σε ένα πανεπιστημιακό ερευνητικό εργαστήριο στην άκρη της Οσάκα της Ιαπωνίας, o 54χρονος Hiroshi Ishiguro δημιουργεί ανδροειδή (ρομπότ με ανθρωποειδή εμφάνιση) Όμορφα, ρεαλιστικά, απρόσμενα πειστικά ανθρώπινα αντίγραφα. Ακαδημαϊκά, τα χρησιμοποιεί για να κατανοήσει τη μηχανική της αλληλεπίδρασης μεταξύ ατόμου. Αλλά η αληθινή του αναζήτηση είναι να ξεδιπλώσει την αόριστη φύση της ίδιας της σύνδεσης.
από το 2002 έως σήμερα, ο Ishiguro παρήγαγε περίπου 30 ανδροειδή, τα περισσότερα από τα οποία ήταν γυναίκες.
Ο Ishiguro είναι διακεκριμένος καθηγητής σε ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια της χώρας, με δύο εργαστήρια, συνεργασίες με δώδεκα ιδιωτικές εταιρείες σε ολόκληρη την Ιαπωνία, μια πρόσφατη επιχορήγηση ύψους 16 εκατομμυρίων δολαρίων από την κυβέρνηση (μία από τις πιο γενναιόδωρες στην επιστήμη), και επτά γραμματείς για να τα διαχειριστούν όλα.
Η ομάδα του πρωτοπορεί σε ένα νέο πεδίο έρευνας που ονομάζεται αλληλεπίδραση ανθρώπου-ρομπότ.
Κατά κύριο λόγο τα ανδροειδή χρησιμοποιούνται για τα ακαδημαϊκά πειράματα του Ishiguro, αρκετά από τα οποία διεξάγονται σε δύο τοποθεσίες στην Ιαπωνία: στο Ινστιτούτο Προηγμένων Τηλεπικοινωνιών the Advanced Telecommunications Research Institute International στη Nara και στο Εργαστήριο Ευφυών Ρομποτικών "Intelligent Robotics Laboratory" στην πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου της Οσάκα.
Το HRI επιδιώκει να καταλάβει γιατί και πότε είμαστε πρόθυμοι να αλληλεπιδράσουμε και ίσως ακόμη και να νιώσουμε αγάπη για μια μηχανή. Και με κάθε ανδροειδές που παράγει, ο Ishiguro πιστεύει ότι κινείται πιο κοντά στην οικοδόμηση αυτής της εμπιστοσύνης.
Το εργαστήριο, γνωστό ως IRL, είναι ενσωματωμένο σε ένα λαβύρινθο από αυστηρά, γκρίζα πανεπιστημιακά κτίρια.
Σε μια απομονωμένη αίθουσα στο IRL, μια συλλογή ανδροειδών αποθηκεύεται και συντηρείται:
Αυτά τα ανδροειδή χρησιμοποιούνται για να βρουν απαντήσεις σε έναν συνεχώς αυξανόμενο κατάλογο ερευνητικών ερωτημάτων: Πόσο σημαντική είναι η μη λεκτική επικοινωνία για την εδραίωση της εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων (και επομένως μεταξύ ανθρώπου και ανδροειδούς); Κάτω από ποιες συνθήκες θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε έναν Android ως άνθρωπο; Με αυτόν τον τρόπο, το συλλογικό εργαστήριο του Ishiguro είναι αφιερωμένο στη μηχανική της ανθρώπινης οικειότητας.
"Μια συζήτηση είναι ένα είδος ψευδαίσθησης", λέει ο Ishiguro. "Δεν ξέρω τι συμβαίνει στον εγκέφαλό σας. Το μόνο που μπορώ να ξέρω είναι αυτό που σκέφτομαι. "
Για να μπορέσουμε να αναπαράγουμε την αίσθηση της ανθρώπινης οικειότητας χρειάζεται να ελέγξουμε το ίδιο το πράγμα που μας μπερδεύει και μας ξεφεύγει.
αυτό που λείπει περισσότερο από το σεξ είναι το αίσθημα της εγγύτητας με έναν άλλο άνθρωπο
"Οι ανθρώπινες σεξουαλικές και ρομαντικές σχέσεις είναι αναπόφευκτα βρώμικες, λέει, και πολλοί άνθρωποι θα ήθελαν να κρατήσουν τη ζωή τους απλή - οπότε μια σχέση με ένα android μπορεί να είναι λύση. "Νομίζω ότι αυτό είναι το μέλλον", λέει.
δεν είμαστε μακριά από μια εποχή όπου οι άνθρωποι θα επιθυμούν τα ρομπότ ως φίλους, σεξουαλικούς συντρόφους, ακόμη και συζύγους
Σχεδιασμένο με τις φυσικές αναλογίες που προτιμά ο ανθρώπινος ιδιοκτήτης του, τη φωνή που προτιμάει, το χρώμα των ματιών και τον τύπο προσωπικότητας, καθώς και την ικανότητα ανάκλησης στις προσωπικές ιστορίες του ιδιοκτήτη και τα μικρά αστεία, το Android θα αιχμαλωτίσει τον άνθρωπο.
«Εάν ένα ρομπότ συμπεριφέρεται σαν να έχει συναισθήματα, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δεν έχει; Εάν τα τεχνητά συναισθήματα ενός ρομπότ τον προτρέψουν να πει πράγματα όπως «σε αγαπώ», σίγουρα θα έπρεπε να είμαστε πρόθυμοι να δεχτούμε αυτές τις δηλώσεις με την ονομαστική τους αξία ...
Τα ανθρώπινα συναισθήματα, δεν είναι λιγότερο προγραμματισμένα" από αυτά μιας έξυπνης μηχανής: "Έχουμε ορμόνες, έχουμε νευρώνες και είμαστε" ενσύρματοι "με τρόπο που δημιουργεί τα συναισθήματά μας".
σε λίγες δεκαετίες από τώρα, οι διαφορές μεταξύ του ανθρώπου και του ανδροειδούς μπορεί να είναι "όχι μεγαλύτερες από τις πολιτισμικές διαφορές μεταξύ λαών από διαφορετικές χώρες ή ακόμη και από διαφορετικά μέρη της ίδιας χώρας."
όσο για το σεξ με το ρομπότ, θα είναι μια επιλογή όχι μόνο για τον κοινωνικά απομονωμένο, αλλά και μια αποδεκτή διέξοδος για ένα σεξουαλικά περιπετειώδες άτομο ή για κάποιον του οποίου ο σύντροφος είναι άρρωστος ή ταξιδεύει.
Τα ανδροειδή θα μπορούσαν να έχουν απρόσμενες συναισθηματικές επιπτώσεις στο άτομο που τα συντροφεύει.
μια σχέση με ένα Android είναι σαν να έχεις έναν εταίρο που είναι κυριολεκτικά μια επέκταση του εαυτού σου.
"Και ποιο είναι πιο αποδεκτό για πολλούς ανθρώπους",
"Μια όμορφη γυναίκα που δεν την βλέπεις να πηγαίνει στην τουαλέτα ή να κουράζεται. Πιστεύω λοιπόν ότι η ομορφιά αντιπροσωπεύεται καλύτερα από το Android. "
μια μηχανή μπορεί να δημιουργήσει μια συναισθηματική σύνδεση (αλλά μια σύνδεση με τι?)
το τηλεχειριζόμενο Telenoid, ένα παράξενο ανθρωποειδές (παιδικό ρομπότ) προκαλεί απίστευτες αντιδράσεις σε ηλικιωμένους με άνια και κατάθλιψη αλλά και σε αιωνόβιους υπερήλικες (ένα βλέμμα αναγνώρισης...μοιάζει με ανάσταση μιας παλιάς ευτυχίας)
κάποιος που μένει μόνος στην προχωρημένη ηλικία, ξαναζεί τη χαρά του να κρατά ένα παιδί στην αγκαλιά του, μέσω ενός ρομπότ με ακρωτηριασμένα άκρα. Οι αμέτρητοι τρόποι με τους οποίους κρίνουμε κάποιον με βάση την εμφάνισή του εξατμίζονται απέναντι σε αυτή την "ουδέτερη εμφάνιση", όπως ο Hiroshi αποκαλεί το κενό αφηρημένο σώμα του Telenoid.
What sort of connection do we need most? How much is enough—enough to sustain us, to alleviate the feeling of being alone? Would you trade four months in a bad relationship for an hour of karaoke and a slow dance with a roboticist in Osaka, Japan? Would you trade a few weeks of meaningless sex for the physical comfort of a Telenoid? Would you trade a couple of unsatisfying dates for an affectionate phone conversation with a woman you may never realize is a chatbot? Is the feeling of your hands on someone’s waist while dancing equal to the touch of your fingertips on the most perfect silicone “skin” of the future? Does a dance with me have the same value as a dance with a Geminoid?
το 2015, ο Hiroshi Ishiguro παρουσίασε την «ομορφότερη γυναίκα» του, το Android, που ονομάζεται Erica, στο μουσείο επιστήμης Miraikan του Τόκιο. Λειτουργεί αυτόνομα, αναλύοντας την ανθρώπινη ομιλία και χρησιμοποιώντας την τεχνολογία των νευρωνικών δικτύων για τις απαντήσεις της μόδας. Το μοντέλο Erica χρησιμοποιείται επί του παρόντος για έρευνα αλληλεπίδρασης ανθρώπου-ρομπότ σε τρία πανεπιστήμια στην Ιαπωνία.
2015 ERICA: The lab’s first fully autonomous android, Erica can hold 10-minute conversations. Voice recognition, infrared human tracking, speech synthesis, and natural motion generation all bolster her humanness.
πηγή 17-10-17
https://www.wired.com/2017/10/hiroshi-ishiguro-when-robots-act-just-like-humans/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου