Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Προς κ.κ. Βενιζέλο, Κουβέλη, Μανιτάκη: Ο ιδιωτικός τομέας αιμορραγεί. Γιατί κόπτεσθε για το Δημόσιο;


Πολύ πρόσφατα, στις 6 Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα, ανακοινώθηκε από την ΕΛΣΤΑΤ ο αριθμός των ανέργων στη χώρα μας για το μήνα Ιούνιο του 2012, που έφτασε στο εφιαλτικό νούμερο 1.216.410, ήτοι ποσοστό 24,4%.

Όσο κι αν ψάξει κανείς, μέσα στον αριθμό αυτό των ανέργων δεν θα βρει ούτε έναν δημόσιο υπάλληλο. Αντίθετα, θα συναντήσει μία μεγάλη πλειοψηφία ιδιωτικών υπαλλήλων, οι οποίοι βιώνουν, περισσότερο από τον καθένα, τις συνέπειες της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης και των συνεπακόλουθων μεταβολών στο εργασιακό τους περιβάλλον. Είναι χαρακτηριστικό ότι, από την αρχή του χρόνου και μέσα σε μόλις έξι μήνες, ο αριθμός των νέων ανέργων έχει φτάσει τις 182.903 -όλοι προέρχονται, φυσικά, από τον ιδιωτικό τομέα. Μέσα στα τελευταία δύο χρόνια, δε, και όσο η... θεωρητική κουβέντα και το «τρικ» με τις μετακινήσεις υπαλλήλων του Δημοσίου συνεχίζεται, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που βρέθηκαν εκτός της αγοράς εργασίας έχουν ανέλθει περίπου σε 600.000.

Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς, ότι όλο και κάποιος πολιτικός αρχηγός, υπουργός ή κυβερνητικός παράγοντας θα ένιωθε άβολα στη θέση του για την εξέλιξη αυτή. Όλο και κάποιος αρμόδιος θα είχε «πατήσει πόδι», θα είχε υψώσει ανάστημα απέναντι στις απαιτήσεις των δανειστών και θα είχε πει: «Αιδώς, κύριοι! Ως εδώ και μη παρέκει. Πρέπει να μπει, επιτέλους, ένα "φρένο" στις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα». Φευ... Προσωπικά τουλάχιστον, δεν θυμάμαι να το έκανε κανένας.

Αντίθετα, όπως προέκυψε από την τελευταία, πιο πρόσφατη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, που στηρίζουν την κυβέρνηση Σαμαρά, οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης θέτουν ως «κόκκινη γραμμή» τις απολύσεις στο Δημόσιο, την ώρα που ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Αντώνης Μανιτάκης, διαρρηγνύει τα ιμάτιά του και απειλεί με παραίτηση, εάν πειραχθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Ας μην ξεγελιόμαστε, λοιπόν. Ακόμα και στις μέρες μας, που όλα γύρω μας καταρρέουν και τίποτα απ' όσα θεωρούσαμε δεδομένα, δεν ισχύει πια, το μόνο που μένει «όρθιο» είναι το πελατειακό κράτος και το αδιάκοπο αλισβερίσι του με την πολιτική εξουσία. Διότι δεν νοείται πολιτικός άνδρας με... πολιτικό παρόν και μέλλον, εάν δεν έχει προηγουμένως φροντίσει να «χαϊδέψει τ' αυτιά» των δημοσίων υπαλλήλων.

Γι' αυτό και τα «κροκοδείλια δάκρυα» των αρχηγών του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, καθώς και του κ. Μανιτάκη, δεν πείθουν κανέναν πια...

 Βασ. Αναστασόπουλος
protothema

Δεν υπάρχουν σχόλια: