Δείτε σήμερα: "ΑΧΜΕΤ - ΠΑΚΙΣΤΑΝ"
Eπεισόδιο 13
Η σειρά πραγματεύεται την ζωή των προσφύγων στην χώρα μας και στόχος της είναι να κατανοήσουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην καθημερινότητά τους, τόσο από λόγους κρατικής γραφειοκρατίας όσο και κοινωνικού αποκλεισμού.
Κάθε επεισόδιο αποτελεί και μία προσωπογραφία ενός πρόσφυγα που όμως αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων που ζουν στην Ελλάδα και αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα. Ο σκηνοθέτης Νίκος Σούλης μαζί με τον Δημήτρη Γιατζουτζάκη, πλησιάζουν και συνομιλούν με τους ανθρώπους αυτούς. Μοιράζονται κομμάτια της προσωπικής τους ιστορίας αλλά και ζωντανές στιγμές της τωρινής τους πραγματικότητας.
Άνθρωποι ξεριζωμένοι από την πατρίδα τους.Ιστορίες ανθρώπων χωρίς ταυτότητα, κομμάτια ενός εξαρθρωμένου κόσμου, από χώρες λεηλατημένες. Δεκάδες μικρές Οδύσσειες, μέρος της μεγάλης Οδύσσειας των Προσφύγων. Άνθρωποι που μεταφέρονται από χώρα σε χώρα, από σπίτι σε σπίτι, από σύνορα σε σύνορα, από δρόμο σε δρόμο. Μαρτυρίες προσφύγων, ανδρών και γυναικών, από το Αφγανιστάν, το Ιράν, το Ιράκ, από χώρες της Αφρικής, το Κουρδιστάν, την Παλαιστίνη.
Παρακολουθούμε με ιδιαίτερη ευαισθησία το σπίτι και την ζωή του πρόσφυγα, μέσα σε ένα 24ωρο οδοιπορικό.Μέσα από συνεντεύξεις θα δούμε το πορτρέτο καθημερινών ανθρώπων,τις σκέψεις τους, τις προσδοκίες και τα συναισθήματά τους, εικόνες της ζωής τους,από την αρχή του ξεριζωμού στην πατρίδα τους, την απόφαση του για την φυγή, το «ταξίδι», την απώλεια συντρόφων κατά την διάρκειά του,έως την άφιξη στην Ελλάδα και τις νέες συνθήκες.
Από διάφορα σημεία την Αθήνα, οι μετανάστες μας μιλούν για την δουλειά τους - αν αυτή υπάρχει, για τους χώρους που κινούνται και συναντιούνται με άλλους πρόσφυγες, για το σπίτι τους, το πρώτο σημείο που αντίκρισαν φτάνοντας εδώ. Ο Δημήτρης Γιατζουζάκης παρακινεί τη συζήτηση και ο πρόσφυγας μοιράζεται τις μνήμες του. Είναι ένα σχόλιο, που εστιάζει στο πρόβλημα της «απώλειας της ταυτότητας» του πρόσφυγα, στην ανθρώπινή του δυστυχία, που δεν την επέβαλλε ο ίδιος, αλλά η συνθήκη της ζωής του.
Κάθε επεισόδιο αποτελεί και μία προσωπογραφία ενός πρόσφυγα που όμως αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο μέρος ανθρώπων που ζουν στην Ελλάδα και αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα. Ο σκηνοθέτης Νίκος Σούλης μαζί με τον Δημήτρη Γιατζουτζάκη, πλησιάζουν και συνομιλούν με τους ανθρώπους αυτούς. Μοιράζονται κομμάτια της προσωπικής τους ιστορίας αλλά και ζωντανές στιγμές της τωρινής τους πραγματικότητας.
Άνθρωποι ξεριζωμένοι από την πατρίδα τους.Ιστορίες ανθρώπων χωρίς ταυτότητα, κομμάτια ενός εξαρθρωμένου κόσμου, από χώρες λεηλατημένες. Δεκάδες μικρές Οδύσσειες, μέρος της μεγάλης Οδύσσειας των Προσφύγων. Άνθρωποι που μεταφέρονται από χώρα σε χώρα, από σπίτι σε σπίτι, από σύνορα σε σύνορα, από δρόμο σε δρόμο. Μαρτυρίες προσφύγων, ανδρών και γυναικών, από το Αφγανιστάν, το Ιράν, το Ιράκ, από χώρες της Αφρικής, το Κουρδιστάν, την Παλαιστίνη.
Παρακολουθούμε με ιδιαίτερη ευαισθησία το σπίτι και την ζωή του πρόσφυγα, μέσα σε ένα 24ωρο οδοιπορικό.Μέσα από συνεντεύξεις θα δούμε το πορτρέτο καθημερινών ανθρώπων,τις σκέψεις τους, τις προσδοκίες και τα συναισθήματά τους, εικόνες της ζωής τους,από την αρχή του ξεριζωμού στην πατρίδα τους, την απόφαση του για την φυγή, το «ταξίδι», την απώλεια συντρόφων κατά την διάρκειά του,έως την άφιξη στην Ελλάδα και τις νέες συνθήκες.
Από διάφορα σημεία την Αθήνα, οι μετανάστες μας μιλούν για την δουλειά τους - αν αυτή υπάρχει, για τους χώρους που κινούνται και συναντιούνται με άλλους πρόσφυγες, για το σπίτι τους, το πρώτο σημείο που αντίκρισαν φτάνοντας εδώ. Ο Δημήτρης Γιατζουζάκης παρακινεί τη συζήτηση και ο πρόσφυγας μοιράζεται τις μνήμες του. Είναι ένα σχόλιο, που εστιάζει στο πρόβλημα της «απώλειας της ταυτότητας» του πρόσφυγα, στην ανθρώπινή του δυστυχία, που δεν την επέβαλλε ο ίδιος, αλλά η συνθήκη της ζωής του.
Το επεισόδιο αυτό παρουσιάζει την ζωή της Αχμέτ, από το Πακιστάν. Η Αχμέτ ήρθε στην Ελλάδα πριν από δύο χρόνια μαζί με τα τρία μικρά της κορίτσια. Πήρε την απόφαση αυτή όταν πλέον είχε αποποιηθεί την μουσουλμανική θρησκεία. Όταν έγινε γνωστή η απόφαση της στην οικογένειά της, την αποκλήρωσαν και στην συνέχεια την έδιωξαν και της απαγόρευσαν να έχει οποιαδήποτε σχέση μαζί τους. Έτσι αναγκάστηκε να πάρει τα παιδιά της και να φύγει από την χώρα πριν την φυλακίσουν για αυτήν της την πράξη ή την θανατώσουν οι εξτρεμιστικές οργανώσεις της χώρας.
Ταξίδεψε με μία ομάδα ανθρώπων από το Πακιστάν στην Ελλάδα και από τότε μένουν όλοι μαζί σε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα. Η Αχμέτ νιώθει ανακουφισμένη που βρίσκεται σε μία χώρα που δεν κινδυνεύει η δικιά της ζωή αλλά και των κοριτσιών της για θρησκευτικούς λόγους. Προσπαθεί να ενσωματωθεί στην ελληνική κοινωνία, τα παιδιά της πηγαίνουν σε ελληνικό σχολείο και η ίδια αναζητά εργασία για να μεγαλώσει τα παιδιά της.
Επιπλέον, στο επεισόδιο αυτό αναλύεται η θέση της γυναίκας σε χώρες όπως αυτή του Πακιστάν μέσω συνεντεύξεων με φορείς και ανθρώπους που γνωρίζουν το θέμα αυτό.
Επιπλέον, στο επεισόδιο αυτό αναλύεται η θέση της γυναίκας σε χώρες όπως αυτή του Πακιστάν μέσω συνεντεύξεων με φορείς και ανθρώπους που γνωρίζουν το θέμα αυτό.
Παραγωγή: Ελληνική
Σκηνοθέτης: Νίκος Σούλης
Σενάριο:Νίκος Σούλης
Συνεντεύξεις:Δημήτρης Γιατζουζάκης
Κείμενα–Αφήγηση:Κώστας Γανωτής
Δ/νση Φωτογραφίας:Χριστόφορος Γεωργούτσος
Μοντάζ:Χρόνης Θεοχάρης
Μουσική:Κώστας Γανωτής
Animation Τίτλων:Παπαγεωργίου Βασίλης, Βασίλης Φωκάς
Παραγωγός:Νίκος Βερβερίδης
Εκτελεστές Παραγωγοί:Ελένη Αφεντάκη,
Φωτεινή Οικονομοπούλου
Οργάνωση Παραγωγής:Βάσω Πατρούμπα
Δημοσιογραφική Έρευνα:Μαρία Ψαρά
Σύμβουλος εκπομπής:Ελληνικό Συμβούλιο γιά τους Προσφύγες,Ελένη Αφεντάκη
Παραγωγή:ARTnSPORTS
http://tvradio.ert.gr/details.asp?pid=3255635&chid=8
1 σχόλιο:
Εγώ δεν έχω αντίρρηση στο να βοηθηθεί κάποιος που έχει ανάγκη. Όμως, πόσους μπορεί να βοηθήσει η Ελλάδα;
Αυτό που κάνει η κρατική τηλεόραση είναι εντελώς γελοίο και παραπλανητικό. Χρησιμοποιεί την επίκληση των ανθρωπιστικών μας αισθημάτων, για να μας πείσει ότι πρέπει να συμβιώσουμε με κάποια εκατομμύρια λαθρομεταναστών, οι οποίοι δεν είναι όλη "Αχμέτ" (αυτό νόμιζα ότι είναι ανδρικό όνομα).
Βλέπουμε τι γίνεται με τα λαθροόρκ καθημερινά, τους καταληψίες τώρα δημοσίων κτηρίων, αυτούς που έκαψαν την Αθήνα για το δήθεν Κοράνι και δεν συμμαζεύεται. Η κρατική τηλεόραση τι έχει να μας πει γι όλους αυτούς που δεν είναι "Αχμέτ";
Α, και να μην το ξεχάσω. Τώρα επιχειρείται και φίμωσή μας με τον νέο νόμο του Καστανίδη.
Παρατραβούν το σχοινί και θα σπάσει στο τέλος.
Δημοσίευση σχολίου