίγουρα μέσα στην τουρκική περιοχή (περιλαμβανομένων της Λήμνου, Λέσβου, Χίου, Ικαρίας, Σάμου, Κως, Ρόδου, Καρπάθου και Κάσου). Η γραμμή δυτικά της Κάσου ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, τόνισε ο κ. Αθανασίου, γιατί υπονοούσε την τουρκική άποψη, ότι η Κρήτη δεν έχει υφαλοκρηπίδα.
Παραθέτουμε το χάρτη που συνοδεύει τα σχετικά έγγραφα και που βρίσκονται στο Βρετανικό Εθνικό Αρχείο. Ο χάρτης έχει την εξής χειρόγραφη σημείωση στα ελληνικά «Τουρκική ''γραμμή'' 11 Ιαν. 79» και διευκρινίζει τις γραμμές 1) Μέση Γραμμή μεταξύ ηπειρωτικών ακτών και 2) επιδειχθείσα υπό Τούρκων «γραμμή».
Ιστορικό (Σύμφωνα με τα βρετανικά αρχεία)
Μετά από πολύχρονες προσπάθειες ερευνών στο Αιγαίο τον Ιανουάριο του 1974 η Ελλάδα ανακάλυψε πετρέλαιο κοντά στη νήσο Θάσο. Τον προηγούμενο Νοέμβριο του 1973, η τουρκική κυβέρνηση έδωσε άδειες σε τουρκική κυβερνητική εταιρεία πετρελαίου να προχωρήσει με εξερευνήσεις σε 27 σημεία του βορειοανατολικού βυθού του Αιγαίου, να σημειωθεί πλησίον των ελληνικών νήσων Σαμοθράκης, Μυτιλήνης και Χίου (όμως εκτός των χωρικών τους υδάτων). Σε κατάθεσή της η Ελλάδα στο Διεθνές Δικαστήριο το 1976, ισχυρίστηκε ότι οι άδειες που έδωσε η Τουρκία παραβίαζαν την υφαλοκρηπίδα ελληνικών νήσων.
Η Τουρκία απάντησε ισχυριζόμενη ότι κατά την ώρα εκείνη η Ελλάδα δεν είχε οριθετημένα κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, πέραν των δικών της χωρικών υδάτων.
Αφού ανταλλάχτηκαν σημειώσεις τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο του 1975 μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, οι υπουργοί Εξωτερικών αμφοτέρων των χωρών συναντήθηκαν στη Ρώμη το Μάιο (του 1975), όπου πάρθηκε απόφαση να καταθέσουν το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο. Στις 31 Μαΐου 1975, οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες και εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν, λέγοντας ότι αποφάσισαν τα προβλήματα μεταξύ των χωρών τους «λυθούν ειρηνικά με διαπραγματεύσεις και όσον αφορά την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης». Η ελληνική πλευρά ισχυρίστηκε ότι η Τουρκία υπαναχώρησε στην υποχρέωση αυτή. Με σημείωμά της η Τουρκία, ημερ. 18 Νοεμβρίου 1975, διαφώνησε ότι είχαν συμφωνήσει να παραπέμψουν το θέμα της υφαλοκρηπίδας στο Διεθνές Δικαστήριο. Η τουρκική πλευρά υποστήριζε ότι θα έπρεπε πρώτα να προηγηθούν διμερείς διαπραγματεύσεις και μόνο τα σημεία των διαφωνιών να αφεθούν για το Δικαστήριο.
Τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1976 βγήκε το «Σισμίκ» για έρευνες σε αμφισβητούμενες περιοχές στο Αιγαίο. Η Ελλάδα μονομερώς παρέπεμψε το θέμα στο Διεθνές Δικαστήριο στις 10 Αυγούστου 1976, ζητώντας από το δικαστήριο να αποφανθεί για τα σύνορα της υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο.
Μετά από έντονες διαπραγματεύσεις, οι 4 δυτικές χώρες, μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, με το ψήφισμα 395 κάλεσαν αμφότερες τις πλευρές να αποφεύγουν εμπρηστικές ενέργειες και μετά από συναντήσεις στη Νέα Υόρκη μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών, συμφωνήθηκε να επαναρχίσουν διαπραγματεύσεις στις 2 Νοεμβρίου. Στις 11 Σεπτεμβρίου... Το δικαστήριο ανέβαλε την απόφασή του ενόσω συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις. Περαιτέρω συνομιλίες έλαβαν χώρα στο Λονδίνο μεταξύ 31 Ιανουαρίου και 4 Φεβρουαρίου 1977, δίχως αποτέλεσμα, όπως και συνομιλίες στο Παρίσι 1 και 2 Ιουνίου 1977...
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/357585
http://www.sigmalive.com/files/filefield/4/0/7/simerini 24022011.pdf
1974: Πετρέλαιο - Αιγαίο - Κύπρος Τι πράγματι έγινε μέρες πριν από το πραξικόπημα και την εισβολή;
24/02/2011 | Της Φανούλας Αργυρού
Μέρος β’
Η ελληνική κυβέρνηση πίστευε ότι ο καλύτερος τρόπος να ξεπεραστούν οι δυσκολίες ήταν για την ΕΟΚΑ Β' να μετατραπεί σε πολιτική κίνηση και ο Αρχιεπίσκοπος να αφοπλίσει τους υποστηρικτές του.
Στις 30 Μαΐου 1974, το Φόρεϊν Όφις, σε σημείωμά του προς τον υφυπουργό Χάτεσλεϊ σε σχέση με τις διαφορές Ελλάδας-Τουρκίας, αναφέρθηκε σε συνάντηση που θα είχε με τον Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, επισημαίνοντας ότι τόσο το Λονδίνο όσο και η Ουάσιγκτον είχαν ενημερώσει τη γραμματεία του ΝΑΤΟ για τις ανησυχίες τους για τις κλιμακούμενες διαφωνίες μεταξύ των δύο χωρών. Η ελληνική κυβέρνηση είχε πάρει θετικά μέτρα για να ελαττώσει την ένταση, λέγοντας στους Τούρκους ότι δεν είχαν αντιρρήσεις να συζητήσουν πώς να μοιράσουν το Αιγαίο, για σκοπούς ερευνών για πετρέλαιο.
Την 1η Ιουνίου, η βρετανική πρεσβεία στην Άγκυρα ενημέρωσε το Λονδίνο ότι ο Μπαρουτσιού (Τούρκος αξιωματούχος) είπε ότι ενώ η Ελλάδα είχε με σημείωμά της ημερ. 24 Μαΐου συμφωνήσει να οριοθετηθεί η υφαλοκρηπίδα, ο ελληνικός Τύπος το έκανε ξεκάθαρο ότι δεν υπήρχε τίποτα για διαπραγμάτευση.
Τα προβλήματα
Στις 19-20 Ιουνίου 1974, έλαβαν χώρα διμερείς συνομιλίες μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών της Τουρκίας και της Ελλάδας στην Οτάβα του Καναδά (στα πλαίσια της συνεδρίας του ΝΑΤΟ σε επίπεδο υπουργών εξωτερικών), στην παρουσία υψηλόβαθμών Βρετανών αξιωματούχων του Φόρεϊν Όφις, και ειδικά του πρώτου τέτοιου σε σχέση με το Κυπριακό, κ. Άλαν Γκούτισον. (Στις συνομιλίες παρευρέθη μεγάλη ελληνική αντιπροσωπία).
Ο Τούρκος υπ. Εξωτερικών Γκιουνές πρότεινε να εκδώσουν κοινό ανακοινωθέν, γνωστοποιώντας την επιθυμία τους να εισαγάγουν μια νέα εποχή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, συμφωνώντας να λύσουν όλες τις εκκρεμότητες μεταξύ των δύο χωρών, διά μέσου συνομιλιών μεταξύ τους.
Ο κ. Τετενές (Έλληνας υπ. Εξωτερικών) δέχθηκε επιφυλακτικά την πρόταση, αλλά είχε ήδη συμφωνηθεί μεταξύ τους ότι οποιαδήποτε τέτοια ανακοίνωση θα έπρεπε να αφεθεί για περαιτέρω συζήτηση μεταξύ των δύο πρωθυπουργών, στις Βρυξέλλες, στην εβδομάδα που θα ακολουθούσε.
Ένας κατάλογος προβλημάτων είχε ήδη ανταλλαγεί μεταξύ του κ. Μπαγιουλκέν και του κ. Καβαλιεράτου. Οι Έλληνες ήσαν σίγουρα έτοιμοι να συζητήσουν με τους Τούρκους και να εντοπίσουν τα προβλήματα... Οι Βρετανοί ρώτησαν τον κ. Τζούνη ποια ήσαν τα ευκολότερα προβλήματα και ο τελευταίος απάντησε ίσως εκείνο των μειονοτήτων. Όμως και σ’ αυτό η Τουρκία είχε υπόψη κάποια αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης... Υπήρχε το πρόβλημα με τους μουσουλμάνους στη Θράκη, τους Έλληνες ορθόδοξους στην Κωνσταντινούπολη, το καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης των νησιών της Λίμνου και Σαμοθράκης κ.ά.
Να γίνει κόμμα η ΕΟΚΑ Β’ και να αφοπλιστεί το Εφεδρικό
Όσον αφορά την Κύπρο, ο Τζούνης είπε ότι αμφότερες οι πλευρές συμφώνησαν όπως αυτή μη συζητηθεί μεταξύ τους σ΄ αυτές ειδικά τις συναντήσεις. Δεν μπορούσε να επιβληθεί λύση στην Κύπρο, δεδομένου του γεγονότος ότι θα ήταν απαράδεκτη για τον Μακάριο. Ούτε η Σοβιετική Ένωση θα ενέκρινε μια τέτοια ιδέα. Οι διακοινοτικές συνομιλίες έπρεπε να συνεχιστούν, με τους δύο συνταγματολόγους να προσπαθούν να βρουν ουσιαστικές λύσεις στα πραγματικά προβλήματα. Ο Τζούνης ρώτησε τον κ. Γκούτισον ποια ήταν η άποψή του για τη λύση του Κυπριακού, μετά την πρόσφατη περιοδεία του στην περιοχή. Ο αξιωματούχος του Φόρεϊν Όφις είπε ότι του έκαναν εντύπωση οι δυνατές διαφορές μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, και ο στενός συντονισμός μεταξύ της τουρκικής κυβέρνησης και του Ρ. Ντενκτάς. Η ελληνική κυβέρνηση πίστευε ότι ο καλύτερος τρόπος να ξεπεραστούν οι δυσκολίες ήταν για την ΕΟΚΑ Β' να μετατραπεί σε πολιτική κίνηση και ο Αρχιεπίσκοπος να αφοπλίσει τους υποστηρικτές του, και προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους προς αυτή την κατεύθυνση...
Ένα περίεργο τηλεγράφημα...
Στις 15 Ιουνίου 1974, ένα εμπιστευτικό τηλεγράφημα από τον Βρετανό πρέσβη στην Αθήνα Χούπερ προς το Φόρεϊν Όφις, τις πρεσβείες Άγκυρας, Λευκωσίας και Αρχηγείο Επισκοπής (βάση Ακρωτηρίου) αναφερόταν σε μιαν άκρως εμπιστευτική επιστολή ημερ. 7 Ιουνίου και τόνισε: «Πιστεύω θα πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε να μη γνωστοποιηθεί η προσωπική εκτίμηση του Χακίμ για ανταλλαγή ελληνικών νήσων στο Αιγαίο με την τουρκική μερίδα στην Κύπρο. Παρόλο ότι τέτοιες απόψεις είχαν προβληθεί στο παρελθόν στην Αθήνα, αυτές κατά γενικολογία αναφερόντουσαν στο Καστελόριζο και όχι σε νησιά του Αιγαίου. Οι Έλληνες ήδη είναι σχεδόν πεπεισμένοι ότι οι Τούρκοι έχουν σχέδια για την κυριαρχία της Λέσβου, Χίου κ.α. και ότι έχουν μπλοκάρει την πρόοδο στην Κύπρο, ως αντίβαρο διαπραγματευτικό χαρτί για τη συνολική συμφωνία... Εκείνο που φοβούνται περισσότερο οι Έλληνες είναι η απειλή αμφισβήτησης της πλήρους κυριαρχίας τους για τα νησιά του Αιγαίου. Αυτό και όχι το πετρέλαιο είναι το κύριο θέμα που μπορεί ξαφνικά να τους προκαλέσει αυτοκαταστροφική επιθετικότητα. Οποιαδήποτε τέτοια βολιδοσκόπηση σ΄ αυτό το στάδιο στις γραμμές του Χακίμ θα συμβάλει σ΄ αυτόν τον κίνδυνο, αν το μάθουν οι ΄Ελληνες». (Ποιος ήταν ο Χακίμ δεν αναφέρεται).
Η θέση Κίσιγκερ
Στις 4 Ιουνίου, τηλεγράφημα από τη βρετανική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον ενημέρωνε το Λονδίνο για τις επαφές των Βρετανών με το Στέιτ Ντεπάρτμεντ για το θέμα αυτό. Ο Χάρτμαν (Αμερικανός αξιωματούχος) συμφωνούσε με την απαισιόδοξη βρετανική άποψη των γεγονότων, αλλά είπε ότι ο Δρ Κίσιγκερ πίστευε ότι οποιαδήποτε αλλαγή για το καλύτερο θα έπρεπε να έλθει από τους ίδιους τους Έλληνες. Ήταν σκεπτικός ακόμα και στις ιδέες που του πρότεινε το ίδιο το Στέιτ Ντεπάρτμεντ, για ιδιωτικά μηνύματα προς τους Έλληνες, αναπτύσσοντάς τους τις αμερικανικές ανησυχίες. Ο Χάρτμαν αξιολόγησε τη διστακτικότητα του Κίσιγκερ ως απλή επιθυμία να μην προστεθούν και άλλα προβλήματα για τις ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο, πέραν των όσων ήδη είχαν. Ο Χάρτμαν είπε, επίσης, ότι ο Δρ Κίσιγκερ ήταν κάθετα αντίθετος με επιδείξεις αγανάκτησης εναντίον του ελληνικού καθεστώτος, γιατί αυτές δεν βοηθούσαν καθόλου...
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/358259
http://geopolitics-gr.blogspot.com/2011/02/blog-post_8606.htmlb
Δευτέρα, 14 Φεβρουαρίου 2011
Αίγυπτος: Ποίος θα επικρατήσει Ουάσιγκτον ή Λονδίνο;
H BP επικρατεί με το 80%...
Τα γεγονότα στην Αίγυπτο δεν πρέπει να τα βλέπουμε επιφανειακά ως μια αυθόρμητη εξέγερση των εκατομμυρίων Αιγυπτίων. Αλλά ως μια καλά ελεγχόμενη και καθοδηγούμενη «εξέγερση» από δυνάμεις του εξωτερικού, τεραστίων συμφερόντων, που θέλουν να επικρατήσουν στην περιοχή. Βέβαια να μην φαίνεται ότι αυτοί ευθύνονται, αλλά ο ... λαός. Έτσι η 18ήμερη ελεύθερη διαδήλωση των Αιγυπτίων υπό την «συμπαράσταση» και επίβλεψη του στρατού, τον οποίο οι Αιγύπτιοι αντίθετα με εμάς τους Έλληνες (Ελλάδας και Κύπρου που μέχρι και να τον ξεκάνουμε είμαστε άξιοι κατ΄απαίτηση της άρπαγας Τουρκίας και εισβολέα της Κύπρου) σέβονται και αγαπούν.
Οι Αμερικανοί όντως βρέθηκαν σε αμηχανία αυτές τις μέρες όπως και οι Ισραηλινοί (Σημερινή «Οι εξελίξεις μετά τον Μουμπάρακ...» 13.2.2011) και αυτό φάνηκε και από τις δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου. ΄Ομως να σημειωθεί ότι ανώτεροι αξιωματούχοι του Αιγυπτιακού Στρατού βρισκόντουσαν στην Ουάσιγκτον για συνομιλίες σχεδόν 24ωρα προτού αρχίσουν οι διαδηλώσεις...
Ενώ ο Μοχάμετ Ελ Μπαραντέι, που «αίφνης βρέθηκε να ηγηθεί του αιγυπτιακού λαού» μετά από απουσία πολλών χρόνων από την Αίγυπτο, πρέπει να λεχθεί ότι μέχρι τον Ιανουάριο του 2011 ήταν μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της περιβόητης International Crisis Group όταν και ανέστειλε την συμμετοχή του στο Ε.Σ για την επιστροφή του στην Αίγυπτο! (http://www.crisisgroup.org/en/about/board.aspx ). Της International Crisis Group (που να θυμίσω υποστήριζε το τερατούργημα Ανάν εις βάρος της Κύπρου και κάποιοι αξιωματούχοι της, μέλη του Συμβουλίου της, επιτέθηκαν ασύδοτα και ανοικτά με άρθρα τους εναντίον της επανεκλογής του μ. Τ. Παπαδόπουλου όπως ο Μόρτον Αμπράμοβιτς), ηγείται ο Βρετανός πρώην διπλωμάτης και τελευταίος κυβερνήτης του Χόνγκ Κόνγκ και πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος για εξωτερικής υποθέσεις λόρδος Κρίστοφερ Πάττεν, με μέλη ανθρώπους όπως τον Τιόρτζ Σόρο, Κόφι Ανάν, Τζαβιέ Σολάνα, και άλλους.
Το Λονδίνο απεναντίας, τήρησε μια στάση σιωπής (λόγω της μεγαλύτερης διπλωματικής πείρας του σε τέτοια θέματα) ενώ όχι μόνο έχει συμφέροντα πέραν των Αμερικανών στην Αίγυπτο και την περιοχή, αλλά, και τις καλύτερες σχέσεις με την Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο! Όπως αποκαλύπτεται από το πρόσφατο βιβλίο του ανεξάρτητου συγγραφέα Μάρκ Κέρτις, "Secret affairs: Britain's collusion with radical Islam" οι σχέσεις του Λονδίνου με την Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου και την κρυφή χρηματοδότησή της ξεκίνησαν από την δεκαετία του 1940 με την οποία την δεκαετία του 1950 το Λονδίνο διαβουλευόταν μυστικά την δολοφονία του Νάσσερ (καθώς και την ανατροπή των εθνικιστικών κυβερνήσεων στη Συρία). Ο λόγος που το Λονδίνο υποστήριζε Ισλαμικές οργανώσεις ενωρίς την μεταπολεμική περίοδο ήταν για να αντικρούσει τον δημοφιλή εθνικισμό και συχνά το Λονδίνο υποστήριζε την Μουσουλμανική Αδελφότητα σε όλη τη Μέση Ανατολή... «Πιστεύω η πολιτική του «Λαντονιστάν» - επιτρέποντας στο Λονδίνο να ενεργεί ως βάση για την διοργάνωση παγκοσμίως από τους τρομοκράτες Τζιχάτ - οφείλεται άμεσα στο να εξασφαλίζει τους στόχους του το Φόρειν ΄Οφις». (Δηλώσεις του συγγραφέα).
Και σύμφωνα με τον ίδιο: «... Η πρώτη επαφή μεταξύ Βρετανίας και Αδελφότητας έγινε το 1941. Τότε, η Βρετανική Ιντελλιτζενς Σέρβις θεωρούσε κάθε κίνηση εναντίον της Βρετανίας ως το μεγαλύτερο κίνδυνο για την ασφάλεια της Αιγύπτου. Κάποιοι Βρετανοί αξιωματούχοι πρόσφεραν οικονομική υποστήριξη στην Αδελφότητα. Υπάρχουν κάποιες θεωρίες κατά πόσον ο Χασάν Αλ-Μπάρα δέχθηκε ή αρνήθηκε την οικονομική βοήθεια αλλά μάλλον την δέχθηκε... Είναι βέβαιο ότι η Βρετανία άρχισε την οικονομική υποστήριξη της Αδελφότητα πριν το 1942. Κατά την διάρκεια μιας συνάντησης στις 18 Μαίου μεταξύ αξιωματούχων της πρεσβείας και του Αιγύπτιου πρωθυπουργού Αμίν Οτμαν Πασιά, προέκυψε μια συμφωνία που έλεγε ότι η οικονομική βοήθεια που διδόταν στην Αδελφότητα από το κόμμα Wafd θα πληρωνόταν μυστικά από την Αιγυπτιακή κυβέρνηση, η οποία θα έπαιρνε την οικονομική βοήθεια από την Βρετανική πρεσβεία... Επιπλέον η κυβέρνηση της Αιγύπτου θα φύτευε κατασκόπους στην οργάνωση για να την παρακολουθεί εκ των ένδον και οι πληροφορίες θα μεταβιβάζονταν στην Βρετανική πρεσβεία...Ενώ ο Αλ-Μπάνα θα έπαιρνε δική του εφημερίδα για να γράφει άρθρα για την δημοκρατία με στόχο να δημιουργεί διασπάσεις εντός της Αδελφότητας...». (Ο συγγραφέας στο βιβλίο του χρησιμοποίησε βρετανικά αποδεσμευμένα έγγραφα του Βρετανικού Κρατικού Αρχείου μέχρι το 1979 και άλλες πηγές). (www.almasryalyoum.com/en/news/mark-curtis-britain-and-muslim-brotherhood ).
Οι ανακαλύψεις των Αμερικανών
Η Αμερικανική Υπηρεσία Γεωλογικής Έρευνας (U.S. Geological Survey) τον Μάιο του 2010 ανακοίνωσε τα αποτελέσματα έρευνάς της στην λεκάνη Nile Delta Basin Province της Ανατολικής Μεσογείου και δημοσίευσε ότι υπολογίζεται, σύμφωνα με τις έρευνες της, πως τα αποθέματα πετρελαίου στην περιοχή θα φθάνουν τα 1.7 δις βαρέλια ακαθάριστου πετρελαίου, κάπου 122 τρις κυβικά πόδια αερίου και 6 δις βαρέλια υγρού φυσικού αερίου στην λεκάνη αυτή. Ή έρευνα στόχευε στην ανεύρεση άγνωστών μέχρι τώρα αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. (Τα σημαντικά αυτά στοιχεία προβλήθηκαν από τον πολιτικό αναλυτή κ. Γιώργο Γιαλτουρίδη , την Πέμπτη 10.2.2011 από το τηλεοπτικό πρόγραμμα Άγγελου Αγγελάτου της Φωνής των Ελλήνων Φλώριδας ΗΠΑ).
Η BP τον Ιούλιο υπογράφει νέο συμβόλαιο!
Στις 19 Ιουλίου 2010 η BP (British Petroleum) ανακοίνωσε ότι υπέγραψε νέα συμφωνία με τον Αιγύπτιο υπουργό Πετρελαίου και την Αιγυπτιακή εταιρεία General Petroleum Corporation αναλαμβάνοντας την αξιοποίηση των σημαντικών αποθεμάτων φυσικού αερίου στα οικόπεδα North Alexandria and West Mediterranean Deepwater concessions.
http://www.legal500.com/c/egypt/developments/2905
Με την συμφωνία αυτή η BP κατέχει πλέον το 80% των αποθεμάτων αυτών (ανακοίνωση 23 Νοεμβρίου 2010) που ονομάζονται the Hodoa discovery και βρίσκονται στην περιοχή West Mediterranean Deepwater, Nile Delta concession, κάπου 80 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Αλεξάνδρειας στα νερά της Μεσογείου. Η BP κατέχει το 80% και η RWE Dea το υπόλοιπο 20%.
http://www.bp.com/genericarticle.do?categoryId=2012968&contentId=7066212
Οι επιχειρήσεις της BP στην Αίγυπτο χρονολογούνται εδώ και 50 χρόνια... Η εξαγωγή στο Δέλτα του Νείλου υπολογίζεται να φθάσει το 1 δις κυβικά πόδια την ημέρα, και θα αποτελεί την κύρια πηγή για την εσωτερική κατανάλωση της Αιγύπτου. Η πρώτη φάση υπολογίζεται να προμηθεύσει 5 τρις κυβικά πόδια αερίου... Με τη συμφωνία αυτή η BP κατέστη ο μεγαλύτερος μέτοχος, παίχτης στην περιοχή με τους Βρετανούς να «ελέγχουν» την ανάπτυξη των βιομηχανιών σε σχέση με το πετρέλαιο στην Αίγυπτο.
Μετά από όλα αυτά ακολούθησαν οι ...εξεγέρσεις των Αιγυπτίων με τον αλεξιπτωτιστή Μπάρατει να ρίπτεται στην ξεχασμένη του Αίγυπτο ως...νέος ηγέτης! Ενώ έχει, είπαμε, ΑΝΑΣΤΗΛΕΙ την θέση του στην περιβόητη Ομάδα Διεθνών Κρίσεων. Και τον στρατό, όμως, να κρατά καλά τα ηνία στη χώρα του, αναγκάζοντας τον Μουμπάρακ να παραιτηθεί ως προσωρινό μέτρο διάσωσης της κατάστασης, αλλά με αβέβαιο ακόμα το μέλλον της χώρας.
Με το ερώτημα πλέον να πλανάται από πάνω της Αιγύπτου ως προς το ποίων τα εξωτερικά συμφέροντα τελικά θα επικρατήσουν στην χώρα αυτή.
Τελευταία είδηση καθώς γράφεται το κείμενο αυτό, ο στρατός στην Αίγυπτο διάλυση το κοινοβούλιο...
http://www.msnbc.msn.com/id/41558249/ns/world_news-mideastn_africa
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/συγγραφέας
Λονδίνο, 13.2.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου