Θα σας πω μια οικογενειακή ιστορία μήπως και κάποιοι καταλάβουν τη διαφορά που είχαν οι Έλληνες μετανάστες του παρελθόντος από τους λαθρομετανάστες που καταλήγουν στη χώρα σήμερα…Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ολόκληρη η οικογένεια της μητέρας μου αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην Αυστραλία. Η φτώχεια στη Ρόδο ήταν μεγάλη και σύμφωνα με της διηγήσεις των συγγενών η Ελλάδα ήταν ο πλέον αφιλόξενος τόπος. Μια κατεστραμμένη χώρα που δε μπορούσε να καλύψει ούτε τις πιο βασικές ανάγκες σίτισης των ανθρώπων, όπου οι άνθρωποι πέθαιναν από αρρώστιες και τα παιδιά από ξεχασμένες χειροβομβίδες. Σε μια από τις διηγήσεις της μητέρας μου για εκείνη την εποχή μου ανέφερε θα είχε έναν ακόμη αδερφό αν δεν τον διαμελιζόταν από ξεχασμένη χειροβομβίδα όταν ήταν παιδί, και η γιαγιά μου θα είχε ένα ακόμη παιδί… Η γιαγιά μου έπαθε ισχυρό σοκ έπειτα από αυτό το περιστατικό και όλοι λένε πως στην πραγματικότητα δεν κατάφερε ποτέ να το ξεπεράσει. Εκείνη από όσα έχω ακούσει το είδε να διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια της.Και αυτή η βασανισμένη πολυμελής οικογένεια ξεκίνησε το μακρύ της ταξίδι για τη γη της επαγγελίας… Περίπου δυο μήνες διαρκούσε το ταξίδι με το πλοίο, και για να πληρώσεις τα ναύλα σου έπρεπε να δώσεις ό,τι έχεις και δεν έχεις αφού τα εισιτήρια ήτανε πάντα πανάκριβα. Όχι αυτοί οι άνθρωποι δεν έτρεξαν να μπουν σε κάποια κοντινή χώρα από το παράθυρο, αλλά πήγανε ρισκάροντας τα πάντα, μέχρι την άκρη της γης. Πήγανε όμως νόμιμα, έχοντας βίζα, διαβατήριο, ταυτότητα, καθαρό ποινικό μητρώο και όντας υγιής. Σχετικά με το θέμα της υγείας η κυβέρνηση της Αυστραλίας φρόντιζε πάντα, ώστε να μην μεταδίδονται ασθένειες ανάμεσα στον πληθυσμό. Να φανταστείτε ακόμη και η μητέρα μου που γεννήθηκε εκεί και πουθενά στα χαρτιά της δεν αναγράφονταν ο όρος Ελληνίδα, ένα διάστημα που έκαναν ταξίδια πέρα δώθε Αυστραλία- Ελλάδα την υποχρέωναν σε εμβολιασμό για την πρόληψη
διαφόρων μολυσματικών ασθενειών , και αυτήν όπως και την υπόλοιπη οικογένεια.
Το θυμάμαι από παιδί που τη ρωτούσα τη μητέρα μου: “τι είναι αυτά τα σημάδια στα χέρια σου;”, και εκείνη μου εξηγούσε για τα εμβόλια και τις ιστορίες από τους ελέγχους και τα ταξίδια του παρελθόντος. Σκεφτείτε τώρα τους λαθραίους για μια στιγμή και που δεν ελέγχει κανείς, ούτε την ταυτότητα τους, ούτε το ποινικό τους μητρώο, μα ούτε και ποιες ασθένειες μεταφέρουν…Δούλεψαν, δούλεψαν σκληρά! Φυσικά στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα, αλλά μετά από κάποια χρόνια ο παππούς μου έφτιαξε τη δική του επιχείρηση και το δικό του σπίτι τα ίδια του τα χέρια! Γιατί; Μα δεν έκλεψε ποτέ το κράτος της Αυστραλίας! Ποτέ δεν τους κορόιδεψε! Έδειξε σεβασμό στην καινούργια του πατρίδα, την αγάπησε και τη σεβάστηκε, δεν την έκλεψε και δεν την πρόδωσε ποτέ, το ίδιο έκαναν και τα παιδιά του και τα εγγόνια του.
Χρόνια μετά άφησε την Αυστραλία, πουλώντας την περιουσία που έκανε εκεί για να ρθει στην Ελλάδα που τόσο αγαπούσε.Γυρίζοντας ανακάλυψε πόσο πίσω είχε μείνει η Ελλάδα και ένιωθε προδομένος.
Σήμερα, εγώ η εγγονή αυτού του ανθρώπου βλέπω την Ελλάδα να πηγαίνει ακόμη πιο πίσω και να καταστρέφεται, και στα αλήθεια θα ευχόμουν να είχα γεννηθεί σε κάποια πολιτισμένη χώρα που να μου αρμόζει. Οι νεοέλληνες δεν έχουν σχέση με αυτό που θέλω να είμαι!
Λοιπόν; Ο Έλληνας μετανάστης, ο τόσο εκλεπτυσμένος άνθρωπος έχει καμιά σχέση με τους κάφρους που παραβιάζουν τα σύνορα και μπαίνουν στη χώρα; Αλίμονο!
trupokarudos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου