Ἡ Pax ottomanica!

Pax othomanica νέος ὅρος! Τοῦ κυρίου Τατσοπούλου! (13^ο λεπτό στὴν «νέα ἱστορία» τοῦ ΣΚΑΙ γιὰ τὸ 1821!)

Τελικῶς κύριε Τατσόπουλε καὶ κύριε Βερέμη, εἴχατε δὲν εἴχατε, μὲ βάλατε νὰ δῶ τὸ κύκνειον ἆσμα σας! «Ἡ γέννησις ἑνός ἔθνους» τὸ ἀποκαλεῖτε! Γιὰ νὰ δοῦμε ὅμως… Εἶναι πράγματι ἡ γέννησις ἑνὸς Ἔθνους ἤ μήπως εἶναι μόνον ἡ γέννησις μίας νέας ἱστορικῆς ἀπάτης….ποὺ ἁπλῶς, ὅπως τόσες καὶ τόσες ἄλλες, καταργεῖ τὴν ἱστορία;

Ξεκινῶ λοιπόν κύριε Τατσόπουλε ἀπό τὸ 4^ο λεπτό τῆς «ἱστορικῆς» σας παρουσιάσεως!

Ἐρωτᾶς κύριε Τατσόπουλε (ῥητορικῶς φαντάζομαι):

«Πολλοί ἀπό ἐμᾶς πιστεύουν ὅτι τὸ 1821 ἦταν ἀναπόφευκτον. Ὅτι μετὰ ἀπό 400 χρόνια σκλαβιᾶς, τὸ ἔθνος ξύπνησε γιὰ νὰ διώξῃ τοὺς Τούρκους κατακτητὲς. Ὅμως, πῶς γίνεται, ἕνας λαός σκλαβωμένος γιὰ τέσσερις αἰῶνες νὰ ἐπαναστατήσῃ μέσα σὲ μερικούς μῆνες; Γιατί οἱ Ἕλληνες δὲν τὸ εἶχαν σκεφθεῖ ἐνωρίτερα; Γιατὶ τώρα; ….»

Σοῦ ἀπαντῶ ἀμέσως κύριε Τατσόπουλε:

Εἶμαι σίγουρη πώς γνωρίζεις τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ τὴν ἀποκρύπτεις μέσα στὴν «τηλεοπτική ταχύτητα». Μᾶθε λοιπόν:

Οἱ Ἕλληνες ἔχουν νὰ παρουσιάσουν τοὐλάχιστον 200 μικρές ἤ μεγάλες ἐπαναστάσεις στὴν διάρκεια τῆς τουρκοκρατίας. Οἱ περισσότερες ἐξ αὐτῶν ἦταν ἤ ὑποδαυλιζόμενες ἀπό ξένες δυνάμεις (ὅπως Βενετία καὶ Ῥωσία) ἤ μικρὲς κι αὐτόνομες! Ὅλες κατεπνίγησαν στὸ αἷμα! Ὅλες ἄφησαν πίσω τους δεκᾶδες ἤ καὶ χιλιὰδες νεκρούς, βιασμένους, ἐξανδραποδισμένους, ἀνασκολοπισμένους, βιαίως ἐξισλαμισμένους καὶ ἀκρωτηριασμένους. Ὅλες, μετὰ ἀπὸ μικρὸ ἤ μεγάλο χρονικό διάστημα ἔσβησαν! Ὅμως αὐτὸ δὲν τὶς κάνει ἀνύπαρκτες. Θὰ ἔλεγα μάλλιστα πώς ἔχουν μεγίστη σημασία γιατὶ:

1^ον. καταδεικνύουν τὴν συνολικὴ (κι ὄχι τοπική) δυσαρέσκεια τοῦ πληθυσμοῦ, μία καὶ οἱ ἑστίες ὑπῆρχαν σὲ ὅλην τὴν ἐπικράτεια, διαρκῶς κι ἐπαναλαμβανόμενες. Ἀπὸ τὴν Ἑλληνικοτάτη Βόρειο Ἤπειρο (1440-Γεώργιος Καστριώτης), Θεσσαλία (1770 καὶ 1807), ἔως τὴν ἐπίσης Ἑλληνικοτάτη Κρήτη (ἀπὸ τὸ 1669 ὑπάρχει συνεχὲς ἀντάρτικο στὴν νῆσο), Πελοπόννησο (συνεχεὶς μὲ ἀποκορύφωμα τά ὀρλοφικά 1770), Στερεὰ Ἑλλάδα (1585, Λοῦρος Θεόδωρος, ένετικά, ὀρλοφικά), Μακεδονία (1601 καὶ 1611), Ἤπειρον (Κοσμᾶς Αἰτωλός, Σούλι), Κύπρον (1570-71, Ἀμμόχωστος καὶ Νικοσσία), Κυκλᾶδαι (1770-2)

2^ον . καταδεικνύουν τὴν περίτρανη «ἐξέλιξι» ποὺ προσπαθεῖ ὁ κύριος Βερέμης νὰ μᾶς πείσῃ πώς ὑπῆρξε! Πράγματι, ὑπῆρξε ἐξέλιξις! Ἐξελίχτηκε καὶ ὠρίμασε στὰ μυαλά τῶν Ἑλλήνων ἡ ἀνάγκη γιὰ συλλογική δράσι κι ὄχι γιὰ μεμονωμένες ἀντιδράσεις.

3^ον. καταδεικνύουν τὴν ἀνυπαρξία τῆς Pax othomanica ποὺ προσπαθεῖτε, φιλοτίμως ὁμολογῶ, νὰ μᾶς πείσετε πώς ὑπῆρξε!

Διὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς λίγες ἀκόμη λεπτομέρειες:

Μεταφέρω μόνον ἀπό τὸν Κωνσταντῖνο Παπαρρηγόπουλο (ἐλπίζω νὰ μὴν τὸν ἀπορρίπτεις κι αὐτὸν κύριε Τατσόπουλε):

Γεώργιος Καστριώτης,

1440 (πρὸ πτώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἐξεκίνησεν περίπου ἡ δράσις του)

(σ. 355, τόμος 5^ος) : «….ὁ μὲν Καστριώτης οὐδέποτε σχεδόν ἡττήθη ὑπὸ τῶν Τούρκων…»

(σ.357) «…Καὶ τότε, ἀφοῦ ἀπήλλαξε μὲν τῆς ὀσμανικὴς κυριαρχίας πᾶσαν τὴν μεταξύ Ἀώου καὶ τοῦ Ἀμβρακικοῦ κόλπου χώραν, συνεννοήθη δὲ μετὰ τοὺ βασιλέως τῆς Οὐγγαρίας Βλαδισλάου….» καὶ ἐξακολουθεῖ ὁ ἔγκριτος ἱστορικός μας μὲ τὶς περιπέτειες καὶ τὶς νίκες τοῦ Καστριώτου, τὶς ὁποῖες ἔως καὶ ἡ Ῥώμη προσεπάθησε νὰ ἀνακόψῃ.

(σ.567) «….οἱ δὲ κλέφται παρήχθησαν ἐξ αὐτῆς τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς κατακτήσεως… Ἡ μάχιμος ἀνατροφή ἣν ἔλαβον οἱ κάτοικοι τῶν ἀπὸ τοῦ Ὀλύμπου μέχρι τοῦ Ταινάρου ἐκτεινομένων Ἑλληνικῶν χώρων ἐπὶ τῆς φραγκοκρατίας, παρήγαγεν ἐν ταὶς χῶρες ταύταις ὁλόκληρον ἀνδρῶν τάξιν, οἵτινες ἐκ πρώτης ἀφετηρίας οὐδέποτε ὑπέκυψαν τὸν αὐχένα εἰς τὸν ὀσμανικὸν ζυγὸν. …» Οἱ ὁποῖοι, ὅπως φαντάζομαι θὰ γνωρίζῃς κύριε Τατσόπουλε, κατὰ καιροὺς ἐγίνοντο ἁρματωλοί.

Πρῶτα ἐπίσημα ἑλληνικὰ κινήματα:

περὶ τὰ:

1453-1454 ὀργάνωσις ποὺ δὲν ἔφθασε ὅμως σὲ κίνημα (λίγο μετὰ τὴν ἄλωσι), μὲ τὸν Γιᾶγκο Οὐνυάδη. (σ.618-619)

1463, «…ἡ Σπάρτη καὶ οἱ Λακεδαιμόνιοι ἐπανέστησαν ὑπὸ τὸν Μιχαήλ Ῥάλλην, οἱ δὲ Ἀρκάδες ὑπὸ τὸν Πέτρον Μπούαν….»

1470, «…οἱ Ἕλληνες συνέδραμον τοὺς Ἐνετούς εἰς τὴν Χαλκίδαν…» (σ.622)

1479, «…Κορκόδειλος Κλαδᾶς, …..ἀθροίσας δὲ περὶ ἑαυτὸν ἑκκαίδεκα χιλιάδας…»

1481, (ὁ Κλαδᾶς πάλι) σὲ συνεργασία μὲ τὸν Ἰωάννη Καστριώτη, ἀπελευθέρωσαν πενήντα χωριὰ στὴν Ἤπειρο. (σ.623)

1495, κίνημα μὲ τὴν παρακίνησι τοῦ Καρόλου ποὺ …ἔδιωξε τὸν Βαγιαζήτ πασᾶ μόνον μὲ τὴν ἰδέα μίας τέτοιας συμμαχίας μακρὰν τῆς Ἠπείρου καὶ τῆς Θεσσαλίας.(σ.623-624)

1496, νέο κίνημα στὴν Πελοπόννησο, ὑποκινούμενον ἐκ τῶν Βενετῶν. (σ624-625)

1532, ἐξεπόρθησις Κορώνης ἀπὸ τὸν Κάρολο ποὺ ἐβασίσθη κυρίως σὲ Ἑλληνικὲς δυνάμεις.

1571, ναυμαχία Ναυπάκτου καὶ παράλληλα κινήματα στὴν γύρω ξηρά ποὺ κράτησαν γιὰ δύο χρόνια. (σ.626)

1585, Λοῦρος Θεόδωρος, Βόνιτσα. Ἠκολούθησαν ἀρκετοί. (σ.628)

1603-1606, Ἤπειρος. (σ629)

1684-1715, σύμπραξις μὲ Μοροζίνη, ἀπελευθέρωσις πολλῶς ἐδαφῶν καὶ Πελοποννήσου, μάλλιστα ἡ Πελοπόννησος ἐτριπλασίασε τοὺς κατοίκους της (λόγῳ ἀσφαλεστέρων συνθηκῶν). (σ. 634-641)

Μετὰ ἀπὸ τὴν πλήρη ἀποχώρησι τῶν Ἐνετῶν.

Λεπτομέρεια: (σ.642) « κατὰ τὰς δύο πρώτας ἀπό τῆς ἀλώσεως ἑκατονταετηρίδας, παχεῖα ἐπεκράτησεν ἀμάθεια ἐν ἁπάσαις ταῖς ἠπειρωτικαῖς ἑλληνικαῖς χώραις καὶ παντελὴς σχεδὸν ἐκπαιδευτηρίων ἔλλειψις….»

1770, ὀρλωφικά καὶ ὁ μεγάλος σφαγιασμός στὴν Πελοπόννησο ἡ ὁποῖα ἐρημώθη. (σ.645-662)

1788-1792, νίκη Σουλιωτῶν καὶ Μανιατῶν κατὰ Ἀλῆ πασᾶν καὶ ἀνάδειξις Λάμπρου Κατσώνη.

Αὐτὰ τὰ ὁλίγα καὶ μικρά. Πολλὰ μικρότερα σὲ κάθε βουνό καὶ κάθε ῥαχούλα κατ’ ἐξακολούθησιν.

Κύριε Τατσόπουλε. Οἱ περισσότεροι Ἕλληνες ἐτύγχαναν ὑπὸ διωγμόν γιὰ τέσσερις αἰῶνες. Κάθε φορὰ ποὺ κάποιος Ἕλλην ἀντιδροῦσε, δεκάδες ἄλλοι πήγαιναν γιὰ …κόψιμο. Ναὶ κύριε Τατσόπουλε, βρῆκαν καταφύγιο στὰ βουνὰ οἱ κυνηγημένοι Ἕλληνες καὶ οἱ ὀθωμανοί εἶναι πράγματι ἕνας βάρβαρος λαὸς. Καὶ τὸ ἀπέδειξαν πολλάκις! Ἀκόμη καὶ προσφάτως, στὴν Κύπρο…. Γιὰ νὰ μὴν ἀναφερθῶ φυσικὰ στὶς ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ τοῦ Πόντου, τῶν Ἁρμενίων καὶ τῶν λοιπῶν Μικρασιατῶν Ἑλλήνων.

Φιλονόη.

Ἐπανέρχομαι συντόμως μὲ τὴν ὁλοκλήρωσι τῆς καταγραφῆς τῶν ἀντιρρήσεών μου.

β΄προσωρινὸν μέρος: προσωρινὴ συνέχεια γιὰ τὸ pax ottomanica

γ΄ μέρος: ἡ pax ottomanica καὶ ἡ ἐπιστημονικὴ ἀλήθεια της.

δ’ μέρος: ἡ pax ottomanica (γ’ μέρος)

ε΄ μέρος: τὰ μαργαριτάρια ἀπὸ τὴν pax ottomanica

filonohpontou