ΟΗΕ: Ξεχάστε τον παραδοσιακό πατέρα ...ΒΓΑΛΤΕ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΝΕ....

Η παραδοσιακή εικόνα του πατέρα δεν αντιστοιχεί στις σημερινές πραγματικότητες, διαπιστώνει έρευνα του ΟΗΕ, επισημαίνοντας ότι ο όρος της «πατρότητας» πρέπει να επαναπροσδιοριστεί καθώς σήμερα οι πατέρας παίζει πολλούς και διαφορετικούς ρόλους στη ζωή των παιδιών.

Η έννοια της πατρότητας χρειάζεται «δραματική αναπροσαρμογή» προκειμένου να ευθυγραμμιστεί με τον σύγχρονο κόσμο, αναφέρει η σημαντική έρευνα του ΟΗΕ που παρουσιάστηκε χθες στην Νέα Υόρκη και η οποία καταλήγει πως απαιτείται ένας νέο τρόπος περιγραφής των «ρευστών και μεταβαλλόμενων» τρόπων με τους οποίους οι άνδρες νοιάζονται και υποστηρίζουν τα παιδιά τους.

Ίσως το κλειδί των συμπερασμάτων είναι η υπόδειξη πως «πρέπει να σταματήσουμε να αξιολογούμε τους άνδρες βάσει ενός «μητρικού μοντέλου», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έρευνα με τίτλο «Οι άνδρες στην Οικογένεια και Οικογενειακή Πολιτική στον Μεταβαλλόμενο Κόσμο».

Οι άνδρες σήμερα υιοθετούν έναν γονεϊκό ρόλο που περιγράφεται πολύ καλύτερα ως «κοινωνική πατρότητα», αναφέρει η έρευνα, την οποία δημοσιοποίησε το Τμήμα Οικονο0μικών και Κοινωνικών Υποθέσεων της Γραμματείας του ΟΗΕ.

«Σήμερα οι άνδρες είναι πιο πιθανό να ζουν χωριστά από τα παιδιά τους και να έχουν παιδιά εκτός γάμου», δηλώνει η καθηγήτρια Μάργκαρετ Ο Μπράιαν, μια εκ των συγγραφέων της έρευνας και διευθύντρια του Κέντρου Έρευνας για τα Παιδιά και την Οικογένεια του University of East Anglia.

«Πολλοί άνδρες βιώνουν την πατρότητα ως μια σειρά σχέσεων με τα παιδιά, ορισμένα εκ των οποίων είναι βιολογικά δικά τους παιδιά ή άλλα είναι παιδιά των συζύγων ή των συντρόφων τους» προσθέτει η Ο' Μπράιαν. «Αυτή η κατάσταση πραγμάτων απαιτεί μια εξαιρετικά δραματική αναπροσαρμογή της αντίληψής μας για την πατρότητα και για το πώς οι πατεράδες μπορεί να εμπλέκονται στις ζωές των παιδιών».

Η έρευνα διαπιστώνει ότι όλο και περισσότερο, διαφορετικοί άνδρες – συμπεριλαμβανομένων των πατριών, των θείων, των παππούδων, των μεγαλύτερων αδελφών, των εξαδέλφων και άλλων ανδρών – παίζουν διάφορους πατρικούς ρόλους στις ζωές των παιδιών. Ο οποιοσδήποτε από αυτούς τους άνδρες, από μόνος του ή συλλογικά, μπορεί να είναι η πρωταρχική πηγή ανδρικής υποστήριξης του παιδιού. «Πέραν της σπερματοδοσίας, η πατρότητα είναι θεμελιωδώς μια κοινωνική κατασκευή», καταλήγει η Ο' Μπράιαν.

Ο αντίλογος

Ωστόσο, ο Ρομπ Ουίλιαμς, διευθυντής του Ινστιτούτου Πατρότητας, αμφισβητεί τους ισχυρισμούς της έρευνας, αποδίδοντας στον πυρήνα τους ένα χαρακτήρα «χρησιμότητας» στο ρόλο του πατέρα.

«Οι άνδρες μπορούν βεβαίως να είναι πατεράδες και των δικών τους παιδιών αλλά και των παιδιών από άλλες σχέσεις. Όμως αυτή η έρευνα κάνει λάθος όταν δεν θεωρεί καθοριστικό το να γνωρίζει το παιδί ποιος είναι ο βιολογικός του πατέρας», αναφέρει ο Ουίλιαμς.

«Αυτή η χρηστική άποψη της πατρότητας δεν συλλαμβάνει το τί είναι να είσαι πατέρας – ή τί είναι να έχεις πατέρα. Το να είσαι πατέρας είναι κάτι πολύ περισσότερο από το να παρέχεις τροφή και νερό. Εχει να κάνει με το από πού προέρχεσαι», επισημαίνει.

πηγή