«Εκάναμεν επανάσταση!». Την φράση αυτή, που έχει χρησιμοποιηθεί και στην δική μας χώρα (σε διαφορετικό βέβαια context και καμιά σαρανταριά και κάτι χρόνια πριν), φαίνεται να χρησιμοποίησαν κατά κόρον Αιγύπτιοι και αλλοεθνείς πιστοί του facebook, του twitter κλπ., επισημαίνοντας τον καθοριστικό ρόλο των, ούτως ειπείν, social media στην πτώση του καθεστώτος Μουμπάρακ. Η απεσταλμένη του ΣΚΑΪ στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα, Ελένη Βαρβιτσιώτη, έγκριτη και πολύπειρη ρεπόρτερ (και κόρη του κυρ-Γιάννη), που ατσαλώθηκε δημοσιογραφικά ευρισκόμενη πάντοτε στην πρώτη γραμμή του πυρός, μοιράζεται μαζί μας τις εντυπώσεις της από τις τελευταίες μέρες της λαϊκής εξέγερσης, εξηγώντας, μεταξύ άλλων, γιατί η επανάσταση στην Αίγυπτο υπήρξε «η επανάσταση του facebook και του twitter». Ας την απολαύσουμε...
Απίστευτο! Χιλιάδες κόσμου στους δρόμους. Μοναδικό! Υπέροχο! Εικόνες πραγματικής ιστορίας ξετυλίγονται μπροστά μου σαν κινηματογραφική ταινία (όπως γράφαμε παλιά στην έκθεση). Ας είναι καλά ο μπαμπάς που μίλησε στον Αλέξη και με πήραν στον ΣΚΑΪ. Πολύς κόσμος! Πάρα πολύ κόσμος! Γίνεται επανάσταση!
Χιλιάδες κόσμος στους δρόμους (ή μήπως δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες; – που να μετρήσεις τώρα…). Φωνάζουν. Ζητάνε να φύγει ο Μουμπάρακ που είναι κακός άνθρωπος και επίσης δεν είναι καθόλου καλός. Ουάου! Πρώτη φορά βλέπω τόσον κόσμο σε πλατεία. Μου θυμίζει λιγάκι τις παλιές συγκεντρώσεις της Νέας Δημοκρατίας στο Σύνταγμα, όταν ήμουνα πολύ μικρή και με έπαιρνε μαζί του ο μπαμπάς. Τέλεια! Σούπερ! Ήταν τότε εκεί όλα τα παιδιά της ΟΝΝΕΔ, με τα renegade, τα timberland boat shoes και τα φούτερ στους ώμους. Τέλος πάντων. Φαίνεται ότι ο πρωθυπουργός της Αιγύπτου (ή μήπως Πρόεδρος; – που να βρεις άκρη τώρα…), ο Μουμπάρακ (που βάφει και τα μαλλιά του κορακί – ούτε καν μελί, όπως ο αδελφός μου ο Μίλτος), δεν έχει αφήσει τον κόσμο να προοδεύσει. Οι άνθρωποι εδώ έχουν μείνει πίσω. Πολύ πίσω. Μου έχει κάνει εντύπωση ότι ντύνονται σε στυλ grunge, τη μόδα που είχαμε εμείς στα ΄90s! Την είχα δει πολύ έντονα αυτή τη μόδα παλιά και στη Ν. Υόρκη, πηγαίνοντας για ψώνια. Τι ποικιλία που έχει το Big Apple στα ρούχα! Πόσο trendy ρούχα και παπούτσια! Αλλά πίσω στο θέμα μου. Δεν είναι δυνατόν να είναι τόσο πίσω οι Αιγύπτιοι. Ρούχα πρόχειρα, ατημέλητα. Αλλά εδώ που τα λέμε το στυλ αυτό ταιριάζει στην περίσταση. Είναι σούπερ! Είναι ουάου! Και βέβαια είναι τόσο επαναστατικό!
Βγαίνω μια βόλτα (με προφυλάξεις πάντα, γιατί υπάρχουν και κακοί άνθρωποι εδώ) στην πλατεία Ταχρίρ. Πολύς κόσμος. Πάρα πολύς κόσμος. Πλησιάζω έναν νεαρό Αιγύπτιο, τον Azibo. Μου λέει ότι έγραψε μήνυμα στο wall του φίλου του, του Hanif, στο facebook αλλά και tweet στο twitter και ήρθαν μαζί εδώ στη διαδήλωση. Μεγάλη υπόθεση του facebook και το twitter! Πραγματικά μεγάλη υπόθεση, λέμε! Πώς συντονίζει τους ανθρώπους για κοινή έξοδο στην πλατεία! Πώς θα υπήρχε συνεννόηση αν δεν υπήρχε το facebook και το twitter, ούτε που μπορώ να το φανταστώ. Απορώ πώς γινόντουσαν (sic) παλιά οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις. Χωρίς facebook και twitter; Oh, my God! Good God! Πώς είναι δυνατόν;
«Πώς βλέπετε τα πράγματα παιδιά; Τι θα γίνει με τον Μουμπάρακ;», ρωτάω δημοσιογραφικά, αφού είμαι και δημοσιογράφος (να θυμηθώ αργότερα να ρωτήσω αν o Μουμπάρακ είναι τελικά πρόεδρος ή πρωθυπουργός). «Ή θα μείνει ή θα φύγει» μου απαντάνε. Ο Azibo δείχνει λίγο πιο απαισιόδοξος. Ο Hanif αντίθετα είναι πιο αισιόδοξος. «Υπάρχουν πολλά μηνύματα εναντίον του Μουμπάρακ στο facebook και το twitter. Αυτό είναι καλό σημάδι! Δεν τον βλέπω να μένει για πολύ απάνω. Αλλά τι να σου πω. Μερικοί στο facebook και το twitter λένε ότι μπορεί και να μείνει. Θα δούμε», μου λέει. Μόλις τώρα SMS στο κινητό από τον μπαμπά: «Μικρή να προσέχεις». Ο καημένος ο μπαμπάς ανησυχεί. «Μπαμπά είμαι καλά. Εδώ γίνεται επανάσταση!!! ΧΧΧ!!!» του απαντάω πάλι με SMS.
Χαμός! Η αναταραχή στην πλατεία συνεχίζεται. Κόσμος! Φωνές! Τέλεια κατάσταση! Έχω ανατριχιάσει. Μερικοί, ενώ φωνάζουν, κάνουν και κάτι παράξενο: Κρατάνε και παπούτσια στο χέρι! Θα έχουν κουραστεί τόση ώρα όρθιοι μάλλον. Ίσως ο λόγος να είναι και το πολύ περπάτημα. Μου θυμίζουν εμένα πριν λίγο καιρό στη Μύκονο. Περπάτησα από την Ψαρού στο Nammos και μετά πήγα στο πάρτυ του Άλκη Π.. Είχαν τόσο κουραστεί τα ποδαράκια μου που δεν άντεξα. Έβγαλα τα παπούτσια, όπως και οι Αιγύπτιοι, και χόρευα ξυπόλητη…
Παρατηρώ τους ανθρώπους που κάνουνε τώρα επανάσταση. Νιώθω να με έχει συνεπάρει και μένα αυτός ο αγώνας για δημοκρατία. Πρέπει να τελειώνουνε με την οικογενειοκρατία! Βέβαια και εμείς, οι Βαρβιτσιώτηδες, τόσες γενιές πολιτικών είμαστε. Αλλά εμείς έχουμε και αξία! Τέλος πάντων. Τι πάθος που έχουνε οι Αιγύπτιοι! Πόσο θέλουν να απαλλαγούνε από τον δυνάστη! Το βλέπω στα μάτια τους. Δακρύζω. Δακρύζω, όπως δεν έχω δακρύσει ποτέ ξανά. Με εξαίρεση εκείνη τη φορά που είχα πρωτοδεί τον Μιχάλη Χατζηγιάννη σ’ εκείνη τη συναυλία! Αν και σαν (sic) δημοσιογράφος πρέπει να μένω αντικειμενική, όπως μου έμαθε και ο Αλέξης στο μεγάλο σχολείο των Νέων Φακέλων.
Πηγαίνω λιγάκι στο ξενοδοχείο. Τα πόδια μου δεν με κρατάνε. Χρειάζομαι και ανάπαυση. Όχι μόνο επανάσταση! Στέλνω ένα tweet. «Ο τύραννος πέφτει. Εδώ γίνεται επανάσταση!», γράφω συγκινημένη (αλλά και ξαναμμένη). Νιώθω τα πόδια μου βαριά. Μετά, όμως, από δύο μαργαρίτες, τίποτα δεν με κρατάει. Κούραση, ξε-κούραση, βουρ ξανά στην πλατεία! Δεν το χορταίνω αυτό το θέαμα! Σούπερ ντούπερ ουάου κατάσταση! Σαν πάρτυ είναι! Και master of ceremonies o ίδιος ο λαός! Αυτό θα πει δημοκρατία! Σώματα κουρασμένα. Μα με πόση θέληση για ελευθερία. Και μάτια που πετάνε φωτιές. Τι σου είναι αυτή η ελευθερία! Νέοι, πολλοί νέοι στους δρόμους. Μου φαίνονται σαν hipsters. Μα ναι, σίγουρα hipsters πρέπει να είναι! Η Subira, μάλλον hipster κι αυτή, μου λέει ότι παραμένει 20 ώρες συνεχόμενες στην πλατεία. Άυπνη. Και χωρίς φαγητό και νερό. Όπως και εγώ, τότε που είχε σκάσει το λάστιχο στην Αράχοβα με το πολύ χιόνι και είχα μείνει επί 3 ώρες θεονήστικη! Και χωρίς νερό! Do you believe it? Για 3 ώρες! Good Lord! Τέλος πάντων. Η Subira μου λέει ότι είναι 31 ετών. «Όσο είναι και η Φαίη Σκορδά», σκέφτομαι από μέσα μου. Πάντως η Subira δείχνει μεγαλύτερη. Οι ταλαιπωρίες πρέπει να φταίνε. Εκτός και αν αυτή η grunge street fashion την μεγαλώνει.
Παρατηρώ αυτό το καρό μαντήλι που φοράει και που έχω δει να φοράνε και άλλοι που κάνουνε επανάσταση, άντρες και γυναίκες, στην πλατεία. Κάτι μου θυμίζει. Να’ ναι, άραγε, σαν εκείνο το Hermès που μου έκανε δώρο η μαμά Σόφη τον Σεπτέμβριο; Μπα, δεν πιστεύω. Άλλωστε το μαντήλι της Subira δείχνει πιο τραχύ. Και λίγο πιο στενό, τώρα που το παρατηρώ καλύτερα. Όχι. Τελικά δεν πρέπει να είναι Hermès!
Πίσω πάλι στο ξενοδοχείο. Η ανάπαυση του πολεμιστή! Η Μίνα Μ. μου έχει στείλει μήνυμα στο facebook: «Πώς πάει; Θα νικήσουμε;», με ρωτάει. Της απαντάω (πάλι από το facebook): «Τα πράγματα εδώ είναι δύσκολα. Πολύς κόσμος στους δρόμους. Φαίνεται ότι το πράγμα πάει για επανάσταση!», γράφω αναψοκοκκινισμένη. Να τσεκάρω και το twitter. H Δάφνη Π. γράφει ένα συγκινητικό tweet: «Η μισή μας καρδιά στην Αίγυπτο βρίσκεται!». Μου έρχεται να κλάψω. Κρατιέμαι όμως. Είμαι δημοσιογράφος και πρέπει να είμαι ψύχραιμη και αντικειμενική. Έτσι μου έχει πει ο Αλέξης. Στο καπάκι μήνυμα στο κινητό από την Μελίσα Σ.: «Ελένη, πάμε να τρελαθούμε εδώ με τον αγώνα των Αιγύπτιων. Ήμουν το απόγευμα στην Κηφισιά με τα παιδιά, τους παλιούς μας συμμαθητές, για ψώνια και μετά για καφέ. Μας κάνεις υπερήφανους Ελένη που εσύ, μια απόφοιτος, βρίσκεσαι εκεί. Δεν αλλάξαμε θέμα συζήτησης ούτε λεπτό. Μόνο πέντε λεπτά συζητήσαμε για το αποκριάτικο πάρτυ των alumni. Να πεις εκεί στον κόσμο ότι όλο το Κολλέγιο είναι μαζί τους!». «Cheers!», της κάνω. Δεν υπάρχει αυτή η Μελίσα! Δεν υπάρχει, λέμε!
Την επόμενη, από το πρωί στην πλατεία Ταχρίρ. Πολύς κόσμος και σήμερα! Πάρα πολύς κόσμος! Και φωνές. Συνθήματα. Γίνεται επανάσταση! Έχει φτάσει μεσημέρι. Παίρνω συνέντευξη από έναν διαδηλωτή (Με κοιτάει στα μάτια. Λες να του αρέσω; Λες, εκτός από επανάσταση, να υπάρχει στον κόσμο αυτό και διάθεση για αγάπη και έρωτα; Τέλος πάντων). Με διακόπτει όμως μήνυμα του Μίλτου. Ουάου! Είναι στη Γλυφάδα, λέει. Μπράβο που συνεχίζει να πηγαίνει Γλυφάδα αν και ο κόσμος εκεί τον μαύρισε στις εκλογές και έχασε τη δημαρχία. Έχω γενναίο αδελφό τελικά! Τέλος πάντων. Είχε πάει για χάμπουργκερ και τώρα είναι για καφέ με δύο φίλους του, μου λέει. «Κανένα νέο;», μου γράφει. «Μεγάλες αναταραχές εδώ, Μίλτο. Εσύ έχεις κανένα νέο; Πώς τα βλέπεις;», του απαντάω. «Έτσι κι έτσι τα βλέπω τα πράγματα. Πιστεύω, χωρίς να είμαι και σίγουρος, ότι αν ο Μουμπάρακ δεν καταφέρει να διατηρηθεί στην εξουσία, σίγουρα θα πέσει. Πάντως, ή θα μείνει ή θα φύγει. Τρίτη λύση δεν βλέπω. Η γνώμη μου πάντως είναι ότι τελικά θα τα καταφέρει να μείνει. Ελέγχει τον στρατό βλέπεις. Το ίδιο πιστεύει και ο μπαμπάς», μού γράφει.
«Είναι βουλευτής ο Μίλτος και κάτι παραπάνω θα ξέρει», σκέφτομαι. «Και ο μπαμπάς, τεράστια εμπειρία και τόση επιτυχία στην πολιτική. Κάτι θα ξέρει κι αυτός για να το λέει». «Μην ξεχάσεις να μεταφέρεις στο κόσμο την ολόθερμη στήριξή μου», συμπληρώνει ο Μίλτος, με νέο SMS. Με τη μία, μπαίνω στην σελίδα του Azibo στο facebook. «Ο Έλληνας βουλευτής Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης στηρίζει τον αγώνα του αιγυπτιακού λαού!», γράφω. Φαντάζομαι με πόσο συγκίνηση θα αγκαλιάσει αυτό το μήνυμα η αιγυπτιακή κοινότητα του facebook! Ο Azibo στέλνει το μήνυμα του Μίλτου μέσα από το facebook στον Hanif. Το στέλνει και στο twitter. Ποιος ξέρει πόσα ζευγάρια μάτια θα το διαβάσουν. Μπορεί βέβαια να μην είναι και ζευγάρια, τώρα που το σκέφτομαι. Αν είναι και κανένας μονόφθαλμος; Τέλος πάντων.
Απόψε η συγκέντρωση του κόσμου τα σπάει! Τα σπάει, λέμε! Έχω μεγάλο ενθουσιασμό. Προσπαθώ όμως να τον κοντρολάρω, αφού είναι δημοσιογράφος και πρέπει να είμαι αντικειμενική. «Κούλαρε, Ελένη! Κούλαρε!», λέω στον εαυτό μου. Έχω τέτοιον ενθουσιασμό σαν αυτόν που είχα το προηγούμενο Σάββατο στο πάρτυ του Αλέξανδρου Π.. Ο κόσμος εδώ στην πλατεία κάνει το σήμα της νίκης. Μου θυμίζει τότε που πρωτοβγήκε βουλευτής ο Μίλτος και κάναμε όλοι στην οικογένεια το σήμα της νίκης! Από το πρωί μέχρι το βράδυ! Τι τρέλες που κάναμε τότε! Τέλος πάντων.
Όλος ο κόσμος κάνει το σήμα της νίκης. Μερικοί βέβαια κρατάνε και παπούτσι. Με το δεξί χέρι κρατάνε ψηλά το παπούτσι και με το αριστερό κάνουν το σήμα της νίκης. Μερικοί κρατάνε το παπούτσι με το αριστερό και κάνουν το σήμα της νίκης με το δεξί. Αυτό θα πει ελευθερία! Να χρησιμοποιείς όποιο χέρι θέλεις για ό,τι το θέλεις! Μου θυμίζουν λιγάκι και εμένα, όταν έκανα και εγώ το σήμα της νίκης τότε που πετύχαμε να πάμε πενθήμερη στη Μύκονο! Τέλος πάντων. Πρέπει πάντως και η Αίγυπτος να έχει αντίστοιχη Μύκονο. Βλέπω εδώ τον κόσμο πολύ μαυρισμένο. Σκούρα δέρματα. Σοκολατένια. Φαίνεται ότι δεν κάνουν μόνο επανάσταση, αλλά και ηλιοθεραπεία. Πολλή ηλιοθεραπεία. Έχει άραγε κανείς χρόνο και για επανάσταση και για ηλιοθεραπεία; Τέλος πάντων.
Η κατάσταση δείχνει να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Ο Μουμπάρακ δηλώνει με διάγγελμα ότι δεν παραιτείται. Hello??? Ακούει επιτέλους κανείς αυτόν τον λαό; Έλεος! Σήμερα ειδικά είναι πολύ εξαγριωμένος. Γαμώτο! Holy Shit! Ορίστε τώρα τι έπαθα. Μια διαδηλώτρια από τον θυμό της μου πάτησε κατά λάθος τα Hogan μου! Όχι ρε γαμώτο! Τι κουλά συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα! Δεν πειράζει όμως. Τέλος πάντων. Επανάσταση έχουμε, θα υπάρχουν και ατυχήματα. Συμβαίνουν αυτά καμιά φορά. Να θυμηθώ μόνο να τα καθαρίσω πίσω στο ξενοδοχείο, μόλις τελειώσω την ανταπόκριση.
Νέο μήνυμα, αυτή τη φορά από τη Δανάη Κ.. Όλα τα κορίτσια (οι παλιές μου συμμαθήτριες από το Κολλέγιο) είναι συγκλονισμένα. Το ίδιο και τα αγόρια: ο Κωνσταντίνος, ο Λέλος, ο Φαίδων, ο Ιάσων. Δεν θα πάνε, μου γράφει, στο πάρτυ της Δάφνης Π. απόψε. Το πάρτυ αναβλήθηκε σε ένδειξη συμπαράστασης στον αγωνιζόμενο λαό της Αιγύπτου! Υο! Σούπερ κίνηση! Χρειάζεται η ηθική συμπαράσταση από όλα τα μέρη του κόσμου. Θα πάνε μόνο για έναν καφέ στην Κηφισιά και μετά ίσως για λίγο μπόουλινγκ να ξεδώσουν. Θα ρίχνουν, μου γράφει, τις μπάλες, βλέποντας στις κορίνες τον Μουμπάρακ! Θεότρελοι αυτοί οι παλιοί συμμαθητές! Θεότρελο Κολλέγιο! Κυριολεκτικά!
Η Φαίη Μπ. με ενημερώνει ότι έχει στείλει μήνυμα και στο facebook και στο twitter εξηγώντας πόσο στεναχωρημένη είναι που δεν πέφτει ο δυνάστης. Ζητάει επίσης να βοηθήσουν όλοι οι χρήστες facebook και twitter να φύγει ο τύραννος. Χθες το βράδυ δεν κοιμήθηκε από την στεναχώρια της, μου λέει. Έβλεπε όλο τηλεόραση και έπινε βότκα μέχρι το ξημέρωμα. «Come on, Φαίη! Come ooon! Ξεκόλλα. Μην τα βλέπεις τόσο τραγικά. Υπάρχει ελπίδα. Cheer up, Φαίη! Cheer uuup!», της γράφω στο facebook. Θεότρελη η Φαίη! Κυριολεκτικά μιλάμε! Και πολύ ευαίσθητη και ανθρώπινη!
Την επόμενη έρχονται από το ξενοδοχείο ο Azibo, ο Hanif και η Subira να με πάρουν για να πάμε μαζί στην πλατεία. Μου στέλνουν SMS ότι είναι κάτω. Δεν απαντώ από το τηλέφωνο. Τους στέλνω όμως μήνυμα στο twitter και το facebook ότι κατεβαίνω. Καλύτερα έτσι. Πιο μοντέρνα. Και πιο επαναστατικά! Σήμερα η συγκέντρωση έχει τρελό hype. Ο κόσμος είναι αποφασισμένος. Τόσες μέρες στους δρόμους. Respect! Τίποτε άλλο δεν μπορώ να πω. Απλά respect!
Ο Μουμπάρακ δήλωσε τελικά ότι φεύγει. Επιτέλους! Με έστειλε αυτή η εμπειρία! Κυριολεκτικά με έστειλε, μιλάμε! Τρελό χάσιμο αυτή η εξέγερση! Τρελό χάσιμο, λέμε! Πίσω στο ξενοδοχείο. Προσπαθώ να κάνω τις δυσάρεστες αναμνήσεις delete. Βρίσκομαι σε υπερένταση. Το μόνο που θέλω είναι να κάνω ένα μπάνιο και να πέσω για ύπνο. Δεν κατεβαίνει μπουκιά από την υπερένταση. Τρώω μόνο λίγο προσούτο που μου έδωσε από το σπίτι η μαμά. Πόσο δίκιο είχε τελικά που επέμενε να το πάρω μαζί μου! Τρώω λίγο. Ας κάνουμε και κάποια δίαιτα. Γιατί έχουμε και περιφέρεια. Οι περισσότεροι στην οικογένεια των Βαρβιτσιώτηδων έχουμε μεγάλη περιφέρεια εδώ που τα λέμε. Εκτός από τον Κωνσταντίνο, τον καλλιτέχνη μας. Και ο Θωμάς έχασε κιλά. Ο Μίλτος όμως κρατάει ακόμα την περιφέρεια. Είναι λιγάκι χοντροκώλης (γέλια). Πήραμε, βλέπεις, από τον μπαμπά. Αυτός κι αν έχει περιφέρεια! Εμείς οι Βαρβιτσιώτηδες για δύο πράγματα είμαστε γνωστοί: για την μεγάλη περιφέρεια και για την πεταχτά μας δόντια.Τέλος πάντων.
Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα. Το σήμερα είναι σήμερα, και το αύριο αύριο. Και το αντίστροφο. Φοράω τα ακουστικά. Θέλω όσο τίποτε άλλο να ακούσω λίγο Μόνικα. Την λατρεύω! Κυριολεκτικά! Τρώω την τελευταία μπουκιά προσούτο (μιαμ, μιαμ) και γράφω το τελευταίο μου tweet πριν κοιμηθώ. «Όλα πήγαν καλά! Νικήσαμε! Αν δεν υπήρχε το twitter και το facebook, επανάσταση δεν θα γινόταν! Είναι απίστευτο κι όμως αληθινό! Ουάου! Τα λέμε στην Αθήνα!».
vapsomalliades
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου