----Ο Jacques-Yves Cousteau, με την αποστολή του στην Ανταρκτική, αποκάλυψε πολλά από τα μυστήρια του παγωμένου αυτού κόσμου. Μεταξύ των ανακαλύψεων του ήταν η πλούσια υποθαλάσσια ζωή που ευδοκιμεί κάτω από τους πάγους, όπως ψάρια, καλαμάρια, κρουστάκια και αστερίες σε νερά με θερμοκρασία -1 °C. Η αποστολή του αποτέλεσε επίσης μια πρωτοποριακή προσπάθεια για την αεροπορική εξερεύνηση της ηπείρου, καθώς η Calypso εξοπλίστηκε με πλατφόρμα ελικοπτέρου και μπαλόνι. Η εμπειρία τους καταγράφηκε στο φιλμ "Voyage to the Edge of the World", το οποίο αποτυπώνει την επική περιπέτεια στην καρδιά των παγόβουνων. Ο Cousteau επέστρεψε στην Ανταρκτική με παιδιά από έξι ηπείρους, διεκδικώντας συμβολικά την ηπείρο εκ μέρους των μελλοντικών γενεών, μια εμπειρία που απεικονίζεται στο φιλμ "Lilliput in Antarctica". Η αποστολή του Cousteau και οι ανακαλύψεις του έχουν συμβάλει στην προστασία και διαφύλαξη της θαλάσσιας ζωής για τις τωρινές και μελλοντικές γενιές.
------------
σχετικό βίντεο του Κώδικα Μυστηρίων
11-5-2024
Τα άγνωστα ευρήματα του Ζακ Υβ Κουστώ στην Ανταρκτική!
https://www.youtube.com/watch?v=LRyp6CeEJ3w&t=1949s
------------------------
Η άγνωστη αποστολή του Jacques - Yves Cousteau στην Ανταρκτική.
20 Ιουνίου 2021
Τον Δεκέμβριο του 1973, μια ομάδα αυτοδυτών με επικεφαλής τον διάσημο Γάλλο εξερευνητή των ωκεανών Jacques - Yves Cousteau ανακάλυψε μια υποβρύχια σπηλιά. Αφού μπήκαν μέσα στο σπήλαιο, είδαν αγάλματα και επιγραφές... Αλλά δεν κατάφεραν όλοι να βγουν από τη σπηλιά...
Πριν γράψω αυτό το άρθρο, σκέφτηκα για πολύ καιρό, αξίζει τον κόπο; Όλα όσα συνέβησαν στην ομάδα Κουστώ μου προκάλεσαν μεγάλες αμφιβολίες. Προσπάθησα να βρω περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό, αλλά, όπως αποδείχθηκε, ήταν αδύνατο να επαληθεύσω αυτήν την έκδοση. Επομένως, αγαπητοί μου φίλοι, αποφασίστε μόνοι σας πόσο αληθινή είναι αυτή η ιστορία. Αποφάσισα να γράψω για αυτό μετά από αίτημα ορισμένων από τους συνδρομητές μου. Ίσως για κάποιους αυτή η ιστορία να είναι απλά ενδιαφέρουσα, αλλά για άλλους θα είναι υπέροχη και φανταστική. Αλλά δεν κατέληξα σε τίποτα. Θα σας τα πω όλα όπως τα άκουσα.
Έμαθα για αυτήν την ιστορία πριν από περίπου ένα χρόνο. Υπάρχει μια ταινία στο YouTube που παρακολούθησα. Φυσικά η ιστορία δεν με άφησε αδιάφορη. Υπήρχαν όμως πολλές αμφιβολίες για την αλήθεια της.
https://www.youtube.com/watch?v=XSdyZDkKUuI
Οποιαδήποτε μυστικά είναι πάντα ελκυστικά και προκαλούν το ενδιαφέρον με το μυστικιστικό τους μυστήριο. Πολλές γωνιές του πλανήτη μας είναι ακόμα ελάχιστα εξερευνημένες, και μία από αυτές είναι η Ανταρκτική - ο Νότιος Πόλος της Γης. Αυτή η περιοχή, η οποία βρίσκεται κατά 99% κάτω από πάγο, και το πάχος της, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι κατά μέσο όρο 1,7 km, αλλά σε ορισμένα σημεία φτάνει τα 4,5 km. Ο όγκος του πάγου είναι 23 - 25 εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα. Η θερμοκρασία του αέρα είναι πάντα χαμηλή: τους χειμερινούς μήνες (Ιούνιος - Αύγουστος) - έως μείον 70 βαθμούς Κελσίου, και το καλοκαίρι - έως μείον 40. Είναι πολύ κρύο και πολύ άβολο για τη ζωή. Αλλά υπάρχει ακόμα ζωή εκεί: φώκιες ελέφαντες, πιγκουίνοι και μερικά είδη πουλιών.
Υπάρχουν πολλοί μύθοι για την Ανταρκτική, και μερικοί από αυτούς είναι αληθινοί, και άλλοι είναι πολύ αμφίβολοι.
Είναι αδύνατο να επαληθευτούν τα περισσότερα από αυτούς στην πραγματικότητα. Ακόμα κι αν επισκεφτείτε αυτή την ήπειρο, είναι απίθανο να μπορέσετε να διεισδύσετε στα βάθη της, πολύ λιγότερο να βρείτε στοιχεία μύθων και θρύλων ή τη διάψευση τους.
Έχουν περάσει 200 χρόνια από τη στιγμή που Ρώσοι ναυτικοί υπό τις διαταγές των Bellingshausen και Lazarev ανακάλυψαν την Ανταρκτική, στις 27 Ιανουαρίου 1820, αλλά μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για αυτήν την ήπειρο. Ακόμη και η ίδια η επιφάνεια της Ανταρκτικής έχει μελετηθεί ελάχιστα, τι μπορούμε να πούμε για το τι βρίσκεται κάτω από ένα γιγάντιο στρώμα πάγου;
Τα τελευταία δέκα χρόνια, λίμνες με θερμά ρεύματα που συνδέονται μεταξύ τους με ένα δίκτυο σηράγγων έχουν ανακαλυφθεί κάτω από τον πάγο. Έχουν πολλαπλούς κλάδους και βρίσκονται σε βάθος 4 χιλιομέτρων υπόγεια. Οι ειδικοί αστειεύονται ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να φτάσετε σε άλλα μέρη του κόσμου. Υπάρχει κάποια αλήθεια σε κάθε αστείο. Αυτές οι ίδιες λίμνες με θερμά ρεύματα αναζητούνται εδώ και πολύ καιρό.
φωτο-- Η αποστολή του Alfred Ritscher [Άλφρεντ Ρίτσερ] στην Ανταρκτική.
Στις 16 Ιουνίου 1938, μια αποστολή υπό τη διοίκηση του Alfred Ritscher κατευθύνθηκε στην Ανταρκτική, η οποία περιελάμβανε τρία πλοία και το αεροπλανοφόρο Manfred von Richthofen
Ο Hans-Ulrich von Kranz, στο βιβλίο "σβάστικα στον πάγο" Η μυστική ναζιστική βάση στην Ανταρκτική", που δημοσιεύθηκε το 2006, λέει ότι αυτή η αποστολή στις 14 Οκτωβρίου 1938 ανακάλυψε μια νεκρή πόλη" σε μια ορεινή κοιλάδα με πυραμίδα", οβελίσκους με ρουνικές επιγραφές, γλυπτά που μοιάζουν με είδωλα από το νησί του Πάσχα, καθώς και υπόγειες σήραγγες με ασυνήθιστα στολίδια στους τοίχους. Όλα όσα βρέθηκαν καταγράφηκαν σε ταινία και κάμερα.
=========
σχετικό βίντεο του Κώδικα Μυστηρίων
11-5-2024
Τα άγνωστα ευρήματα του Ζακ Υβ Κουστώ στην Ανταρκτική!
https://www.youtube.com/watch?v=LRyp6CeEJ3w&t=1949s
------------------------
Η άγνωστη αποστολή του Jacques - Yves Cousteau στην Ανταρκτική.
20 Ιουνίου 2021
Τον Δεκέμβριο του 1973, μια ομάδα αυτοδυτών με επικεφαλής τον διάσημο Γάλλο εξερευνητή των ωκεανών Jacques - Yves Cousteau ανακάλυψε μια υποβρύχια σπηλιά. Αφού μπήκαν μέσα στο σπήλαιο, είδαν αγάλματα και επιγραφές... Αλλά δεν κατάφεραν όλοι να βγουν από τη σπηλιά...
Πριν γράψω αυτό το άρθρο, σκέφτηκα για πολύ καιρό, αξίζει τον κόπο; Όλα όσα συνέβησαν στην ομάδα Κουστώ μου προκάλεσαν μεγάλες αμφιβολίες. Προσπάθησα να βρω περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό, αλλά, όπως αποδείχθηκε, ήταν αδύνατο να επαληθεύσω αυτήν την έκδοση. Επομένως, αγαπητοί μου φίλοι, αποφασίστε μόνοι σας πόσο αληθινή είναι αυτή η ιστορία. Αποφάσισα να γράψω για αυτό μετά από αίτημα ορισμένων από τους συνδρομητές μου. Ίσως για κάποιους αυτή η ιστορία να είναι απλά ενδιαφέρουσα, αλλά για άλλους θα είναι υπέροχη και φανταστική. Αλλά δεν κατέληξα σε τίποτα. Θα σας τα πω όλα όπως τα άκουσα.
Έμαθα για αυτήν την ιστορία πριν από περίπου ένα χρόνο. Υπάρχει μια ταινία στο YouTube που παρακολούθησα. Φυσικά η ιστορία δεν με άφησε αδιάφορη. Υπήρχαν όμως πολλές αμφιβολίες για την αλήθεια της.
https://www.youtube.com/watch?v=XSdyZDkKUuI
Οποιαδήποτε μυστικά είναι πάντα ελκυστικά και προκαλούν το ενδιαφέρον με το μυστικιστικό τους μυστήριο. Πολλές γωνιές του πλανήτη μας είναι ακόμα ελάχιστα εξερευνημένες, και μία από αυτές είναι η Ανταρκτική - ο Νότιος Πόλος της Γης. Αυτή η περιοχή, η οποία βρίσκεται κατά 99% κάτω από πάγο, και το πάχος της, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι κατά μέσο όρο 1,7 km, αλλά σε ορισμένα σημεία φτάνει τα 4,5 km. Ο όγκος του πάγου είναι 23 - 25 εκατομμύρια κυβικά χιλιόμετρα. Η θερμοκρασία του αέρα είναι πάντα χαμηλή: τους χειμερινούς μήνες (Ιούνιος - Αύγουστος) - έως μείον 70 βαθμούς Κελσίου, και το καλοκαίρι - έως μείον 40. Είναι πολύ κρύο και πολύ άβολο για τη ζωή. Αλλά υπάρχει ακόμα ζωή εκεί: φώκιες ελέφαντες, πιγκουίνοι και μερικά είδη πουλιών.
Υπάρχουν πολλοί μύθοι για την Ανταρκτική, και μερικοί από αυτούς είναι αληθινοί, και άλλοι είναι πολύ αμφίβολοι.
Είναι αδύνατο να επαληθευτούν τα περισσότερα από αυτούς στην πραγματικότητα. Ακόμα κι αν επισκεφτείτε αυτή την ήπειρο, είναι απίθανο να μπορέσετε να διεισδύσετε στα βάθη της, πολύ λιγότερο να βρείτε στοιχεία μύθων και θρύλων ή τη διάψευση τους.
Έχουν περάσει 200 χρόνια από τη στιγμή που Ρώσοι ναυτικοί υπό τις διαταγές των Bellingshausen και Lazarev ανακάλυψαν την Ανταρκτική, στις 27 Ιανουαρίου 1820, αλλά μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα για αυτήν την ήπειρο. Ακόμη και η ίδια η επιφάνεια της Ανταρκτικής έχει μελετηθεί ελάχιστα, τι μπορούμε να πούμε για το τι βρίσκεται κάτω από ένα γιγάντιο στρώμα πάγου;
Τα τελευταία δέκα χρόνια, λίμνες με θερμά ρεύματα που συνδέονται μεταξύ τους με ένα δίκτυο σηράγγων έχουν ανακαλυφθεί κάτω από τον πάγο. Έχουν πολλαπλούς κλάδους και βρίσκονται σε βάθος 4 χιλιομέτρων υπόγεια. Οι ειδικοί αστειεύονται ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να φτάσετε σε άλλα μέρη του κόσμου. Υπάρχει κάποια αλήθεια σε κάθε αστείο. Αυτές οι ίδιες λίμνες με θερμά ρεύματα αναζητούνται εδώ και πολύ καιρό.
φωτο-- Η αποστολή του Alfred Ritscher [Άλφρεντ Ρίτσερ] στην Ανταρκτική.
Στις 16 Ιουνίου 1938, μια αποστολή υπό τη διοίκηση του Alfred Ritscher κατευθύνθηκε στην Ανταρκτική, η οποία περιελάμβανε τρία πλοία και το αεροπλανοφόρο Manfred von Richthofen
Ο Hans-Ulrich von Kranz, στο βιβλίο "σβάστικα στον πάγο" Η μυστική ναζιστική βάση στην Ανταρκτική", που δημοσιεύθηκε το 2006, λέει ότι αυτή η αποστολή στις 14 Οκτωβρίου 1938 ανακάλυψε μια νεκρή πόλη" σε μια ορεινή κοιλάδα με πυραμίδα", οβελίσκους με ρουνικές επιγραφές, γλυπτά που μοιάζουν με είδωλα από το νησί του Πάσχα, καθώς και υπόγειες σήραγγες με ασυνήθιστα στολίδια στους τοίχους. Όλα όσα βρέθηκαν καταγράφηκαν σε ταινία και κάμερα.
=========
[Ο Hans-Ulrich von Krantz είναι Γερμανός που γεννήθηκε στην Αργεντινή το 1950. Ο πατέρας του, Heinrich von Krantz, ήταν επιστήμονας και αξιωματικός των Ναζί των SS , ο οποίος διέφυγε από τη δίωξη στη Νότια Αμερική μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στην Αργεντινή ασχολείται με το εμπόριο και δεν μιλάει για το παρελθόν του. Μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1990, ο Χανς βρήκε στα ταμεία του μυστικά έγγραφα για το έργο Annenerbe, στο ινστιτούτο του οποίου εργαζόταν ο πατέρας του.
Χρησιμοποιώντας τα έγγραφα και κάνοντας τη δική του έρευνα, έγραψε μια σειρά από δημοφιλή βιβλία που σχετίζονται με τα μυστικά των Ναζί.]
φωτο--Σβάστικα του πάγου. Η μυστική βάση των Ναζί στην Ανταρκτική
[Τα βιβλία του Kranz δίνουν στον αναγνώστη την ευκαιρία να μάθει την αλήθεια για το Τρίτο Ράιχ, του οποίου η ιστορία δεν τελείωσε με την παράδοση της Γερμανίας. Γιατί ο Χίτλερ υποστηρίχθηκε και χρηματοδοτήθηκε από πολύ ισχυρές δυνάμεις που λειτουργούν μέχρι σήμερα. Σε αυτές τις δυνάμεις αφιερώνει ο Krantz το πρώτο του βιβλίο, «Annenerbe - Hitler's Secret Project», που κυκλοφόρησε το 2013 για πρώτη φορά στα βουλγαρικά.
Το 2014 κυκλοφόρησαν τα «The Gods of the Third Reich» και «The Gold of the Third Reich» από τη σειρά του Krantz για την άνοδο και την πτώση της ναζιστικής αυτοκρατορίας. Η «Σβάστικα στον πάγο» είναι το τέταρτο βιβλίο αυτής της σειράς και είναι αφιερωμένο στο πιο συναρπαστικό μυστικό έργο των Ναζί - τη δημιουργία μιας μυστικής βάσης στην Ανταρκτική. Οι Ναζί έχτισαν το νέο τους, Τέταρτο Ράιχ στην παγωμένη ήπειρο και υπάρχει ακόμα και σήμερα;]
=================
Με εντολή του Α. Χίτλερ, ήδη τον Οκτώβριο του 1938, 5 ακόμη υποβρύχια στάλθηκαν στην περιοχή της Ανταρκτικής και ένα από αυτά είχε πλευρικό αριθμό UA - 4, και, όπως λέει ο Kranz στο βιβλίο του, ήταν σε θέση να περάσει από έναν υποβρύχιο διάδρομο στην έξοδο ενός θερμού ρεύματος περίπου 800 μέτρα. Στη συνέχεια μπήκε στο τούνελ[ στη σήραγγα] στο κέντρο του βουνού και ανέβηκε στην επιφάνεια της λίμνης, που είχε ζεστό νερό.
Υπήρχαν περίεργα μνημεία και επιγραφές στο πάνω μέρος του σπηλαίου και το ίδιο το σπήλαιο συνδέονταν με ένα δίκτυο σηράγγων με άλλες παρόμοιες σπηλιές.
Στο πάνω από το νερό τμήμα του σπηλαίου υπήρχαν περίεργα μνημεία και επιγραφές και το ίδιο το σπήλαιο συνδεόταν με ένα δίκτυο σηράγγων με άλλα παρόμοια σπήλαια.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έγιναν προσπάθειες να ανακαλυφθούν τέτοιες λίμνες, αλλά αυτό δεν έφερε αποτελέσματα. Μέχρι που, το 1973, ο Ζακ Υβ Κουστώ πήγε στην Ανταρκτική. Με την ομάδα των αυτοδυτών του, κατάφερε να ανακαλύψει μια υποβρύχια σπηλιά. Σε αυτή βρέθηκαν αγάλματα ζώων και ακατανόητες επιγραφές και φεύγοντας από τη σπηλιά η ομάδα έχασε πέντε από τα μέλη της. Όλα αυτά είναι πολύ περίεργα, και δεν εμπνέουν ιδιαίτερα εμπιστοσύνη.
Στο πρώτο μου άρθρο για τον Κουστώ και την ομάδα του, είπα ότι όχι μόνο μελέτησε τους ωκεανούς, αλλά εκτελούσε και εντολές, και μερικές από αυτές ήταν μυστικές. Είναι πιθανό ότι εκτός από την επιστημονική έρευνα και τα γυρίσματα ταινιών για την Ανταρκτική, αυτή τη φορά ο Κουστώ δεν δούλεψε για τον εαυτό του.
Η ακτογραμμή του Queen Maud Land [ακτή της γης της Βασίλισσας Μοντ] εκτείνεται για πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα. Χωρίς ειδική εκπαίδευση, το να ψάχνεις κάτι σε τέτοια απόσταση είναι σαν να ψάχνεις μια βελόνα σε άχυρα..
Ως εκ τούτου, το «Calypso» δεν ήταν μόνο εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, αλλά διέθετε και τα πάντα: από ραδιοηλεκτρονικές συσκευές μέχρι τους πιο ισχυρούς ανιχνευτές μετάλλων. Από καιρό σε καιρό, οι ειδικοί πήγαιναν κάτω από το νερό, έκαναν καταδύσεις και κινηματογραφούσαν την τοπική χλωρίδα και πανίδα. Αλλά αυτό το καθήκον ήταν δευτερεύον, το κύριο καθήκον ήταν να βρεθεί μια εγκαταλειμμένη βάση από τον πόλεμο.
Και έτσι, στα τέλη Δεκεμβρίου 1973, η αποστολή βρήκε αυτό που πραγματικά έψαχνε. Ένα ρεύμα ζεστού νερού έβγαινε από κάτω από τη βραχώδη ακτή. Ο Ζακ Ιβ πρότεινε αμέσως ότι πρέπει να υπάρχουν θερμές πηγές κάτω από το βράχο, από τις οποίες ρέει ζεστό νερό στον ωκεανό. Για να επιβεβαιωθεί αυτή η έκδοση, λήφθηκε ένα δείγμα ζεστού νερού και αποδείχθηκε φρέσκο.
Την επόμενη κιόλας μέρα, η πρώτη ομάδα αυτοδυτών έκανε μια κατάδυση. Κολύμπησαν κόντρα στο ρεύμα για περίπου διακόσια μέτρα και παρατήρησαν ότι η βραχώδης καμάρα είχε ανέβει απότομα. Έχοντας ανέβει στην επιφάνεια, η ομάδα βρέθηκε μέσα στη σπηλιά...
Ανάμεσα στο πλήρωμα του Κουστώ ήταν ο Αντρέ Λαμπάν, ο οποίος κρατούσε το ημερολόγιό του, καταγράφοντας ενδιαφέροντα γεγονότα από τη ζωή του. Ήταν 24 χρονών όταν ήρθε για μια συνέντευξη με τον θρυλικό Ζακ-Υβ Κουστώ και απαντώντας στην ερώτηση τι μπορούσε να κάνει, απάντησε: «Τίποτα, για να είμαι ειλικρινής, αλλά μπορώ να φτιάξω οτιδήποτε, να το αποκαταστήσω.[να το διορθώσω] να σκάψω γύρω.» Αυτός ο άνθρωπος είχε το χάρισμα του καλλιτέχνη και ζωγράφιζε εικόνες.
φωτο--Αντρέ Λαμπάν.
Και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι το 1973, ο διοικητής Κουστώ απέλυσε τον Λαμπάν χωρίς εξηγήσεις ή λόγια ευγνωμοσύνης. «Βλέπω ότι ο Κουστώ είναι σαν ένα καβούρι που πετάει το νύχι του όταν του γίνεται περιττό Μου πήρε μήνες ακόμη και χρόνια για να σταματήσει ένας τέτοιος επίλογος να είναι ένα κακό όνειρο .δήλωσε ο Αντρέ στους δημοσιογράφους.
Όμως, στο βιβλίο, ο Hans von Kranz μιλά για έναν άλλο Αντρέ - τον Jean Andre, ο οποίος ήταν ένας από τους αυτοδύτες της ομάδας του Cousteau. Όταν ο Cousteau ανακάλυψε ένα βυθισμένο αεροπλανοφόρο σε ρηχά νερά στα ανοικτά των ακτών της Ανταρκτικής το 1972, ήταν ο Jean Andre που ισχυρίστηκε ότι το πλήρωμα ενημέρωσε τις γαλλικές αρχές για το αεροπλανοφόρο, οι οποίοι απάντησαν ότι κανένα πλοίο δεν είχε βυθιστεί στην περιοχή της θάλασσα.
Και εδώ είναι ένα μικρό απόσπασμα για το πώς γνωρίστηκαν ο συγγραφέας του βιβλίου και ο Jean Andre:
" Ήταν στο Βερολίνο το 1997. Σε ένα μικρό δωμάτιο υπάρχουν πλούσιοι φάκελοι - τα αρχεία της Γερμανικής Λέσχης των Πολικών Εξερευνητών. Εδώ και πολλές μέρες βρίσκομαι εδώ από την αυγή μέχρι το σούρουπο, ανακαλύπτοντας πολλές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για προπολεμικές αποστολές προς τη νότια ήπειρο Ο γέρος αρχειοθέτης, ωστόσο, μόνο εγώ χαίρομαι για αυτήν την περίσταση - τις περισσότερες φορές πρέπει να περνάει τις μέρες του μόνος, και ένας επισκέπτης, ακόμη και από μια εξωτική χώρα, την οποία η Αργεντινή φαίνεται να βρίσκεται στη Γερμανία, φέρνει μια ευχάριστη ποικιλία στο γκρι καθημερινή ζωή.
Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και ένας μικρόσωμος μαυρομάλλης κοιτάζει μέσα στο δωμάτιο. Γυρίζει στον αρχειοφύλακα και του υπενθυμίζει την κλήση του που έγινε πριν από δύο μέρες. Ο άγνωστος μιλάει γερμανικά όχι πολύ καθαρά, με αισθητή γαλλική προφορά. Φαίνεται περίπου εξήντα χρονών.
Αποδείχθηκε ότι χρειαζόταν τα ίδια υλικά με εμένα. Συναντηθήκαμε. Ο Γάλλος λεγόταν Ζακ Αντρέ και στην αρχή δεν ήθελε πολύ να μιλήσει για τους λόγους του ενδιαφέροντός του. Και μόνο αργότερα, το βράδυ, σε ένα τραπέζι του καφέ, όταν του είπα πολλά από αυτά που ήξερα ο ίδιος, μου είπε:
– Ξέρεις γιατί τα σκαλίζω όλα αυτά; Γεγονός είναι ότι ο αδερφός μου πέθανε κοντά σε αυτές τις καταραμένες βάσεις - Πότε - το 73. Κολυμπήσαμε με τον καπετάνιο Κουστώ και κάναμε ταινίες για τον υποβρύχιο κόσμο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο καπετάνιος τραβήχτηκε στην Ανταρκτική. Επιπλέον, δεν κάναμε απλώς υποβρύχια γυρίσματα και εξερεύνηση της τοπικής χλωρίδας και πανίδας, όχι. Είχα την εντύπωση ότι ο Κουστώ κάτι έψαχνε. Κάτι αρκετά σαφές, αλλά χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς τι είναι. Ξέρεις, συμβαίνει, ψάχνεις για κάποιο αντικείμενο, δεν μπορείς πραγματικά να το περιγράψεις, αλλά καταλαβαίνεις ότι μόλις το δεις, θα το αναγνωρίσεις αμέσως. Κάτι παρόμοιο συνέβη τότε: «Βρήκες αυτό που έψαχνες;» Αυτό ήταν στην περιοχή της Queen Maud Land. Πολλοί άνθρωποι μας πέθαναν εκεί. Τότε ο καπετάνιος ανέφερε κάποτε ότι ψάχναμε για ίχνη ναζιστικής βάσης».
--
Ξέφυγα λίγο από το θέμα, αλλά ήθελα να καταλάβετε ότι αυτή η ιστορία δεν προέκυψε από το πουθενά, και τώρα θα συνεχίσω.
Όταν οι αυτοδύτες βρέθηκαν μέσα στη σπηλιά, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Αντρέ, τους φάνηκε ότι βρίσκονταν μέσα σε έναν αρχαίο ναό. Πιθανώς, οι Γερμανοί ειδικοί βίωσαν παρόμοια συναισθήματα όταν ανακάλυψαν για πρώτη φορά αυτές τις ή παρόμοιες σπηλιές. Έκπληκτοι από αυτό που είδαν, τα μέλη της ομάδας του Κουστώ ξέχασαν ακόμη και τα τριξίματα της γερμανικής βάσης. Ο Κουστώ άρχισε να εξερευνά τη σπηλιά, η οποία ήταν όχι μόνο πολύ μεγάλη, αλλά και όμορφη. Τεράστιοι σταλακτίτες κρέμονταν από τη θολωτή οροφή και οι τοίχοι άστραφταν κάτω από τις ακτίνες ισχυρών φαναριών. φανών.
Η ίδια η λίμνη, που βρίσκεται μέσα στο σπήλαιο, δεν έφτανε στα τείχη της και είχε αμμώδεις ακτές που ακόμη και ένα από τα μέλη του πληρώματος την αποκάλεσε θέρετρο. Δεν υπήρχε τίποτα για τη διεξαγωγή επιστημονικής έρευνας: δεν υπήρχε χλωρίδα ή πανίδα εδώ. Αλλά στην ακτή υπήρχαν οβελίσκοι καλυμμένοι με ρουνικές επιγραφές. [ρουνικά γραπτά]
Οι άνθρωποι είχαν μια δυσάρεστη αίσθηση ότι κάποιος τους παρακολουθούσε. Κανείς, φυσικά, δεν περίμενε ότι θα ανακαλυφθούν ξαφνικά ίχνη αρχαίου πολιτισμού στην άψυχη παγωμένη ήπειρο.
Ή μήπως όχι αρχαία; Κανείς δεν μπορούσε να διαβάσει τη γραφή στους τοίχους, αλλά ορισμένα μέλη της ομάδας πρότειναν ότι θα μπορούσε να ήταν σύγχρονη μυστική γραφή. Το μόνο ερώτημα είναι πώς θα μπορούσαν να μπουν οι άνθρωποι σε αυτό το σπήλαιο και αν υπάρχει κάποια σχέση με την καταζητούμενη [επιθυμητή] βάση που αναζητούσε ο Κουστώ.
Με τη βοήθεια ενός ανιχνευτή μετάλλων που μεταφέρθηκε στο σπήλαιο, ήταν δυνατό να διαπιστωθεί ότι υπήρχε πολύ μέταλλο στον πυθμένα της λίμνης. Ωστόσο, οι αυτοδύτες δεν μπόρεσαν να διεισδύσουν στον πυθμένα λόγω του ρεύματος του βυθού. Το νερό ήταν πολύ θολό, [λασπώδες] παρά το γεγονός ότι όλα στην επιφάνεια της λίμνης ήταν ήρεμα. Αν και μερικές φορές εμφανίζονταν κάποιοι κυματισμοί στην επιφάνεια.
Αλλά οι λόγοι για τέτοια φαινόμενα δεν μπόρεσαν να εξακριβωθούν. Και τον Ιανουάριο του 1974, αυτή η λίμνη άρχισε να λάμπει! Ταυτόχρονα, άλλαξε χρώμα από μόλις μπλε σε έντονο κόκκινο και αχνό πράσινο.
Ακόμη και έμπειροι ερευνητές δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν τους λόγους αυτής της λάμψης. Αλλά το σόου [η επίδειξη] φωτός τελείωσε πολύ γρήγορα και η ομάδα του Κουστώ, έχοντας βιώσει αρκετό σοκ, συνέχισε να εξερευνά τη σπηλιά.
Έχοντας προχωρήσει πιο βαθιά, ανακάλυψαν κάτι που τους κοιτούσε με δύο κόκκινες κουκκίδες. Αποδείχθηκε ότι ήταν ένα γλυπτό που φτιάχτηκε [έγινε] έτσι ώστε όποιος το βλέπει να τρομοκρατηθεί. Ήταν ένα αρπακτικό ζώο - ένα λιοντάρι ή ένας πάνθηρας, που έσκυβε στο έδαφος, προετοιμάζοντας να πηδήξει. Το άγαλμα είχε δικτυωτά [πτερυγμένα] φτερά με αιχμηρά νύχια στην πλάτη του και μακριές, λεπτοί κυνόδοντες προεξείχαν από το ανοιχτό στόμα του. Στο πρόσωπό του υπήρχε ένας μορφασμός οργής και τρέλας. Αντί για μάτια, είχε δύο κόκκινες πέτρες που έλαμπαν από μόνες τους στο σκοτάδι.
Ο Ζακ Κουστώ διέταξε να παραδοθεί ένα από τα γλυπτά στο πλοίο. Αλλά τίποτα δεν λειτούργησε, καθώς ήταν σταθερά στερεωμένα στις θέσεις τους. Φωτογραφήθηκαν και πίσω από ένα από τα αγάλματα ήταν η είσοδος στη σήραγγα.
Τέσσερα μέλη του πληρώματος πήραν μαζί τους ένα μακρύ σχοινί και μπήκαν πιο βαθιά στη σήραγγα. Στην αρχή όλα πήγαν καλά, αλλά σύντομα το σχοινί σταμάτησε να ξετυλίγεται και η κραυγή κάποιου ακούστηκε στα βάθη.
«Ήμουν ανάμεσα σε αυτούς που ακολούθησαν τα χνάρια της πρώτης ομάδας. Η σήραγγα που περνούσαμε στενεύει και διευρύνεται. Κάπου δύο άνθρωποι μπορούσαν να περπατήσουν δίπλα-δίπλα, κάπου έπρεπε να περπατήσουμε ένα κάθε φορά και να σκύψουμε. Η καρδιά μου χτυπούσε στο στήθος μου, από φόβο και επειδή περπατούσαμε πολύ γρήγορα. Ήθελα να φτάσω στους συντρόφους μας το συντομότερο δυνατό και να μάθω ότι ήταν εντάξει. Είχαμε περπατήσει περίπου τρία χιλιόμετρα όταν ο Λούις, που περπατούσε μπροστά, φώναξε δυνατά και σταμάτησε. Επίσης, πάγωσε σε μια ζάλη.
Η δέσμη του φακού διάλεξε το θανάσιμο χλωμό πρόσωπο του Παύλου από την πρώτη ομάδα, ξαπλωμένο στον τοίχο. Θεέ μου, ελπίζω να μην χρειαστεί ποτέ να δω μια έκφραση τόσο βαθιάς φρίκης στη ζωή μου! Τα πτώματα των άλλων τριών ήταν ξαπλωμένα εκεί. Φοβόμασταν να φανταστούμε τι τους φοβισε τόσο πολύ. Στο τέλος, ήταν άυλο. Έπρεπε να βγάλουμε τα πτώματά τους από αυτό το ανατριχιαστικό μέρος. Προσπαθήσαμε να σηκώσουμε το σώμα του Παύλου... αλλά άρχισε να απλώνεται στα χέρια μας, σαν το πτώμα να βρισκόταν εκεί για αμέτρητες ώρες.
Αυτή τη στιγμή, ακούστηκε κάποιο είδος θορύβου λείανσης από τα βάθη της σήραγγας. Κοιτάξαμε ο ένας τον άλλον και, χωρίς να μιλήσουμε, μετακινήσαμε πίσω. Περπάτησα προτελευταία, χωρίς να γυρίσω, και φαντάστηκα πώς θα ήταν για τον Λούις, περπατώντας τελευταίος. Μπορούσα να ακούω συνεχώς τη βαριά αναπνοή του πίσω μου. Τέλος, κάτι που έμοιαζε με αιωνιότητα, – η έξοδος από τη σήραγγα εμφανίστηκε μπροστά. Βγήκα έξω με το ίδιο συναίσθημα με το οποίο ο Δάντης μάλλον έφυγε από την κόλαση. Τότε κοίταξα πίσω. Δεν υπήρχε κανείς πίσω μου. Ήμουν ο τελευταίος που πήγα. Η βαριά αναπνοή ήταν δική μου. Ο Λούις έχει εξαφανιστεί", είπε ο Αντρέ.
Η απώλεια πέντε μελών του πληρώματος ανάγκασε τον Κουστώ να μαζέψει τον εξοπλισμό του και να εγκαταλείψει τη σπηλιά μέσα σε λίγες μέρες. Η ιστορία τελειώνει με το γεγονός ότι μια ταινία για τον υποβρύχιο κόσμο της Ανταρκτικής δεν προβλήθηκε ποτέ... Εδώ θέλω να τελειώσω και αυτή την περίεργη ιστορία, αλλά θα τελειώσω με έκπληξη, αφού οι ταινίες του Cousteau για την Ανταρκτική κυκλοφόρησαν 4."Cousteau in Antarctica. Part I. South to Fire and Ice" (1974/1973)
"Cousteau in Antarctica. Part II. Flight of the Penguins" (1974)
"Cousteau in Antarctica. Part III. Under the eternal ice" (1974)
"Cousteau in Antarctica. Part IV. Snowstorm in the Bay of Hope" (1974)
πηγή
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D1%83%D1%81%D1%82%D0%BE,_%D0%96%D0%B0%D0%BA-%D0%98%D0%B2
Στην πρώτη ταινία λέγεται ότι ο Μισέλ Λαβάλ δεν επέστρεψε ζωντανός από την αποστολή. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, σκοτώθηκε από μια έλικα ελικοπτέρου, το κατάστρωμα του οποίου είχε τοποθετηθεί ειδικά για αυτήν την αποστολή στην Καλυψώ. Όπως βλέπουμε, ο Κουστώ δεν έκρυψε τον θάνατο ενός από τα μέλη του πληρώματος. Το ερώτημα είναι διαφορετικό, ίσως ο Κουστώ δεν επρόκειτο να δημοσιεύσει δημόσια υλικό για την ιστορία που συνέβη στη σπηλιά, και αυτό είναι κατανοητό.
Γενικά, οι ταινίες του Κουστώ είναι πολύ ενδιαφέρουσες, οπότε σας άφησα την ευκαιρία να πάτε να τις δείτε στο YouTube.
Τραβώντας μια τελευταία γραμμή κάτω από αυτό το άρθρο, θέλω να πω τη γνώμη μου: δεν είναι μονοσήμαντη. Μπορεί να μην πιστεύω όλα όσα λέγονται στο βιβλίο του Hans von Kranz, αλλά πρόσφατα κάτι ασαφές συμβαίνει στην Ανταρκτική. Από το 2016, το επισκέπτονται πολλά άτομα με επιρροή, μεταξύ των οποίων εκπρόσωποι του Βατικανού, ο Πατριάρχης μας Κύριλλος, ο Μπαράκ Ομπάμα και άλλοι πολιτικοί, καθώς και αστροναύτες. Αυτό είναι πολύ περίεργο, γιατί τι πρέπει να κάνουν εκεί όπου δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από πάγο; Υπάρχει η υπόθεση ότι οι στρατιωτικοί βρήκαν μια αρχαία πόλη κρυμμένη κάτω από τον πάγο. Διαφορετικά, δεν έχω καμία εξήγηση για μια τέτοια δραστηριότητα της παγκόσμιας ελίτ σε σχέση με την παγωμένη ήπειρο.
https://dzen.ru/a/YGqb4trnjj8o1JzU
Χρησιμοποιώντας τα έγγραφα και κάνοντας τη δική του έρευνα, έγραψε μια σειρά από δημοφιλή βιβλία που σχετίζονται με τα μυστικά των Ναζί.]
φωτο--Σβάστικα του πάγου. Η μυστική βάση των Ναζί στην Ανταρκτική[Τα βιβλία του Kranz δίνουν στον αναγνώστη την ευκαιρία να μάθει την αλήθεια για το Τρίτο Ράιχ, του οποίου η ιστορία δεν τελείωσε με την παράδοση της Γερμανίας. Γιατί ο Χίτλερ υποστηρίχθηκε και χρηματοδοτήθηκε από πολύ ισχυρές δυνάμεις που λειτουργούν μέχρι σήμερα. Σε αυτές τις δυνάμεις αφιερώνει ο Krantz το πρώτο του βιβλίο, «Annenerbe - Hitler's Secret Project», που κυκλοφόρησε το 2013 για πρώτη φορά στα βουλγαρικά.
Το 2014 κυκλοφόρησαν τα «The Gods of the Third Reich» και «The Gold of the Third Reich» από τη σειρά του Krantz για την άνοδο και την πτώση της ναζιστικής αυτοκρατορίας. Η «Σβάστικα στον πάγο» είναι το τέταρτο βιβλίο αυτής της σειράς και είναι αφιερωμένο στο πιο συναρπαστικό μυστικό έργο των Ναζί - τη δημιουργία μιας μυστικής βάσης στην Ανταρκτική. Οι Ναζί έχτισαν το νέο τους, Τέταρτο Ράιχ στην παγωμένη ήπειρο και υπάρχει ακόμα και σήμερα;]
=================
Με εντολή του Α. Χίτλερ, ήδη τον Οκτώβριο του 1938, 5 ακόμη υποβρύχια στάλθηκαν στην περιοχή της Ανταρκτικής και ένα από αυτά είχε πλευρικό αριθμό UA - 4, και, όπως λέει ο Kranz στο βιβλίο του, ήταν σε θέση να περάσει από έναν υποβρύχιο διάδρομο στην έξοδο ενός θερμού ρεύματος περίπου 800 μέτρα. Στη συνέχεια μπήκε στο τούνελ[ στη σήραγγα] στο κέντρο του βουνού και ανέβηκε στην επιφάνεια της λίμνης, που είχε ζεστό νερό.
Υπήρχαν περίεργα μνημεία και επιγραφές στο πάνω μέρος του σπηλαίου και το ίδιο το σπήλαιο συνδέονταν με ένα δίκτυο σηράγγων με άλλες παρόμοιες σπηλιές.
Στο πάνω από το νερό τμήμα του σπηλαίου υπήρχαν περίεργα μνημεία και επιγραφές και το ίδιο το σπήλαιο συνδεόταν με ένα δίκτυο σηράγγων με άλλα παρόμοια σπήλαια.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έγιναν προσπάθειες να ανακαλυφθούν τέτοιες λίμνες, αλλά αυτό δεν έφερε αποτελέσματα. Μέχρι που, το 1973, ο Ζακ Υβ Κουστώ πήγε στην Ανταρκτική. Με την ομάδα των αυτοδυτών του, κατάφερε να ανακαλύψει μια υποβρύχια σπηλιά. Σε αυτή βρέθηκαν αγάλματα ζώων και ακατανόητες επιγραφές και φεύγοντας από τη σπηλιά η ομάδα έχασε πέντε από τα μέλη της. Όλα αυτά είναι πολύ περίεργα, και δεν εμπνέουν ιδιαίτερα εμπιστοσύνη.
Στο πρώτο μου άρθρο για τον Κουστώ και την ομάδα του, είπα ότι όχι μόνο μελέτησε τους ωκεανούς, αλλά εκτελούσε και εντολές, και μερικές από αυτές ήταν μυστικές. Είναι πιθανό ότι εκτός από την επιστημονική έρευνα και τα γυρίσματα ταινιών για την Ανταρκτική, αυτή τη φορά ο Κουστώ δεν δούλεψε για τον εαυτό του.
Η ακτογραμμή του Queen Maud Land [ακτή της γης της Βασίλισσας Μοντ] εκτείνεται για πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα. Χωρίς ειδική εκπαίδευση, το να ψάχνεις κάτι σε τέτοια απόσταση είναι σαν να ψάχνεις μια βελόνα σε άχυρα..
Ως εκ τούτου, το «Calypso» δεν ήταν μόνο εξοπλισμένο με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, αλλά διέθετε και τα πάντα: από ραδιοηλεκτρονικές συσκευές μέχρι τους πιο ισχυρούς ανιχνευτές μετάλλων. Από καιρό σε καιρό, οι ειδικοί πήγαιναν κάτω από το νερό, έκαναν καταδύσεις και κινηματογραφούσαν την τοπική χλωρίδα και πανίδα. Αλλά αυτό το καθήκον ήταν δευτερεύον, το κύριο καθήκον ήταν να βρεθεί μια εγκαταλειμμένη βάση από τον πόλεμο.
Και έτσι, στα τέλη Δεκεμβρίου 1973, η αποστολή βρήκε αυτό που πραγματικά έψαχνε. Ένα ρεύμα ζεστού νερού έβγαινε από κάτω από τη βραχώδη ακτή. Ο Ζακ Ιβ πρότεινε αμέσως ότι πρέπει να υπάρχουν θερμές πηγές κάτω από το βράχο, από τις οποίες ρέει ζεστό νερό στον ωκεανό. Για να επιβεβαιωθεί αυτή η έκδοση, λήφθηκε ένα δείγμα ζεστού νερού και αποδείχθηκε φρέσκο.
Την επόμενη κιόλας μέρα, η πρώτη ομάδα αυτοδυτών έκανε μια κατάδυση. Κολύμπησαν κόντρα στο ρεύμα για περίπου διακόσια μέτρα και παρατήρησαν ότι η βραχώδης καμάρα είχε ανέβει απότομα. Έχοντας ανέβει στην επιφάνεια, η ομάδα βρέθηκε μέσα στη σπηλιά...
Ανάμεσα στο πλήρωμα του Κουστώ ήταν ο Αντρέ Λαμπάν, ο οποίος κρατούσε το ημερολόγιό του, καταγράφοντας ενδιαφέροντα γεγονότα από τη ζωή του. Ήταν 24 χρονών όταν ήρθε για μια συνέντευξη με τον θρυλικό Ζακ-Υβ Κουστώ και απαντώντας στην ερώτηση τι μπορούσε να κάνει, απάντησε: «Τίποτα, για να είμαι ειλικρινής, αλλά μπορώ να φτιάξω οτιδήποτε, να το αποκαταστήσω.[να το διορθώσω] να σκάψω γύρω.» Αυτός ο άνθρωπος είχε το χάρισμα του καλλιτέχνη και ζωγράφιζε εικόνες.
φωτο--Αντρέ Λαμπάν.
Και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι το 1973, ο διοικητής Κουστώ απέλυσε τον Λαμπάν χωρίς εξηγήσεις ή λόγια ευγνωμοσύνης. «Βλέπω ότι ο Κουστώ είναι σαν ένα καβούρι που πετάει το νύχι του όταν του γίνεται περιττό Μου πήρε μήνες ακόμη και χρόνια για να σταματήσει ένας τέτοιος επίλογος να είναι ένα κακό όνειρο .δήλωσε ο Αντρέ στους δημοσιογράφους.
Όμως, στο βιβλίο, ο Hans von Kranz μιλά για έναν άλλο Αντρέ - τον Jean Andre, ο οποίος ήταν ένας από τους αυτοδύτες της ομάδας του Cousteau. Όταν ο Cousteau ανακάλυψε ένα βυθισμένο αεροπλανοφόρο σε ρηχά νερά στα ανοικτά των ακτών της Ανταρκτικής το 1972, ήταν ο Jean Andre που ισχυρίστηκε ότι το πλήρωμα ενημέρωσε τις γαλλικές αρχές για το αεροπλανοφόρο, οι οποίοι απάντησαν ότι κανένα πλοίο δεν είχε βυθιστεί στην περιοχή της θάλασσα.
Και εδώ είναι ένα μικρό απόσπασμα για το πώς γνωρίστηκαν ο συγγραφέας του βιβλίου και ο Jean Andre:
" Ήταν στο Βερολίνο το 1997. Σε ένα μικρό δωμάτιο υπάρχουν πλούσιοι φάκελοι - τα αρχεία της Γερμανικής Λέσχης των Πολικών Εξερευνητών. Εδώ και πολλές μέρες βρίσκομαι εδώ από την αυγή μέχρι το σούρουπο, ανακαλύπτοντας πολλές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για προπολεμικές αποστολές προς τη νότια ήπειρο Ο γέρος αρχειοθέτης, ωστόσο, μόνο εγώ χαίρομαι για αυτήν την περίσταση - τις περισσότερες φορές πρέπει να περνάει τις μέρες του μόνος, και ένας επισκέπτης, ακόμη και από μια εξωτική χώρα, την οποία η Αργεντινή φαίνεται να βρίσκεται στη Γερμανία, φέρνει μια ευχάριστη ποικιλία στο γκρι καθημερινή ζωή.
Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και ένας μικρόσωμος μαυρομάλλης κοιτάζει μέσα στο δωμάτιο. Γυρίζει στον αρχειοφύλακα και του υπενθυμίζει την κλήση του που έγινε πριν από δύο μέρες. Ο άγνωστος μιλάει γερμανικά όχι πολύ καθαρά, με αισθητή γαλλική προφορά. Φαίνεται περίπου εξήντα χρονών.
Αποδείχθηκε ότι χρειαζόταν τα ίδια υλικά με εμένα. Συναντηθήκαμε. Ο Γάλλος λεγόταν Ζακ Αντρέ και στην αρχή δεν ήθελε πολύ να μιλήσει για τους λόγους του ενδιαφέροντός του. Και μόνο αργότερα, το βράδυ, σε ένα τραπέζι του καφέ, όταν του είπα πολλά από αυτά που ήξερα ο ίδιος, μου είπε:
– Ξέρεις γιατί τα σκαλίζω όλα αυτά; Γεγονός είναι ότι ο αδερφός μου πέθανε κοντά σε αυτές τις καταραμένες βάσεις - Πότε - το 73. Κολυμπήσαμε με τον καπετάνιο Κουστώ και κάναμε ταινίες για τον υποβρύχιο κόσμο. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο καπετάνιος τραβήχτηκε στην Ανταρκτική. Επιπλέον, δεν κάναμε απλώς υποβρύχια γυρίσματα και εξερεύνηση της τοπικής χλωρίδας και πανίδας, όχι. Είχα την εντύπωση ότι ο Κουστώ κάτι έψαχνε. Κάτι αρκετά σαφές, αλλά χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς τι είναι. Ξέρεις, συμβαίνει, ψάχνεις για κάποιο αντικείμενο, δεν μπορείς πραγματικά να το περιγράψεις, αλλά καταλαβαίνεις ότι μόλις το δεις, θα το αναγνωρίσεις αμέσως. Κάτι παρόμοιο συνέβη τότε: «Βρήκες αυτό που έψαχνες;» Αυτό ήταν στην περιοχή της Queen Maud Land. Πολλοί άνθρωποι μας πέθαναν εκεί. Τότε ο καπετάνιος ανέφερε κάποτε ότι ψάχναμε για ίχνη ναζιστικής βάσης».
--
Ξέφυγα λίγο από το θέμα, αλλά ήθελα να καταλάβετε ότι αυτή η ιστορία δεν προέκυψε από το πουθενά, και τώρα θα συνεχίσω.
Όταν οι αυτοδύτες βρέθηκαν μέσα στη σπηλιά, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Αντρέ, τους φάνηκε ότι βρίσκονταν μέσα σε έναν αρχαίο ναό. Πιθανώς, οι Γερμανοί ειδικοί βίωσαν παρόμοια συναισθήματα όταν ανακάλυψαν για πρώτη φορά αυτές τις ή παρόμοιες σπηλιές. Έκπληκτοι από αυτό που είδαν, τα μέλη της ομάδας του Κουστώ ξέχασαν ακόμη και τα τριξίματα της γερμανικής βάσης. Ο Κουστώ άρχισε να εξερευνά τη σπηλιά, η οποία ήταν όχι μόνο πολύ μεγάλη, αλλά και όμορφη. Τεράστιοι σταλακτίτες κρέμονταν από τη θολωτή οροφή και οι τοίχοι άστραφταν κάτω από τις ακτίνες ισχυρών φαναριών. φανών.
Η ίδια η λίμνη, που βρίσκεται μέσα στο σπήλαιο, δεν έφτανε στα τείχη της και είχε αμμώδεις ακτές που ακόμη και ένα από τα μέλη του πληρώματος την αποκάλεσε θέρετρο. Δεν υπήρχε τίποτα για τη διεξαγωγή επιστημονικής έρευνας: δεν υπήρχε χλωρίδα ή πανίδα εδώ. Αλλά στην ακτή υπήρχαν οβελίσκοι καλυμμένοι με ρουνικές επιγραφές. [ρουνικά γραπτά]
Οι άνθρωποι είχαν μια δυσάρεστη αίσθηση ότι κάποιος τους παρακολουθούσε. Κανείς, φυσικά, δεν περίμενε ότι θα ανακαλυφθούν ξαφνικά ίχνη αρχαίου πολιτισμού στην άψυχη παγωμένη ήπειρο.
Ή μήπως όχι αρχαία; Κανείς δεν μπορούσε να διαβάσει τη γραφή στους τοίχους, αλλά ορισμένα μέλη της ομάδας πρότειναν ότι θα μπορούσε να ήταν σύγχρονη μυστική γραφή. Το μόνο ερώτημα είναι πώς θα μπορούσαν να μπουν οι άνθρωποι σε αυτό το σπήλαιο και αν υπάρχει κάποια σχέση με την καταζητούμενη [επιθυμητή] βάση που αναζητούσε ο Κουστώ.
Με τη βοήθεια ενός ανιχνευτή μετάλλων που μεταφέρθηκε στο σπήλαιο, ήταν δυνατό να διαπιστωθεί ότι υπήρχε πολύ μέταλλο στον πυθμένα της λίμνης. Ωστόσο, οι αυτοδύτες δεν μπόρεσαν να διεισδύσουν στον πυθμένα λόγω του ρεύματος του βυθού. Το νερό ήταν πολύ θολό, [λασπώδες] παρά το γεγονός ότι όλα στην επιφάνεια της λίμνης ήταν ήρεμα. Αν και μερικές φορές εμφανίζονταν κάποιοι κυματισμοί στην επιφάνεια.
Αλλά οι λόγοι για τέτοια φαινόμενα δεν μπόρεσαν να εξακριβωθούν. Και τον Ιανουάριο του 1974, αυτή η λίμνη άρχισε να λάμπει! Ταυτόχρονα, άλλαξε χρώμα από μόλις μπλε σε έντονο κόκκινο και αχνό πράσινο.
Ακόμη και έμπειροι ερευνητές δεν μπορούσαν να προσδιορίσουν τους λόγους αυτής της λάμψης. Αλλά το σόου [η επίδειξη] φωτός τελείωσε πολύ γρήγορα και η ομάδα του Κουστώ, έχοντας βιώσει αρκετό σοκ, συνέχισε να εξερευνά τη σπηλιά.
Έχοντας προχωρήσει πιο βαθιά, ανακάλυψαν κάτι που τους κοιτούσε με δύο κόκκινες κουκκίδες. Αποδείχθηκε ότι ήταν ένα γλυπτό που φτιάχτηκε [έγινε] έτσι ώστε όποιος το βλέπει να τρομοκρατηθεί. Ήταν ένα αρπακτικό ζώο - ένα λιοντάρι ή ένας πάνθηρας, που έσκυβε στο έδαφος, προετοιμάζοντας να πηδήξει. Το άγαλμα είχε δικτυωτά [πτερυγμένα] φτερά με αιχμηρά νύχια στην πλάτη του και μακριές, λεπτοί κυνόδοντες προεξείχαν από το ανοιχτό στόμα του. Στο πρόσωπό του υπήρχε ένας μορφασμός οργής και τρέλας. Αντί για μάτια, είχε δύο κόκκινες πέτρες που έλαμπαν από μόνες τους στο σκοτάδι.
Ο Ζακ Κουστώ διέταξε να παραδοθεί ένα από τα γλυπτά στο πλοίο. Αλλά τίποτα δεν λειτούργησε, καθώς ήταν σταθερά στερεωμένα στις θέσεις τους. Φωτογραφήθηκαν και πίσω από ένα από τα αγάλματα ήταν η είσοδος στη σήραγγα.
Τέσσερα μέλη του πληρώματος πήραν μαζί τους ένα μακρύ σχοινί και μπήκαν πιο βαθιά στη σήραγγα. Στην αρχή όλα πήγαν καλά, αλλά σύντομα το σχοινί σταμάτησε να ξετυλίγεται και η κραυγή κάποιου ακούστηκε στα βάθη.
«Ήμουν ανάμεσα σε αυτούς που ακολούθησαν τα χνάρια της πρώτης ομάδας. Η σήραγγα που περνούσαμε στενεύει και διευρύνεται. Κάπου δύο άνθρωποι μπορούσαν να περπατήσουν δίπλα-δίπλα, κάπου έπρεπε να περπατήσουμε ένα κάθε φορά και να σκύψουμε. Η καρδιά μου χτυπούσε στο στήθος μου, από φόβο και επειδή περπατούσαμε πολύ γρήγορα. Ήθελα να φτάσω στους συντρόφους μας το συντομότερο δυνατό και να μάθω ότι ήταν εντάξει. Είχαμε περπατήσει περίπου τρία χιλιόμετρα όταν ο Λούις, που περπατούσε μπροστά, φώναξε δυνατά και σταμάτησε. Επίσης, πάγωσε σε μια ζάλη.
Η δέσμη του φακού διάλεξε το θανάσιμο χλωμό πρόσωπο του Παύλου από την πρώτη ομάδα, ξαπλωμένο στον τοίχο. Θεέ μου, ελπίζω να μην χρειαστεί ποτέ να δω μια έκφραση τόσο βαθιάς φρίκης στη ζωή μου! Τα πτώματα των άλλων τριών ήταν ξαπλωμένα εκεί. Φοβόμασταν να φανταστούμε τι τους φοβισε τόσο πολύ. Στο τέλος, ήταν άυλο. Έπρεπε να βγάλουμε τα πτώματά τους από αυτό το ανατριχιαστικό μέρος. Προσπαθήσαμε να σηκώσουμε το σώμα του Παύλου... αλλά άρχισε να απλώνεται στα χέρια μας, σαν το πτώμα να βρισκόταν εκεί για αμέτρητες ώρες.
Αυτή τη στιγμή, ακούστηκε κάποιο είδος θορύβου λείανσης από τα βάθη της σήραγγας. Κοιτάξαμε ο ένας τον άλλον και, χωρίς να μιλήσουμε, μετακινήσαμε πίσω. Περπάτησα προτελευταία, χωρίς να γυρίσω, και φαντάστηκα πώς θα ήταν για τον Λούις, περπατώντας τελευταίος. Μπορούσα να ακούω συνεχώς τη βαριά αναπνοή του πίσω μου. Τέλος, κάτι που έμοιαζε με αιωνιότητα, – η έξοδος από τη σήραγγα εμφανίστηκε μπροστά. Βγήκα έξω με το ίδιο συναίσθημα με το οποίο ο Δάντης μάλλον έφυγε από την κόλαση. Τότε κοίταξα πίσω. Δεν υπήρχε κανείς πίσω μου. Ήμουν ο τελευταίος που πήγα. Η βαριά αναπνοή ήταν δική μου. Ο Λούις έχει εξαφανιστεί", είπε ο Αντρέ.
Η απώλεια πέντε μελών του πληρώματος ανάγκασε τον Κουστώ να μαζέψει τον εξοπλισμό του και να εγκαταλείψει τη σπηλιά μέσα σε λίγες μέρες. Η ιστορία τελειώνει με το γεγονός ότι μια ταινία για τον υποβρύχιο κόσμο της Ανταρκτικής δεν προβλήθηκε ποτέ... Εδώ θέλω να τελειώσω και αυτή την περίεργη ιστορία, αλλά θα τελειώσω με έκπληξη, αφού οι ταινίες του Cousteau για την Ανταρκτική κυκλοφόρησαν 4."Cousteau in Antarctica. Part I. South to Fire and Ice" (1974/1973)
"Cousteau in Antarctica. Part II. Flight of the Penguins" (1974)
"Cousteau in Antarctica. Part III. Under the eternal ice" (1974)
"Cousteau in Antarctica. Part IV. Snowstorm in the Bay of Hope" (1974)
πηγή
https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D1%83%D1%81%D1%82%D0%BE,_%D0%96%D0%B0%D0%BA-%D0%98%D0%B2
Στην πρώτη ταινία λέγεται ότι ο Μισέλ Λαβάλ δεν επέστρεψε ζωντανός από την αποστολή. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, σκοτώθηκε από μια έλικα ελικοπτέρου, το κατάστρωμα του οποίου είχε τοποθετηθεί ειδικά για αυτήν την αποστολή στην Καλυψώ. Όπως βλέπουμε, ο Κουστώ δεν έκρυψε τον θάνατο ενός από τα μέλη του πληρώματος. Το ερώτημα είναι διαφορετικό, ίσως ο Κουστώ δεν επρόκειτο να δημοσιεύσει δημόσια υλικό για την ιστορία που συνέβη στη σπηλιά, και αυτό είναι κατανοητό.
Γενικά, οι ταινίες του Κουστώ είναι πολύ ενδιαφέρουσες, οπότε σας άφησα την ευκαιρία να πάτε να τις δείτε στο YouTube.
Τραβώντας μια τελευταία γραμμή κάτω από αυτό το άρθρο, θέλω να πω τη γνώμη μου: δεν είναι μονοσήμαντη. Μπορεί να μην πιστεύω όλα όσα λέγονται στο βιβλίο του Hans von Kranz, αλλά πρόσφατα κάτι ασαφές συμβαίνει στην Ανταρκτική. Από το 2016, το επισκέπτονται πολλά άτομα με επιρροή, μεταξύ των οποίων εκπρόσωποι του Βατικανού, ο Πατριάρχης μας Κύριλλος, ο Μπαράκ Ομπάμα και άλλοι πολιτικοί, καθώς και αστροναύτες. Αυτό είναι πολύ περίεργο, γιατί τι πρέπει να κάνουν εκεί όπου δεν υπάρχει τίποτα άλλο εκτός από πάγο; Υπάρχει η υπόθεση ότι οι στρατιωτικοί βρήκαν μια αρχαία πόλη κρυμμένη κάτω από τον πάγο. Διαφορετικά, δεν έχω καμία εξήγηση για μια τέτοια δραστηριότητα της παγκόσμιας ελίτ σε σχέση με την παγωμένη ήπειρο.https://dzen.ru/a/YGqb4trnjj8o1JzU
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου