27/05/2024
Μια ομάδα επιστημόνων από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT) έκανε μια ανακάλυψη που αμφισβητεί τις μακροχρόνιες θεωρίες σχετικά με την προέλευση του μαγνητικού πεδίου του Ήλιου. Δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Nature, τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι το κλειδί για την κατανόηση των μαγνητικών μυστικών του άστρου μας δεν βρίσκεται στα βάθη του πυρήνα του, αλλά στην ίδια την επιφάνεια.
Η μελέτη, με επικεφαλής τον Keaton Burns, χρησιμοποίησε εξελιγμένα μοντέλα υπολογιστών για να αναλύσει τις ροές πλάσματος της ηλιακής επιφάνειας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι αστάθειες σε αυτά τα ρεύματα μπορεί να ευθύνονται για τη δημιουργία ενός μαγνητικού πεδίου, το οποίο με τη σειρά του παίζει βασικό ρόλο σε φαινόμενα όπως ηλιακές κηλίδες, εκλάμψεις και εκτινάξεις μάζας στεφάνης (CMEs).
Για να προσδιορίσουν τις εσωτερικές δομές και τις ροές, οι επιστήμονες μελέτησαν τις διακυμάνσεις στην επιφάνεια του Ήλιου χρησιμοποιώντας τεχνικές ηλιοσεισμολογίας. Αυτή η προσέγγιση τους επέτρεψε να δημιουργήσουν πιο ακριβή μοντέλα που ταιριάζουν με τα παρατηρούμενα μαγνητικά πεδία στο κορυφαίο 5-10% της επιφάνειας του Ήλιου.
Αυτή η ανακάλυψη έχει τεράστιες επιπτώσεις στην πρόβλεψη της ηλιακής δραστηριότητας, η οποία μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για τις υποδομές της Γης. Οι ακριβείς προβλέψεις ηλιακών καταιγίδων και εκλάμψεων είναι κρίσιμες για την προστασία των δορυφόρων, των ηλεκτρικών συστημάτων και ακόμη και του Διαδικτύου
σχετικό βίντεο του Κώδικα Μυστηρίων στις 27-5-24
Yellowstone-μετατόπιση πόλων Γης-Εταιρεία παγώνει τον πρώτο της πελάτη επαναφορά στη ζωή στο μέλλον
https://www.youtube.com/watch?v=lRbqV1l0dt4
Οι
προσομοιώσεις στον υπερυπολογιστή της NASA υποδηλώνουν ότι
οι ηλιακές κηλίδες και οι εκλάμψεις μπορεί να προκληθούν από ένα ρηχό μαγνητικό
πεδίο που βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια του άστρου
Μια διεθνής ομάδα ερευνητών βρήκε μια πιθανή λύση σε ένα μυστήριο που οι αστρονόμοι εργάζονται για περίπου 400 χρόνια. Οι προσομοιώσεις υπερυπολογιστή υποδηλώνουν ότι το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου προκύπτει από την αστάθεια του πλάσματος στα εξωτερικά στρώματα της ηλιακής επιφάνειας και όχι βαθιά μέσα στο αστέρι, όπως υπέθεταν προηγουμένως οι ερευνητές. Η κατανόηση της φύσης του μαγνητισμού είναι σημαντική για την πρόβλεψη του διαστημικού καιρού, συμπεριλαμβανομένων των δυνητικά επικίνδυνων ηλιακών εκλάμψεων και των στεφανιαίων εκτινάξεων μάζας.
Οι
ερευνητές δημιούργησαν ένα ακριβές μοντέλο της ηλιακής επιφάνειας και
διαπίστωσαν ότι όταν προσομοίωσαν ορισμένες διαταραχές ή αλλαγές στη ροή του
πλάσματος (ιονισμένου αερίου) στο άνω 5-10% της επιφάνειας του ήλιου, ήταν
αρκετό για να δημιουργήσουν ρεαλιστικά μαγνητικά πεδία. Οι λεπτομέρειες ταίριαζαν
ακριβώς με αυτές τις παρατηρήσεις και εξηγούσαν τις ηλιακές κηλίδες που είχαν
παρατηρήσει οι αστρονόμοι από την εποχή του Γαλιλαίου το 1612. Αντίθετα, η
δραστηριότητα μοντελοποίησης σε βαθύτερα στρώματα παρήγαγε λιγότερο ρεαλιστική
ηλιακή δραστηριότητα.
Ο ήλιος
είναι μια λευκή-καυτή μπάλα πλάσματος που βράζει στην επιφάνειά του. Αυτή η
περιοχή βρασμού ονομάζεται «ζώνη μεταφοράς», στην οποία στρώματα και λοφία
πλάσματος ταλαντώνονται και ρέουν. Η ζώνη μεταφοράς καταλαμβάνει το ανώτερο
τρίτο της ακτίνας του Ήλιου και εκτείνεται περίπου 200 χιλιάδες χιλιόμετρα κάτω
από την επιφάνεια.
Πιστεύεται ότι για να τρέξει το
«δυναμό» του ηλιακού μαγνητικού πεδίου, χρειάζεται μια περιοχή στην οποία οι
ροές του πλάσματος κινούνται προς αντίθετες κατευθύνσεις και αυτή η διατμητική
κίνηση μετατρέπει την κινητική ενέργεια σε μαγνητική ενέργεια. Στη δεκαετία του
1990, οι ερευνητές θεώρησαν ότι η πηγή του ηλιακού μαγνητισμού βρισκόταν στο
κάτω μέρος της ζώνης μεταφοράς, αλλά αυτή η θεωρία είχε το μειονέκτημα ότι δεν
εξηγούσε όλες τις παρατηρούμενες αλλαγές στην ηλιακή δραστηριότητα.
Δείχνουμε
ότι μεμονωμένες διαταραχές κοντά στην ηλιακή επιφάνεια, μακριά από βαθύτερα
στρώματα, μπορούν να αυξηθούν με την πάροδο του χρόνου, δημιουργώντας
ενδεχομένως τις μαγνητικές δομές που βλέπουμε.
Keaton
Burns, συν-συγγραφέας της μελέτης από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της
Μασαχουσέτης
Οι ερευνητές
τονίζουν ότι η θεωρία απαιτεί περαιτέρω μελέτη και επιβεβαίωση. Αλλά το γεγονός
ότι η προσομοίωση αναπαράγει με ακρίβεια την ιστορία της παρατήρησης δίνει
ελπίδα ότι στο εγγύς μέλλον θα είναι δυνατή η πρόβλεψη της ηλιακής
δραστηριότητας και η πρόβλεψη δυνητικά επικίνδυνων γεωμαγνητικών καταιγίδων εκ
των προτέρων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου