Τα ηφαίστεια της Αφροδίτης ξυπνούν: στοιχεία γεωλογικής δραστηριότητας

Τα ηφαίστεια της Αφροδίτης ξυπνούν: στοιχεία γεωλογικής δραστηριότητας
29/05/2024
Η Αφροδίτη, ο δεύτερος πλανήτης από τον Ήλιο, θεωρούνταν από καιρό ως ένας γεωλογικά νεκρός κόσμος. Ωστόσο, νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Astronomy επιβεβαιώνει ότι τα ηφαίστεια στην Αφροδίτη είναι ενεργά.

Οι πρώτες υποθέσεις σχετικά με την ηφαιστειακή δραστηριότητα στην Αφροδίτη εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1970, όταν οι σοβιετικοί ανιχνευτές Venera κατέλαβαν μια επιφάνεια με ίχνη εκρήξεων. Αλλά οι εικόνες που τραβήχτηκαν από το διαστημόπλοιο Magellan τη δεκαετία του 1990 έδειξαν πιο συναρπαστικά στοιχεία: φρέσκες ροές λάβας είχαν εμφανιστεί σε κρατήρες ηφαιστείων.
Ωστόσο, μόνο τώρα, χάρη σε μια λεπτομερή ανάλυση των δεδομένων ραντάρ συνθετικού ανοίγματος, οι επιστήμονες μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν τη δραστηριότητα των ηφαιστείων Sif Mons και Niobe Planitia. Συγκρίνοντας εικόνες που τραβήχτηκαν το 1990 και το 1992, οι ερευνητές ανακάλυψαν νέους βραχώδεις σχηματισμούς που σχηματίστηκαν ως αποτέλεσμα των εκρήξεων.
 Η επιφάνεια της Αφροδίτης, φωτογραφημένη από τον σοβιετικό ανιχνευτή Venus / Ρωσική Ακαδημία Επιστημών

Οι νέες ροές λάβας στην Αφροδίτη είναι εντυπωσιακές σε κλίμακα. Η έκρηξη του ηφαιστείου Sif Mons εκτόξευσε περίπου 30 τετραγωνικά χιλιόμετρα βράχου και η έκρηξη στο Niobe Planitia απελευθέρωσε ακόμη περισσότερα, περίπου 45 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Αυτά τα στοιχεία υπογραμμίζουν τη δύναμη των ηφαιστείων στην Αφροδίτη, τα οποία είναι ικανά να εκτοξεύουν τεράστιες ποσότητες λάβας.
Η ανακάλυψη ενεργού ηφαιστείου στην Αφροδίτη θα επιτρέψει στους επιστήμονες να μελετήσουν τις γεωλογικές διεργασίες που συμβαίνουν μέσα στην Αφροδίτη και να εντοπίσουν την εξέλιξη της ατμόσφαιράς της, η οποία σχηματίστηκε σε μεγάλο βαθμό λόγω της ηφαιστειακής δραστηριότητας.
Αλλά το πιο σημαντικό, η νέα ανακάλυψη ανοίγει τη δυνατότητα μελέτης των δυνατοτήτων της Αφροδίτης για την εμφάνιση ζωής. Αν και η επιφάνειά του είναι απίστευτα ζεστή και τοξική, υπόγειες περιοχές όπου οι θερμοκρασίες και οι πιέσεις είναι πιο «φυσιολογικές» μπορεί να είναι ένα περιβάλλον όπου μπορεί να υπάρχει ζωή.