Σημερα πηγα σε ενα ραντεβου και το ατομο που περιμενα με εστησε.καθως το περιμενα παρατηρουσα το κοσμο γυρω μου και σκεφτομουν ποσο προσυλομενοι ειανι καποιοι στις καθημερινες τους δραστιριοτητες και δεν βλεπουν τι γινεται γυρω τους.καποια στιγμη σε εναν καδο σκουπιδιων ειδα μια γρια γυναικα που την ακολουθουσαν 4-5 γατες και ενας σκυλος.η γιαγια εψαχνε μεσα στον καδο για φαγητο.οσο την κοιταζα απο διπλα της περναγανε ανθρωποι που μιλαγανε στο κινητο ,που γυρναγανε απο τα ψωνια ,που απλα περπαταγανε.κανενας δεν εδινε σημασια στην γρια γυναικα.καποια στιγμη βγαζει απο τον καδο κατι πεταμενα σαλαμια και τα δινει στις γατες και στον σκυλο και λεω μεσα μου.παρολο την πεινα που εχει δινει και στα ζωα.μπραβο της.πανω μου κραταγα 3 ευρω και κατι λεπτα.απο την αρχη ελεγα να παω να της τα δωσω να παρει εστω λιγο ψωμι αλλα δισταζα.δεν ξερω ακριβως τον λογο.ισως ντρεπομουνα η δεν ειχα το θαρος.δεν ξερω.το συναισθημα του τυπου δεν ξερω τι να κανω ειναι συχνο στις μερες μας σε πολλα θεματα.ετσι εκατσα και τα ζυγησα και ειπα αν δεν το κανω τι θα εχω καταφερει;αν δεν το κανω δεν θα μαθω την απαντηση ειπα μεσα μου,αν απο την αλλη το κανω τι θα εχω καταφερει;θα εχω κανει μια καλη πραξη και θα ειναι ενα συν για την ψυχηκη μου υγεια ,θα εχω βοηθησει εστω και λιγο καποιον συνανθρωπο και θα εχω κανει αυτο που καταβαθος ηθελα να κανω.αρα η ζυγαρια γερνει και μαλιστα πολυ.την πλισιασα και της ειπα.ΓΙΑΓΙΑ ΕΧΩ ΠΑΝΩ ΜΟΥ 3 ΕΥΡΩ.ΠΑΡΤΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙς ΛΙΓΟ ΨΩΜΙ ΝΑ ΦΑΣ.η απαντηση πραγματικα με εντυπωσιασε.μου λεει.παιδι μου εισαι πολυ ευγενικος αλλα κοιτα να δεις.εγω εχω μια μικρη συνταξη και μπορω κουτσα κουτσα να ζησω.αυτο το κανω γιατι κανενας δεν φροντιζει για αυτα τα ζωα.
ετσι ανοιξα μια κουβεντα μαζι της γιατι συνηδητοποιησα πως αυτοι οι ανθρωποι εχουν μεγιστη αξια μπροστα σε αυτους που μιλαμε με το σεις και το σας.για να μην μακρυγορω θα σας πω μονο αυτο.αυτη η γυναικαι ηταν νοσοκομα το πολεμο οταν ηταν νεα κια μου ελεγε ιστοριες που τα βιβλια δεν τις λενε.μου μιλαγε για τους ελληνες και τον ηρωισμο τους και ενιωθα σαν να μιλαγα με τον μεγα αλεξανδρος.μου ελεγε για καραβια με συταρι που στελνανε στην ελλαδα και οι γερμανοι τα βυθιζανε μου ελεγε για παληκαρια που γνωρισε και για τον ξεπεσμο που εχουμε φτασει.στο τελος καθως επρεπε να σταματησω την κουβεντα για τον λογο του οτι η γιαγια ειχε βουτηχτει στα δακρυα ακουω το καλητερο.παιδι μου μου λεει πρεπει να μαζευτειτε και να κανετε επανασταση εσεις οι νεοι.γιατι οι μικροτεροι δεν θα ξερουν την ιστορια μας.ειναι καλητερο να πεθανετε πολεμωντας για το ελευθερια σας παρα να πεθανετε σκλαβωμενοι.
αυτη η κουβεντα με την γρια γυναικα διπλα σε εναν καδο σκουπιδιων ηταν για μενα ενα μαθημα ζωης.
Αναγνώστης
Αναγνώστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου